لمپارد تیمیو از ساری تحویل میگیره ک اولا این تیم تو فاز تدافعی تثبیت شده هست (مشکلات داره اما بلده چطور دفاع کنه) و تیمیه ک از نظر تهاجمی منظمه و 433 مالکانه ای از خودش ارائه میده
اما از نقل و انتقالات محرومه و هازاردشو از دست داده!
لمپارد اولا داویید لوییزو از تیم کنار میذاره ک اون ثبات دفاعی تیمش کلا از بین میره و هر بازی میبینیم ک لمپارد کلا سردرگم بود و هر بازی دو نفر متفاوتو تو خط دفاع میدیدی! (زوجی تشکیل شده از توموری، زوما، کریستنسن و رودیگر)
نکته بعدی مصدومیت سیلوا و رودیگره که اثر شدیدی رو این داستان میذاره...
کار بعدی ک لمپارد میکنه اضافه کردن جوونا و فرصت دادن بهشون تو ترکیب اصلی مثل جیمز، مانت، آبراهام و... بود
لمپارد که تو دربی عملکرد خوبی داشت و اون تیمو مدعی صعود کرده بود، فرصت خوبی براش بوجود اومد ک در کمال بی تجربگی بتونه رزومه درست کنه که اتفاقا همین مربیگری تو چلسی باعث شد تا تو اورتون بهش اعتماد بشه...
فصل اول لمپارد با توجه به تحریم ها و از دست دادن هازارد و مصدومیت های بازیکنا با گرفتن سهمیه تمام شد تا عملکرد متوسط لمپارد چندان دچار انتقاد نشه
_________________________________________________
فصل دوم چلسی ک دستش باز بوده کلی تلنت و بازیکن تاپ ب ترکیبش اضافه میکنه ک لمپارد بخاطر ضعف شدید تاکتیکی و سردرگمی خودش، نمیتونه ی سیستم بهینه بچینه ک از همشون بازی بگیره، هر بازی شاهد این هستیم ک هاورتس و ورنر تو پستای مختلف هستن و بازیکنا اصلا نمیدونن دارن چیکار میکنن
اشتباه بعدی لمپارد بازی دادن به کانته تو پست هافبک دفاعی بود ک عملکرد بد تیمو بدتر کرد و با جاگیری های افتضاح تیم تو فاز تدافعی نابود شده بود و جایگاهش تو جدول هم مشخص بود
لمپارد درگیر تفکر کلاسیک دوران بازی خودش هست و بارها اینو با بازی دادن ب زوما، توموری توم پست فولبک، مانت یا بارکلی تو پست وینگر اثبات کرده
______________________________________________
از ضعفای دگ لمپارد کادر مربیگری با تعداد افراد کم و بی تجربه بود که با تمرین های سخت و طاقت فرسا، میزان مصدومیت ها و بازدهی بازیکنان رو تو بازی کم میکرد
در نهایت با تمام ضعف ها، نکته ی مثبت لمپارد که از مربیای اخیر چلسی متمایزش میکرد، جذابیتش برا بازیکنا بود که خیلی راحت میتونست بازیکنارو متقاعد کنه اتفاقی ک الان ژاوی داره تو بارسا رقم میزنه
این کاریزما مزیت خیلی بزرگی نسبت ب مربیایی مثل توخل و کونته هست که ب تاکتیک های سیستماتیک خودشون تاکیید دارن
