هر مدل کسب و کار ناپایدار را ترفند هرمی می گویند. به این صورت که افراد با پرداخت مبلغی پول به عضویت شرکتی در می آیند، و در آینده با به عضویت درآوردن نفرات دیگر و رشد زیر مجموعه، به چند برابر حق عضویت دست پیدا کند. بعضی شرکت ها با توجه به واسطه عضویت با واسطه اعضایشان حق الزحمه می دهند، ولی در اغلب این سیستم ها، عضو، می بایست حداقل دو نفر را صراحتا به شرکت معرفی کنند.
توجه تفاوت شرکت فروش مستقیم چند سطحی درست و قانونی با طرح های هرمی در صورت وجود آرمان ها و استانداردهای مشخص برای موسسان شرکت ها و مردم، مسئله سختی نیست. در هر کار و حرفه ای یک سیستم که بتواند درآمد برانگیزنده از خود نشان دهد و همینطور هزینه های اندک را دارا باشد، بلاشک توجه افراد معتبر و منفعت طلب را به خود جذب می کند.
تجارت در این کار بالا و پایین های فراوانی دارد و در ادوار گوناگون و کشورهای متفاوت مواردی وجود داشته که به دلیل پیجویی مامورین قانون که مطالبه می کردند کار بازاریابی هرمی را به عنوان بازاریابی قانونی انتشار می دهند، این تجارت رو به زوال می رود و در اغلب موارد کارگزاران موضوع را در کمال صحت و درستی شناخته اند و اقدام به امحای طرح های هرمی کرده اند. با این حال طرح های قانونی به طور مداوم و جدی کار خود را ادامه داده اند.
طبق یک تصمیم حقوقی کلاسیک که در سال ۱۹۷۹ تصویب شد، تمامی طرح هایی که در آن افراد برای کسب فرآیند اقتصادی و مالی نیاز به جذب سرمایه گذاری افراد دیگر دارند، ممنوع و غیر قانونی اعلام شد. و شرکت های فروش مستقیم باید متشکل از یک سازمان خرده فروشی منصفانه باشند که در نهایت منجر به رسیدن یک محصول خوب به دست مصرف کننده نهایی می شوند.
طرح هایی که منجر به تشکیل انبار Head Hunting و پرداخت پاداش از طرف شرکت در ازای جذب افراد دیگر می شوند، نیز ممنوع شدند.
عناصر بالقوه که توسط ارگان های ذیربط برای تشخیص و تعیین طرح های هرمی باید مورد توجه قرار گیرند، به شرح زیر است:
محصولاتی که هیج بازار واقعی در جهان ندارند.
محصولاتی که با قیمت های گران فروخته می شوند.
خرید های اجباری محصولات شرکت
طرح هایی که نتیجه آن صرفاً گسترش شبکه توزیع کننده است.
الزام به سرمایه گذاری نقدی قابل توجه
خرید های اجباری محصولات یا خدمات فرعی یا جانبی
طرح هایی که در آن محصولات شرکت کلاً یا به نحو قابل توجهی تنها مورد مصرف توزیع کنندگان واقع می شود.
طرح هایی که در آن توزیع کنندگان در موقعی که ادامه فعالیت نمی نمایند با لیست قابل توجهی از کالاهای فروخته نشده مواجه می شوند.
طرح هایی که در آن توزیع کنندگان بیش از آن که کالایی را از روی نیاز واقعی بخرند، آن را برای پیشرفت در پلن خریداری می نمایند.
طرح هایی که اگر اعضای آن خرید ننمایند با شکست روبه رو می شوند.
طرح هایی که هیچ تاکیدی بر خرده فروشی به کسانی که مشتری نهایی هستند و در طرح عضو نمی شوند، ندارند.
طرح هایی که در آن توزیع کنندگان را به شرکت کردن معنادار پس از آن که توزیع کننده شوند، الزام نمی نماید.
طرح هایی که در آن دستمزدهای پرداختی به توزیع کنندگان بابت قرار گرفتن در سطوح بالا پرداخت می شود.
طرح هایی که در آنها پرداخت کمیسیون ها بر اساس خرده فروشی های واقعی نمی باشد.
طرح هایی که در آنها تاکید بیشتر بر عضوگیری است تا بر فروش محصول.
طرح هایی که شامل عناصر طرح های بخت آزمایی است که این طرح ها عمدتاً مبتنی بر شانس است تا مبتنی به تلاش هایی با حسن نیت برای فروش.
درآمدهای مبتنی بر تدلیس یا درآمدهای غیر منطقی مبتنی بر معرفی ها.
در نوعی از سرمایه گذاری کلاهبردارانه، که طی آن سرمایه از اشخاص جدید و تازه وارد به سرمایه گذاران قدیمی وارد می شود را پانزی می گویند.
بدیهی است با افزایش افراد، مقدار سود دریافتی بیشتر خواهد شد اما این افزایش در تمام زمان ها ممکن نیست و در نهایت سیستم های پانزی کلاهبردار تمام سرمایه ها می شوند و فرار می کنند و یا توسط پلیس دستگیر می شوند. این طرح برای نخستین بار توسط یک ایتالیایی به نام چالرز پانزی به وجود آمد که در سال ۱۹۲۰ با تاسیس شرکت و جذب هزاران نفر کلاهبرداری کرد. پانزی در این طرح نوید ۵۰ درصد را می داد و در مدت ۱ سال بیش از ۲۰۰ میلیون دلار را ربود.
اما در شرکت های هرمی یک بازاریابی شبکه ای وجود دارد و به نتورک مارکتینگ مربوط است. در این حالت که شما باید برای ورود یک مبلغی را پرداخت کنید و سپس با معرفی چند نفر به شما کمیسیون یا همان حق الزحمه می دهند. به تبع با افزایش تعداد، این مبلغ بیشتر خواهد شد. این شرکت ها به طور کل از ارائه محصول جدید سرباز می زنند و سرمایه شان وابسته به افراد جدیدی که وارد این سیستم می شوند است. قطعا پروژه هایی با نام نتورک مارکتینگ را شنیده اید که می گویند با شرکت های هرمی تفاوت دارند و ادعا می کنند یک محصول مشخص برای خرید و فروش وجود دارد. اما بهتر است بدانید این شرکت ها نیز مانند شرکت های هرمی اقدام به کلاهبرداری می کنند و تنها می خواهند با معرفی محصولی نامعتبر این کار را عادی جلوه دهند.
تفاوت این دو در آن است که طی طرح های پانزی افراد ادعا می کنند سرویسی برای مدیریت سرمایه گذاری وجود دارد که شما با عضویت موفق به دریافت سود خواهید شد. که در این صورت کلاهبردار به طور معمول نیازمند عضوگیری و زیرمجموعه نیست. و تنها ارائه پول و سرمایه گذاری کافیست. در این حالت وقتی در چند مرتبه اول سود زیاد را می بیند مبلغ سرمایه گذاری خود را افزایش می دهد و با این حرکت زوال و نابودی سیستم به تعویق می افتد. اما در طرح های هرمی که بر پایه نتورک مارکتینگ هستند سرمایه گذار باید عضو جدید را وارد کند. در این طرح عضوگیری و جذب زیرمجموعه اهمیت به سزایی دارد و از آنجایی که در طول زمان این کار دشوارتر می شود انهدام و انقراض این طرح زودتر از طرح پانزی اتفاق می افتد.
منبع مطلب
