دوره پیش روی جام جهانی، در نوامبر و دسامبر (آبان و آذر) سال جاری در اولین جام جهانی خاورمیانه در قطر، آغاز می شود. در بخش جام جهانی در چنین روزی و به همت حسین خسروی، به مرور بازیهای برگزار شده جام جهانی براساس روزهای تقویم میپردازیم.
طرفداری| در هفدهم جولای (26 تیر)، مسابقات مختلفی از جام های جهانی 1930 و 1994 انجام شده که در مهم ترین آنها، برزیل در دیداری دراماتیک به چهارمین قهرمانی اش در جام جهانی رسیده و دوباره عنوان پرافتخارترین تیم تاریخ فوتبال را مال خود کرده است.
در هفدهم جولای 1930 و در ادامه اولین دوره جام جهانی، یوگسلاوی با 2 گل بولیوی را شکست داده و آمریکا با 3 گل به پاراگوئه غلبه کرده که نکته جالب مسابقه، ثبت اولین هت تریک تاریخ جام جهانی است؛ برت پاتنائوده از آمریکا با ثبت 3 گل در دقایق 10، 15 و 50 برای تیمش هت تریک کرده است. آخرین هت تریک جام جهانی را هم هری کین از انگلیس در برابر پاناما در جام جهانی 2018 انجام داده و تنها دوره ای از تاریخ جام جهانی که هت تریک به خود ندیده، 2006 آلمان است.
برزیل (3)0-0(2) ایتالیا؛ هزار بار آن پنالتی را گل کردم
امروز سالگرد فینال تاریخی جام جهانی 1994 و قهرمانی دراماتیک برزیل است. در چنین روزی در 17 جولای 1994، ایتالیا در ضربات پنالتی فینال جام جهانی مقابل برزیل مغلوب شد و جام به دستان دونگا بالا رفت.
از شکست در مسابقه اول برابر ایرلند تا فروپاشی کاخ آرزوهای مردمان سرزمین چکمه در دیدار نهایی تنها یک نفر امید را دل ایتالیاییها زنده نگه میداشت، همان اسطورهای که در پایان قصه خنجر آخر را به قلب کسانی فرو برد که تا چند لحظه قبل تنها روزنه امید آنها بود. ایتالیای نه چندان قدرتمند آن سالها برای ماندگار شدن به پیروزی نیازی نداشت، نه مدعی اول بود و نه پر ستاره ولی باجو را داشت.
روبرتو باجو در مرحله گروهی به مانند کشورش خاموش بود. گلی نزد و تیمش در عجیبترین گروه شامل چهار کشور با امتیازی مساوی به مرحله بعد راه یافت. بودای کوچک اما در آخرین دقیقه از اولین دیدار مرحلهی حذفی از خواب بیدار شد. ایتالیا ده نفره و در ثانیههای پایانی به دیدار بازگشت و باجو لشگر شکست خوردهی آریگو ساکی را مانند ققنوس به پرواز در آورد. قهرمان این قصه در برابر اسپانیا و بلغارستان نیز درخشید و مراحل حذفی را با پنج گل به پایان برد. پنج گل به قیمت فینال مهمترین رویداد تاریخ فوتبال.
فینال روماریو و باجو اما چیزی نبود که انتظارش را میکشیدیم. هردو ستاره با 5 گل پا به ایستگاه نهایی جام گذاشتند، جایی که 120 دقیقه خالی از گل بود. خلاقیت روبرتو باجو گویی در فینال هم به مانند مرحله گروهی خشکید اما پسرک ایتالیایی تاکنون کسی را ناامید نکرده بود. نوبت به پنالتیها رسید، ماسارو و بارزی ضربات خود را از دست دادند تا باجو برای احیای دوباره ایتالیا دست به کار شود. همه چیز مانند گذشته در جریان افتاد، ایتالیا باز دست به دامان پسرک مغرور خود منتظر گلزنی باجو بود که ناگهان اتفاقی افتاد. باجو ضربه خود را بیرون زد تا کشتی لاجوردی پوشان به دست ناجی خود غرق شود. او در زندگینامه خود در مورد این ضربه این چنین میگوید:
من در خوابهایم هزار بار این پنالتی را به گل بدل ساختم، من آسمان را فقط یک ثانیه از نزدیک دیدم و سپس سقوط کردم.
سالها از این روز میگذرد و ما نام بازنده را بیشتر از فاتح شنیدهایم. شاید خیلیها برای جاودان شدن نیازی به پیروزی ندارند و شاید آن پنالتی باجو را کشت ولی در یادها جاودان ساخت.