مطلب ارسالی کاربران
زندگی نامه 3 بازیکن بارسلونا
دوشنبه 16 خرداد 1401 - 17:08
| رونالدینیو ( شاعر افسانه ای فوتبال ) |
رونالدینیو در سال ۲۰۰۱ به تیم پاری سن ژرمن فرانسه پیوست پس از جدایی رونالدینیو از گرمیو در تابستان ۲۰۰۱، او با پیراهن پاری سن ژرمن به میدان رفت. در پی‌اس‌جی او با سرمربی تیم، لوئیس فرناندز مشکلاتی داشت و مربی مدعی بود که او بیش از حد درگیر زرق و برق پاریس و مسائل حاشیه‌ای است.
در ۲۲ فوریه ۲۰۰۳، رونالدینیو گل برگزیدهٔ فصل را در بازی با گنگام به‌ثمر رساند و همچنین برای عملکردش در جام حذفی فرانسه مورد تحسین قرار گرفت. او در نیمه‌نهایی مقابل بوردو دو بار گلزنی کرد تا پاری سن ژرمن ۲–۰ برنده‌شود و در فینال این جام نیز درخشید. رونالدینیو در قهرمانی جام اینترتوتو نیز نقش داشت.
او پس از موفقیت در جام جهانی ۲۰۰۲ و درخشش ویژه‌اش در پاری سن ژرمن پیشنهادهای بسیاری دریافت کرد و بالاخره در تابستان۲۰۰۳ قصد جدایی خود را اعلام کرد؛ در نتیجه باشگاه‌های بزرگ جهان آغاز به ارائه پیشنهادها خود کردند. منچستر یونایتد ، رئال مادرید و بارسلونا مهم‌ترین پیشنهاد دهنده‌ها بودند، از آنجا نیز در سال ۲۰۰۳ با مبلغی درحدود ۳۲،۲۵۰،۰۰۰یورو راهی تیم پرقدرت بارسلونا در اسپانیا شد. بارسا در فصل ۰۵/۲۰۰۴ با نمایش درخشان رونالدینیو به قهرمانی لالیگا دست پیدا کرد. در اول سپتامبر سال ۲۰۰۵ معلوم شد که رونالدینو، قراردادش را که تا سال ۲۰۰۸ اعتبار داشت، با افزایش حقوق، قبل از موعد تا سال ۲۰۱۰ تمدید نموده است.
رونالدینیو در ۲۸ نوامبر سال ۲۰۰۵ به عنوان مرد سال فوتبال اروپا انتخاب گشت. او این عنوان را با پشت سر گذاشتن دو هافبک انگلیسی، فرانک لمپارد و استیون جرارد به دست آورد. بنابراین رونالدینیو جای آندری شوچنکو را گرفت که سال قبل از آن مرد سال اروپا شده بود. رونالدینیو در ۱۹ دسامبر سال ۲۰۰۵ برای دومین مرتبه پیاپی به جایزه برترین فوتبالیست جهان را به دست آورد. او با فاصله زیاد نسبت به فرانک لمپارد و ساموئل اتوئو صاحب این عنوان شد. پیش از او تنها دو بازیکن موفق شده بودند که این مقام را بیشتر از یک بار به دست آورند: زین الدین زیدان و رونالدو برزیلی.
دستمزد سالیانه رونالدینیو در تیم بارسلونا بالغ بر ۱۵ میلیون یورو و با احتساب مزایای جنبی آن در حدود ۲۳ میلیون یورو میشد. بدین ترتیب رونالدینیو در سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ پردآمدترین فوتبالیست جهان محسوب میشد.
رونالدینیو با پیراهن بارسلونا ۲۵۰ بازی رسمی انجام داد و ۱۱۰ گل نیز به ثمر رساند. اما پس از ضعیف شدن عملکردش، رهبران باشگاه اعلام نمودند که حاضرند او را با مبلغ ۲۰ میلیون یورو بفروشند. بعد از این که مربی جدید بارسا، جوزپ گواردیولا اظهار کرد که رونالدینیو در فصل جدید عضوی از تیمش نخواهد بود، رونالدینیو در آگوست سال ۲۰۰۸ با ۲۵ میلیون یورو راهی ایتالیا و باشگاه آث میلان شد. رقم دستمزد سالیانه رونالدینیو در میلان نیز بالغ بر ۵/۶ میلیون یورو بود. بنا بر تحقیق مجله فرانسوی فرانس فوتبال، درآمد سالیانه وی به همراه درآمد حاصل از تبلیغات بالغ بر ۶/۱۹ میلیون یورو بوده و بدین ترتیب سومین فوتبالیست پردرآمد دنیا در آن سال بود.
با توجه به اینکه شماره ۱۰ توسط کلارنس سیدورف پوشیده میشد، رونالدینیو شماره ۸۰ که سال تولد او بود را انتخاب کرد. رونالدینیو نخستین گل خودش را برای آث. میلان در تاریخ ۲۸ سپتامبر در شهرآورد دلا مادونینا مقابل اینتر میلان به ثمر رساند که میلان با همان تک گل برنده شد.
رونالدینیو فصل ۰۹–۲۰۰۸ را با ۱۰ گل در ۳۲ بازی از مجموع تمام مسابقات به پایان رساند. او بعد از عملکرد خوبش در ابتدای فصل، مشکل تناسب‌اندام پیدا کرد و بیشتر بازی‌ها را از روی نیمکت آغاز میکرد تا پایانی ناامیدکننده در آخر فصل داشته باشد. حضور در مهمانی‌های دیر وقت شبانه و عدم روش زندگی حرفه‌ای ورزشکارانه باعث انتقاداتی از وی شد، مانند سخنان کارلو آنچلوتی مربی میلان که گفته‌بود افت رونالدینیو مرا متعجب نکرد. وضعیت فیزیکی او نیز به هم ریخته‌است اما دربارهٔ استعداد او شکی نیست .با این وجود او در ۱۱–۲۰۱۰، فصل موفقیت‌آمیزی را پشت سر گذاشت و رکورد بیشترین پاس گل‌های این فصل را از آن خود کرد او در سال 2011به تیم فلامینگو در لیگ برتر برزیل رفت و شماره ده و بازوبند کاپیتانی را تصاحب کرد تا اینکه در 4ژوئن 2012 از این تیم جدا شد وبه تیم اتلتیکو مینیرو پیوست و در این تیم شماره ۴۹ را با اشاره به سال تولد مادرش انتخاب نمود. او در ۱۳–۲۰۱۲ فصل موفقیت‌آمیزی را پشت سر گذاشت. اتلتیکو با کاپیتانی رونالدینیو در سال ۲۰۱۳ قهرمان جام لیبرتادورس شد. او در این فصل به عنوان بهترین بازیکن لیگ برتر برزیل و بازیکن سال فوتبال آمریکای جنوبی در ۲۰۱۳ برگزیده شد. رونالدینیو همچنین با اتلتیکو مینیرو در فصل ۱۴–۲۰۱۳ قهرمانی جام سودامریکانا را دریافت کرد.
او در ۵ سپتامبر ۲۰۱۴ با قراردادی به مدت دو سال به باشگاه کوئرتارو در دسته برتر فوتبال مکزیک پیوست و در این تیم نیز شماره ۴۹ را به تن کرد. ۱۸ آوریل ۲۰۱۵، در بازی کرتارئو مقابل تیم América که در ورزشگاه آزتکا مکزیک برگزار میشد، رونالدینیو دو گل انفرادی را برای کرتارئو به ثمر رساند که باعث شد اکثر تماشاگران بازی که از طرفداران حریف بودند، به نشانه تحسین او بایستند و او را مورد تشویق قرار دهند. این دومین باری بود که رونالدینیو مورد تحسین تماشاگران تیم رقیب قرار می‌گرفت (بار دیگر در بازی الکلاسیکو و ورزشگاه سانتیاگو برنابئو)او دو پنالتی را در دو بازی متوالی گل کرد و در یک بازی دیگر نیز یک ضربه ایستگاهی را وارد دروازه حریف کرد. او سرانجام در ژوئن ۲۰۱۵ جدایی خود را از تیم کرتارئو اعلام کرد.
در ۱۱ ژوئیه سال ۲۰۱۵ میلادی رونالدینیو از تیم ملی برزیل اعلام کناره‌گیری کرد و با قراردادی ۱۸ ماهه به فلومیننزه برزیل پیوست. رونالدینیو در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۸ ودر سن 38 سالگی برای همیشه از فوتبال حرفه‌ای اعلام کناره‌گیری کرد.
بازی های ملی رونالدینیو، در سال ۱۹۹۷ به همراه تیم ملی زیر هفده سال برزیل قهرمان جهان شد. رونالدینیو در ۲۶ ژوئن ۱۹۹۹ اولین بازی ملی خود در تیم بزرگسالان را در مقابل لتونی انجام داد. اولین گل وی برای تیم ملی در دومین بازی اش در ۳۰ ژوئن ۱۹۹۹ در مقابل ونزوئلا بود. رونالدینیو در ژانویه ۱۹۹۹ با برزیل قهرمان جام ملت های آمریکای جنوبی موسوم به کوپا آمه ریکا شد و در آگوست همان سال در جام کنفدراسیون ها به مقام نایب قهرمانی جهان دست پیدا کرد.
رونالدینیو در جام جهانی ۲۰۰۲ تبدیل به یک فوق ستاره شد، او با تیم ملی کشورش در فینال جام جهانی در مقابل تیم آلمان به پیروزش رسیده و قهرمان جهان شد. گل او در مرحله بک چهارم نهایی این جام در ۲۱ ژوئن ۲۰۰۲ در مقابل انگلیس از یاد فوتبال دوستان نخواهد رفت، گلی که با یک ضربه مستقیم ایستگاهی از مسافتی دور از بالای سر دیوید سیمن، گلر انگلیس که از دروازه اش فاصله زیادی گرفته بود، به تور دروازه انگلیس نشست و منجر به پیروزی ۲ بر ۱ برزیل شد.
رونالدینیو در سال ۲۰۰۵ به همراه تیم ملی کشورش قهرمان جام کنفدراسیون ها شد. آنها در دیدار فینال در ۲۹ ژوئن، ۴ بر ۱ آرژانتین را در هم کوبیدند و رونالدینیو نیز با زدن یک گل در این پیروزی نقش داشت.
در جام جهانی ۲۰۰۶، رونالدینیو و تیم ملی برزیل عملکرد ضعیفی داشتند و در مرحله یک چهارم نهایی در مقابل فرانسه که بعداً فینالیست آن جام شد، شکست خورده و از دور رقابت ها حذف شدند.
رونالدینیو در دو المپیک ۲۰۰۰ و ۲۰۰۸ نیز شرکت داشت و سه گل هم به ثمر رسانده است. برزیل در سال ۲۰۰۰ در مرحله یک چهارم نهایی در مقابل تیم ملی کامرون که بعداً قهرمان آن رقابت ها شد، شکست خورد و در سال ۲۰۰۸ مقام سومی و مدال برنز المپیک را به دست آورد.
رونالدینیو به دلیل حضور اندکش در بازی های میلان ایتالیا برای جام کنفدراسیون های سال ۲۰۰۹ به تیم ملی فراخوانده نشد.
سبک بازی رونالدینیو سبک خاصی بود رونالدینیو نسبت به دیگر هافبک‌های تهاجمی نسل خود از توانایی گلزنی و پاسِ گل دادن بالایی برخوردار بود، به‌طوریکه این توانایی باعث شده بود تا از او گاهی در پست مهاجم استفاده میشد. او همچنین علاوه بر پست هافبک هجومی، توانایی بازی در پست‌های وینگر و هافبک کناری را دارا بود.
او با هر دو پا و از داخل و خارج از محوطه جریمه گلزنی میکرد و یک شوت‌زن، کاشته‌زن و پنالتی‌زن بادقت و فنی بود. رونالدینیو در دوران فوتبالی خود همواره به دلیل خلاقیت، تکنیک‌های مخصوص در دریبل زنی، و کنترل توپ مورد تحسین و ستایش هواداران، مجلات فوتبالی یا ورزشی، و بازیکنان فوتبال قرار می‌گرفت، اگرچه از توانایی پاسکاری دقیق، تعادل بدنی، چابکی، شتاب، دید، و مهارت جایگیری قابل توجهی نیز برخوردار بود. رونالدینیو اغلب با فریب دادن و سرِتوپ زدن، و دریبل‌های تکنیکی در رویارویی با بازیکنان حریف پیروز بود.
براستی که حرکات و تکنیک رونالدینیو از بسیاری از بازیکنان تاریخ فوتبال برتر است و هیچ دوستدار فوتبالی پاس های زیبا و خلاقانه رونالدینیو را که با نگاه به طرف مخالف ارسال می شد فراموش نخواهد کرد. خیلی ها رونالدینیو را جادوگر تکرار نشدنی فوتبال می دانند!
|
| زلاتان ابراهیموویچ ( مهاجمی بد شانس ) |
زلاتان برای مسابقات یورو 2016 به همراه تیم ملی سوئد حضور داشت. وی در سه بازی در مقابل تیم های ملی بلژیک، ایتالیا و جمهوری ایرلند یک پاس گل داد ولی نتوانست گلی را به ثمر برساند. زلاتان اعلام کرده بود که یورو 2016 آخرین تورنمنت وی با تیم ملی کشورش خواهد بود. ابراهیموویچ پس از پایان بازی با بلژیک در پیکارهای یورو 2016 از تیم ملی سوئد خداحافظی کرد. او در ترکیب تیم ملی سوئد 116 بازی ملی انجام داد و 62 گل به ثمر رساند. زلاتان به عنوان بهترین گلزن تاریخ فوتبال سوئد به شمار می رود.
بعد از انتقال مکسول به بارسلونا خوان لاپورتا اعلام کرد که توافقی بین اینتر میلان و بارسلونا برای انتقال ابراهیموویچ به بارسلونا در ازای انتقال ساموئل اتوئو به اینتر میلان به همراه مقداری پول صورت گرفته است. بعد از گذراندن تست پزشکی بارسلونا ابراهیموویچ در مقابل 60000 طرفدار بارسلونا در نیوکمپ به هواداران معرفی شد.
ابراهیموویچ در فصل 2009–2010 کار خود را برای بارسلونا با پاس گل برای مسی در بازی سوپر کاپ اسپانیا شروع کرد. در 20 اکتبر وی اولین گل خود را در لیگ قهرمانان اروپا برای بارسلونا مقابل روبین کازان روسیه به ثمر رساند و 5 روز بعد در پیروزی 6 بر 1 مقابل رئال ساراگوسا دو گل زد. وی در هفته دوازدهم بعد از مصدومیتی 3 هفته ای در نیمه دوم بازی مقابل رئال مادرید به جای تیری هانری به میدان رفت و هشتمین گل خود را در لالیگا به ثمر رساند. وی در سال 2009 به همراه بارسلونا با پیروزی مقابل استودیانتس به مقام قهرمانی جام باشگاه های جهان رسید. ابراهیموویچ در این سال در تیم منتخب اروپا قرار گرفت و در سال 2010 با 16 گل ششمین گلزن برتر لالیگا لقب گرفت. ابراهیموویچ آخرین بازی خود را برای بارسلونا در سوپر کاپ اسانیا با پیروزی 3 بر 1 مقابل سویا به ثمر رساند و آخرین بازی خود را برای این تیم در تاریخ 25 اوت 2010 در جام خوان گمپر مقابل آث میلان انجام داد که بعد از آن به رسانه ها اعلام کرد که رابطه اش با سرمربی تیم جوزپ گوآردیولا رو به زوال می باشد و سرمربی از ماه مارس با وی صحبت نکرده است.
|
|
یوهان کرایوف ( افسانه ای تکرار نشدنی )
|
یوهان کرایف از همان بدو ورود تبدیل به بازیکن محبوب کاتالان ها شد و قبل از هرچیز به خاطر یکی از اظهاراتش مبنی بر این که بارسلونا را در مقابل رئال مادرید انتخاب کرده است، چراکه نمی توانسته در باشگاهی بازی کند که با دیکتارتور آن زمان اسپانیا، فرانسیسکو فرانکو مرتبط بوده است. پس از آن هم به دلیل این که پسرش را به شکل نام های کاتالانی، یوردی نامید بر محبوبیتش افزوده شد. بارسلونا با یوهان کرایف برای اولین بار پس از سال ۱۹۶۰ قهرمانی باشگاه های اسپانیا را کسب نمود و در همان سال باز هم کرایف به عنوان مرد سال فوتبال اروپا برگزیده شد.
یوهان کرایف در دورانی که در بارسا بازی میکرد گل معروفش را زد. در بازی مقابل آتلتیکو مادرید، کرایف به هوا پرید و با وجود این که توپ پشت سرش بود، بدون این که آن را ببیند با پاشنه پای راستش آن را وارد دروازه آتلتیکو کرد.
یوهان کرایف در آمریکا
در سال ۱۹۷۹، زمانی که بیش از ۳۰ سال سن داشت به آمریکا رفت. او قراردادی با باشگاه لس آنجلس آزتک به امضاء رساند. در آنجا فقط یک فصل ماند. فصل بعد، ۱ سال در شهر واشینگتن دی سی در تیم واشینگتن دیپلماتس بازی کرد.
بازگشت به هلند
پس از حضوری کوتاه در باشگاه اسپانیایی لوانته، به وطنش، هلند برگشت. با کسب ۲ عنوان قهرمانی با آژاکس در سال های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۳، این تیم قرارداد یوهان کرایف را تمدید نکرد و او راهی روتردام شد. در آخرین فصل بازی اش در فاینورد روتردام، یک بار دیگر توانست هردو عنوان قهرمانی باشگاهی هلند را به دست بیاورد. او در سال ۱۹۸۴ به فعالیتش پایان داد.
اولین بازی ملی یوهان کرایف در تاریخ ۷ سپتامبر سال ۱۹۶۶ در روتردام در دیدار مقدماتی جام ملت های اروپا در برابر مجارستان بود (۲ : ۲). درست در دومین بازی ملی بود که شیوه بازی شتاب زده و بدون فکر او منجر به یک بدبیاری شد. یوهان کرایف در بازی مقابل چکسلواکی از سوی رودی گلوکنر، داور اهل آلمان شرقی آن دیدار در دقیقه ۷۶ از زمین اخراج شد. بدین ترتیب او اولین بازیکن هلندی بود که در یک دیدار ملی از زمین مسابقه اخراج میشد. پس از گذراندن ۱ سال محرومیت از سوی فدراسیون فوتبال هلند، در تاریخ ۱۳ سپتامبر ۱۹۶۷ توانست دوباره در تیم ملی حضور پیدا کند. در این دیدار، تنها پس از دو دقیقه در دیدار مقدماتی جام ملت های اروپا، گل پیروزی را وارد دروازه آلمان شرقی کرد.
یوهان کرایف در سال ۱۹۷۴ که هلند نایب قهرمان جام جهانی شد، کاپیتان این تیم بود. در آن جام، هلند در نمایشی درخشان با ۴ گل آرژانتین را شکست داده و نیز برزیل، مدافع عنوان قهرمانی را با ۲ گل از پیش رو برداشت. اما در فینال در مقابل آلمان، میزبان بازی ها ۱ بر ۲ مغلوب شد.
|
