من نه منمانريكه ماكايا ماركز يكي از معدود مرداني است كه مي‌تواند استعداد پله و مارادونا را مورد مقايسه قرار دهد. او از سال 1958 تا به امروز همه ادوار جام جهاني را از نزديك ديده است و يكي از بزرگ‌ترين روزنامه‌نگارهاي آمريكاي جنوبي است.
مارادونا پاي چپ هنرمندي داشت كه باعث مي‌شد فوتبال زيباتر شود. پله هم بسيار زيبا بازي مي‌كرد، اما او پيش از آن كه يك هنرمند باشد، يك ورزشكار بود. بازيكنان كمي در تاريخ به اين دو اسطوره نزديك شده‌اند. يوهان كرويف و بابي چارلتون از جمله بهترين بازيكنان تاريخ هستند، اما هيچ‌يك از آنها و حتي پله و مارادونا، بهتر از آلفردو دي استفانو نبودند. براي من دي‌استفانو بهترين بازيكن تاريخ است. او كاملا زمين را در اختيار مي‌گرفت و بازي خودش را ديكته مي‌كرد. مكان بازي خاصي نداشت و در همه جا او را مي‌ديديد. او قدرت نادري داشت كه فوتباليست‌هاي معمولي فاقد آن هستند. دي استفانو يك استثنا بود كه كارهاي فوق‌العاده انجام مي‌داد.
