برای اولین بار از زمان شیوع کرونا، بایرن مونیخ در پایان فصل جشن مخصوص خود برای قهرمانی بوندسلیگا را برگزار کرد. سه دقیقه پس از سوت پایان بازی مقابل دورتموند، بنژامن پاوار یک بطری نوشیدنی را روی یولیان ناگلزمان خالی کرد.
طرفداری | یولیان ناگلزمان نمی‌توانست لبخند نزند. پس از سپری کردن یک نیمه دوم برآشفته، بایرن مونیخ توانست با پیروزی 3-1 مقابل دورتموند برای دهمین بار متوالی قهرمانی در بوندسلیگا را جشن بگیرد. ناگلزمان 34 ساله بالاخره توانست اولین جام بزرگ دوران حرفه‌ای‌اش را کسب کند و به دومین سرمربی جوان تاریخ فوتبال آلمان تبدیل شود که قهرمان لیگ شده است. صحبت ناگلزمان پس از قهرمانی در بوندسلیگا این‌چنین بود:
حس می‌کنم خیلی وقت پیش نبود که در بچگی با پیراهن‌های بایرن مونیخ می‌خوابیدم. الان خیلی خوشحال هستم.
یولیان ناگلزمان پس از دهمین قهرمانی متوالی بایرن مونیخ
با این‌حال به نظر می‌رسید صحبت‌های ناگلزمان صرفا آسودگی پس از یک دوره پرفشار باشد تا شادی بی‌حد و حصر. ناگلزمان پیش از این قهرمانی، هفته‌هایی بد و تلخ را سپری کرد و قهرمانی در بوندسلیگا، حداقل چیزی بود که از او و تیمش انتظار می‌رفت. ناگلزمان روز جمعه در کنفرانس خبری پیش از بازی با دورتموند گفته بود:
اگر این قهرمانی را با بایرن مونیخ کسب نمی‌کردم، احتمالا دیگر نمی‌توانستم این شغل [سرمربیگری در بایرن مونیخ] را داشته باشم.
بایرن مونیخ حالا اولین تیمی است که در لیگ‌های معتبر اروپایی توانسته ده بار پیاپی قهرمان لیگ شود و آن‌ها یک دهه سلطه‌ی کامل بر لیگ داشته‌اند. با این‌حال، بایرن مونیخ در فصل 22-2021 فقط توانسته قهرمان بوندسلیگا شود و این مسئله در باشگاهی چون بایرن مونیخ، راضی‌کننده نیست. سوالی که پیش می‌آید این است؛ آیا فقط قهرمان شدن در بوندسلیگا یک ناکامی است؟ آیا نبردن جامی دیگر غیر از بوندسلیگا موفقیت محسوب می‌شود؟
در مقام دفاع از ناگلزمان باید بگوییم اولین فصل حضور او در بایرن مونیخ چیزی شبیه به یک خطای دید است. ناگلزمان یک سرمربی جوان است و در اولین فصل حضورش در باشگاهی که سرمربیگری در آن یکی از سخت‌ترین شغل‌های جهان فوتبال است، شروع قابل احترامی داشته است. از طرف دیگر بایرن مونیخ همچنان این فرصت را دارد تا با 84 امتیاز قهرمان بوندسلیگا شود. از زمان جدایی پپ گواردیولا از بایرن مونیخ در سال 2016، کسب 84 امتیاز بالاترین رکورد امتیازی بایرن مونیخ در بوندسلیگا بوده است. در همین فصل، آن‌ها با 18 امتیاز از مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا صعود کردند یعنی شش برد از شش بازی. تفاضل گل آن‌ها در این شش پیروزی +19 بود.
از طرف دیگر، نکات منفی زیادی در رابطه با این فصل بایرن مونیخ دیده شد. در ابتدای فصل، بایرن مونیخ در دور دوم دی اف بی پوکال با شکست 5-0 مقابل مونشن گلادباخ نابود شد. آن‌ها مقابل ویارئال در یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در مجموع دو بازی رفت و برگشت شکست خوردند. در قهرمانی این فصل بوندسلیگا نیز آن‌ها شکست‌های عجیبی داشتند و مقابل دو تیم نیمه پایینی جدول یعنی آگزبورگ و بوخوم با نتیجه‌های 1-2 و 2-4 شکست خوردند. ساختار بد و ضعیف خط دفاعی، موضوع منفی دیگری از تیم ناگلزمان است که در یادداشت زیر به صورت مفصل می‌توانید درباره‌ی آن بخوانید:
ناکامی یولیان ناگلزمان در اولین چالش جدی در بایرن مونیخ
یورگن کلینزمان، سرمربی اسبق بایرن مونیخ در خصوص عملکرد ناگلزمان در این فصل گفته:
یولیان فصل سختی را سپری کرد اما در عین حال احتمالا از این فصل چیزهای زیادی درباره محیط بایرن مونیخ یاد گرفت و کسب تجربه کرد. انتظارات در بایرن مونیخ همیشه در بالاترین سطح ممکن است. طی دهه‌ها چنین شکل گرفته است؛ این‌طور نیست که مدیران باشگاه به شکلی ناگهانی از او انتظار نابه‌جایی داشته باشند. فرهنگ کل شهر مونیخ این شکلی است؛ باید همیشه در چالش‌هایی که دارید، پیروز شوید. ناگلزمان سختی‌های زیادی کشید اما وقتی اوضاع خوب پیش نرود، باید درس بگیرید.
ناامیدی بایرنی‌ها پس از حذف مقابل ویارئال
کلینزمان به خوبی می‌داند اوضاع در بایرن مونیخ چگونه خیلی سریع می‌تواند از کنترل خارج شود. دوران بدون لذت او در بایرن مونیخ با خوش‌بینی‌های زیادی در تابستان 2008 شروع شد و با خواری هرچه تمام‌تر در 2009 پایان یافت. کلینزمان فقط نه ماه روی نیمکت بایرن مونیخ نشست. ناگلزمان هنوز راه زیادی در پیش دارد اما باید از امثال کلینزمان که در آن زمان بهترین سرمربی آلمانی بازار بود، درس بگیرد تا بتواند مناسب بایرن مونیخ باشد. ناگلزمان درست مثل کلینزمان زمانی بایرن مونیخ را تحویل گرفت که لزوم شروع عصری جدید در این تیم حس می‌شد. ناگلزمان می‌داند در مونیخ همیشه اوضاع مثل دقایق پس از بازی با دورتموند نیست و پاشیدن نوشیدنی‌ها در کار نخواهد بود.
همان‌طور که سرمربی بایرن مونیخ روز جمعه گفت، حذف از جام حذفی آلمان تنها ناامیدی پیرامون او و باشگاه در سال اول حضورش نیست:
تجربه من طی هفته‌های گذشته کمی تلخ‌تر شد. این مسئله فقط به نتایج بر نمی‌گردد و ماجراهای دیگری هم دخیل هستند.
ناگلزمان برای اولین بار در دوران مربیگری‌اش به جایی رسیده که مردم از خودشان می‌پرسند آیا درباره او بزرگ‌نمایی می‌شود یا نه. طی هفته‌های گذشته از ناگلزمان بابت استفاده از سیستم سه دفاعه انتقاد شده و برخی نیز معتقدند او نمی‌تواند از بازیکنانی که دارد، بهترین بازی را بگیرد. طی هفته‌های گذشته مدام از ناگلزمان درباره‌ی افت لروی سانه سوال می‌شود.
- یادداشت دبیر بخش فوتبال خارجی طرفداری:
گود ایبینین آقای ناگلزمان؛ تو زیر فشارها ذوب شدی!
یکی دیگر از بحران‌هایی که ناگلزمان با آن مواجه است، عدم قطعیت پیرامون ترکیبِ تیم بایرن مونیخ برای سال‌های آتی است. سطح قدرت ترکیب تیم، یکی از عوامل اصلی تصمیم هانسی فلیک برای جدایی از جمع باواریایی‌ها بود و البته ناگلزمان هم اخیرا به اولیور کان و حسن صالح حمیدزیچ، مدیران ارشد بایرن بابت این موضوع هشدارهایی داده است. از دست دادن داوید آلابا برای بایرن گران تمام شد و مدیریت جدید سعی دارد از ایجاد سناریوهای مشابه جلوگیری کند. قرارداد توماس مولر و مانوئل نویر به زودی به مدت سه سال دیگر تمدید خواهد شد اما آینده روبرت لواندوفسکی در هاله‌ای از ابهام است و آن‌ها خطر از دست دادن سرژ گنابری را هم حس می‌کنند. یورگن کلینزمان درباره این وضعیت بایرن گفته:
اسکلت ترکیب بایرن مونیخ هنوز خیلی قوی است. بایرن مونیخ از ابزار لازم برای کسب موفقیت طی سه تا پنج سال آینده برخوردار است و با وجود شرایط حساس لواندوفسکی، من فکر می‌کنم او در تیم بماند. کارل هاینتس رومنیگه و اولی هونس از بایرن مونیخ رفته‌اند. سرمربی و مدیر جدید [اولیور کان] کم‌تجربه هستند و باید از کار کردن در یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های جهان درس بگیرند.
آینده دورتر کمی مبهم به نظر می‌رسد. سلطه بایرن مونیخ بر بوندسلیگا به قدری زیاد است که حتی مدیران باشگاه‌ها هم در اندیشه ایجاد اصلاحات در ساختار لیگ هستند. اولیور کان در این فصل به ایده‌هایی رادیکال چون برگزاری پلی‌آف برای قهرمانی یا تغییر قانون 1+50 هم چراغ سبز نشان داده است.
بایرن مونیخ نسبت به ابتدای دهه گذشته کمی آسیب‌پذیرتر به نظر می‌رسد. شکست مقابل ویارئال نشان داد سطح رقبای داخلی در بوندسلیگا پایین است و چالشی در کار نبوده است. با این‌حال ممکن است از فصل آینده شرایط این‌طور نباشد. شاید اگر دومنیکو تدسکو از ابتدای فصل سرمربی لایپزیش بود، آن‌ها می‌توانستند یک مدعی واقعی برای قهرمانی باشند. اگر ارلینگ هالند هم کم‌تر مصدوم می‌شد، دورتموند می‌توانست شانس بیش‌تری برای رقابت داشته باشد. با این حال، شاید و اگر را باید کنار گذاشت و این بایرن مونیخ بود که دوباره قهرمان شد. آن‌ها در فصلی که متزلزل‌تر از گذشته بودند، توانستند بار دیگر فاتح بوندسلیگا شوند و برای تکرار آن آماده می‌شوند. یولیان ناگلزمان در این خصوص گفته:
قهرمان لیگ میشوید و دو روز بعد همه چیز تمام می‌شود. از دو روز بعد برای کسب یازدهمین قهرمانی پیاپی در بوندسلیگا خودمان را آماده خواهیم کرد.
به قلم کیت هولدن از اتلتیک
