گروه ایران در جام جهانی ۲۰۲۲ به اندازه گروه تیم ملی در جام جهانی روسیه سخت نیست اما اگر در جام جهانی ۲۰۱۸ غول هایی مثل اسپانیا و پرتغال در گروه ما بودند و حریف قدرتمندی مثل مراکش داشتیم که گروه را برای ما تبدیل به گروه مرگ می کرد، این بار در سیاسی ترین گروه ممکن قرار گرفتیم. در قطر قرار است برابر آمریکا انگلیس و تیم سومی که از میان اوکراین، ولز یا اسکاتلند انتخاب می شود به میدان برویم.
برای رویارویی با این حریفان قدرتمند و موفق شدن در دیدار هایی که جنبه فرا فوتبالی دارند نیازمند تدارکات مناسب هستیم و نمی شود تیم ملی را بدون بازی تدارکاتی، بدون اردوی آماده سازی و با حداقل تدارکات به دوحه فرستاد.
همین موضوع سوژه پرونده ویژه این هفته رسانه طرفداری شده است...
برای اینکه وضعیت تیم فعلی با تیم چهار سال پیش را مرور کنیم بهتر است به روزی برگردیم که تیم ملی ایران با کارلوس کی روش جواز حضور در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه را به دست آورد. تنها دو روز بعد از این صعود و در حالی که هنوز بازی های تیم ملی در راه رسیدن به جام جهانی تمام نشده بود و تیم ملی دو بازی تشریفاتی تا پایان مسابقات داشت، کارلوس کی روش سردبیران روزنامه ها و رسانه‌های ورزشی را دور هم جمع کرد و برنامه آماده‌سازی خودش رو با آنها در میان گذاشت.
کارلوس کی‌روش که در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل هم روی نیمکت ایران نشسته بود، اون روز بی تعارف به نمایندگان رسانه های گروهی که آنها را نماینده افکار عمومی می دانست گفت:
اگر قرار است باز هم برای تفریح کردن و شکست خوردن به جام جهانی برویم، من حاضر نیستم با شما همسفر باشم. باید برای انجام یک کار بزرگ به روسیه برویم و انجام دادن کار بزرگ نیاز به تدارکات گسترده دارد.
کی روش کمپ هایی که می خواست و برنامه‌های آماده‌سازی خودش را با رسانه‌ها در میان گذاشت و از آنها خواست کادرفنی تیم ملی رو یاری کنند تا تیم ملی بتواند با یک تدارکات مناسب به جام جهانی ۲۰۱۸ برود.
نتیجه تاکید های کارلوس کی روش و البته همراهی رسانه های ورزشی با سرمربی تیم ملی این شد که تیم ملی برای حضور در جام جهانی ۲۰۱۸، ده بازی تدارکاتی انجام داد. بازی با توگو در تهران، بازی با روسیه در کازان، بازی با پاناما در اتریش، بازی با ونزوئلا در اتریش، بازی با سیرالئون در تهران، بازی با تونس در تونس، بازی در با الجزایر در اتریش، بازی با ازبکستان در تاشکند، بازی با ترکیه در استانبول و در نهایت بازی با لیتوانی در روسیه بازی‌های تدارکاتی تیم کی‌روش بودند که به ما کمک کرد در سخت ترین گروه ممکن، گروهی که به گروه مرگ شهرت پیدا کرده بود ۴ امتیاز به دست بیاوریم.
اما امروز ما با دراگان اسکوچیچ طرف هستیم که اصلاً به خودش زحمت نمی دهد از فدراسیون فوتبال بازی تدارکاتی بخواهد. مرد کروات احساس می کند اگر سر به سر فدراسیون فوتبال بگذارد، احتمال دارد نیمکت تیم ملی در جام جهانی را از دست بدهد. اسکوچیچ فقط می خواهد در جام جهانی روی نیمکت تیم ملی باشد و درست به همین دلیل هر نوع برنامه ریزی غلطی را تحمل می‌کند، حتی وقتی وادارش می کنند تیم ملی را برای تنها یک بازی تدارکاتی ۲۱ ساعت روی هوا نگه دارد و به کانادا بفرستد، مخالفتی نمی کند. البته مخالفت هایی از طرف رسانه‌های همسو با او و دوستانش به صورت غیر مستقیم دیده می شود اما خود اسکوچیچ حاضر نیست روی صندلی خودش در جام‌جهانی ریسک کند و صحبتی انجام دهد.
نتیجه این روش اسکوچیچ همین می شود که در حال حاضر تیم ملی تنها یک بازی تدارکاتی در لیست قطعی خودش دارد، در حالی که حریفان در این فیفا دی دو یا سه بازی انجام می دهند. تیم ملی نتوانسته بیشتر از یک بازی برای این فیفادی برنامه ریزی کند و با این روندی که فدراسیون فوتبال در پیش گرفته به نظر می‌رسد در دو فیفا دی بعدی هم ما موفق به برگزاری بازی تدارکاتی مفید نشویم و حداکثر بتوانیم با تیم‌های همسایه خودمان بازی کنیم. این مشکل در درجه اول به آشفتگی فدراسیون فوتبال و ضعیف و ناتوانی سرپرست موقت فدراسیون و همکارانش بر می گردد و در درجه دوم به سکوت اسکوچیچ که حاضر نیست دست به ریسک بزند و از فدراسیون فوتبال امکانات و تدارکات قوی بخواهد، او می ترسد با خواسته هایش فدراسیون به این نتیجه برسد که بهتر است او را کنار بگذارد و مربی دیگری را به خدمت بگیرد.
باید شجاعت داشته باشیم و اعتراف کنیم ما رسانه‌ها هم در این روزها حامی تیم ملی نیستیم. در حالی که باید رسانه‌ها از برنامه آماده‌سازی تیم ملی دفاع کنند، برنامه‌ای وجود ندارد که رسانه ها قادر به دفاع از آن باشند و این روزها انرژی رسانه ها صرف مسائل دیگری می شود. یک تیم تولید محتوا در فدراسیون فوتبال حضور دارد و از هر کار کوچک فدراسیون یک شاهکار بیرون می دهد. از طرف مقابل منتقدین هم این شاهکارهای فیک و جعلی را برملا می‌کنند و در این وسط تیمی که به آن توجه نمی شود، تیم ملی ماست.
فدراسیون مهدی تاج برای تیمی که میخواست به جام جهانی روسیه برود، چند اردوی آماده سازی، چند مینی کمپ و ۱۰ بازی تدارکاتی تدارک دید اما فدراسیون موقت میرشاد ماجدی هنوز در پیچ و خم برگزاری اولین بازی دوستانه مانده است...
به نظر شما اگر کارلوس کی روش این روزها سرمربی تیم ملی بود، با این شرایط چه کار می کرد؟ آیا می‌پذیرفت تیم ملی ایران بدون بازی تدارکاتی به جام جهانی برود؟ قطعا پاسخ این سوال منفی است. ما همچنان منتظریم اسکوچیچ را جدی تر از این ببینیم تا برنامه‌های آماده‌سازی خودش را اجرا کند. فراموش نکنیم ما برای بازی با آمریکا، انگلیس و حریف سوم نیاز به تدارکات و آماده‌سازی قوی داریم. فعلا که خبری از این آماده سازی نیست...
