میخوام یه مطلبی برم که یک دفعه ای امد به ذهنم ولی برام خیلی جالب بود دلم میخواد به یه روزایی برگردیم که همه دوست داشتیم اون روزا اتفاق نمی افتاد تا سرنوشت یه سری بازیکن و فوتبال ایران عوض میشد.
کاش بر می گشتیم به اون روزی که اون ضربه مهدی طارمی مقابل پرتغال گل میشد.
کاش بر می گشتیم به روزی که ضربه مسی رو علیرضا حقیقی مهار میکرد
کاش بر می گشتیم به روزی که محمد انصاری تو جام باشگاههای آسیا رباط پاره نمی کرد.
کاش اون روزی که حق تراکتور تو یادگار مقابل نفت خورده شد تکرار میشد ولی این دفعه حق تراکتور نمی خوردند.
کاش میشد برگشت به اون روزی که پنالتی وحید امیری مقابل عراق گل میشد.
کاش میشد برگشت به اون روز کذایی و کنعانی و پورعلی گنجی مقابل ژاپن اون اشتباه مرتکب نمی شدند.
کاش میشد برگشت به روزی که کاوه رضایی پیشنهاد کلوب بروژ قبول کرد و اون پیشنهاد قبول نمی کرد و تو شارلوا میموند.
کاش بر می گشتیم تابستون همین امسال و مهدی قائدی استعداد ناب ایران به جای امارات لیگ های اروپا میرفت.
کاش برمی گشتیم و گل سعید عزت اللهی مقابل اسپانیا آفساید نمیشد.
کاش بر می گشتیم عقب و زوج فرهاد مجیدی و علی کریمی تو تیم ملی رو می دیدیم.
کاش بر می گشتیم و مجتبی جباری و محرم نویدکیا هیچ وقت مصدوم نمیشدن.
بر میگشتیم و تو آزادی تو اون روز تلخ مقابل عربستان با هدایت علی دایی پیروز میشدیم.
بر می گشتیم و سپاهان و ذوب آهن و پرسپولیس فینال آسیا رو میبردن.
بر می گشتیم به روزایی که رونالدو و مسی تو الکلاسیکو بازی میکردن و زیدان و گواردیولا سرمربی دو تا تیم بودن.
کاش روزایی رو میدیدیم که با کیروش قهرمان آسیا شده بودیم.
بر می گشتیم روزی که کیروش رفته بود و دنبال مربی خارجی بودیم و به خاطر دو تا بازی دوستانه سراغ ویلموتس نمیرفتیم و منتظر رنار میموندیم.
بر می گشتیم و اون تیرک دروازه عزت اللهی و طارمی تو مقابل کره گل میشدند.
برمی گشتیم و تیم ملی نوجوانانمون تو ۲۰۱۷ مقابل اسپانیا پیروز میشد.
کاش بر می کشتیم و کلی خاطره و اتفاق بد که تو زندگیمون برای هممون افتاده تبدیل به اتفاقات شیرین میشد.
