بعله، اینم بخش سوم، قراره نسبت به پارت 1و2 چیزهای متفاوت تر و جدیدتری ببینی. بخش زیادی از این آلبوم‌ها تو جاده‌ی تهران - فیروزکوه - شمال پلی شدن، به همراه چشمای خیره‌م به جاده‌ی لغزان و پر از برف ...
بزن بریم
51- Draconian - A Rose For The Apocalypse (2011)
سبک: Death Doom, Gothic Metal
مطمئن نیستم که تا حالا اینو به کسی گفته باشم یا نه، ولی من اونقدر نوبم که همیشه به جای ادبیات و معماری‌های گاتیک، تقدیر از گاتیک متال، میکاپِ گاتیک و بلادبورن رو ترجیح دادم. ولی به هر حال، ترکیب صدای یه فرشته با شیاطینِ دث متال همیشه جذابه و وقتی با آواهای سنگین بیس و درامز دووم متال ترکیب میشه، نتیجه نهایی حتی اگه لبریز از خلاقیت یا ایده نباشه بازم قابل ستایشه. بعید میدونم به این زودیا حوصلم بشه دوباره دراکونیان گوش بدم، ولی شما این کار رو انجام بدین. خیلی خوبن لعنتیا!
ترک مورد علاقه: Elysian Night
نمره من به آلبوم: 7.1
52- Estatic Fear - A Sombre Dance (1999)
سبک: Doom Metal, Gothic Metal
از چند گروه و کانال مختلف تعریف این آلبوم رو شنیده بودم و بنظرم ارزشش رو داشت، از اون کاور تحریک کننده‌ش گرفته تا اسم گذاری خاص آهنگاش. این بند کلا دو تا آلبوم داده، یکی سال 99، یکی هم 96. فک کنم به اندازه کافی تعریف کرده باشم تا ترغیب شی که بری بهش گوش کنی!
ترک مورد علاقه: Chapter VII
نمره من به آلبوم: 9
53- Uaral - Lametos a Poema Muerto (2007)
سبک: Death Doom, Folk Doom
غمِ بی‌پایان و مبهم. هیچی ازش نمیفهمی ولی میفهمی که چقدر سوزناکه! آرال، اوج هنرنمایی متال در بیان غمه. غمی که اونقدر عزیز میپندازی‌ش که نمیتونی رهاش کنی و اونقدر سنگین که «نتوان آن را بیان»! درود بر کادال و آکیادو، خواننده و نوازنده‌ش شیلیایی که تموم این هنرها رو در صداهای بینهایت خاص‌شون و به بهترین شکل بیان کردن.
ترک مورد علاقه: Lamentos...
نمره من به آلبوم: 9.8
54- Draconian - Turning Season Within (2008)
سبک: Death Doom, Gothic Metal
بازم سرگرم کننده، بازم بخشیدن زیبایی به دنیای بی‌رحم متال! بعضی وقتا واقعا نیازه که یک ساعت تمام لش کنی و به ترکیب صدای کلین و دث گوش کنی و به روحت جلا بدی، و آلبوم‌های دراکونیان همیشه برای این کار بهترین گزینه ان.
ترک مورد علاقه: Seasons Apart
نمره من به آلبوم: 7.5
55- Adele - 30 (2021)
سبک: Pop, Jazzy Pop
گفتم که قراره به چیزای غیرقابل انتظاری برسی و برات تو قسمت «سبک» چیزای متفاوت تری بنویسم. این اولین آلبومی بود که تو شب‌های خوابگاه بهش گوش دادم، چون نمیتونستم برای گوش دادن به اثر جدید آرتیست مورد علاقه‌ی نوجوونیم بیشتر از چند روز صبر کنم. آره، آلبوم متفاوتی بود. صدای ادل عوض شده بود، شخصیتش هم، و فضای آهنگ‌ها نیز. فقط تونستم 3 تا ترک دووم (دقت کن، Doom نه، خودمونیِ دَوام) بیارم تا گریه نکنم. همینه دیگه، ادل میتونه بعد از 6-7 سال هنوزم همین کار رو باهام بکنه! باید بیشتر از یکبار به این آلبوم گوش میکردم ولی هنوز حوصلم نشد، ولی حداقل توی پلی لیست پاپ‌ام یه خیلی شاهکار جدید برای گوش دادن به دست آوردم.
ترک مورد علاقه: My Little Love
نمره من به آلبوم: 8.6
56- Neil Young - Harvest Moon (1992)
سبک: Rock, Country Rock
اسطوره 76 ساله راک با ده‌ها آلبوم و چندین بند کله کنده در کریر طولانی‌ش، همیشه آهنگای کانتری راک زیبایی میساخته. ترانه سرایی فوق‌العاده، از یانگ یه مرد همه کاره ساخت تا با آلبوم‌های ساده و خلوتش، بتونه برای یه ظهر آفتابی توی ساحل همراهت باشه.
ترک مورد علاقه: تایتل ترک
نمره من به آلبوم: 7.2
57- Seether - Poisen The Parish (2017)
سبک: Post-Grunge, Alt Metal
هیچوقت آلترناتیو راک/متال سبک مورد علاقم نبودن ولی واقعا حسرت میخورم که چرا نتونستم چندسال زودتر با سیزر آشنا بشم. هر چی آهنگ ازشون گوش دادم حسابی فازم رو عوض کردن، شاید کاراشون چیز خیلی خاصی نباشه یا مثل همین آلبوم، پر باشه از لحظات تکراری ولی من خیلی دوستشون دارم.
So Say Something Beautiful
Say What You're Hiding Inside
...
ترک مورد علاقه: Let You Down
نمره من به آلبوم: 8
58- Skillet - Awake (2007)
سبک: Alt Rock, Alt Metal
اگه بخوای باهاشون وایب بگیری و هد بزنی همراهیت میکنن، ولی اگه رو موود نباشی کار زیادی از دستشون ساخته نیس. یه اثر نوستالژی با چند تا ترک موندگار، ولی خیلی بیشتر نمیتونم ازش تعریف کنم. اگه از این آلبوم خوشت میاد/اومد صمیمانه بابت نمره نسبتا پایینم عذرخواهی میکنم.
ترک مورد علاقه: Awake And Alive
نمره من به آلبوم: 6.8
59- Steven Wilson - The Raven That Refuesed To Sing (2017)
سبک: Progressive Rock, Jazz Fusion
این آلبوم ک به اعتقادم بهترین ترک شخصی استیون رو هم در خودش داره، پره از روایت‌های جذاب داستانی و پرمفهوم، آهنگ های خوش ساخت با تایمِ طولانی و سولوهای زیبای ساکسیفون و گیتارالکتریک. خیلی قشنگه، خیلی. بیشتر از این ترجیح میدم ننویسم تا خودت بشنوی و بخونی. (در ضمن، موزیک ویدئوهای جذاب و احساسی‌ش رو هم از دست نده)
ترک مورد علاقه: Drive Home
نمره من به آلبوم: 9.5
60- Saturnus - Saturn in Ascension (2012)
سبک: Death Doom
یه اثر +60دقیقه‌ای که برای معرفی کردن سبک دث دووم به یه تازه وارد، مثال خیلی خوبیه. ریف‌های سنگین و جذاب، لیریکس خفن و کلا ازین چیزای باحال! بعضی جاها از منطقه امن شون هم خارج میشن و فضای آهنگ رو به سمت پراگ دث هم میبرن، ولی در مجموع، این آلبوم چیزی بیشتر از یه اثر استاندارد ارائه نمیکنه و غیر از یکی دو تا ترک، نمیتونه همراه همیشگی پلی لیستت باشه. این ترک که پایین نوشتم رو یه روز بعد از یه امتحان نهایی گوش کرده بودم (البته نه برای اولین بار، فقط اون دفعه رو هنوزم واضح به خاطر دارم)، و چقدر فهمیدن اینکه «من عاشق دووم متالم» حقیقت جذابی بود!
ترک مورد علاقه: Forest Of Insomnia
نمره من به آلبوم: 7.8
61- Chris Rea - Whatever Happened To Benny Santini (1978)
سبک: Pop, Rock
یه آلبوم کانتری-طور قدیمی برا وقتایی که حوصله نداری به یه موزیک شلوغ و پر سر و صدا گوش کنی. کریس ریا شاید از معروف ترین Singer-Songwriterهای تاریخ نباشه ولی اولین آلبومش واقعا آلبوم خوبیه، حتی اگه نتونست برای من از «خوب» فراتر بره. گروو های قشنگی داره، گیتار آروم و مهربون، ترانه سرایی قدرتمند و صدایی زیبا و گرم. شاید اگه یه بار دیگه به آلبوم گوش کنم و بیشتر از شعراش لذت ببرم، بتونم بهش نمره بالاتری رو هم بدم. این ترک پایینی خیلی برام خاطره داره، برا همین از خجالت هم که شده مجبورم به این آلبوم نمره نسبتا خوبی بدم!
ترک مورد علاقه: Fool (If You Think It's Over)
نمره من به آلبوم: 7.4
62- Slayer - Seasons in the Abyss (1990)
سبک: Thrash Metal
من تا این لحظه هنوزم آلبوم Reign in Blood رو گوش نکردم، ولی به اندازه کافی از اسلیر شنیدم تا بتونم بگم که «این بند شیطانی ترین آهنگا رو تولید میکنه بدون اینکه واقعا شیطان پرست یا همچین چیزی باشن». همه چیز درباره اسلیر وحشیانه ست، ولی در عین حال اوج هنر ثرش نوازی رو برای چندین سال به مخاطب ارائه داده. خوشحالم که تا این لحظه هنوز Reign in Blood و یا آلبومای معروف دیگه‌ی اسلیر رو گوش ندادم چون وقتی ذهنم هوس 30-40 دقیقه خالص ثرش متال میکنه، همیشه یه آپشن خوب دارم.
ترک مورد علاقه: تایتل ترک
نمره من به آلبوم: 9.2
63- Dust Citizens - Infernal Siren (2021)
سبک: Alt Metal, Nu Metal
اینکه این بند، یه بند ایرانیِ کمتر شناخته شده ست یکی از معدود دلایلیه که به این آلبوم نمره خیلی بدی نمیدم، ولی بازم دلیل نمیشه که بتونم به راحتی چشمم رو به ضعف‌هاش ببندم. ببین، آقای دیوید گیلمور یه بار گفته بود که «کپی کردن هیچ ایرادی نداره، همه ما کپی میکنیم». منم تا اینجا مخالفتی ندارم، ولی مشکل اصلی بسیاری از آرتیست های راک و متال Self Funded ایرانی اونجاست که از کپی کردن فقط برای ارتقا سطح کارهاشون استفاده میکنن، نه برای اینکه بتونن ذره ذره به کارهاشون یه هویت مستقل ببخشن و یک صدای قابل تشخیص بسازن.
ترک مورد علاقه: Lunatic Me
نمره من به آلبوم: 5.2
64- Demon Hunter - Songs Of Death And Resurrection (2021)
سبک: Christian Metal, Accoustic
بلاخره شانس به من رو کرد و تونستم از روی یک ترکِ شاهکار، یک آلبوم شاهکار رو پیدا کنم، بدون اینکه کسی بهم اون رو پیشنهاد یا حتی معرفی کرده باشه! این آلبوم سراسر آکوستیک، فوق العاده خاصه و نمیتونی ازش لذت نبری. وکال قوی ولی آرومبخش و شعرهای معرکه با لاین هایی شاهکار، باعث شدن که It Feels Good To Be Alive, I've Been Dead For So Long رو با تموم سلول های مغزم حس کنم و باهاش خاطره بسازم.
ترک مورد علاقه: My Throat is an Open Grave
نمره من به آلبوم: 9.5
65- The Moody Blues - In Search Of The Lost Chord (1968)
سبک: Progressive Rock, Psychedelic Rock
سومین آلبوم پراگ نوازان بریتانیایی، پر بود از همون حال و هوای خوب و جادویی مخصوص خودشون. این آلبوم برخلاف اثر قبلی شون که تو بخش اول پستم در موردش نوشتم، یکم از فضای Art Rock فاصله گرفت و به سمت سایکدلیک راک متمایل شد، اما هنوزم اون حالت روایتگری زیبا رو به همراه داره و برای یه غروب آخر هفته، آپشن فوق العاده خاصیه!
ترک مورد علاقه: Legend Of A Mind
نمره من به آلبوم: 8.3
66- Tamino - Amir (2018)
سبک: Indie Pop, Folk
صدای گرم تامینوی جوون، میتونه برای هر طرفدار موسیقی، از یه شب عادی یه دنیا خاطره بسازه، چه میخواد فنِ بلوز باشه و چه راک ان رول! آلبوم در طول مدتش هر از چندگاهی یه ترک معمولی و شایدم ضعیف داشت، اما لحظات اوج آلبوم که از همون ترک اول شروع به تسخیر روح مخاطب میکنن اونقدر به یادموندنی بودن که نمیشه ازشون به همین راحتی دریغ کرد.
ترک مورد علاقه: Indigo Night
نمره من به آلبوم: 8.6
67- Jason Isbell and the 400 Unit - The Nashville Sound (2017)
سبک: Folk, Alternative Country
از یه جایی به بعد، دیگه خودت نیستی که تصمیم میگیری قراره دث متال ژانر موسیقی مورد علاقت باشه یا کانتری، بلکه حالات روحی‌ت تو رو مجاب به انتخاب میکنه. برای منم همین داستان اتفاق افتاد، و یهو خودم رو در حالی پیدا کردم که روی تراس ایستاده ام، باد خنک به صورتم مشت میزنه و متن آهنگ های فولک رو بیش از هر زمان دیگه‌ای حس میکنم. چند شب پیش بود که با الهام از آهنگی که این پایین مینویسم یه ترانه نوشتم، و بنظر خودم یکی از بهترین چیزایی بود که تو تموم عمرم تونستم روی کاغذ بیارم. اما جدا از پرگویی درباره احساساتِ خودم، میتونم یکم از وقتم رو به تعریف از این آلبوم هم اختصاص بدم. حداقل 3-4 تا ترک فوق العاده داشت، و بقیه ترک ها هم تونستن از عهده وظیفشون بر بیان. خیلی مهمه که این آلبوم رو داری تو چه آب و هوایی گوش میکنی.
ترک مورد علاقه: If We Were Vampires
نمره من به آلبوم: 8.5
68- Jinjer - King Of Everything (2016)
سبک: Gothic Metal, Death Metal
اولین بار چند ماه قبل بود که با دیدن اجرای لایو ترک مورد علاقم از این آلبوم اختیار ریزش پشمام رو برای چند دقیقه از دست دادم، و هنوزم وقتی این آهنگ پلی میشه قلبم میلرزه. بقیه آلبوم هم واقعا لذت بخش بود، صدای تاتیانا بینهایت قدرتمنده و باعث میشه آرزو کنم که کاش بتونم به اون اندازه زیبا و بی‌نقص، دث بخونم. این بند اوکراینی تقابل درد و هیجان رو به بهترین شکل به موسیقی در میاره.
ترک مورد علاقه: Pisces
نمره من به آلبوم: 8.8
69- Alter Bridge - Blackbird (2007)
سبک: Hard Rock, Heavy Metal
از یه جایی به بعد، نتونستم پای یه ترک هارد راک بشینم و ازش مثل قدیما لذت ببرم، حتی آلبوم جدید اسلش که با همکاری همین جناب مایلز کندیِ جذاب منتشر شد هم نتونست جذبم کنه، ولی بلک‌برد بحثش فرق داره، خیلی هم! یه آلبوم پر از وکال های قوی و گیتار سولو های شنیدنی، که برای هر شنونده ای یه خیلی سوپرایز خفن داره. شاید نتونی با بیش از دو سه تا ترک به اندازه بقیه وایب بگیری، ولی همینه که هست، یه آلبوم هارد راک به ظاهر معمولی با استانداردهای بالا!
ترک مورد علاقه: تایتل ترک
نمره من به آلبوم: 8.4
70- Opeth - Blackwater Park (2001)
سبک: Progressive Death Metal, Progressive Rock
همونطور که توی یکی از استاتوس هام نوشته بودم، اصلا قرار نبود این آلبوم این جای لیست قرار بگیره، میخواستم اواخر بهار 1400 بهش گوش بدم. ولی حسش نیومد، هیچوقت حسش نیومد، تا همین دو سه ماه پیش. تصمیمم رو گرفتم، شروعش کردم ... و چه آلبوم وحشتناکی! مهم نیس دث متال دوست داشته باشی یا نه، چون اپث بحثش واقعا متفاوته. داخل هر لیستی که از بهترین آلبوم‌هاش دیده بودم، بلک واتر پارک اول بود، و اون آنتی-پاپ کالچرِ درونم همش بهم میگفت که این آلبوم لیاقتش نیست اونجا باشه، تو همین حالا هم بهترین کارهای اپث رو شنیدی ... ولی نه، اینطور نبود. برای یک بار هم که شده، مجبور شدم با اینترنت موافق باشم. این آلبوم آخرشه.
ترک مورد علاقه: Bleak
نمره من به آلبوم: 10
71- Blackfield - Welcome to my DNA (2007)
سبک: Progressive Rock
این آلبوم از ریشه‌های اولین و خاص ترین آلبوم بلکفیلد فاصله گرفته بود. اون آلبوم یکرنگ بود، دقیقا همرنگ کاور آلبوم بود. مهم نیس، احتمالا نمیفهمی چی میگم، ولی آلبوم سوم بلکفیلد راه های جدیدی رو امتحان کرد و توی کارش هم بسیار موفق بود. همکاری استیون و آویو، باز هم ثابت کرد که میتونه به راحتی نیمه‌ی پاپ هر دو آرتیست رو به اوج خودش برسونه و یه آلبوم شاهکار با چندین ترک به یاد موندنی رو منتشر کنه.
ترک مورد علاقه: Far Away
نمره من به آلبوم: 9
72- Katatonia - Dead End Kings (2012)
سبک: Progressive Rock, Progressive Metal
کاتاتونیا از دث متال شروع کرد، ولی بعد از رسیدن به فرمول آرامبخش و صدای بی نظیر پراگ راک مخصوص به خود، هرگز دست به تغییر نزد. شاید این فکت برا خیلیا خوب باشه که همیشه یه آلبوم کاتاتونیا برای گوش دادن دارن که اونا رو به فاز اوایل قرن 21شون نزدیک کنه، ولی شاید اگه یکم توی کارهاشون تغییر ایجاد میکردن، الان اسطوره‌ای تر ازشون یاد میشد. بیخیال، بذار یه بار دیگه هم تاکید کنم که فرمول همیشگی کاتاتونیا همیشه جوابه!
ترک مورد علاقه: The Parting
نمره من به آلبوم: 7.8
73- Coldplay - A Rush Of Blood To The Head (2002)
سبک: Alternative, Indie
کولدپلی از یه جایی به بعد پاپ خوند، توی کل کشورهای دنیا فن بیسش رو به وجود آورد و میلیون ها میلیون تو یوتیوب ویو خورد، ولی قبل از اون دوران کولدپلی با شاهکار آلترناتیوش درست یکسال بعد از تولد من، چندین ترک نوستالژی برای بچه‌های دهه 90 میلادی به یادگار گذاشت. همون اندازه که همه ما حداقل یه دوران با Snuff احساساتمون رو برانگیخته میکردیم، خیلیا هم همون دوران رو با کارهای قدیمی کولدپلی داشتن. واقعا قشنگ میخوندن!
ترک مورد علاقه: Green Eyes
نمره من به آلبوم: 8.9
74- Philip Sayce - Spirit Rising (2020)
سبک: Blues Rock
یه فکت ناراحت کننده وجود داره و اونم اینه که دوستام هرگز به اندازه‌ی لیاقتم بهم آلبومِ خوب معرفی نکردن. این یکی نه خیلی ضعیف بود و نه شاید مشکل خاصی داشت، ولی بیش از حد معمولی بود و لحظات درخشانی نداشت، از لحاظ تنظیم کنندگی و آهنگسازی هم میتونست حسابی بهتر باشه. سولوهای قشنگی داشت، ولی بیشتر از اون نه.
ترک مورد علاقه: Give Me Time
نمره من به آلبوم: 4
75- Steven Wilson - Cover Version (2014)
سبک: Progressive Rock, Pop Rock
کاش تموم آهنگای این آلبوم رو خود استیون ویلسون نوشته بود تا میتونستم با خیال راحتتری به تعریف و تمجیدهای همیشگیم بپردازم، ولی در هر صورت ریکورد این همه کاور زیبا حسابی جای تعریف داره، بدون در نظر گرفتن هیچ چیز دیگه. وایب آکوستیک این آلبوم برای هر کس که داره روزای سختی رو سپری میکنه بهترین مسکنه.
ترک مورد علاقه: The Day Before You Came
نمره من به آلبوم: 9
