1-علی دایی متولد اردبیل است، اما در دوران دانشجویی در تهران کشف شد. با تیم تاکسیرانی و بعدش جذب بانک تجارت شد. بلندبالا، جنگنده و باهوش. در ۲۳ سالگی به تیم ملی دعوت شد و در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ درخشید و آقای گل شد. یکی دو سال بعد در تیم ملی با خداداد عزیزی و کریم باقری سه تفنگدار مشهور فوتبال ایران را تشکیل دادند. در جام ملت‌های آسیا در امارات آقای گل شد و فقط در یک بازی ۴ گل به کره جنوبی زد. همراه تیم ملی به جام جهانی ۹۸ صعود کرد و بعد از نیم فصل توپ زدن در پرسپولیس به آلمان رفت و شش سال در آرمینیابیلفلد، بایرن مونیخ و هرتابرلین بازی کرد. در این شش سال او موفق شد به تیم‌های بزرگی مثل چلسی و آث میلان گل بزند. ناکامی در جام ملت‌های سال ۲۰۰۰ و عدم توفیق در راهیابی به جام جهانی ۲۰۰۲ او را ناامید نساخت. همراه تیم ملی در جام ملت‌های سال ۲۰۰۳ به مقام سوم رسید و به جام جهانی ۲۰۰۶ هم راه یافت که خب درخشش چندانی نداشت.
2- علی کریمی بچه مارلیک در فردیس کرج است. در مسابقات فوتسال جام رمضان در تیم فتح چهره شد و در ۲۰ سالگی علی پروین او را به پرسپولیس آورد تا سه فصل پیاپی در پرسپولیس بازی کند و دو قهرمانی لیگ ایران را به دست بیاورد. در بازی‌های آسیایی بانکوک در سال ۱۹۹۸ در پست غیرتخصصی پیستون چپ درخشید و نامی برای خود در سطح آسیا دست و پا کرد. پیشنهاد اتلتیکو مادرید را رد کرد تا به الاهلی امارات بپیوندد. در امارات فوق العاده ظاهر شد.
3-احمدرضا عابدزاده جوان آبادانی مهاجر به اصفهان که در سال ۱۳۶۶ بعد از شورش ستاره‌های تیم ملی علیه دهداری، در ۲۱ سالگی دروازه بان اول تیم ملی ایران شد و ۱۱ سال این پست را ترک نکرد. او با تیم ملی ایران به مقام سوم در دو جام ملت‌های آسیا در سال‌های ۱۹۸۸ و ۱۹۹۶ رسید و همین طور قهرمانی بازی‌های آسیایی پکن در سال ۹۰. او از ارکان صعود تیم ملی به جام جهانی ۹۸ بود.
4-مهدی مهدوی‌کیا فوتبال را در رده‌های نوجوانان و جوانان از جنوب شهر تهران شروع کرد. از بانک ملی تهران و در ۱۸ سالگی جذب پرسپولیس شد و به یکی از مهم‌ترین ستارگان تیم استانکو بدل شد و دو سال پیاپی قهرمان باشگاه‌های ایران را تجربه کرد. او سریع، دونده، دریبل زن و شوتزن بود و از توانایی در ارسال سانتر‌های زهردار نیز سود می‌جست. در ۱۹ سالگی به تیم ملی راه یافت. در تیم مایلی کهن، ابتدا مهاجم بود، بعد پیستون راست شد و سپس به عنوان هافبک نفوذی بازی کرد
5-خداداد عزیزی یکی از باهوش‌ترین و ناسازگارترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران. کسی که بدون عضویت در استقلال یا پرسپولیس به بازیکنی محبوب بدل شد. او بازیکن ابومسلم مشهد بود و تکنیک تاپش در همان اوج جوانی آوازه شد. دریبل زن، پاسور و بسیار سریع بود. او اولین دعوت به تیم ملی را که توسط پروین انجام شد رد کرد، اما در نهایت در ۲۴ سالگی و در تیم مایلی کهن یکی از بهترین زوج‌های هجومی تاریخ فوتبال ما را در کنار علی دایی تشکیل داد. این دو نفر و البته با حضور کریم باقری در میانه میدان، پیکان‌های هجومی تیم ایران بودند. درخشش او در جام ملت‌های آسیا در سال ۱۹۹۶ موجب شد تا عنوان مرد سال فوتبال آسیا را به دست بیاورد. در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ درخشش عزیزی به خصوص در دو بازی پلی آف مقابل استرالیا از ارکان صعود ایران به جام جهانی بود.
