پس از چندین سال انتظار، آقای مهندس سرانجام بر نیمکت سرمربی گری باشگاه محبوبش نشست. دیر یا زود داشت، ولی سوخت و سوز نداشت. آیا ژاوی هرناندز خواهد توانست در این دریای خروشان، کشتی بارسلونا را رو به جلو هدایت کند، یا شاهد هدر رفت یک استعداد دیگر در عرصه مربی گری خواهیم بود؟
خط دفاعی آشفته
پاشنه آشیل چندین و چند ساله بارسلونا که از زمان افت اومتیتی در دوران ارنستو والورده تا به امروز پابرجاست. هر طرفدار فوتبالی به خوبی می داند تیمی که می خواهد برای عناوین بجنگد، در وهله اول باید یک خط دفاعی مستحکم داشته باشد. پس می توان گفت اولین وظیفه ژاوی ترمیم خط دفاعی خواهد بود.
اگر بخواهیم نگاهی کلی به خط دفاعی این تیم بیندازیم، می توان فهمید که در حال حاضر تنها آرائوخو و جوردی آلبا لیاقت حضور در ترکیب یک تیم مدعی را دارند. آرائوخوی جوان به عنوان یک مدافع تنومند، مقتدر در دوئل های هوایی، بازیخوانی خوب و سرعت مناسب، بیشتر پارامتر های یک مدافع مستحکم را داراست و جوردی آلبا هم علیرغم عملکرد متوسط در امور دفاعی، یک پیستون فعال هجومی بوده و عمده حملات کناری بارسلونا را پیش می برد.
اما پیکه، بازیکنی که در ۳۴ سالگی دیگر آمادگی سابق را ندارد و تبدیل به حفره ای مناسب برای نفوذ مهاجمین سرعتی تیم حریف شده. بازی دیشب بارسلونا مقابل ویارئال یک نمود مناسب از این قضیه بود. تعداد دفعاتی که مهاجمین ویارئال جلوتر از پیکه صاحب توپ شدند از انگشتان دو دست فراتر می رفت. پیکه علیرغم اینکه در سال های دور یک مدافع پا به توپ و ایده آل برای سبک بازی بارسلونا به شمار می رفت، اما این روز ها به پاشنه آشیل خط دفاعی تیم تبدیل شده و باید هر چه زودتر با یک مدافع جوان و پا به توپ جایگزین شود.
در بیشتر پارامترهای دفاعی آرائوخوی جوان بر پیکه باتجربه برتری دارد
و اما عملکرد دیگر بازیکنان خط دفاعی بارسلونا هم چنگی به دل نمی زند. مینگوئزا در یکی دو سال اخیر به تعداد موهای سرش دچار اشتباه شده و عملکرد اریک گارسیا که به عنوان بازیکن آزاد از شهر منچستر به بارسلونا آمد، تعریف دقیق واژه معمولی است. به راستی اگر گارسیا بیل زن بود، اول باغچه سیتی را بیل می زد!
ببر بی دندان
البته که تیمی که مسی را از دست دهد، حق دارد به یکباره دچار ضعف در خط هجومی شود. در سال های اخیر، لئو بارها جور خط دفاع ضعیف تیم را با گل های فراوانش در خط حمله کشیده بود، اما امسال دیگر خبری از معجزه خدایگان نیوکمپ نیست. کوتینیو و دمبله، همچنان چیزی بیش از دو خرید گران قیمت شکست خورده نیستند و ممفیس دیپای، تنها مهره قابل اتکای خط حمله است.
ممفیس دیپای به عنوان یک خرید آزاد، تنها مهره هجومی قابل اتکای حال حاضر بارسلوناست. با تاثیرگذاری مستقیم بیش از ۰.۷ در هر بازی و البته شوت زنی در داخل و خارج از محوطه جریمه.
البته که نبود آگوئرو هم مزید بر علت شده. مهاجمی که در معدود بازی هایش با لباس آبی اناری ها نشان داد هنوز هم دود از کنده بلند می شود، اما افسوس که بدشانسی های این روز های نیوکمپ گریبان گیر او هم شد و احتمالا طی روزهای آتی، باید شاهد خداحافظی قاتل محبوب ورزشگاه اتحاد از فوتبال باشیم.
آگوئرو در همان معدود بازی هایش در لباس آبی اناری ها، خود را دل کاتالان ها جا کرد.
آیا ژاوی موفق خواهد شد؟
برای قضاوت آقای مهندس هنوز خیلی زود است. بارسلونا در وضعیتی نیست که گزینه های مدنظر وی را خیلی زود جذب کند و گذر از وضعیت فعلی تنها نیازمند زمان است. صبر، کلیدواژه ای است که طرفداران بارسلونا این روزها به آن نیاز دارند. ژاوی حداقل به دو مدافع و دو مهاجم درجه یک و البته حداقل یک سال زمان برای ترمیم ترکیبش نیاز دارد. با توجه به وضعیت فعلی بارسلونا، کسب سهمیه لیگ قهرمانان مهم ترین هدف تیم خواهد بود و انتظارات بیجا تنها کار کادر فنی را سخت تر خواهد کرد. ژاوی، اسطوره محبوب مردم شهر کاتالان است، اما کومان پیش از این ثابت کرد فاصله بین محبوب و منفور بودن، خیلی هم زیاد نیست.
