طرفداری | فصل اول آقای خاص در پایتخت ایتالیا با فتح مسابقات کنفرانس و کسب سهمیه یورولیگ به اتمام رسید. سطح سوم مسابقات اروپا، شاید ارزش چندان بالایی نداشته باشد اما برای جالوروسی، برنده شدن آن معنی خاصی داشت؛ زیرا برای اولین بار در مسابقات معتبر اروپایی موفق به کسب جام شدند و با قهرمانی در این مسابقات، دوره چهارده ساله جام نبردن را پایان دادند.
اگرچه که خود مورینیو و مدیریت آاِس رم از پروژه ای سه ساله سخن بر زبان می آورند، اما می دانیم که مورینیو در فصل های دوم مربیگری‌اش بهترین نتایج را کسب کرده است. قهرمانی در لالیگا با رئال مادرید، قهرمانی با چلسی در لیگ برتر و همچنین نائب قهرمانی با منچستریونایتد همگی در این مقطع به دست آمده اند.
فصل دوم برای مورینیو جایی است که اشکالات تیم مشخص شده است و مربی پرتغالی سعی کرده تا این نواقص را پوشش دهد. از طرفی رابطه اش با بازیکن ها هنوز به نقطه جوش نرسیده و بُرش کافی را در رختکن دارد. بنابراین بهترین نتیجه ها را در این هنگام به دست می آورد.
یادداشت پیش رو به برخی از دغدغه ها و مسائل پیرامون آاس رم و مورینیو در فصل پیش رو می پردازد.
پائولو دیبالا و ایجاد توازن در خط حمله
شاید هیچ یک از طرفداران آاِس رم فکر نمی کرد که روزی پای پائولو دیبالا به این باشگاه باز شود. جواهر آرژانتینی در سالیان گذشته بسیار ستایش می شد و اغلب، غول های انگلیسی یا اسپانیایی را مقصدی برای او می دانستند. اگرچه دیبالا آن بازیکنی نشد که انتظار می رفت، اما همچنان هیجان انگیزترین ورودی رم محسوب می شود و طرفداران جالوروسی در مراسم معارفه او سنگ تمام گذاشتند.
عدم تاکتیک پذیری، یکی از ایراداتی بوده که به پائولو دیبالا، به عنوان یک شماره 10 کلاسیک وارد کرده اند. ژوزه مورینیو در سال های گذشته با مسوت اوزیل و خوان ماتا به مشکل برخورد و اگر دیبالا می خواهد سرنوشت متفاوتی داشته باشد، باید تعهد و تلاش بیشتری در زمین نشان دهد. اگرچه کیفیت دیبالا بر هیچکس پوشیده نیست و او می تواند در بازی هایی که رم سابقا امتیاز از دست می داد، گره بازی را باز کند.
هم پوشانی بازیِ دیبالا و زانیولو، مسئله دیگری است که ژوزه باید برای آن راه حلی بیابد. زانیولو و دیبالا بازیکنانی مشابه هستند، چه در سبک بازی و چه مناطقی که در آن فعالیت می کنند. اگر نقشه حرارتی (هیت مپ) این دو بازیکن را کنار یکدیگر قرار دهید خواهید دید که با یکدیگر انطباق دارند و حضور این دو بازیکن به صورت همزمان، باید با تغییر پست و فداکاریِ یکی از این دو نفر همراه باشد.
حضور همزمان لورنزو پلگرینی، نیکولو زانیولو، پائولو دیبالا و تامی آبراهام روی کاغذ بسیار جذاب است و مربعی خطرناک شکل می دهد اما ایجاد توازن و رسیدن به ترکیبی که همزمان از این چهارنفر به خوبی بازی بگیرد کار سختی است. در بازی های دوستانه لورنزو پلگرینی بازیکنی بوده که قربانی شده و دورتر از دروازه، به عنوان هافبک مرکزی بازی کرده تا دیبالا-زانیولو-آبراهام سه نفر جلویی خط حمله را شکل دهند.
نباید از ورودی احتمالی رم غافل شویم. آندره آ بلوتی مهاجم ملی پوش ایتالیایی قرار است که به تیم رم بپیوندد. او از معدود مهاجمین فعلی سری آ است که بیشتر از 100 گل در این لیگ به ثمر رسانده و قطعا به دقایقِ کم بازی قانع نخواهد شد. ایده استفاده از دو مهاجم و حضور همزمان بلوتی-آبراهام هم دور از ذهن نیست و در این صورت ترافیک بیشتری در خط جلویی جیالوروسی به وجود می آید.
شاید نبود وینگر باکیفیت، تنها مشکل خط آتش رم باشد. جایی که دست مورینیو برای داشتن تنوع تاکتیکی و استفاده از ترکیب های وینگرمحور (نظیر 1-3-2-4) باز نیست. ویلفرید زاها یکی از گزینه هایی بود که به تیم ایتالیایی لینک شد اما در نهایت بعید است که رم وینگر جدیدی در این تابستان به خدمت بگیرد.
ترمیم خط هافبک
تقویت و ترمیم خط هافبک، از اولویت های رم به حساب می آمد. کریستانته بازیکن قابل اتکایی نیست و پراشتباه بازی می کند. جوردن ورتو نیز بعد از یک فصل همکاری با مورینیو نتوانست جایی در افکار این مربی پیدا کند و به مارسی پیوست.
مورینیو در اولین اقدام، نمانیا ماتیچ را به تیم خود اضافه کرد. هافبک دفاعی صربستانی سن بالایی دارد و نمی تواند در تمامی بازی ها حضور داشته باشد، اما همچنان بازیکن مفیدی است و ساده و موثر بازی می کند. ایستاییِ بیشتر لیگ ایتالیا نسبت به لیگ انگلیس، شاید به عملکرد بهتر او و کمرنگ شدن نقاط ضعفش کمک کند.
جورجینیو واینالدوم نیز بعد از دوره فاجعه بار پاری‌سن ژرمن به رم آمد تا پیراهن زرد و قرمز را بر تن کند. او می تواند همان هافبک انرژیک و سخت کوشی باشد که تیم به آن نیاز داشت.
با توجه به ترکیب 2-1-4-3 رم در بازی های اخیر، آن ها به دو هافبک مرکزی برای حضور در ترکیب فیکس و حداقل دو هافبک برای نیمکت نیاز دارند؛ ماتیچ، پلگرینی، کریستانته و واینالدوم این چهار نفر هستند. اما با توجه به روی فرم نبودن واینالدوم و سن بالای او و ماتیچ، همچنین سابقه مصدومیت پلگرینی نیاز به خرید یک هافبک دیگر احساس می شود تا خط هافبک عمق کافی را داشته باشد.
ضعف در خط دفاعی
در تمامی موفقیت های مورینیو، رد پای مدافعین باکیفیت دیده می شود؛ از ریکاردو کاروالیو و جان تری گرفته تا والتر ساموئل و لوسیو و پپه و سرخیو راموس. خط دفاعی رم در حال حاضر دو مشکل دارد؛ کمبود نفرات برای ترکیب 3 دفاعه (که پنج یا شش نفر لازم دارد) و همچنین کمبود کیفیت. بهترین دفاع رم اسمالینگ است که سن بالایی دارد و با مصدومیت های زیادی دست و پنجه نرم می کند. استفاده از وینیا به عنوان بازوی دفاع 3 نفره شاید او را احیا کند اما رم همچنان یک دفاع وسط می خواهد.
برگشت اسپیناتزولا در سمت چپ، خبر خوبی برای طرفداران رم خواهد بود. او و نیکولو زالفسکی دو وینگ‌بک توانا در کارهای هجومی هستند. در سمت راست زکی چلیک نیز اضافه شده و اگر او نیز کیفیت هجومی لازم را داشته باشد، رم می تواند با استفاده از دو پیستون خود در کناره ها اعمال قدرت کند.
کنار آمدن با فشردگی تقویم و مصدومیت ها
فصل پیش رو برای تمامی تیم ها چالش جدیدی به وجود خواهد آورد، زیرا جام جهانی برای اولین بار در میانه لیگ و فصل پاییز قرار گرفته است. این موضوع تقویم را فشرده تر می کند و رم نیز مانند بقیه از این اتفاق تاثیر می پذیرد. شاگردان ژوزه مورینیو باید علاوه بر اسکودتو و کوپا ایتالیا، در روزهای آخر هفته در مسابقات یورولیگ شرکت کنند و این به معنی خستگیِ بیشتر برای تیم است.
سابقه مصدومیت برخی بازیکنان جالوروسی نگران کننده به نظر می رسد. همانطور که گفته شد اسمالینگ در خط دفاع، اسپیناتزولا، لورنزو پلگرینی، پائولو دیبالا، نیکولو زانیولو و حتی آندره آ بلوتی سابقه مصدومیت های متوالی و طولانی مدت دارند. بازیکنانی که قابل جایگزینی نیستند. در خط حمله عمق کافی برای چرخش و استراحت دادن به بازیکن ها وجود دارد اما خط هافبک و دفاع رم فاقد عمق کافی برای حضور همه جانبه در تمامی رقابت هاست.
شاید مورینیو مجبور به گزینش و قربانی کردن یک یا دو جام برای موفقیت در جای دیگری بشود. به عنوان مثال کنار رفتن از مسابقات اروپایی، تقویم رم را از مسابقاتی فرسایشی خالی می کند و شانس بیشتری در مسابقات داخلی به آن ها می دهد.
انتظاری که از رم می‌رود
هم اکنون جو مثبتی پیرامون رم وجود دارد و آن ها فصل را با امیدواری شروع می کنند. با توجه به افت ناپولی و آتالانتا، رم شانس بیشتری برای حضور در چهارتیم اول و کسب سهمیه لیگ قهرمانان از طریق سری آ خواهد داشت.
مورینیو زمانی تیم چلسی خود را به اسبِ کوچکی (پونی) تشبیه می کرد که در کنار دو اسب بزرگ برای قهرمانی حرکت می کند. اسبی که شانس اول قهرمانی نیست. کسی از رم در این فصل انتظار قهرمانی ندارد اما آن ها می توانند شگفتی امسال سری آ باشند. «مو» ذهنیت پیروزی طلبانه ای دارد که تنها با کسب سهمیه قانع نخواهد شد و قطعا نیم‌نگاهی به کسب قهرمانی در لیگ خواهد داشت؛ همانطور که در دیالوگ با پائولو دیبالا این موضوع را گوشزد کرده بود:
شاید برای تو سوال باشد که چرا باید به اینجا بیایی ... می خواهی بدانی برای چه به اینجا می آیی؟ به اینجا می آیی تا برنده شوی. تو برای بردن کوپا ایتالیا و لیگ اروپا به اینجا می آیی که به نظر من برای فصل آینده در دسترس ما هستند. در مورد بقیه اتفاقات (اسکودتو) چیزی نمی دانم اما با حضور تو در تیم هر چیزی ممکن است.
قهرمانی دوم اروپایی در لیگ اروپا یا کسب کوپا ایتالیا در کنار سهمیه سی ال می تواند مانند گیلاسی بر روی کیک رم باشد. البته موفقیت در این مسابقات به فرم مقطعی بازیکن ها و تیم رقیب، قرعه و ... بستگی دارد. در نهایت باید منتظر ماند و دید که فصل دوم آقای خاص در رم به چه صورتی پیش می رود و او در نهایت چه دستاوردی خواهد داشت.
