اولین بهارِ بعد از کنکور بود که تصمیم گرفتم هر شب ک حسش بود، یه فول آلبوم رو یک جا گوش بدم و اسمش رو توی یه لیست بنویسم. چند شب پیش، بعد از بُرد 4-0 بارسا تعداد این آلبوم‌ها توسط یکی از زیباترین شاهکارهای ممکن به 100 رسید. الانم که حوصلم از عید سر رفته، تصمیم گرفتم یه لیست خفن از اون صد تا آلبوم درست کنم تا هم به آرشیو موزیکال طرفداری یه چیزی اضافه کرده باشم، هم یه مرور روی خاطرات سال گذشته‌ام بکنم. راستش الان نه تنها هیچ صدایی رو از بعضی آلبوم‌ها به خاطر نمیارم، حتی اسم بعضیا هم برام آشنا نیستن، پس باید یه بار دیگه یکم ازشون گوش بدم تا بتونم یه چیزی دربارشون بنویسم.
ترتیب آلبوم‌ها بر اساس ترتیب زمانی شنیده شدن شون توسط منه، نه چیز دیگه ^__^
1- Storm Corrosion - Storn Corrosion (2012)
سبک: Progressive Rock, Psychedelic Folk, Ambient
همه‌ی داستان این آلبوم‌ها از زمانی شروع شد که من اتفاقی فهمیدم «پسر، پشمام، یه بند دو نفره وجود داره که از میکائیل و استیون تشکیل شده» و حتی تصور همکاری این دو نابغه پراگ، لذتبخش بود. ازونجایی که هرگز اسپاتیفای نداشتم، مجبور شدم کل اینترنت رو برای دانلود این آلبوم جستجو کنم؛ اما از همون لحظه اول که آلبوم رو پلی کردم، فهمیدم چیزی که انتظارش رو داشتم با چیزی که داشت پلی میشد بی‌نهایت متفاوت بود، و در واقع چیزی که داشت پلی میشد با هر قطعه دیگه‌ای که تا حالا شنیده بودم متفاوت بود. نمیشه بهش سبک خاصی رو القا کرد، شاید پراگرسیو فولک، شاید پراگرسیو الکترونیک، واقعا نمیدونم و در اون حد سواد ندارم که بخوام نظر بدم! کسایی که این اثر رو گوش دادن به دو دسته تقسیم شدن، یا بلافاصله آلبوم رو از پلی لیست شون پاک کردن و یا یه بار دیگه آلبوم رو پلی کردن. آرامبخش ولی موذی، بهترین توصیف ممکنه!
ترک مورد علاقه: Happy
نمره من به آلبوم: 9
2- Pink Floyd - A Saucerful Of Secrets (1968)
سبک: Psychedelic Rock, Experimental Rock
پینک فلوید در اوج جوونی و ناپختگی! بعد از اینکه اولین آلبوم شون با محوریت سید برت در سال 1967، شاهکار بدون تاریخ انقضایی رو در تاریخ سایکدلیک راک و اسید راک خلق کرد، وقتش بود که با حضور دیوید گیلمور و کمرنگ شدن نقش سید در تولید موسیقی، بند کم کم مسیرش رو عوض کنه. نتیجه کار هم اثر خامی بود که نبوغ و خلاقیتش رو در بسیاری از لحظاتش میشد مشاهده کرد، و حاوی تنها ترکِ تاریخ پینک فلویده که هر 5 عضو در ساختنش نقش داشتن، ولی بازم خیلی جاها حوصله مخاطب رو سر میبرد و نتونست به اندازه آثار بعدی این بند بی نقص ظاهر بشه.
ترک مورد علاقه: Let There Be More Light
نمره من به آلبوم: 5.5
3- King Crimson - In The Court Of The Crimson King (1969)
سبک: Progressive Rock, Symphonic Rock, Jazz Fusion
شاید یکی که تازه وارد دنیای راکِ دهه 60 و 70 شده باشه به اندازه‌ی Dark Side Of The Moon از این قطعه تعریف نشنوه، ولی شک نکنین که هرچی بیشتر به این شاهکار گوش کنین بیشتر میفهمین که چقدر این اثر قدرتمنده! از Must listenهای هرکی میخواد وارد دنیای پراگ شده ست. خوش به حال هر کی تونست اونا رو همون موقع لاید ببینه! تنها ایرادی که میتونم به این اثر بگیرم اینه که بعضی جاها زیادی Experimental بود و یکم برام خسته کننده بود، ولی شاید وقتی بزرگتر بشم و دوباره این آلبوم رو گوش کنم از اون قسمت‌ها هم نهایت لذت رو ببرم.
ترک مورد علاقه: Epitaph
نمره من به آلبوم: 9.5
4- Opeth - Damnation (2003)
سبک: Progressive Rock
یکی از زیباترین فکت هایی که در مورد اپث وجود داره، اینه که این آلبوم و آلبوم Deliverance (تو پارت‌های بعدی بهش میرسیم) همزمان ریکورد شدن. یکی اوج ریف های دیستورتد، وکال هارش، آهنگ های طولانی و دیگری ینی همین «نفرین»، یه شاهکار آروم با متن‌های شاعرانه‌تر! بیس لاین های فوق العاده، صدای زیبای میکائیل و نقش پررنگ استیون ویلسون در تنظیم کنندگی، از این آلبوم یه شاهکار ساختن!
وقتی داشتم به این آلبوم گوش میدادم پنجره اتاقم باز بود، و خودت تصور کن که چقدر ترکیب نسیم سرد بهار با استخون بندی سرد این آلبوم لذت بخشه ...
ترک مورد علاقه: In My Time Of Need
نمره من به آلبوم: 8.8
5- Pink Floyd - Obscured By Clouds (1972)
سبک: Progressive Rock
پینک فلوید کم کم داشت مسیرش رو پیدا میکرد، حتی اگه نتونسته باشن به اندازه آلبوم قبلی ینی Meddle قوی ظاهر بشن. تنها یک سال پس از ضبط این آلبوم بود که اونا اثر تاریخی Dark Side Of The Moon رو منتشر کردن، پس کافیه یکم دقیق گوش کنی تا بتونی ردپای حضرات راجر واترز و دیوید گیلمور رو در پشت شعرهای خلاقانه این قطعه پیدا کنی.
ترک مورد علاقه: The Gold It's In The ...
نمره من به آلبوم: 6
6- Anathema - Judgement (1999)
سبک: Progressive Rock, Doom Metal, Alternative Rock
این روزا آناتما تبدیل شده به یه بند تینیجر پسند، ولی برخلاف نیروانا نمیتونی برای آلبومهای خفن شون به راحتی هیتر پیدا کنی، چون اونقدر کارشون خوبه که برای هر طرفدار موسیقی‌ای جذابن. اولین بار که با این آلبوم آشنا شدم هنوز کنکورم رو نداده بودم، اتفاقی به ترک Emotional Winter برخورد کرده بودم، و هنوزم شنیدن نوای Those Waster Moments ... موهای تنم رو سیخ میکنه.
ترک مورد علاقه: Emotional Winter
نمره من به آلبوم: 9.5
(هیچ ایده‌ای ندارم که آیا قراره یه آلبوم برام اونقدر بی نقص باشه که بهش 10 بدم یا نه، پس قضاوتم نکنین)
7- Dream Theather - Distance Over Time (2019)
سبک: Progressive Metal
دو حالت بیشتر وجود نداره، یا قبلا تموم آلبومهای دریم تا Octavarium رو شنیدی و گوش دادن به این اثر، قراره صرفا برات شنیدن تموم اون ایده‌های قدیمی به روش‌های متفاوت باشه، یا هیچی از دریم نمیدونی و قراره با شنیدن سولوهای بی نقص پتروچی در ترک Barstool Warrior یا با اینتروی آهنگ S2N فکت از تعجب روی زمین بیفته. در هر صورت، گوش دادن به دریم همیشه یه تجربه فوق العاده ست، مثل این میمونه که برای بار دهم بری سوار سقوط آزاد شی، هنوزم یه خیلی هیجان داره!
ترک مورد علاقه: Barstool Warrior
نمره من به آلبوم: 7.2
8- Linkin Park - Living Things (2012)
سبک: Alternative Metal, Nu Metal
آخرین نفس‌های چستر و دوستان قبل از اینکه به بیراهه‌ی پاپ منحرف شن! ترک‌های خیلی خوبی داشت، و حقیقتا انتظار نداشتم که یه روز از لینکین پارک هم یه ترک اینسترومنتال بشنوم! میتونی این آلبوم رو تو یه شب خنک تابستونی پلی کنی و بزنی به جاده، کی به کیه؟
مرسی از شخصی که این آلبوم رو سالها قبل بهم معرفی کرد و من سالِ قبل تونستم بهش گوش بدم.
ترک مورد علاقه: Powerless
نمره من به آلبوم: 8
9- Megadeth - Endgame (2009)
سبک: Thrash Metal
یکی از برتری‌های مگادث به رقیف همیشگیشون متالیکا، اینه که برخلاف اونا با پیر شدن آشغال نشدن! 45 دقیقه از ثرش متال خالص، با وکال‌های متفاوت دیو و ریف هایی که خیلی راحت میتونن کونت رو تکون بدن. طول آهنگا اکثرا کوتاهه و برخلاف آلبومهای قدیمی ترشون، خیلی دست به کار خلاقانه‌ای نزدن و ، ولی هنوزم این اثر لیاقت یه خیلی تعریف و تمجید داره، چیزی که توسط دیو ماستین نوشته بشه همیشه لایق تعریفه!
ترک مورد علاقه: Bodies
نمره من به آلبوم: 7
10- Thurisaz - Scent Of A Dream (2004)
سبک: Black Metal, Death Doom Metal
ببخشید اگه قراره به آلبومهای موردعلاقه شما نمره پایین تری از این بدم، چون این آلبوم دقیقا همون چیز ایده‌آلی هست که برای من ساخته شده! با ترک های میانگین 6-7 دقیقه‌ای، اتمسفر بی نظیر و ترکیب فوق العاده وکال دث و سافت. همون موقعا بود که تازه با کانال تلگرامی ItsDiscography (که همین چند وقت پیش بخاطر قوانین کپی رایت بن شد) آشنا شده بودم و نیاز نبود گوگل رو برای دانلود آلبومام زیر و رو کنم. هنوزم سخت میتونم به خودم این اجازه رو بدم که بعضی از ترک های این آلبوم رو گوش کنم، چون من هر چی بیشتر یه آهنگ رو دوست داشته باشم سخت تر بهش گوش میدم.
تنها مشکلم با این آلبوم و آلبومهای بعدی Thurisaz، این بود که بعضی ترک‌ها اون خلاقیت و یا اتمسفر زیبا رو به اندازه کافی نداشتن و دوزِ وکال هارش شون برای من یکم زیاد بود :))
ترک مورد علاقه: Years Of Silence
نمره من به آلبوم: 9
11- Fleetwood Mac - Rumors (1977)
سبک: Pop Rock, Folk Rock
بین نتایج گوگل در دو موردِ «بهترین آهنگ های فیلتوود مک» و «ترک لیست آلبوم رومرز» قراره اسم های مشترک زیادی ببینی، این آلبوم که یکی از موفق ترین آلبوم های تاریخه و هزارتا رکورد دستشه، احتمالا موفق ترین Break up albumای هست که تو تاریخ راک وجود داشته. با تشکر از استیوی نیکس و لیندزی باکینگهام، این آلبوم بعد از 50 سال هنوز هم خاصیتِ «حال خوب کُن» بودنش رو از دست نداده.
ترک مورد علاقه: Dreams
نمره من به آلبوم: 8.6
12- Blackfield - Blackfield (2004)
سبک: Art Rock, Progressive Rock
دلیل خوبی وجود داشت که توی یه چالش درباره 2021، من استیون ویلسون رو به عنوان Inspiring ترین آرتیست سال گذشته‌م معرفی کردم. این بشر با پرکپاین تری، بلکفیلد، اپث و آثار سولوی خودش ده‌ها بار اشک رو از چشمام در آورد. این آلبوم معرکه ست، به جرات میگم هیچ ترک بدی نداره، و اگه قرار باشه یه تاپ فایو از تمومِ کارهای بلکفیلد درست کنم حداقل باید 3 ترک رو از این آلبوم انتخاب کنم، چه بسا هر پنج تا!
تا ساعت 1 شب بیرون بودم، هوا هم بارونی بود و لحاف گرمم منتظر، ولی قرار نبود اون شب به همین راحتی تموم شه، پس آلبوم رو پلی کردم و خوشحالم که این کار رو کردم. مخصوصا برا من که اون روزا حسابی He Is So Far (Fucked) بودم.
ترک مورد علاقه: Pain
نمره من به آلبوم: 10
13- Opeth - Ghost Reveries (2005)
سبک: Progressive Death Metal, Gothic Metal
چقدر یه بند میتونه بی نقص باشه ای خدا! چقدر باید خوش شانس باشم که قبل از مرگم تونستم آثار اپث رو با گوشای خودم و توی شب‌های بارونی گوش کنم! اگه روی موودش باشم شاید این آلبوم رو به عنوان بهترین آلبوم اپث معرفی کردم، از کجا معلوم. یادمه اون موقعا با دوستام کانال موزیک داشتیم و من یکی از ترک های این آلبوم رو گذاشته بودم روی کانال، چه روزای عجیبی بود! با خودتون مهربون باشین، موسیقیِ خوب گوش کنین، نذارین قبل از گوش دادن به اپث بمیرین!
ترک مورد علاقه: Ghost Of Perdition
نمره من به آلبوم: 10
14- Iron Maiden - Seventh Son Of Seventh Son (1988)
سبک: Heavy Metal, Power Metal
راستش تا قبل از همین لحظه، فکر میکردم این آلبوم از کارهای جدیدتر آیرن میدن باشه، نه دهه هشتاد، و الان برام خیلی جالبه که چقدر توی کارهای قدیمیشون برای بندهای پراگ متال دهه بعد الهام بخش بودن! یه آلبوم راوی، پر از تکنوازی های خیره کننده و صدای بی نظیر بروس دیکنسن که برای یه طرفدار هوی متال قدیمی، هیچوقت ناامید کننده نمیشه. شاید بهترین آلبوم آیرن میدن نباشه، ولی بدون شک از آندرریتدترین شون هست!
ترک مورد علاقه: تایتل ترک
نمره من به آلبوم: 8.2
15- The Moody Blues - Days Of Future Passed (1967)
سبک: Art Rock, Progressive Rock, Symphonic Rock
هر طور حساب میکنم، این آلبوم نه تنها برای سال 1967، حتی برای همین امروز هم یه شاهکار بی نظیر محسوب میشه و هرگز نمیشه فهمید چطور بیش از پنجاه سال پیش تونستن که چنین ترانه هایی رو خلق کنن! ترانه سرایی در اوج، هارمونی ها بی نقص، و همخونی های معرکه از این آلبوم پراگرسیو چیزی ساختن که هنوزم میشه باهاش صبح رو آغاز و با نیمه شب تموم کرد.
Yes I Love Youuuu ...
ترک مورد علاقه: Nights in White Satin
نمره من به آلبوم: 9.5
16- Pink Floyd - The Final Cut (1984)
سبک: Progressive Rock
کاش هرگز هیچ تصوری از یه آلبوم پینک فلوید بدون حضور ریچارد رایتز و با نقش کمرنگ دیوید گیلمور نداشتم، و از همون اول میرفتم سراغ آلبوم های سولوی استاد راجر واترز. این آلبوم اشعار زیبایی داشت و ترک های موندگاری مثل Not Now John و Two Suns in the Sunset رو به جا گذاشت، ولی کاش هرگز وجود نداشت، کاش بعد از آلبوم The Wall یه راست میرفتن سراغ ناقوسِ جدایی و سولوهای روح نواز آقای دیوید گیلمورِ عزیز.
ترک مورد علاقه: Not Now John
نمره من به آلبوم: 5
17- Opeth - Heritage (2011)
سبک: Progressive Rock, Folk Rock
بلاخره آقای میکائیل اونقدر از دث خوندن سیر شد که نوبت به خلق اولین اپیزود از سریالِ زیبای آلبوم های سافت اپث رسید. شاید این آلبوم تو بیشتر رتبه بندی هایی که از دیسکوردِ اپث انجام میشه همیشه اون آخرا باشه، ولی به هیچ وجه آلبوم بدی نیس، به هیییچ وجه! فقط بعضی جاها یکم خسته کننده میشه، امیدوارم با این قضیه مشکلی نداشته باشی و بتونی باهاش تو راهِ روندن به سمت دریا حسابی Chill Out کنی!
ترک مورد علاقه: Face in the Snow
نمره من به آلبوم: 7.8
18- Katatonia - Brave Murder Day (1996)
سبک: Progressive Death Metal, Doom Metal
به به، بلاخره رسیدیم به یکی از زیباترین بندهای دنیا که در پست های بعدی قراره بیشتر ازش بنویسم. این بند ترک ضعیف نداره، آلبوم ضعیف نداره، هیچ چیزی در موردش بد نیس! شاید وقتی بفهمی که این آلبوم برخلاف بیشتر کارهای جدیدتر این بند دث متاله، یکم تعجب کنی، ولی بهت قول میدم که برای وقتایی که موودت گهه خیلی جوابه!
ترک مورد علاقه: Rainroom
نمره من به آلبوم: 7.5
19- Roger Waters - Amused To Death (1992)
سبک: Progressive Rock
همین چند خط بالاتر بود که از آلبوم های شخصی راجر واترز گفتم، و بفرما، داستان عاشقانه‌مون باهاش شروع شد. توی فوتبال میگن که بازیکن چند پسته، مثل یه موزیسین مولتی اینسترومنتاله، هیچکدوم از سازها رو در درجه استادی بلد نیس، اصن به درد نمیخوره. وقتی هم که میگن مولتی اینسترومنتال، راجر واترز، نوازنده‌ی بیس و گیتار و کیبورد و پیانو یه مصداق بارزه. اما میدونی مشکل اصلی کجاست؟ اینکه همه قوی ترین سازی که واترز میتونه بنوازه رو فراموش میکنن، و اون قلم جادویی‌ش عه! این نابغه زیبا مینویسه، خیلی زیبا! گوش دادن به صداش همیشه لذت بخشه.
این آلبوم فقط یکم طولانیه، همین! اگه توی دو پارت بهش گوش بدی احتمالا به تجربه بهتری ازش دست پیدا میکنی.
ترک مورد علاقه: It's a Miracle (نسخه لایوش رو به شدت پیشنهاد میکنم)
نمره من به آلبوم: 8
20- Syd Barret - The Madcap Laughs (1970)
سبک: Psychedelic Folk, Psychedelic Rock
ال اس دی کار خودش رو با مغز وحشتناکِ سید کرده بود، دیگه نمیتونست مثل سابق آهنگ بسازه، ولی شنیدن این اثر که لبریز از ایده های نابه فقط این حسرت رو بر دل هوادارای موسیقی باقی میذاره که کاش هیچوقت این بلا رو سر خودش نمی‌آورد. ظاهرِ آهنگا شاد و ساده ست، ولی اگه به این آلبوم در مجموع نگاه کنی خیلی غمگینه، خیلی معصومانه ست ...
ترک مورد علاقه: Octupus
نمره من به آلبوم: 6
21- Opeth - Watershed (2008)
سبک: Progressive Metal, Technical Death Metal
این آلبوم تهشه، این آلبوم خودِ خداست! هنوزم بعد از شنیدن بیشتر آلبوم های اپث، بهترین ترک شون برام Burdenعه، و صدای بوسیدنیِ میکائیل. بذار یه بار دیگه بگم که چقدر از اینکه با اپث آشنا شدم خوشحالم (و برام مهم نیست که ممکنه چقدر نوب سگ به نظر برسم)
ترک مورد علاقه: Burden
نمره من به آلبوم: 9.5
22- Maestitium - Tale Of The Endless (2021)
سبک: Melodic Death Metal
باز هم اسکاندیناویِ عزیز و بازم یه آلبوم شاهکار دیگه، لبریز از المان‌های فولک (البته این EP بود ولی چیزی از ارزش‌هاش کم نمیشه و ازین حرفا). خیلیا هستن از وکالِ دث خوششون نمیاد، ولی مگه میشه این ریف های ملودیک رو پرستش نکنی؟
خلاصه و مفیده!
ترک مورد علاقه: Song Of The Freezing Wind
نمره من به آلبوم: 9
23- Radiohead - Amnesiac (2001)
سبک: Alternative Rock, Electrecia
نه Kid A و نه OK Computer، این بار رفته بودم سراغ یه شاهکار آندرریتد از خاص ترین بند راک دنیا. نمیشه چیز زیادی دربارش بنویسم، جز اینکه یه تکرار کاملا موفق از همون فرمول قبلیِ آلبوم های خوبِ قبلی بود! چند از بهترین ترک های تاریخ ریدیوهد رو در خودش داره.
ترک مورد علاقه: Pyramid Song
نمره من به آلبوم: 8.8
24- King Crimson - Lark's Tongues in Aspic (1973)
سبک: Progressive Rock
با تغییر لاین آپ های پرتعداد، هیچوقت کینگ کریمسن مثل اولین آلبومش ناب و لبریز از ایده نبود. حتی اگه سالها بعد با Thrak تونستن که خودشون رو ثابت کنن، و در طول همون سالها با آلبومی مثل شماره 24 لیستِ من تک و توک ترک های موندگاری منتشر کردن، ولی بازم هرگز نتونستن موفقیت اولیه شون رو تکرار کنن. این آلبوم هم پره از دقایق طولانی و تموم نشدنیِ اکسپریمنتال و جز فیوژن، که شاید همه نتونن از شنیدنش لذت ببرن. ولی باز هم کینگ کریمسنه دیگه، بدون شک ارزش گوش کردن داره!
ترک مورد علاقه: Exiles
نمره من به آلبوم: 6.2
25- King Crimson - RED (1974)
سبک: Progressive Rock
و این شد یه آلبوم قابل قبول از بابابزرگ‌های پراگ! نه، هرگز به اندازه اولین آلبوم شون بی نقص نبود و خیلی از لحظات خسته کننده به نظر میرسیدن، ولی اونقدر ترکِ زیبا داشت که بتونیم اون رو یه اثرِ موفق بنامیم.
چون که
Stareless and BIIIIBLEEEE BLAAAAAAAAAAACK ...
ترک مورد علاقه: Stareless
نمره من به آلبوم: 7.5
