14/05/2003
در این تاریخ ،بازی های برگشت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا برگذار می شد...
تیمهای حاضر در نیمه نهایی : رئال ، میلان ، یوونتوس و اینتر...
بله ؛ "3"تیم از جمع چهار تیم از سری آ(ایتالیا)!!!
شاید هیچ لیگی تا به حال به مانند سری آ در آن دوران، تیم مدعی و پرمهره و قدرتمند ندیده باشد، میلان، یوونتوس، اینتر، لاتزیو، رم، فیورنتینا و گاهی حتی پارما...
*میلان تیمی ترسناک برای تمام اروپا بود،تیمی که تمام اروپا از رویارویی این تیم هراس داشتند، تیمی که در فینال 1994 بارسلونا را با 4گل درهم کوبید. میلان درحالی بارسلونا را 4-0شکست داد که در آن بازی مارکو فان باستن ، فرانکو بارزی و الساندرو کاستاکورتا را در اختیار نداشت ، تیمی که با مربیگری کارلو آنچلوتی و بازیکنانی مثل دیدای پنالتی گیر، کافوی همه کاره، پائولو مالدینی تمام نشدنی، سرجینیوی پر اُفت و خیز، کاخایر کالادزه با ثبات، کاستاکورتای باتجربه، الساندرو نستای نفوذ ناپذیر، جنارو گتوزوی جنگنده و رام نشدنی، کلارنس سیدورف همیشه در اوج، کاستای بازیساز، پاسوری خوش فکر و تیز بین مثل پیرلو و مغز متفکر خوش تکنیکی مثل کاکا و خط آتشی بی رحم با وجود آندری شوچنکوی قهار و فیلیپو اینزاگی همیشه در آفساید و یان دال توماسون جوان در کمتر از یک دهه سه بار به فینال لیگ قهرمانان رسید و در سال 2003 در فینال تئاتر رویاها یوونتوس را شکست داد و در 2007 پس از نیمه نهایی جذاب برابر منچستر یونایتد به فینال رفت و با شکست لیورپول و گرفتن انتقام فینال 2005، قهرمان شد!
*یوونتوس به حضور در مراحل بالای لیگ قهرمانان عادت کرده بود. یووه از قدرت های سنتی اروپا بود و پیش از این دوره از فوتبال با پخش تلویزیونی موفق شده بود سه بار پی در پی به فینال لیگ قهرمانان اروپا صعود کند که تنها یک قهرمانی در سال 96 حاصل کار این تیم بود که خوشحالی راوانلی بعد از آن گل هنوز در اذهان باقی مانده و با مارچلو لیپی با آن سیگار برگ های معروفش و در نخستین گام ها با زیدان جوان و بعدها جی جی بوفون کبیر، لیلیان تورام نفوذناپذیر، پائولو مونته روی خشن، چیرو فرارای متعصب، آلیسیو تاکیناردی جذاب اما خشن، زامبروتای جوان، کاناوارویی که رد کردنش محال به نظر می رسید، کامورانزی سامورائی، پاول ندود شوتزن و تکرار نشدنی با موهای طلایی، ادگار داویدز تکنیکی اما عصبی با عینکی خاص، الکس دل پیروی خوش تپپ که در میانه میدان بسان يک الهه يوناني از طرفدارانش دلبری مي کرد، دیوید ترزگه همیشه شاکی ولی گلزن و مارکو دی وایو، قدرتی بی چون و چرا در ایتالیا و اروپا بود و بعدها با پیوستن زلاتان ابراهیموویچ و پاتریک ویرا، بانوی پیر دست نیافتنی به نظر می رسید، اما داستان کالچوپولی و حکم سقوط این تیم به سری بی، و مهاجرت بازیکنان بزرگی که از وفاداری عدم بودند ،آب سردی بر پیکر هواداران و رویاهای بیانکونری ريخت!
*اینتر هرچند که تا قبل از مانچینی سردرگم بنظ می رسید، تیمی بزرگ و با پرستیژ بود. اینتر ستاره های زیادی داشت، اما ماسیمو موراتی بر خرید ستاره های افول کرده و پا به سن گذاشته پافشاری می کرد. فرانچسکو تولدوی درشت هیکل گلرشان بود، ایوان کوردوبای کوتاه قامت با جهش های معروفش، مدافع و کاپیتانی با اخلاق و با کلاس به نام خاویر زانتی، دیوانه ای به نام ماتراتزی، آلوارو رکوبای دندان خرگوشی، اعجوبه ای به نام رونالدو، آدریانو با شوت های مرگبارش و مهاجمینی همانند کریستین ویری و هرنان کرسپوی گلزن در این تیم بودند، اما لوئیز فیگوی تمام شده، کاناواروی بی انگیزه، باتیستوتای پا به سن گذاشته، سانتیاگو سولاری از رئال رانده شده راه اینتر را در پیش گرفتند تا موراتی همچنان با آزمون و خطا پیش رود، از اینتر، گل های زیبای کرسپو و ویه ری، کاشته های مرگبار میهایلوویچ و رکوبا، دربی های نفس گیر با میلان و صحنه های مصدومیت های رونالدوی برزیلی در برابر فرناندو کوتوی بی رحم و گریه های بی امانش و مربی عوض کردن های پیاپی در اذهان مانده بود! تا روزی که مورینیو از درهای جوزپه مه آتزا وارد شد..! اینتر با مورینیو یک بار دیگر توانست خودنمایی کند و در سال 2010 نیز قهرمان لیگ قهرمانان شد. از آن سال اینتر با رفتن مورینیو، افول کرد و تا کنون نیزنتوانست که آن اینتر سابق شود!
*اما رم ، گرگ های پایتخت نشین!رم در آن دوران با فوتبال چشم نوازی که ارائه می داد، طی دورانی اجازه سلطه بی چون و چرا را از یووه و میلانی که در اروپا حکمرانی میکردند ، را هم می گرفت.تیم رم که دورانی طلایی با هدایت فابیو کاپلو و ستارگانی مثل مارکو دل وکیو، هواپیمای تک نفره وینچنتزو مونتلا، امرسون جنگنده، مارکوس کافو سریع السیر، آلدایر، والتر ساموئل خشن، دامیانو تومازی با موهای فرفری اش، لوپاتلی دروازه بان تیمش با شماره های عجیب و غریبش و از همه مهم تر کاپیتانی افسانه ای به نام فرنچسکو توتی، گلادیتوری وفادار به دروازه های رم با گل هایی مدهوش کننده فوتبالی جذاب ارائه می داد ولی لوچیانو اسپالتی و رانیری نتوانستند شکوه آن دوران را به این تیم بازگردانند
اما اکنون چند سال است که سری آ ، دیگر سری آ نیست...چند سالی است که آن تیم های خوفناک و پرستیژ از سطح اول فوتبال اروپا فاصله ی تقریبا زیادی گرفته اند!
آن تیم هایی که همیشه ستاره های جهان را در خود می دید ، اکنون از سطح اول اروپا به دور هستند..
سری آ بالاتر از هر لیگ دیگری ،بیشترین برنده های توپ طلا را نیز در خود دید... بازیکنان مختلف در این لیگ 19بار برنده ی توپ طلا شده اند! تیم های سری آ تا کنون 26بار به فینال لیگ قهرمانان صعود کرده اند!
اکنون تیمهای میلان ، یوونتوس و اینتر به هیچ وجه در حد و اندازه های نام و اعتبار خود ظاهر نمی شوند...
اما بازی فوتبال دیوانه وار است و محال است که تیم یا لیگی همیشه در اوج باقی بماند...
یوونتوس پس از 2006 یک بار دیگر برخواسته ، و کم کم آماده می شود تا آن شکوه و بزرگی سابق خود را بدست بیاورد...
اروپا خانه میلان است! میلان در بدترین شرایط نیز در اروپا "میلان" است...میلان همیشه شخصیت و بزرگی خود را در اروپا حفظ کرده است...
اینتر نیز همانند یوونتوس در اولین فصل حضور کونته ، در حال ریکاوریِ آن اینتر قدرتمند می باشد...
ایتالیا دیر یا زود به سطح اول فوتبال اروپا باز خواهد گشت...و به احتمال فراوان یک بار دیگر شاهد دست به دست شدن جام ها بین این تیم ها باشیم...!
در فوتبال همیشه یک چیز ثابت است : "قهـــــــــرمانان همیشـــــه بـــاز خواهنـــــد گشــــــت"
"فــــورزا ســــری آ"