در شرایطی که اکثر تیم های ملی فوتبال دنیا در حال برگزاری اردوهای تدارکاتی و انجام دیدار های رسمی و دوستانه هستند، تیم ایران در بلاتکلیفی کامل و سردرگمی محض به سر می برد!
به گزارش طرفداری، وضعیت عجیب تیم ملی و پاسخگو نبودن هیچ یک از مسوولین نگرانی های زیادی را برای سرنوشت ایران در جام جهانی به وجود آورده است. اینکه با کدام برنامه ریزی و تدارک می خواهیم به مصاف انگلیس، آمریکا و ولز برویم سوالی است که ذهن فوتبالدوستان ایرانی را به شدت درگیر کرده است.
برگزاری اردوی تدارکاتی در این مقطع زمانی از سال در قطر از جمله اعجاب انگیز ترین تصمیمات اتخاذ شده برای تیم ملی است. به واقع اگر قطر شرایط مناسبی در این فصل گرم داشت چرا زمان برگزاری مسابقات جام جهانی را شش ماه عقب انداخته و به آبان و آذر بردند؟! این اردو اگر در تهران با آب و هوایی به مراتب مطلوب تر از قطر برگزار می شد بهتر نبود؟! اردویی آن هم با حضور سی بازیکن که بیش از نیمی از آنها شانس چندانی برای حضور در لیست نهایی نخواهند داشت اما به واسطه بعضی ملاحظات به اردوی تیم ملی دعوت شده اند تا در فصل نقل و انتقالات سفره ای چرب تر و لقمه ای دندان گیر تر برای دلالان خود باشند.
شاید صعود بی دغدغه به جام جهانی مدیران را به این فکر برده که آنجا هم حریفان ضعیفی همچون سوریه، لبنان و عراق مقابل ما صف آرایی می کنند! اما کافی است همین مسابقات در حال برگزاری لیگ ملت های اروپا را دنبال کنید تا به قدرت تیم های حاضر در جام جهانی پی ببرید.
شاید هم ترس از بر ملا شدن عیار اسکوچیچ و کادر فنی تیم ملی باعث شده در فصل برگزاری بازی های ملی در سراسر دنیا ما صرفا تماشاگر باشیم! اسکوچیچ مربی ارزان و حرف شنو کروات فقط به ثبت این افتخار می اندیشد که در جام جهانی به عنوان سرمربی حاضر باشد. از همین رو هیچ گلایه و شکایتی از وضع موجود ندارد. چه بسا پشت این پنهان نگاه داشتن تیم ملی و برگزار نشدن بازی های تدارکاتی خود او باشد.
به هر شکل این راهی که فدراسیون موقت برای تیم ملی در پیش گرفته است مقصدی جز ترکستان ندارد. فوتبال ایران بعد از عزل عزیزی خادم و انتصاب میرشاد ماجدی به عنوان سرپرست گویی از چاله به چاه افتاده و بیرون آمدنش از این چاه عمیق شاید به آسانی میسر نباشد!
واقعیت این است نگاه مدیران ارشد به تیم ملی با آن نگاه و توقعی که علاقه مندان به فوتبال در ایران دارند تفاوت های آشکار دارد. مردمی که در بحبوحه مشکلات، گرفتاری و ویرانی های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دلشان به فوتبالی خوش است که شاید در قطر برای لحظاتی شادمانی را به خانه هایشان بیاورد! در آن سو مسوولینی هستند که در ساده ترین مسائل پیش پا افتاده و معمولی هم غمخوار و همراه مردم نبوده و نیستند چه برسد به فوتبال!
شاید بهتر باشد مثل خیلی از لازم و ملزومات ضروری و غیر ضروری که مجبور به کنار گذاشتن و حذف شان از زندگی شدیم عطای فوتبال و تیم ملی را هم به لقایش بخشیده و دیگر اتفاقات پیرامون آن را دنبال نکنیم!
