کمی توضیح درباره کلارت ها
باشگاه فوتبال برنلی یک باشگاه فوتبال انگلیسی است که در شهر برنلی قرار دارد و هم‌اکنون در لیگ برتر، بالاترین سطح فوتبال انگلستان، رقابت می‌کند. این باشگاه، در ۱۸ مه ۱۸۸۲ تاسیس شد و از اولین باشگاه‌هایی بود که حرفه‌ای شد (در سال ۱۸۸۳) و متعاقباً فدراسیون فوتبال را تحت فشار قرار داد تا اجازه پرداخت دستمزد را به بازیکنان بدهد. در فصل ۸۶–۱۸۸۵، برنلی برای اولین بار وارد رقابت‌های جام حذفی شد و یکی از ۱۲ عضو بنیانگذار لیگ فوتبال در فصل ۱۸۸۹–۱۸۸۸ بود. تحت ریاست باب لرد در فاصله سالهای ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰، باشگاه به دلیل سیاست‌گذاری بر روی جوانان و سیستم استعدادیابی‌اش به شهرت رسید و از اولین باشگاه‌هایی شد که یک زمین تمرین را هدفمند راه‌اندازی کرد.
در سالهای ۲۱–۱۹۲۰ و ۶۰–۱۹۵۹، قهرمانی در دسته برتر فوتبال انگلستان و در فصل ۱۴–۱۹۱۳، قهرمانی در جام حذفی را تجربه کردند و در سالهای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۳ جام خیریه را به دست آوردند. در دو فصل ۲۰–۱۹۱۹ و ۶۲–۱۹۶۱، نایب قهرمان دسته اول از لیگ فوتبال شدند و در سالهای ۴۷–۱۹۴۶ و ۶۲–۱۹۶۱، نایب قهرمان جام حذفی. در کنار ولورهمپتون واندررز، پرستون نورث اند، شفیلد یونایتد و پورتسموث، برنلی یکی از پنج تیمی است که هر چهار دسته حرفه‌ای فوتبال انگلیس را فتح کرده است. پس از قهرمانی در لیگ فوتبال ۶۰–۱۹۵۹، شهر برنلی از کوچکترین شهرهایی شد که یک قهرمان در دسته برتر فوتبال انگلیس داشت.
پس از نقل مکان از زمین اولیه‌شان در کالدر ویل ، بازی‌های خانگی‌شان را در ترف مور برگزار می‌کنند. به افتخار قهرمان آن زمان لیگ فوتبال، استون ویلا، عنابی و آبی را قبل از فصل ۱۱–۱۹۱۰ به عنوان رنگ‌های باشگاه برگزیدند و به دلیل رنگ غالب پیراهن خانگی‌شان، «عنابی‌ها»لقب گرفتند. نشان فعلی برنلی برگرفته از نشان شهرشان است. این تیم رقابتی دیرینه با بلکبرن روورز دارد که در قالب شهرآورد شرق لنکشایر به مصاف هم می‌روند.
تاریخچه
سالهای اولیه (1882-1912)
در 18 مه 1882، اعضای برنلی روورز در هتل بول در برنلی گرد هم آمدند تا برای تغییر راگبی به فوتبال ، به دنبال دیگر باشگاه‌های ورزشی در منطقه که به فوتبال تغییر کرده بودند، رأی دهند.
اکثریت زیادی به این پیشنهاد رای مثبت دادند. جورج وادینگتون، دبیر باشگاه چند روز بعد با کمیته خود ملاقات کرد و پیشنهادی برای حذف "روورز" از نام باشگاه ارائه کرد. وادینگتون اظهار داشت که باشگاه باید "با به کار بردن نام شهر، موقعیت روانی بسیاری را نسبت به بسیاری از باشگاه های محلی دیگر اتخاذ کند" که اعضای کمیته به اتفاق آرا با آن موافقت کردند. برنلی در هفته‌های بعد چندین بازی آزمایشی با تیم‌های محلی انجام داد تا "یازده نفر ترکیب را برای فصل آینده انتخاب کند". تیم جدید ترکیبی از بازیکنان سابق راگبی و افرادی بود که تجربه فوتبال داشتند.
در 10 آگوست، برنلی اولین بازی خود را که توسط روزنامه محلی به عنوان "یک مسابقه آزمایشی" توصیف شده بود، در برابر تیم محلی برنلی واندررز با نتیجه 4-0 برد. برنلی بازی را در لباس آبی-سفید - رنگ‌های باشگاه راگبی سابق - در زمین اصلی خود کالدر ویل انجام داد، که از سلف خود نیز به ارث رسیده بود.اولین بازی رسمی باشگاه در اکتبر 1882 در مقابل آستلی بریج در جام لنکاوی بود که با شکست 8–0 به پایان رسید. در فوریه 1883، باشگاه کریکت برنلی از برنلی دعوت کرد تا به زمینی در مجاورت زمین کریکت در ترف مور حرکت کند. هر دو باشگاه از آن زمان در آنجا باقی مانده اند و رقبای لنکاوی پرستون نورث اند تنها تیمی در سراسر جهان هستند که به طور مداوم در همان زمین برای مدت طولانی تری اشغال کرده اند. برنلی مبلغ 65 پوند (معادل 7000 پوند تا سال 2022) به هزینه های راه اندازی کمک کرد، و اولین بازی خود را در ترف مور در 17 فوریه انجام داد و با نتیجه 6–3 مقابل راتنستال شکست خورد. در ژانویه 1883، دکتر توماس دین، افسر پزشکی برنلی، یک تورنمنت فوتبال را برای جمع آوری بودجه برای بیمارستان جدید ویکتوریا در شهر راه اندازی کرد. این یک رقابت حذفی بین باشگاه های آماتور در منطقه برنلی بود که فینال آن در تورف مور برگزار شد. در ماه ژوئن، برنلی به طور کامل جام دکتر دین را به دست آورد تا اولین جام خود را به دست آورد و برنلی رامبلرز را در فینال با نتیجه 2–1 شکست داد
در پایان سال 1883، باشگاه حرفه‌ای شده بود و بازیکنان اسکاتلندی زیادی را به خدمت گرفت که کمیته برنلی آنها را بهترین فوتبالیست‌ها می‌دانست. در نتیجه، برنلی از پیوستن به اتحادیه فوتبال (FA) و جام حذفی آن امتناع کرد زیرا این اتحادیه بازیکنان حرفه‌ای را ممنوع می‌کرد.در سال 1884، برنلی گروهی متشکل از 35 باشگاه را در تشکیل اتحادیه جدایی‌ناپذیر فوتبال بریتانیا (BFA) رهبری کرد تا برتری اتحادیه فوتبال انگلیس را به چالش بکشد. خطر جدایی منجر به تغییر قانون اتحادیه فوتبال در ژوئیه 1885 شد و اجازه حرفه‌ای بودن را داد و BFA متعاقباً وجود نداشت. این تیم اولین حضور خود را در جام حذفی در 86–1885 انجام داد. با این حال، اکثر حرفه‌ای‌ها همچنان به دلیل قوانین اتحادیه فوتبال در آن سال، ورودشان ممنوع بود، ، بنابراین برنلی تیم ذخیره خود را به میدان بردو 11–0 از دارون اولد واندررز، شکست خورد که بزرگترین شکست تاریخ این باشگاه محسوب میشود. در اکتبر 1886، هنگامی که نوه ملکه ویکتوریا، شاهزاده آلبرت ویکتور، پس از افتتاح بیمارستان جدید ویکتوریا در شهر، در مسابقه ای بین برنلی و بولتون واندررز شرکت کرد، ترف مور اولین زمینی شد که توسط یکی از اعضای خانواده سلطنتی بازدید شد. برای بزرگداشت این دیدار، برنلی مجموعه‌ای از پیراهن‌های سفید رنگ با ارسی آبی و مزین به نشان سلطنتی دریافت کرد. تاج تا سال 1895 به طور مرتب روی پیراهن ها پوشیده می شد، زمانی که ناپدید شد. در جام حذفی 1887-1888، این تیم با شکست 4-0 دارون اولد واندررز انتغام خود را ازین باشگاه گرفت و اولین پیروزی خود را در این رقابت ها ثبت کرد. برنلی در دور بعد توسط آکرینگتون حذف شد.
در سال 1888، ویلیام مک گرگور، مدیر استون ویلا، لیگ فوتبال، اولین لیگ فوتبال جهان را تأسیس کرد. برنلی در میان دوازده عضو بنیانگذار و یکی از شش طرف مستقر در لنکاوی بود. در بازی دوم، ویلیام تایت اولین بازیکنی شد که در لیگ هت تریک کرد. این باشگاه در اولین فصل لیگ خود نهم شد . در مارس 1889، جک یتس اولین بازیکن برنلی شد که در یک بازی کامل بین‌المللی بازی کرد، زمانی که برای انگلیس مقابل ایرلند به میدان رفت. او در پیروزی 6-1 برای انگلیس هت تریک کرد، اما دیگر هرگز دعوت نشد. برنلی در فصل 1889–1890 تنها یک مکان از پایین را به پایان رساند، پس از 17 بازی بدون برد در شروع فصل، اگرچه این تیم اولین جام لنکاوی خود را پس از شکست رقیب سنتی خود بلکبرن روورز 2–0 در فینال برد. نام مستعار برنلی در این مرحله تورفیت ها و موری ها " بود که برگرفته از نام زمین و ارتباط سلطنتی آنها بود.
این تیم بزرگترین پیروزی تاریخ خود در لیگ را با شکست دارون با نتیجه 9–0 در 1891–1892 به ثبت رساند. در تابستان 1894، برنلی از دیگر باشگاه‌ها پیروی کرد و یک مربی برای تیم منصوب کرد. پیش از این، تیم برنلی توسط هیئت مدیره یا کمیته ای انتخاب می شد که دبیر آن همان اختیارات و نقشی را داشت که امروز یک مدیر دارد. هری برادشاو به عنوان مربی برنلی منصوب شد. او از زمان تأسیس باشگاه با آن درگیر بود و از سال 1887 عضو کمیته بود. تحت هدایت او، برنلی برای اولین بار در 1896–1897 به دسته دوم سقوط کرد. آنها رتبه سوم را در یک سری پلی آف چهار تیمی - بین دو تیم پایین دسته اول و دو تیم برتر دسته دوم - به نام مسابقات آزمایشی ثبت کردند و نتوانستند از سقوط اجتناب کنند. برنلی در فصل بعد قهرمان دسته دوم شد، زیرا این تیم تنها در دو بازی از 30 بازی شکست خورد قبل از اینکه از طریق پلی اف صعود کند. آخرین بازی مقابل باشگاه استوک دسته اول جنجالی بود. 0-0 به پایان رسید زیرا هر دو باشگاه فقط به یک تساوی نیاز داشتند تا جایگاه خود را در رده اول تضمین کنند. .بعداز برگزاری این دوره لیگ فوتبال تصمیم گرفت که دسته اول را از 16 باشگاه به 18 باشگاه گسترش دهد، پس از حرکت برنلی، که به این معنی بود که دو تیم دیگر - بلکبرن روورز و نیوکاسل یونایتد - نیز به سطح اول رفتن این تیم در اولین فصل خود در لیگ برتر، در آن زمان بالاترین لیگ برنلی، در جایگاه سوم قرار گرفت. در طول تابستان، بردشاو به عنوان سرمربی برنلی استعفا داد و به باشگاه دسته دوم وولویچ آرسنال رفت. او جانشین ارنست مانگنال شد
این تیم مجدداً در سالهای 1899–1900 سقوط کرد و زمانی که دروازه‌بان آنها جک هیلمن تلاش کرد در آخرین بازی فصل به حریفان ناتینگهام فارست رشوه بدهد، که منجر به محرومیت او برای کل فصل بعد شد، این تیم به کانون توجهات رسانه ها و مردم تبدیل شد. این احتمالاً اولین مورد ثبت شده از تبانی بازی در فوتبال است.برنلی در دهه اول قرن بیستم به بازی در دسته دوم ادامه داد. تیم در 1902–1903 در جایگاه آخر قرار گرفت اما دوباره احیا شد. جانشین او اسپن ویتاکر بود. در سال 1907، هری ویندل، هوادار برنلی، به عضویت هیئت مدیره دعوت شد تا مدیر شود و دو سال بعد، به عنوان رئیس انتخاب شد. امور مالی باشگاه تحت هدایت ویندل بهبود یافت. این تیم به یک چهارم نهایی جام حذفی 1908–09 رسید اما در یک بازی مجدد توسط منچستریونایتد منگنال حذف شد. در بازی رفت در زمین پوشیده از برف در ترف مور، برنلی با نتیجه 1–0 پیش افتاد که بازی پس از 72 دقیقه متوقف شد. در آوریل 1910، ویتاکر با قطار شبانه در راه لندن بود تا امضای هری سویفت را از آکرینگتون ثبت کند. در طول سفر از یکی از واگن ها به پایین سقوط کرد و اندکی بعد بر اثر جراحات وارده جان باخت. مدیران، جان هاورث را به عنوان سرمربی جدید منصوب کردند، که متعاقباً اولین بازیکن خارج از کشور برنلی - آلمانی مکس سیبرگ - را به خدمت گرفت و رنگ باشگاه را از سبز به رنگ قرمز و آبی قهرمان دسته اول استون ویلا تغییر داد. هاورث و مدیران برنلی بر این باور بودند که این تغییر ممکن است ثروت باشگاه را بهبود بخشد. تنها باخت در آخرین بازی فصل 12-1911 باعث شد تا این باشگاه از صعود محروم شود.
اولین افتخار و افول بزرگ (1912-1946)
در فصل 13–1912، برنلی به لیگ دسته اول صعود کرد - به عنوان گلزن ترین تیم کشور با 88 گل - و برای اولین بار به نیمه نهایی جام حذفی رسید اما پس از یک بازی مجدد به ساندرلند باخت. فصل بعد، تیم جایگاه خود را در لیگ برتر تثبیت کرد و اولین افتخار بزرگ خود، جام حذفی، را پس از پیروزی 1-0 مقابل لیورپول در فینال در کریستال پالاس به دست آورد. برت فریمن تنها گل را به ثمر رساند که باعث شد برنلی اولین تیمی شود که پنج باشگاه دسته اول را در یک فصل جام حذفی شکست داده است . تامی بویل، کاپیتان برنلی، جام حذفی را از پادشاه جورج پنجم دریافت کرد. این اولین باری بود که یک پادشاه در فینال جام حذفی شرکت کرد. در این دوره، ظرفیت ترف مور به 50000 نفر افزایش یافت که تقریباً برابر با جمعیت مردم شهر بود.
این تیم در سال 1914-1915 قبل از تعلیق فوتبال انگلیس در طول جنگ جهانی اول، چهارم شد. بازیکنان اصلی تیم جاناتان براون، ویلیام پیکرینگ، بازیکنان ذخیره ویلیام جانسون، هری لانگتری و آلفرد لوریمر در جریان جنگ کشته شدند، در حالی که تدی هاجسون پس از ابتلا به مشکل کلیوی درگذشت. پس از از سرگیری فوتبال در 20-1919، برنلی پس از وست برومویچ آلبیون دوم شد و برای اولین بار در فصل 21-1920 قهرمان دسته اول شد. برنلی در سه بازی ابتدایی فصل شکست خورد قبل از اینکه آنها 30 بازی بدون شکست را پشت سر بگذارند، رکورد قهرمانی بدون شکست در لیگ انگلیس را زده بودند تا زمانی که آرسنال در فصل 2003-2004 لیگ برتر انگلیس بدون شکست قهرمان شد.برنلی نتوانست عنوان قهرمانی را حفظ کند و فصل بعد سوم شد و پس از آن در 1922-1923 مقام پانزدهم را به دست آورد.
در فوریه 1924، برنلی در دور سوم جام حذفی در حضور 54775 هوادار، هادرسفیلد تاون را 1-0 شکست داد، که هنوز هم رکورد حضور هواداران در تورف مور است. چند ماه بعد، هاورث بر اثر ذات الریه درگذشت و دومین سرمربی برنلی شد که در این پست جان خود را از دست داد. جانشین او آلبرت پیکلز متولد برنلی بود. برنلی در دوران تصدی او با مشکل مواجه شد و باب کلی بازیکن کلیدی خود را در سال 1925 به ساندرلند داد. مبلغ انتقال او 6500 پوند (معادل 380000 پوند در سال 2022 ) بود و رکورد جهانی را شکست. این تیم در فصل ۱۹۲۵–۱۹۲۶ با یک امتیاز از سقوط اجتناب کرد. برنلی در بازی ابتدایی خود مقابل استون ویلا با نتیجه 10–0 شکست خورد اما در سه بازی از پنج بازی گذشته پیروز شد، از جمله برد 7–1 خارج از خانه مقابل بیرمنگام که در آن لوئیس پیج شش گل را به ثمر رساند (دبل هتریک)
برنلی در فصل 1926–1927 به مقام پنجم دست یافت - که برای مدت کوتاهی در نیمه فصل قهرمانی را در اختیار داشت - اما فصل بعد تنها نوزدهم شد، یک امتیاز بالاتر از منطقه سقوط. جورج بیل و پیج در ان فصل 57 گل بین خود در لیگ به ثمر رساندند. بیل رکورد 35 گل در لیگ را زد. در نوامبر 1927، تورف مور تنها مسابقه بین المللی خود را، بین انگلستان و ولز برای مسابقات قهرمانی خانگی بریتانیا، میزبانی کرد. جک هیل از برنلی کاپیتان انگلیس بود، در حالی که پیج به عنوان مهاجم بازی می کرد. هیل یک گل به خودی به ثمر رساند تا ولزی ها 2-1 پیروز شوند.جری داوسون که با 569 بازی برای برنلی رکورد بیشترین بازی در تیم اصلی را در تمام مسابقات دارد، پس از 22 سال حضور در این باشگاه در سال 1929 بازنشسته شد.در سالهای 1929–1930، تیم به لیگ دسته دوم سقوط کرد.کاهش تعداد تماشاگران خانگی همراه با مشکلات مالی باعث شد که در اواسط فصل، جک بروتون به بلکبرن روورز و جو دیوین به نیوکاسل یونایتد رفتند. فرم برنلی ناسازگار باقی ماند و چندین مصدومیت طولانی مدت برای بازیکنان تیم اول منجر به سقوط شد و تیم در آستانه منحل شدن قرار گرفت.
برنلی در دسته دوم با مشکل مواجه شد و در فصل 32–1931 با دو امتیاز از سقوط بیشتر اجتناب کرد. بیل، بهترین گلزن تاریخ برنلی با 188 گل، در طول فصل این باشگاه را ترک کرد.. برای جلب مجدد علاقه جامعه محلی، یک کانون هواداران تشکیل شد که پس از آن میزان حضور کمی بهبود یافت.سالهای قبل از شروع جنگ جهانی دوم هم به همین منوال گذشت در سال 1935، باشگاه لباس خود را به پیراهن های سفید با شورت سیاه تغییر داد. در مارس 1936، تامی لاوتون با 16 سال و 174 روز سن در اولین بازی خود در برابر دانکاستر روورز، جوانترین بازیکنی شد که برای باشگاه بازی کرده است. این همچنین او را به جوانترین فوروارد تاریخ لیگ انگلیس تبدیل کرد. لوتون پس از به ثمر رساندن 16 گل در 25 بازی برای این تیم، در دسامبر 1936 با مبلغ 6500 پوند (معادل 430000 پوند در سال 2022 ) به اورتون رفت، که در آن زمان یک رکورد برای یک بازیکن زیر 21 سال بود. این تیم در لیگ جنگ و جام جنگ لیگ فوتبال شرکت کرد که در طول جنگ جهانی دوم ادامه یافت تا اینکه فوتبال انگلیس به طور کامل در سال 1946 بازسازی شد.باشگاه در همان سال رنگ‌های خود را دوباره به‌عنوان عنابی و آبی ثبت کرد، نامه های خوانندگان روزنامه دیلی اکسپرس و پیشنهادها و درخواست هایشان هم در این انتخاب تاثیر گذار بود
دوران طلایی (1946-1976)
در سالهای 1946–1947، اولین فصل لیگ پس از جنگ، برنلی مقام دوم را در دسته دوم کسب کرد و زیر نظر سرمربی کلیف بریتون ارتقا یافت. خط دفاعی تیم به "پرده آهنین" ملقب شد و در 42 بازی لیگ فقط 29 گل دریافت کرد. این فصل همچنین شاهد برگزاری فینال جام حذفی 1947 بود، اما با شکست 1-0 پس از وقت اضافه مقابل چارلتون اتلتیک در ومبلی به پایان رسید. برنلی در 1947–1948 سوم شد. در طول فصل، تورف مور بالاترین میانگین حضور هواداران خود را با 33621 نفر و بیشترین حضور در یک مسابقه لیگ را با 52869 نفر در برابر بلکپول را ثبت کرد. بازیکن سابق برنلی، آلن براون در سال 1954 به عنوان مدیر و باب لرد یک سال بعد به عنوان رئیس منصوب شد. باشگاه به یکی از پیشرفته ترین باشگاه در دوران تصدی آنها تبدیل شد. برنلی یکی از اولین باشگاه‌های فوتبال بود که زمین تمرینی را در گاوتورپ در جولای 1955 راه‌اندازی کرد و شامل یک اتاق پزشکی، یک سالن بدنسازی، سه زمین بزرگ و یک سطح با شرایط آب و هوایی بود. براون به کندن زمین کمک کرد و چند تن از بازیکنان خود را" برای کمک انتخاب کرد. در طول سالهای بعد، باشگاه به خاطر سیاست‌های جوانان و سیستم پیشاهنگی‌اش، که فوتبالیست‌های جوان و با استعداد زیادی به دست آورد، شهرت یافت.
در فصل 1955-1956، برنلی به دور چهارم جام حذفی رسید، جایی که آنها پس از چهار بازی توسط چلسی حذف شدند.در اولین بازی خود در سال 1957، یان لاوسون 17 ساله رکورد باشگاهی چهار گل را در برابر چسترفیلد در دور سوم جام حذفی به ثمر رساند. در دور بعد، برنلی با نتیجه 9-0 نیو برایتون را شکست داد و بزرگترین پیروزی خود را به دست آورد. تیم به دور ششم رسید اما پس از یک بازی مجدد توسط استون ویلا حذف شد.در سال 1958، هری پاتس، بازیکن سابق برنلی به عنوان سرمربی منصوب شد.تیم او عمدتاً حول محور کاپیتان جیمی آدامسون و جیمی مک ایلروی، بازیساز تیم می چرخید، در حالی که تیم او بیشتر از بازیکنانی تشکیل می شد که از آکادمی جوانان باشگاه به خدمت گرفته شده بودند. فقط دو بازیکن، مک‌ایلروی و الکس الدر، هزینه نقل و انتقالات را پرداخت کردند، که هر دو بازیکن از باشگاه گلنتوران ایرلند شمالی به مبلغ 8000 پوند (معادل 280000 پوند در سال 2022 ) در سال 1950 و 5000 پوند (معادل 11900 پوند در 2022) خریداری شدند. به ترتیب در ژانویه 1959. پاتس اغلب از ترکیب 4-4-2 غیر مد روز استفاده می کرد و یک سبک بازی را اجرا می کرد که بعدها به عنوان توتال فوتبال شناخته شد.جیمی گریوز سبک بازی برنلی را به عنوان "فوتبال روان و ماهر که تبلیغی گرم کننده برای همه چیزهایی بود که در مورد فوتبال بریتانیا بود" نامید .این تیم یک فصل پرتنش 1959–1960 را پشت سر گذاشت که در آن تاتنهام هاتسپر و ولورهمپتون واندررز دیگر مدعیان قهرمانی لیگ بودند. برنلی در آخرین روز با پیروزی 2-1 مقابل منچسترسیتی با گل های برایان پیلکینگتون و ترور مردیت دومین قهرمانی خود در لیگ را به دست آورد. اگرچه برنلی در تمام فصل در رقابت بود، اما آنها تا آخرین بازی در جدول صدرنشین نبودند. انها قهرمانی دسته اول را از دندان گرگ های معروف ربودند. با 80000 نفر جمعیت، شهر برنلی به یکی از کوچکترین شهرهایی تبدیل شد که یک قهرمان درجه یک انگلیس داشت.در اولین تورنمنت مدرن بین المللی فوتبال در آمریکابرنلی بایرن مونیخ (آلمان غربی)، گلناون (ایرلند شمالی) و نیس (فرانسه) را شکست داد اما در مرحله گروهی پس از شکست از تیم اسکاتلندی کیلمارناک نایب قهرمان شد.
برنلی در نتیجه قهرمانی خود در دسته اول، فصل بعد در رقابت های اروپایی برای اولین بار در جام اروپا 1960–1961 بازی کرد. آنها فینالیست های سابق استاد رمیس را در دور اول شکست دادند اما توسط هامبورگر اس وی در یک چهارم نهایی حذف شدند.برنلی در لیگ چهارم شد و به نیمه نهایی جام حذفی رسید اما به تاتنهام باخت.
حداکثر دستمزد در لیگ فوتبال در سال 1961 لغو شد، به این معنی که باشگاه‌های شهرهای کوچک مانند برنلی دیگر نمی‌توانستند با تیم‌هایی از شهرها و شهرهای بزرگ‌تر رقابت مالی کنند. جدایی جنجالی مک ایلروی و پیوستنش به استوک سیتی در سال 1963و بازنشستگی آدامسون در سال 1964 نیز به ثروت باشگاه آسیب زد برنلی جایگاه خود را در لیگ دسته اول در طول دهه حفظ کرد، با این حال، در فصل‌های 1962–1963 و 1965–1966 سوم شد، و ویلی ارواین به عنوان بهترین گلزن لیگ در فصل اخیر رسید.
پس از 12 سال حضور در این پست، پاتس از سمت سرمربی کنار رفت و آدامسون در فوریه 1970 جایگزین او شد، که تیم جوان خود را به عنوان "تیم دهه هفتاد" معرفی کرد. آدامسون نتوانست جلوی سقوط را بگیرد و باشگاه در سال های 1970–1971 سقوط کرد. و به طلسم ناگسستنی لیگ برتر در 24 فصل متوالی پایان داد که طی آن برنلی اغلب در نیمه بالای جدول لیگ به پایان می رسید. برنلی در 1972–1973 عنوان دسته دوم را به دست آورد، پس از آن که آنها تنها چهار بار در 42 بازی شکست خوردند. در نتیجه، تیم برای بازی در FA Charity Shield در سال 1973 دعوت شد، که آنها در برابر منچستر سیتی،ممدافعان عنوان قهرمانی پیروز شدند. در فصل 1973–1974، تیم در لیگ دسته اول ششم شد و به به نیمه نهایی fa cup رسید اما به نیوکاسل یونایتد باخت. در فصل بعد، تیم شکست شوکه‌ای را در جام حذفی مقابل ویمبلدون تجربه کرد. آدامسون در ژانویه 1976 برنلی را ترک کرد و تیم در اواخر همان سال از دسته اول سقوط کرد.در این دوره، کاهش حضور در خانه همراه با بدهی بزرگ، برنلی را مجبور به فروش بازیکنان ستاره‌ای مانند مارتین دابسون و لیتون جیمز کرد، که باعث کاهش ناگهانی ثروت باشگاه شد.
|
افول بزرگ و نزدیکی به فراموشی (1976-1988)
|
پس از آن سه بازی در میانه جدول در دسته دوم به پایان رسید - اگرچه برنلی در سالهای 1978-1979 جام آنگلو-اسکاتیش را برد - البته قبل از اینکه برای اولین بار در فصل 80-1979 به دسته سوم سقوط کند در 42 بازی لیگ، برنلی تنها 6 بار پیروز شد .در سپتامبر 1981، پس از اینکه باشگاه در منطقه سقوط دسته سوم و نزدیک به ورشکستگی بود، لرد تصمیم به بازنشستگی گرفت این تیم پس از اکتبر تنها سه شکست دیگر داشت و تحت هدایت بازیکن سابق برنلی برایان میلر به عنوان قهرمانی دست یافت یافت آنها سال بعد مجددا سقوط کردند، اگرچه این تیم به مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی و نیمه نهایی جام اتحادیه رسید و در مرحله دوم تاتنهام و لیورپول را شکست داد. برنلی در بازی دوم نیمه نهایی 1-0 مقابل لیورپول پیروز شد اما پس از شکست در بازی اول 3-0 حذف شد.
هیئت مدیره چندین تغییر مدیریتی در جستجوی موفقیت انجام داد. در اوایل سال 1983، میلر با فرانک کاسپر جایگزین شد، که جان باند قبل از فصل 1983-1984 جانشین او شد. باند اولین مربی پس از فرانک هیل بدون سابقه بازی قبلی در باشگاه بود. طرفداران باند را به خاطر افزایش بدهی برنلی با خرید بازیکنان گران قیمت و فروش لی دیکسون، برایان لاوز و ترور استیون مورد انتقاد قرار دادند.
در آگوست 1984، جان بنسون جایگزین باند شد، که وقتی برنلی برای اولین بار در پایان فصل 1984-1985 به دسته چهارم سقوط کرد، هدایت تیم را برعهده داشت.برنلی برای مدت کوتاهی توسط مارتین بوکان و سپس تامی کاوانا در طول سالهای 1985-1986 اداره می‌شد تا اینکه میلر در ژوئیه 1986 بازگشت. در طول فصل 1986-1987، برنلی تنها 12 بازی از 46 بازی لیگ را برد و شکست 3-جام حذفی را در دور اول برابر تلفورد یونایتد متحمل شد.برنلی در آخرین بازی فصل لیگ در رده آخر قرار گرفت. آنها نیاز داشتند در مقابل اورینت پیروز شوند، تا لینکلن سیتی بازی خود را ببازد و تورکی یونایتد بازی آنها را نبرد. پیروزی 2–1 در مقابل تماشاگران بیش از 15000 نفر - پنج برابر بیشتر از میانگین فصلی باشگاه - با گل‌های نیل گروکاک و ایان بریتون، برنلی را در لیگ دسته چهارم حفظ کرد زیرا تورکی به تساوی رسید و لینکلن شکست خورد.
در سال 1987، طبق گزارش ها، هیئت مدیره برنلی تلاش کرده بود تا باشگاه تقریباً ورشکسته ولز کاردیف سیتی را خریداری کند و در صورت سقوط برنلی، آن را به تورف مور منتقل کند.دیگر سقوط و انحلال برنلی قطعی بود
| یک ترف موری هرگز نمیمیرد (1988–2009) |
در سال 1988، برنلی به ومبلی بازگشت تا با ولورهمپتون واندررز در فینال جام بقا بازی کند که 2–0 شکست خورد. این مسابقه با حضور بیش از 80000 نفر برگزار شد که یک رکورد برای بازی بین دو تیم از رده چهارم بود.در سالهای 1990–1991، برنلی برای بازی‌های پلی آف دسته چهارم تحت هدایت کاسپر واجد شرایط شد اما در نیمه نهایی توسط تورکی یونایتد حذف شد.برنلی فصل بعد با سرمربی جدید خود جیمی مولن در آخرین فصل لیگ دسته چهارم قبل از اغاز فرمت جدیدقهرمان شد. لیگ مولن در اکتبر 1991 جانشین کاسپر شد و 9 بازی اول لیگ خود را به عنوان سرمربی پیروز شد.با پیروزی در دسته چهارم، برنلی پس از ولورهمپتون واندررز، دومین باشگاهی شد که هر چهارسطح حرفه ای فوتبال انگلیس را میبرد . در فصل 94–1993، این تیم در پلی آف دسته دوم پیروز شد و به دسته دوم صعود کرد. آنها در مجموع 3-1 مقابل پلیموث آرگیل در نیمه نهایی پیروز شدند و در فینال با استاکپورت کانتی روبرو شدند. برنلی بازی را 2–1 برد زیرا دو بازیکن استوکپورت اخراج شدند.در 1997-1998، یک پیروزی 2-1 روز آخر بر پلیموث مانع از سقوط دوباره به رده چهارم شد. کریس وادل در آن فصل بازیکن-مربی بود، اما در طول تابستان استن ترنت جایگزین او شد.برنلی در سال 1999-2000 دوم شد و به دسته دوم صعود کرد. مهاجم این تیم و هوادار مادام العمر برنلی، اندی پیتون، بهترین گلزن این فصل بود.
این تیم بلافاصله در طول فصل های 2000-01 و 2001-2001 به مدعی جدی برای جایگاه پلی آف صعود تبدیل شد. در کمپین دوم، برنلی در امتیاز با نوریچ سیتی که در جایگاه ششم قرار داشت به پایان رسید، اما رده ششم را با تفاضل گل کمتر از دست داد.
حضور پل گاسکوئین در فصل 2001/02 در تیم هم جالب بود و باعث شد این تیم به کانون توجهات رسانه ها و مردم تبدیل شود
در اوایل سال 2002، مشکلات مالی ناشی از فروپاشی ITV Digital، باشگاه را به انحلال نزدیک کرد. در 2002–03، برنلی در بین 24 تیم در رده شانزدهم قرار گرفت و به مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی رسید، اما توسط واتفورد حذف شد. ترنت در ژوئن 2004 اخراج شد، پس از اینکه باشگاه با تیمی متشکل از چندین بازیکن قرضی و برخی بازیکنانی که کاملاً آماده نبودند، به سختی از سقوط نجات پیدا کرد. استیو کوتریل سپس به عنوان مدیر منصوب شد. در سال 2006، Turf Moor و Gawthorpe به مبلغ 3 میلیون پوند (معادل 4,440,000 پوند در سال 2022 ) به Longside Properties فروخته شدند تا مشکلات مالی باشگاه حل شود. رئیس، بری کیلبی، 51 درصد سهام شرکت را در اختیار داشت، در حالی که جان سالیوان، مدیر برنلی، 49 درصد باقی مانده را در اختیار داشت.در فصل 07-2006، برنلی 19 بازی متوالی را بدون برد بین دسامبر و مارس پشت سر گذاشت. تساوی ها و باخت هایی متوالی در آوریل به پایان رسید، زمانی که برنلی در خانه 4-0 پلیموث را شکست داد، و یک دوره کوتاه از فرم خوب باعث شد که آنها به راحتی بالاتر از منطقه سقوط دور شوند، و اطمینان حاصل شود که آنها در چمپیونشیپ باقی می مانند.
نتایج ضعیف دیگری در فصل بعد منجر به جدایی کوتریل در نوامبر 2007 شد؛ جانشین او اوون کویل بود. 2008–2009، اولین فصل کامل کویل به عنوان سرمربی، با بالاترین مقام برنلی در لیگ از سال 1976 به پایان رسید: پنجمین در چمپیونشیپ. برنلی به پلی آف چمپیونشیپ راه یافت و ردینگ را در مجموع 3-0 در نیمه نهایی شکست داد. آنها شفیلد یونایتد را در فینال پلی آف چمپیونشیپ شکست دادند که به معنای صعود به لیگ برتر پس از 33 سال بود.
وید الیوت تنها گل را به ثمر رساند.برنلی همچنین پس از غلبه بر باشگاه های محلی بوری و اولدهام اتلتیک و باشگاه های مستقر در لندن فولام، چلسی و آرسنال برای اولین بار در بیش از 25 سال به نیمه نهایی جام اتحادیه رسید. در نیمه نهایی، برنلی با تاتنهام هاتسپر بازی کرد اما بازی اول را 4–1 شکست خورد . برنلی پس از 90 دقیقه در بازی برگشت 3–0 در خانه پیش افتاد، اما پس از به ثمر رساندن دو گل تاتنهام در دو دقیقه آخر وقت اضافه حذف شد.
پس از صعود تیم، برنلی به یکی از کوچکترین شهرهای میزبان یک باشگاه لیگ برتر تبدیل شد.این تیم فصل 10–2009 را به خوبی آغاز کرد و اولین تیمی شد که به تازگی در این رقابت ها ارتقا یافته است که چهار بازی اول خانگی خود را برد، از جمله پیروزی 1-0 مقابل منچستریونایتد، مدافع عنوان قهرمانی.کویل در ژانویه 2010 باشگاه را ترک کرد تا رقیب محلی یعنی بولتون واندررز را هدایت کند که به گفته او "5 یا 10 سال جلوتر" از برنلی بودند.برایان لاوز بازیکن سابق تیم جایگزین او شد، که تحت او فرم برنلی بدتر شد، و تیم پس از یک فصل حضور در لیگ برتر سقوط کرد.لاولز در دسامبر 2010 کنار گذاشته شد و ادی هاو جایگزین او شد،که تیم را به مقام هشتم در سال 2010–11 هدایت کرد، و در مرحله پلی آف از دست رفت.در اکتبر 2012، هاو برنلی را ترک کرد تا به دلایل شخصی دوباره به بورنموث بپیوندد. شان دایچ در همان ماه جایگزین او شد.
قبل از شروع فصل 2013–2014، تورف مور و گاوتورپ پس از یک دوره هفت ساله به مالکیت باشگاه بازگشتند.بوکی ها برنلی را به عنوان کاندیدای سقوط معرفی کردند. دایچ باید با بودجه محدود و تیمی کم کار می کرد و بهترین گلزن فصل قبل برنلی، چارلی آستین، به رقبای چمپیونشیپ کوئینز پارک رنجرز نقل مکان کرد. با این حال، در اولین فصل کامل دایچه به عنوان سرمربی، برنلی دوم شد و دوباره به لیگ برتر صعود کرد. همکاری جدید دنی اینگز و سم ووکس 41 گل در لیگ بین آنها داشت.دایک در طول فصل تنها از 23 بازیکن استفاده کرد که مشترکاً پایین ترین بازیکن در بخش بود و تنها یک هزینه انتقال - 400000 پوند برای مهاجم اشلی بارنز پرداخت کرده بود. این باشگاه فصل بعد را در رده نوزدهم از 20 باشگاه به پایان رساند و دوباره به چمپیونشیپ سقوط کرد.در 2015–2016، برنلی عنوان قهرمانی را به دست آورد، زمانی که آنها رکورد باشگاهی 2013–2014 خود را با 93 امتیاز برابر کردند و فصل را با 23 بازی شکست ناپذیر لیگ به پایان رساندند.خرید جدید آنها آندره گری از برنتفورد 23 گل برای برنلی به ثمر رساند و بهترین گلزن لیگ شد.
این تیم فصل 2016–2017 را در مکان شانزدهم، شش امتیاز بالاتر از منطقه سقوط به پایان رساند و تضمین شد که برای اولین بار در فرمت جدید لیگ برتر، میتواند دو فصل متوالی در لیگ بازی کند.در جام حذفی آن فصل، برنلی در دور پنجم در خانه توسط باشگاه لینکلن سیتی حذف شد که بازی را 1–0 باخت. فصل بعد برنلی به لیگ اروپا 2018–2019، اولین رقابت اروپایی آنها در 51 سال اخیر ، راه یافت، اما در مرحله پلی آف توسط تیم یونانی المپیاکوس حذف شد
در سال های اولیه، برنلی از طرح ها و رنگ های مختلف کیت استفاده می کرد. در طول نه سال اول، تغییر رنگ‌های آبی و سفید، رنگ‌های پیشروان باشگاه برنلی روورز، وجود داشت. پس از دو سال استفاده از نوارهای عنابی و کهربایی، در بیشتر اواسط دهه 1890 از ترکیب رنگ مشکی با کهربا استفاده شد، اگرچه تیم در فصل 1894-1895 پیراهنی با خطوط صورتی و سفید به تن داشت. بین سالهای 1897 و 1900، باشگاه از پیراهن قرمز ساده استفاده می‌کرد و از سال 1900 تا 1910 پیراهنی تمام سبز بر تن می‌کرد. در سال 1910، برنلی رنگ‌های خود را به عنابی و آبی تغییر داد، که اکنون نماد انهاست، به جز طلسم پیراهن‌های سفید در دهه 1930 و جنگ جهانی دوم استفاده از ترکیب گلدار و آبی ادای احترام به قهرمان لیگ فوتبال استون ویلا است که آن رنگ ها را می پوشید. کمیته و مدیر برنلی، جان هاورث معتقد بودند که این ممکن است تغییری در اقبال و شانس انها داشته باشد. باشگاه تصمیم گرفت در سال 1946 رنگ‌های خود را دوباره به‌عنوان کلارت و آبی ثبت کند.
پیراهن های برنلی تا سال 1975 توسط شرکت های محلی تولید می شد، زمانی که آمبرو اولین شرکتی بود که لوگوی خود را بر روی پیراهن باشگاه داشت. از سال 1975، این تیم تولید کنندگان لباس و حامیان مختلفی برای پیراهن داشته است. اولین اسپانسر کیت باشگاه POCO در سال 1982 بود، در حالی که بازی موبایل گلف کلش اولین اسپانسر آستین آن در سال 2017 شد.
اولین استفاده برنلی از تاج در دسامبر 1887 بود، زمانی که آنها بازوهای سلطنتی را روی پیراهن پوشیدند. شاهزاده آلبرت ویکتور بازی تیم مقابل بولتون واندررز در تورف مور را در اکتبر 1886 تماشا کرده بود - اولین بازدید از یک استادیوم فوتبال حرفه ای توسط یکی از اعضای خانواده سلطنتی. برای بزرگداشت این دیدار، باشگاه مجموعه‌ای از پیراهن‌های سفید رنگ با ارسی آبی و مزین به نشان سلطنتی دریافت کرد. تاج تا سال 1895 به طور مرتب روی پیراهن ها پوشیده می شد، تا زمانی که ناپدید شد. در طول فینال جام حذفی 1914، که توسط پادشاه جورج پنجم تماشا شد، دوباره روی کیت ها ظاهر شد. از سال 1914، تیم با پیراهن‌های بدون تزئین بازی می‌کرد، اگرچه در نیمه‌نهایی جام حذفی 1934–1935 و فینال جام حذفی 1947، نشان برنلی را بر تن می‌کردند. پس از قهرمانی در لیگ دسته اول در سال 1960، برنلی اجازه یافت تا نشان شهر را بر روی پیراهن خود درج کند.
لوگوهای برنلی در طول تاریخ دستخوش تغییرات زیادی شده اند
لوگوی اصلی و کنونی این باشگاه از چندین سمبل ساخته شده که معنی آنها به شرح زیر است:
موج ایجاد شده در پایین لوگو و رنگ آبی نشانه ی رودخانه برن است
خوشه های گندم به این اشاره دارند که این تیم از یک ناحیه ی روستایی بوده
نشان شیر در وسط اهدایی از طرف پادشاهی بریتانیا و پرنس آلبرت و نشان عظمت است
لک لک ایستاده بر روی تپه ای از پنبه به صنعتی بودن این شهر و قطب تولید پنبه بودن اشاره می کند
ترف مور از چهار جایگاه تشکیل شده است: پایه شمالی (لونگساید سابق)، جایگاه جیمی مک‌ایلروی (قبلاً Bee Hole End)، جایگاه باب لرد، و جایگاه زمین کریکت برای طرفداران خانگی و خارج از خانه.ظرفیت فعلی ورزشگاه 21944 نفر است.زمین تورف مور تا سال 1974 شیب داشت. در اواسط دهه 1990، زمانی که تراس‌های Longside و Bee Hole End در نتیجه گزارش تیلور جایگزین جایگاه‌های تمام صندلی شدند، زمین تحت بازسازی بیشتری قرار گرفت. در سال 2019، باشگاه برای رعایت مقررات، راهنمای استادیوم در دسترس، دو جایگاه برای هواداران معلول خانگی بین جیمی مک‌ایلروی و هر دو جایگاه شمالی و باب لرد ساخت.
هواداران برنلی عمدتاً از شرق لنکاوی و یورکشایر غربی هستند. این باشگاه یکی از بهترین تیم‌های حمایت‌شده در سرانه فوتبال انگلیس است، با میانگین تماشاگران 20000 نفر در لیگ برتر در شهری با 73000 نفر جمعیت.
برنلی دارای کانون های هواداران متعددی در سراسر بریتانیا و خارج از کشور است. هواداران باشگاه از سال 1995 دوستی دیرینه ای با هواداران تیم هلموند اسپورت هلند داشته اند. برنلی و هلموند پیروان اندکی دارند که مرتباً برای بازدید از مسابقات یکدیگر به خارج از کشور سفر می کنند. آوازی که از اوایل دهه 1970 به طور مکرر خوانده می شود، "نه هرگز" است، اقتباسی از آهنگ "مریخ نورد وحشی"، که اشعاری برای توهین به رقبای اصلی بلکبرن روورز دارد. در اوایل دهه 1980، یک شرکت هولیگان معروف به جوخه انتحار از درون پایگاه هواداران برنلی شروع به کار کرد این گروه بعداً در سال 2006 در مجموعه مستند هولیگان The Real Football Factories حضور یافت.در سال 2011، 12 عضو در مجموع به 32 سال زندان محکوم شدند. شرکت پس از صدور حکم منحل شد.
هواداران مشهور برنلی عبارتند از: جیمی هوگان، پیشگام فوتبال، که به طور منظم در تورف مور حضور داشت؛ روزنامه نگار، آلستر کمپبل، که به طور منظم در رویدادهای باشگاه شرکت داشته است؛ و جیمز اندرسون، بازیکن کریکت، که در برنلی نیز کار می کرد.
نوشیدنی محبوبی که از زمان جنگ جهانی اول در مسابقات خانگی سرو میشود، «Béné & Hot» است - بیش از 30 بطری ازاین نوشیدنی در هر بازی خانگی فروخته می شود که این باشگاه را به یکی از بزرگترین فروشندگان این نوشیدنی در جهان تبدیل می کند. ترف مور تنها زمین فوتبال بریتانیا است که آن را فروخته است.
دربی لنکشایر شرقی
رقبای اصلی برنلی بلکبرن روورزی ها هستند که با آنها در دربی لنکشایر شرقی به نام منطقه ای که هر دو باشگاه از آن آمده اند، مسابقه می دهند. بازی‌های بین این دو طرف گاها با نام «دربی میلز پنبه» شناخته میشود. هر دو تیم بنیانگذار لیگ انگلیس هستند و لیگ دسته اول و جام حذفی را برده اند.این دو باشگاه تنها 14 مایل (23 کیلومتر) از هم جدا هستند و علاوه بر مجاورت جغرافیایی، آنها همچنین دارای سابقه طولانی رقابت هستند. برنلی رکورد بهتری در بازی های رودررو دارد، زیرا این تیم 42 بازی در مقابل 41 بازی بلکبرن برده است. نزدیکترین رقبای جغرافیایی برنلی در واقع آکرینگتون استنلی هستند، اما از آنجایی که آنها هرگز در یک سطح رقابت نکرده اند هیچ رقابت قابل توجهی بین آنها وجود ندارد.
سایر رقابت‌ها شامل رقابت‌هایی با باشگاه‌های نزدیک بلکپول، بولتون واندررز و پرستون نورث اند است. برنلی همچنین با تیم‌های یورکشایر غربی برادفورد سیتی و لیدز یونایتد رقابت دارد. این تیم در دهه‌های 1980 و 1990 در طول دوران حضورشان در لیگ‌های پایین‌تر، با هالیفاکس تاون، پلیموث آرگیل، راچدیل و استاکپورت کانتی به رقابت پرداختند، اگرچه احساس خصومت عمدتاً یک طرفه بود. طبق سرشماری هواداران فوتبال در سال 2003، هواداران هالیفاکس و استوکپورت برنلی را رقیب اصلی خود می‌دانستند.
