Behzad S.hمیلان و لیور تحلیل فنی خیلی نداره.بنظر ی بحث روانیه. اونایی ک اون دوران یادشونه میدونن سال قبلش هم تیم انچلوتی بازی های مشابه، را از دست داده بود.بعدا هم ب ارسنال باختن.
نیمه نهایی همون سال دوهیچ برده را جلوی ایندهوون نزدیک بود سه هیچ‌ببازن اما گل امبروسینی دقیقه نود نجات بخش شد.و باز درحذفی و لیگ هم اواخر لیگ فرصت را از کف دادن.مثلا ب پالرمو سه یک باختن. ضمن اینکه خط دفاعی میلان هم ذاتا پیر بود و این مسئله جلوی تیمای با بازی سریعتر بیشتر خودشو نشون میداد.درایتالیا تیمها سرعت کمتری داشتن.اما تاکتیکی تر بازی میکردن.کندی دفاعی کمتر نمود داشت.
این کامبک اما ی مسئله روحی روانیه.وقتی چن بار کامبک بخوری همیشه درمواقع مشابه، دچار ترس و استرس میشی وممکنه باز تکرار بشه.وگرنه تصور اینکه لیورپول بدون مثلث طلایی حمله، بتونه بارسای قدرتمند را چارهیچ ببره با منطق فنی توجیه نمیشه.
میلان اون مقطع چن بازی قبل هم کامبک خورده بود پس بلحاظ روحی تیم با استرس دقایق بعد از گل جرارد را ادامه داد تمرکز نداشت و حریف جری شده بود. وگرنه علیرغم کندی و مسن بودن دفاع میلان لیورپول تیمی نبود سه تا بزنه.با این حال بنظرم سبک بازی لیورپول معمولا شجاعانه بوده، و درسی ال شخصیت قهرمانی قوی دارن، بعدا هم یبار چلسی قدرتمند مورینیو را علیرغم باخت پنج چار تا مرز حذف بردن.
