سینا گیگزصبح جمعه ی منچستری های عزیزم رو با یک تبریک اسپیشالی از جنسِ تبریکاتِ سینا گیگزی، آغاز میکنیم.
برد بسیار بسیار دلچسبی بود . و اینکه جلوی آرسنال این برد به دست اومد، شیرینیش رو دو چندان کرد... چرا اینو میگم ؟؟؟ چون همه در جریان هستیم بعد از اون برد یک بر صفر فصل قبل آرسنال که با یک پنالتی خاصل شد، هوادارانشون چه غوغایی علیه ما منچستری ها بر پا کردن.خدارو شکر هنوزم کامنت هاشون توی بسیاری از پشت های مرتبط به آرسنال و منچستر موجوده که چجوری تا دو سه ماه بعد از اون بازی هم، هنوز ول کنِ معامله نبودن و همچنان قصد تحقیر و تخریب داشتن...واسه همینه که میگم شیرینیه این برد دو چندان بود... هر چند که اگر یه کمی منصف باشید، باید بدونید که بنده کوچکترین مشکلی با باشگاه بزرگ و ریشه دار آرسنال ندارم و همیشه برای بازگشتش به همون دورانِ باشکوه ، آرزوهای خوب کردم...همون دورانی که بازیهاشون با یونایتد، از داغی و جذابیت، بوی خون میداد ...
بگذریم...تنها نکته ی دلگیری دیشب، رفتن مایکل کریکِ متعصب برای همیشه از یونایتد بود.هر چند که خودشم خوب میدونه جاش توی قلب تک تک منچستری های اصیل و واقعی، باقی خواهد ماند و همچنان برامون به عنوان یکی از اساطیرِ باشگاه منچستر یونایتدِ بزرگ، ماندگار خواهد موند...
