اختصاصی طرفداری - پائولو مالدینی در مصاحبۀ مشهوری گفته بود:
اگر بخواهم تکلی بزنم، در آن زمان مرتکب اشتباه بزرگی شده‌ام.
به وزن و قدرت موجود در این نقل قول‌ها و قدرتی که پشت آن‌ها وجود دارد توجه کنید، خصوصا در دورانی که دفاع کردن به عنوان امری تیمی شناخته می‌شود. هر چند این موضوع حقیقت دارد که در فوتبال مدرنِ امروزی، مهاجمان در بازار ارزش بیشتری نسبت به مدافعان دارند. سخنان مالدینی بسیار قدرتمند بودند اما او از هنر دفاع کردن صحبت می‌کند که شخصیتش را در مدت زمان طولانی و تمام موفقیت‌های ورزشی‌اش را مدیون آن ساخته است. این‌ها ویژگی‌های مردی بود که نگرشی تازه نسبت به بازی داشت و موقعیت او در مستطیل سبز بسیار برنامه‌ریزی شده و دقیق بود؛ به شکلی که هدفش از دفاع کردن تنها تکل زدن نبود، بلکه با بازی کردن و یارگیری، رقیب را از جریان مسابقه خارج می‌کرد. مالدینی بیش از یک مدافع بود و حکم خدا را در ترکیب تیم ملی ایتالیا و میلان داشت. بی دلیل نبود که مردم او را با بهترین مدافعان جهان مقایسه می‌کردند و با کمال احترام باید خاطر نشان کرد که هیچ فوتبالیستی حتی نزدیک به ثباتی که او سال به سال از خودش نشان می‌داد، هم نشده است.
دینو زوف و پائولو مالدینی اسطوره‌های جاودان فوتبال ایتالیا
برای نام بردن از دو بازیکن هجومی تمام عیار کافی است بازی‌های امثال لیونل مسی و کریستیانو رونالدو را مشاهده کنید؛ حرکت در محوطه جریمه حریفان و به ثمر رساندن گل‌های استثنایی، اصلی ترین دلایلی بوده که آن‌ها در طول این سال‌ها توانسته‌اند بسیاری را به هنر بازی‌هایشان علاقه‌مند سازند. این همان دلایلی است که هواداران فوتبال به سبک بازی تهاجمی علاقه دارند. مهاجمان و بازیسازها با ساختن موقعیت‌ها و به ثمر رساندن گل‌ها به افتخارات فردی دست پیدا می‌کنند. اما وقتی نوبت به بهترین مدافعان جهان حتی در طول تاریخ فوتبال می‌رسد، فقط چند نفر خاص در صدر لیست برترین فرماندهان انتهای زمین قرار می‌گیرند که یکی از آن بازیکنان کسی نیست جز پائولو مالدینی.
بازیکنانی همچون مالدینی یک بار در هر نسل ظهور می‌کنند. سطح دفاع کردن او، آگاهی از شرایط موجود در زمین، رهبری میلان و تیم ملی ایتالیا او را نه تنها به مدافعی استاندارد در تیم باشگاهی و ملی‌اش تبدیل کرد، بلکه از او بازیکنی با اهمیت از بین تمامی ستارگان تیمش ساخت. او به عنوان یک بازیکن، تمام دوران فوتبالش را در میلان گذراند و بازیکنی تک باشگاهی بود؛ موفقیت‌های او در پیراهن میلان ثابت شده و مشخص هستند. چیزی که پائولو را خارج از موفقیت‌های فردی، باشگاهی و ملی، مهم و خاص کرده، نگرش او نسبت به دفاع کردن است و همین ویژگی مهم است که او را در دنیای فوتبال تبدیل به مدافعی خاص کرده است.
پائولو مالدینی و سال‌های جوانی بازی‌اش در میلان
فوتبال ایتالیا همواره به سبب بازیکنانی که وارد بازار می‌کند و آن‌ها از مدافع بودنشان افتخار می‌کنند و اهداف و نگرشی جدید نسبت به این پست دارند، شناخته می‌شود. به همین دلیل است که فوتبال یک جنبه هنری نیز پیدا کرده است. مالدینی نه تنها در این قالب، بازیکنی مناسب و درست به شمار می‌رفت، بلکه در هر مرحله از دوران فوتبالش علی‌الخصوص در رده باشگاهی، پیشرفت می‌کرد و سطح بازی‌اش را ارتقا می‌بخشید. جایی که او موفق شد تا با میلان به قهرمانی در تمامی جام‌های داخلی و خارجی ممکن دست یابد. در این بین او بیش از 900 بار در بازی‌های رسمی با پیراهن قرمز و مشکی پوش این تیم بازی کرد و همانطور که گفته شد جزء میلان پیراهن هیچ تیم دیگری را بر تن نکرد.
در طول دهه اول هزاره جدید، مالدینی و میلان به قهرمانی در هفت تورنمنت معتبر رسیدند که شامل یک قهرمانی در سری آ و دو قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا می‌شود که اگر کامبک رویایی لیورپول در استانبول به وقوع نمی‌پیوست، به سه قهرمانی تبدیل می‌شد. پائولو مالدینی همچنین در رقابت برای کسب جایزه توپ طلای سال 2003، بعد از پاول ندود و تیری هانری در جایگاه سوم قرار گرفت؛ در حقیقت دو بازیکن تهاجمی گوی سبقت را از او ربودند. در طول این سال‌ها همچنین مالدینی به سبب ثبات بالایی که عملکردش در طول دوران حضورش در میلان داشت، جوایز زیادی را به دست آورده است. عظمت و بزرگی وی بیش از تعریف و تمجیدها و جوایزی است که اغلب با آن‌ها می‌شود او را سنجید.
پائولو مالدینی اسطورۀ جاودان فوتبال آتزوری
توانایی‌های بالا و منحصر به فرد پائولو مالدینی در دفاع کردن در زمین به الگویی برای مدافعان امروزی که به صورت نفر به نفر یا مبتنی بر سیستم تیم‌هایشان دفاع می‌کنند، تبدیل شده است. رفتار حرفه‌ای و پسندیدۀ این مدافع بزرگ در خارج از زمین بازی، آن هم در دورانی که فوتبال ایتالیا از جنجال و فساد‌های بزرگی رنج می‌برد، معمولا نادیده گرفته می‌شود؛ این در حالی است که آرام بودن در حالیکه طوفان بزرگی در اطراف شما در جریان است، به هیچ عنوان کار ساده‌ای نیست. در همین دوره بود که نسل جدیدی از بازیکنانِ با روحیات تهاجمی وارد فوتبال ایتالیا شدند و شروع به کار کردند، اما با این وجود مالدینی همانند سابق به درخشش‌هایش در زمین ادامه می‌داد تا نشان دهد با اینکه کم کم پا به سن گذاشته محسوب می‌شود اما همچنان روند رو به رشدش را حفظ کرده است.
این‌ها در وصف مردی است که تمام فاکتورهای لازم برای تبدیل شدن به یک مدافع کامل و تمام عیار را داشت. سرعت بالای ذهن و پاهای مالدینی، با همه کاره بودنش ترکیب شده بود و این قدرت و تسلط را به او داده بود که بدون هیچ مشکلی به عنوان یک مدافع چپ یا مدافع وسط در زمین حضور یابد. مالدینی همچنین از قدرت بالا و قابل توجهی در تکل زدن برخوردار بود. می‌توان در مورد این مسئله بحث کرد که هیچ بازیکنی در طول تاریخ، بهتر و به موقع‌تر از مالدینی تکل نمی‌زده و شاید تنها مدافعینی که در این مورد توانایی رقابت با پائولو مالدینی را داشته‌اند، فرانکو بارزی و الساندرو نستا باشند.
پائولو مالدینی و قهرمانی‌های او با پیراهن میلان
مجدداً مشهورترین نقل قول پائولو مالدینی را با یکدیگر مرور می‌کنیم:
اگر بخواهم تکلی بزنم، در آن زمان مرتکب اشتباه بزرگی شده‌ام.
این‌ها صحبت‌ها و عقاید مدافعی است که با وجود اینکه تبحر و قدرت خاصی در تکل زنی داشته اما سعی می‌کرده تا بیشتر با قطع توپ پاس‌های حریفان، از گل خوردن تیم‌هایش جلوگیری کرده و از انجام بازی خشن و به حاشیه بردن مسابقه جلوگیری کند. مالدینی در طول دوران بازی‌اش بیش از یک مدافع بود، او یک فوتبالیست حقیقی و همه کاره بود. او همانطور که بازیکنی تخریب‌گر بود، به همان اندازه سازنده ظاهر می‌شد. پائولو می‌دانست که چه زمانی حمله کند و چه زمانی مالکیت توپ را حفظ نماید. او روی هوا بسیار مسلط ظاهر می‌شد و از نظر فیزیکی هم سرسخت و پرتلاش بود. نه تنها توصیف تاثیرات بازی پائولو مالدینی بلکه توصیف عمق دوران فوتبالی او کار بسیار دشواری است. دستارودهای تیمی و شخصی مالدینی به خوبی ارزش بالای او را نشان می‌دهند. با این حال تاثیرات او در بازی تیم‌هایش چیزی نیست که بتوان به این سادگی بیان کرد و در ادامه از خاطر برد.
پائولو مالدینی یکی از پرافتخارترین مردان لیگ قهرمانان اروپا
پائولو مالدینی نخستین بازی‌اش در ترکیب میلان را در حالیکه 16 سال سن داشت، به عنوان یار تعویضی در فصل 85-1984 انجام داد. در سال‌های پیش‌روی‌اش، او در تیمی که مدافعان باتجربه‌ای چون الساندرو کاستاکورتا، مائورو تاسوتی و فرانکو بارزی را داشت، خودش را جا انداخت و به یکی از ارکان اصلی ترکیب روسونری تبدیل شد. در سال 1988 که میلان برنده اسکودتو شد و سوپر کاپ ایتالیا را هم فتح کرد، مالدینی بخشی از دفاع تیمِ آریگو ساکی بود که در خط حمله آن مثلث هلندی مارکو فان باستن، رود گولیت و فرانک رایکارد خوش می‌درخشیدند. در حالیکه مربیان، هم تیمی‌ها و هواداران زیادی در طول این مدت آمدند و رفتند، مالدینی همچون عضوی جدانشدنی از میلان در سن سیرو حضور یافت.
او همچون صخره‌ای نفوذ ناپذیر در خط دفاعی میلان حاضر شد و وقتی شرایط سخت می‌شد، قامت این صخره را بالاتر هم می‌برد. با این حال شاید رمز و راز موجود در بازی امثال مالدینی برای تماشاگران جذاب و فریبنده باشد. چشمان بینندگان فوتبال معمولا عادت کرده که صحنه‌های پیش‌بینی شده‌ای را ببینند، اما هرچه بیشتر این تلقین انجام شود، اتفاقات غیرمنتظره بیشتری در طول بازی رقم می‌خورد. این مسئله را می‌توان به نقل قول مشهور مالدینی در مورد تکل زدن تعمیم داد، کاری که او به خوبی توانایی انجامش را داشت. هوش و موقعیت او در خط دفاعی تیم، دنیای بزرگ دیگری بود. اگر مالدینی در فوتبال امروز جایی داشت، قطعاً باز هم می‌توانست به بهترین مدافع فوتبال جهان تبدیل شود.
پائولو مالدینی و فرانچسکو توتی اسطوره‌های فوتبال ایتالیا
برخی البته معتقدند که در این صورت، مالدینی در فوتبال مدرن امروزی حرفی برای گفتن نداشت و مهاجمان هم هیچ ترسی از رویارویی با او نداشتند. آن‌ها اشتباه می‌کنند، چرا که باید در چهره مالدینی فردی بی‌رحم و باهوش که هرگز متوقف نمی‌شود، از پا نمی‌افتد و تا سوت پایان بازی دست از جنگیدن بر نمی‌دارد را ببینند. در یک کلمه او در زمین بازی یک "ترمیناتور" بود. مهاجمان امروزی حاضر نیستند با هیچ یک از این نوع مدافعان روبه‌رو شوند. احتمالا بازیکنان فوتبال امروزی توانایی حمله کردن به سمت پائولو مالدینی، تلاش برای رد شدن از او و یا حتی باز پس‌گیری توپ را هم از او نداشتند و با توجه به بی‌رحمی و قدرت رهبری بالای این بازیکن، فرصت یا جرات تکل زدن و درگیری با او را هم نداشتند. پائولو همه این کارها را در حد فاصل سال‌های 1985 تا 2009 انجام داد و در حالیکه 39 سال سن داشت، همچنان در حال به دست آوردن جوایز فردی و تیمی متعددی بود.
پائولو مالدینی نقش یک جادوگر را در زمین بازی ایفا می‌کرد؛ موقعیت سنجی، شگرد او بود. قدرت بالای مالدینی در یارگیری و تکل زنی به قدری بالا بود که رد شدن از او را برای بازیکنان حریف به عملی غیرممکن تبدیل کرده بود. بازیکنانی همچون پائولو مالدینی کم‌نظیر هستند و بعید نیست که در ادامه زندگی‌مان دیگر هرگز بازیکنی را با استانداردها و قابلیت‌های او در طول دوران بازی‌هایش، مشاهده نکنیم. افرادی که موفق به تماشای بازی‌های او شدند، بسیار خوش‌شانس بوده‌اند. افراد جوان‌تر و ناآگاه از سطح بازی مالدینی هم می‌توانند به ویدئو‌های به جا مانده از بازی‌های او نگاه کنند و از هنر بازی او درس بگیرند، زیرا این استاندارد دفاعی بسیار کم نظیر و نادر است. مجله ورلد ساکر در سال 2013 در طی یک نظرسنجی، پائولو مالدینی را به عنوان بهترین مدافع چپ تاریخ در تیم منتخب تاریخ دنیای فوتبال در کنار بزرگانی چون بابی مور، فرانتس بکن باوئر، پله، دیگو مارادونا و لیونل مسی قرار داد.
پائولو مالدینی اسطورۀ ماندگار فوتبال ایتالیا
بیدلیل نیست که مردم وقتی با او مواجه میشوند به شوخی این جمله را به زبان میآورند:
اگر پائولو مالدینی وزیر دفاع بود، هیچ کشوری نمیخواست که به ایتالیا حمله کند.
