Sajjad Mubarakiمن قبلا به یکی از دوستان گفتم که مشکلات این فصل بروکلین فراتر از مصدومیت هاس، البته که مصدومیت ها و مسائل کووید خیلی شرایط رو براشون سخت کرد اما بیشتر مشکلاتشون به خاطر اینه که کادر فنی یکدفعه با خروج ادوکا و دی آنتونی توی این فصل خیلی خالی شد و خود استیو نش هم خیلی کاربلد نشون نداده.
در کل اما بوستون تو این سری شاید بهترین و سنگین ترین دفاعی که دورنت تو کل کریرش تجربه کرده بود رو، روش اعمال کرد. برای صحت این گفته فقط کافیه هایلایت های عملکرد دفاعی بوستون روی دورنت رو نگاه کنین، یعنی عجیب غریب دفاع می کردن.
بوستون قطعا اگه بهترین دفاع لیگ نباشه حتما حتما جزو برترین هاس و مراحل بعد هم خیلی کارا میتونه بکنه.
بهترین عملکرد این سری نه فقط برای یک یا دو بازیکن، بلکه برای کل مجموعه و تیم بوستون بود که از لحاظ هماهنگی، ریتم و همکاری عملکرد قابل ستایشی داشتن.
اگه یه نگاه کلی به بازی های این سری کنیم:
بازی اول:
بوستون این بازی رو روی هوش ادوکا، اسمارت و صد البته بازی خوانی و حرکت عالی تیتوم تو آخر بازی برد. ادوکا در حالی که می تونست تو ثانیه های آخر بازی تایم اوت بگیره این کار رو نکرد و با این کارش اجازه نداد که بروکلین دفاع خودش رو شکل بده و هم چنین فیک زیبای مارکوس اسمارت که دوتا از دفاع های بروکلین رو محو کرد و نهایتا چرخش زیبای تیتوم و بازر بیترش، که بازی رو برا بوستون درآورد.
بازی دوم:
بوستون تو این بازی با وجود عملکرد خیلی ضعیف تو نیمه اول، تو نیمه دوم و بالاخص کوارتر چهارم بازی رو برد. این بازی رو بوستون مدیون درایو های کشنده و فوق العاده براون بود. در کنار این، باید سه امتیازی های به موقع دو یار ذخیره بوستون یعنی پریچارد و گرنت ویلیامز رو هم اضافه کنیم که واقعا مثمر ثمر بودن.
بازی سوم:
بوستون با روحیه ای که از برگشت زود هنگام سنتر اصلیش یعنی ویلیامز از بند مصدومیت به دست آورده بود پا به این بازی گذاشت و در نهایت هم بازی رو برد. Jays یا همون زوج براون - تیتوم عملکرد قابل تقدیری رو از خودشون به نمایش درآوردن و روی هم رفته ۶۲ امتیاز از ۱۰۹ امتیاز بوستون رو کسب کردن.
بازی چهارم:
بوستون تو این بازی با پیروزی بر بروکلین علاوه بر صعود به دور بعد، به تنها تیم فصل جاری تبدیل شد که دور اول پلی آف رو بدون شکست، و با جارو کردن تیم حریفش تموم می کنه. بوستون با وجود اخراج سخت گیرانه تیتوم در اواخر بازی که به خاطر ششمین خطای فردی اون بود، با رهبری و عملکرد عالی مارکوس اسمارت، بازی رو برنده از زمین خارج شد.
اما نکاتی که در هر چهار بازی مشهود بود:
۱. عملکرد دفاعی فوق العاده بوستون با محوریت و رهبری مارکوس اسمارت
۲. کنترل کامل دورنت توسط دفاع بوستون مخصوصا به واسطه یار مستقیمش یعنی تیتوم
۳. فرم ضعیف و دور از انتظار دورنت و اروینگ
۴. دفاع شلخته و بی روح بازیکنان بروکلین
۵. تمرکز بالا و هوش بالای کادرفنی بوستون مخصوصا تو بازی اول
۶. عملکرد قابل قبول برخی از بازیکنای بروکلین مثل بروس براون و نیک کلاکستون
از همه ی این ها گذشته، این بوستون حرف برای گفتن زیاد داره و در مورد رینگ میشه شانسی براش در کنار بقیه تیم های خوب این فصل قائل شد.
