اشعاری که همراه با درد سروده می‌شدند، اما به درد شنونده مرهم میزدند!
معدود هنرمندی قادر است تا حس اثر را طوری به شنونده منتقل کند که وقتی شنونده آهنگ را می‌شنود، انگار که شنونده داستان زندگی خودش است!
۴۴ سال پیش، کسی زاده شد که انگار برای این کار (انتقال پیام به شنونده) خلق شده بود؛ کسی که درد موجود در آهنگ‌هایش را با روح حس کرده بود و شاید یکی از دلایل موفقیتش در این کار هم همین بود، چیزی را میخواند که حس کرده بود...
چستر چارلز بنینگتون، زاده ۲۰ مارس ۱۹۷۶ در آریزونای آمریکا بود، مادر او یک پرستار بود و پدرش هم به عنوان کاراگاه محلی، وظیفه کار بر روی پرونده های تجاوز جنسی را بر عهده داشت.
زندگی خانواده بنینگتون با موفقیت و شادی همراه نبود، چرا که وقتی چستر تنها ۱۱ سال سن داشت، پدر و مادر او از هم جدا شدند و طلاق، تبدیل به یکی از ده ها دلیل افسردگی او شد.
چستر از سن ۷ سالگی، توسط یکی از دوستانش به صورت مکرر مورد تجاوز جنسی قرار میگرفت، ترس او از اینکه همجنسگرا خوانده شود، هرگز اجازه نداد تا این موضوع را با خانواده‌اش در میان بگذارد، همچنین این موضوع در کنار شرایط بعد از طلاق و شرایط حاکم بر خانه پدر، باعث شده بود تا چستر نسبتا درونگرا شود و احساساش را با نقاشی و موسیقی بروز دهد.
سکوت چستر درباره مسئله تجاوز جنسی، باعث شده بود تا این داستان تا سیزده سالگی‌اش ادامه پیدا کند؛ تاثیرات افسردگی شرایط نامناسب زندگی در او با الکل و کوکائین خود را نشان میداد؛ همچنین به خاطر اندام لاغر و شخصیت درونگرایش، در مدرسه مورد آزار و اذیت فیزیکی قرار میگرفت.
چستر در ۱۷ سالگی از پدرش جدا شد زندگی در کنار مادرش را ترجیح داد، بنینگنون در آن زمان اعتیاد بیش از حدی به مواد مخدر داشت و مادرش پس از اینکه متوجه این موضوع شد، او را تا مدتی از خروج از خانه محروم کرد؛ پس از مدتی و در بزرگسالی، چستر موفق به شکست اعتیاد شد.
چستر قبل از اینکه به عنوان یک خواننده به موفقیت برسد، وضع مالی جالبی نداشت و در یک فست فود کار می‌کرد.
او کریر خود در موسیقی را با گروه Grey Daze شروع کرد، این گروه که در سبک آلترنیتیو و ایندی فعالیت داشت، مستقر زادگاه چستر یعنی فینیکس بود.
شان داودل این گروه را درسال ۱۹۹۲ و همراه با دوستانش تاسیس کرد، به همین خاطر این گروه را با نام Sean Dowdell and His Friends هم به خاطر می‌آوردند؛ چستر تا سال ۱۹۹۸ در گروه بود و بعد از آن سال، به دلیل اختلافاتی که درون گروه به وجود آمده بود، گری دیز را ترک کرد و به لینکین پارک پیوست.
او در نوجوانی گروه های مورد علاقه و الهام بخش خود را دپچ مد (گروه موسیقی الکترونیک) و استون تمپل پایلتز (راک بند آمریکایی) نام برد.
۱۹۹۸، تولد لینکین پارک!
چستر از گری دیزی جدا شده بود و به دنبال فرصت دیگری برای ادامه حرفه‌اش میگشت، ظاهرا شانس خانه‌اش را زده بود!
حین جست و جوی چستر برای یک گروه، جف بلو که نایب رئیس کمپانی زومبا موزیک بود، به او و چند داوطلب دیگر پیشنهاد آزمایش صدا داد؛ چستر و یکی دیگر از داوطلبان یعنی مایک شینودا خود را خوب نشان دادند و پس از قبولی، این چند نفر لینکین پارک را تشکیل دادند، انقلابی تجاری در موسیقی نو متال!
اما با شروع کار، همه چیز طبق خواسته آنها پیش نرفت؛ هیچ کمپانی‌ای حاضر به امضای قرارداد با گروه نبود، تک تک انتخاب ها رد شدند تا اینکه سر انجام جف بلو برای دومین بار به داد چستر رسید!
بلو واسطه شد تا لینکین پارک بتواند با ابر کمپانی برادران وارنر قرارداد ببندد و این، یک شروع جانانه برای آنها بود!
بنینگتون همچنین در چند گروه دیگر مانند دد بای سانرایز و استون تمپل پایلتز فعالیت داشت.
بنینگتون در گروه استون تمپل پایلتز
الکا برند، اولین کسی بود که چستر به صورت رسمی با او وارد رابطه می‌شد، اولین فرزند چستر نیز حاصل همین زوج بود که جیمی نام داشت؛ در همان یعنی ۱۹۹۶، چستر با سامانتا مری اولیت وارد رابطه شد و این رابطه را با مهر ازدواج رسمی کرد!
دومین فرزند چستر نیز حاصل رابطه او با سامانتا بود که سباستین نام داشت، سباستین در سال ۲۰۰۲ متولد شد.
چستر و الکا
سه سال بعد از تولد سباستین، رابطه چستر با سامانتا به پایان رسید و آنها از یکدیگر جدا شدند؛ چستر در همان سال با سومین همسر خود یعنی تالیندا بنتلی ازدواج کرد، این زوج درسال ۲۰۰۶ صاحب یک پسر به نام تایلر شدند و درسال ۲۰۱۱ صاحب یک دوقلو که هردویشان دختر بودند شدند.
چستر درسال ۲۰۰۶ نیز پسر الکا که اولین شریک زندگی‌اش بود را به فرزندی قبول کرد، این پسر ایزایا نام داشت.
چستر به همراه لینکین پارک، انقلاب عظیمی در صنعت موسیقی به پا کرده بود، به طوری که درسال ۲۰۱۷، نام چستر بنینگتون و لینکین پارک در میان فهرست بیشترین کلمات جستجو شده در سرویس گوگل قرار گرفت، اما تمام این جستجوها به دلیل موفقیت نبود!
در تاریخ ۲۰ جولای ۲۰۱۷، چستر به دور از چشم خانواده و دوستانش، به درد روحی‌اش پایان داد؛ درست است که از لحاظ تجاری به موفقیت بزرگی رسیده بود، اما روحش هنوز هم یادآور زخم هایی بود که از کودکی به دوش می‌کشید.
در بیستمین روز ماه جولای، چستر چارلز بنینگتون به وسیله یک طناب خود را دار زد و یک بار برای همیشه جهان را از شنیدن صدای خودش محروم کرد، جسد او در ساعت ۹ صبح همان روز در خانه‌اش پیدا شد.
در حالی که دنیا از شنیدن این شایعه مبهوت بود، دیگر عضو لینکین پارک که رابطه صمیمانه‌ای با چستر داشت یعنی مایک شینودا این خبر را تایید کرد و مرگ چستر بنینگتون، از شایعه تبدیل به واقعه شد.
|
توییت مایک شینودا درباره مرگ چستر
ترجمه:
شوکه کننده و غمانگیز، اما واقعیت دارد.
یک منبع معتبر به زودی این خبر را تایید میکند.
|
به دنبال این حادثه، تور بزرگ لینکین پارک که همنام آخرین آلبوم آنها هم بود، یعنی One More Light کنسل شد و تمامی بلیط ها پس گرفته شدند.
مراسم خاکسپاری بنینگتون نیز در باغ سوت کوست واقع در ایالت کالیفرنیا برگزار شد و بسیاری از موسیقیدانان نیز در آن شرکت داشتند.
Who Cares If One More Light Goes Out, In a Sky Of Million Stars
Well I Do
Chester Bennington-
1976 - Forever
