👑Sina Aguero👑ظهور پسودوموناس آئروژینوزا مقاوم به چنددارو: شناسایی ایزوله‌های دارای ژن blaCTX ایجادکننده عفونت‌ها در بیمارستان و تعیین حساسیت آنها به آنتی‌بیوتیک‌ها
زمینه و هدف: به دلیل طبیعت منحصر به فرد، توانایی زنده ماندن در محیط‌های مرطوب و مقاومت ذاتی به بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها و آنتیسپتیکها، سودوموناس آئروژینوزا پاتوژن شایع در بیمارستان به ویژه در بخشهای مراقبت ویژه است. اهداف این مطالعه شناسایی سودوموناس آئروژینوزا دارای ژن blaCTX ایجادکننده عفونت در بیمارستان، تعیین الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی آنها و بررسی توانایی تولید آنزیمهای بتالاکتاماز وسیعالطیف(ESBL) بودند.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی نمونه‌های بالینی بیماران بستری در بخشهای مختلف بیمارستانهای شیراز جمع آوری شد. نمونه ها بر روی محیط‌های کشت میکروب شناسی کشت داده شدند. باکتریهای رشد کرده به کمک تستهای بیوشیمیایی و سیستم API 20NE اختصاصی باکتریهای غیرتخمیرکننده مورد تایید نهایی قرار گرفتند. بر اساس پروتکل CLSI 2014، به ترتیب از روشهای استاندارد دیسک دیفیوژن، Combination Disk، تست اصلاحشده هاج [MHT] وE-test برای بررسی حساسیت آنتی‌بیوتیکی، شناسایی سویههای تولیدکننده آنزیمهای بتالاکتاماز وسیعالطیف، سویههای تولید کننده آنزیم کارباپنماز و تعیین MIC ایمیپنم استفاده گردید. از روش ملکولی PCR برای شناسایی سویههای دارای ژن blaCTX استفاده شد.
یافته‌ها: در این مطالعه 45 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا از نمونه‌های مختلف بالینی ایزوله گشتند. 19 بیمار مرد و 26 مورد آنها زن بودند. 8/57 درصد سویهها از نمونه خلط ایزوله شدند. مؤثرترین داروها بر روی ایزولهها آمیکاسین و کلیستین بودند به طوری که 8/97 درصد آنها به این داروها حساسیت نشان دادند. ایزولهها بالاترین مقاومت را به ترتیب به سفوتاکسیم (8/97 درصد) نشان دادند. تنها 8/77 درصد سویهها به کارباپنمهای گروه 2 (یعنی ایمیپنم و مروپنم) پاسخ دادند. همه ایزوله‌های مقاوم به ایمیپنم دارای MIC بیشتر از 32 بودند. 17 سویه به کینولونهای مورد بررسی (سیپروفلوکساسین و نورفلوکساسین) مقاومت نشان دادند. بر اساس نتایج PCR 5/15 از ایزوله‌های سودوموناس ژن blaCTX بودند.
نتیجهگیری: آنتی‌بیوتیک‌های گروه کارباپنم در 22 درصد عفونت‌های ناشی از سودوموناس آئروژینوزا مؤثر نیستند و با تجویز بی رویه این داروها میزان مقاومت افزایش خواهد یافت.
