تصنیف امیرکبیر ازاستادشهرام ناظری آهنگسازی وتنظیم پژمان طاهری
رَمیده از عطـــشِ سرخِ آفتابِ کویر
غریب و خسته رسیدم… به قتلگــــاهِ امیر
زمان؛ هنوز همان شَرمـــسار، بهت زده
زمین؛ هنوز! همین سخـت جانِ لال شده
جهان؛ هنوز! همان دسـت بسته تقدیر
هنوز؛ نفریــــن میبارد از دَر و دیوار…
هنوز؛ نفـــرت از پادشاهِ بد کردار
هنوز؛ وحشت از جانیانِ آدمـــخوار
هنوز؛ لعنـت بر بانیانِ آن تزویر
هنوز؛ دسـتِ صنوبر به استغاثه بلند
هنوز؛ بید پریـشیده سر فکنده به زیر
هنوز؛ همهمه سَروها که ای جلــــاد!
مزن!!! مکش!!! چـــه کنی؟!؟! های؟!؟!
ای پلیـــد شریر!
چگونه تیغ زَنــی بر بِرهنه در حمــام؟!؟
چِگونه تیر گُشـایی به شـیر در زنجیر؟!؟!
نه خـون؛ که عشق به آزادِگـــی؛ شرف؛ انسان
نه خـون؛ که دارویِ غم هایِ مردمِ ایران
هنــــوز زاری آب
هنوز نالــــــه باد
هنوز گوش کرِ آســـمان؛ فسونگرِ پیر!
تو را ز کنگره عَرش میزننــد صفیر
به اسب و پیل چه نازی؟!؟! که رُخ به خون شســــتند
درین سـراچه ماتم، پیاده، شاه، وزیر!
چـــون او دوباره بیاید کسی؟!؟!
محال… محــــــــال…
هزاران سال بمانـــی اگر
{ ♪ چه دیــــــــــر!!!…}
