استیون جرارد بعد از چند سال دوری به لیگ برتر بازگشته اما این بار در قامت سرمربی! اولین بازی ها در تیم جدید همیشه برای مربیان استرس به همراه خود دارند اما برای او این استرس کمی بیشتر است. این بار قرار است توانایی هایش قضاوت شوند. او دست پر به لیگ برتر آمده اما هنوز امتحانش را در پریمیرلیگ پس نداده است. چشم ها به اوست. قطعا او سودای مربی گری تیم لیورپول را در سر دارد و برای این مهم باید سربلند از آزمون هایش بر آید.
تصور کنید با چنین رویکردی در اولین بازی شما، تیم تان گل می زند. قطعا آن لحظه بهشت جایگزین زمین شده و دیگر سر از پا نمی شناسید. خوشحالی نه تنها بابت گل بلکه بابت رهایی از فشارهای روانی و تردید هایی است که شما را احاطه کرده است. صد البته که این همه ی ماجرا نیست و درپایان از علل دیگر نیز خواهیم گفت.
کونته نه تنها بعد گل بلکه بعد از پایان بازی هم اقدام به خوشحالی کردن نمود. حقیقتا مطمئن نیستم که این بخشی از شخصیت اوست و غریزی این کار را می کند یا آگاهانه و صرفا به دلایلی که در ادامه خواهم گفت آن را انجام می دهد.
کونته بعد از اینکه رختکن تیم چلسی را از دست داد و نهایتا از این تیم جدا شد، بار دیگر به پریمیرلیگ بازگشته اما این بار در آن سوی لندن و روی نیمکت تیم شمال این شهر. کونته آن طور که شایسته است مورد تمجید واقع نشده. شاید وداع های تلخش با تیم هایش و تنش هایش با مدیران و رختکن باعث شده عملکرد تحسین برانگیزش کمتر دیده شود. او توانست مجددا تاج پادشاهی سری آ را بر سر یوونتوس قرار دهد و دوران حاکمیت این تیم را شروع کرد. شاید در آن دوران هیچ کس فکر نمی کرد او همان پایان این آغاز است. او در اینتر هم درخشان ظاهر شد و توانست این تیم را قهرمان سری آ کند. اما این بار نه به دلیل سخت گیری هایش نسبت به بازیکنان بلکه به دلیل انجام نشدن خواسته هایش از این تیم دست کشید. کونته چلسی را نیز قهرمان لیگ برتر کرد و این مسیر را با سیستم سه دفاع پیمود. از دیگر عوامل نیز می توان به نتایج نه چندان مطلوب تیم های او در لیگ قهرمانان اروپا اشاره کرد.
حال کونته بازگشته است او این بار هم یک لباس و آرایش سه دفاعی برای تاتنهام دوخته است و امید دارد این ردا سودای قهرمانی و کسب جام را برای اسپرز ها زنده نگه دارد (پیش از این کونته در دوران حضورش در چلسی خود مربیان را به خیاط تشبیه کرده بود).
از رها شدن از فشار روانی برای ریشه های خوشحالی گفتیم اما نوبت بررسی یکی از علل مهم دیگر است. همدلی و یکدستی یکی از مهم ترین فاکتور ها برای نتیجه گرفتن تیم است. در واقع باید افراد به جای تشکیل مجموعه ای از افراد، یک گروه واحد را تشکیل دهند. زمانی که یک مربی به یک تیم اضافه می شود، نه تنها باید تیمی همدل و همدست ایجاد کند بلکه باید خودش را به عنوان یک هم گروهی با اعضای تیم نشان دهد. خوشحالی هایی از این دست بسیار به این جریان کمک می کند و کاتالیزور است. باید دید آیا این بار آنتونیو می تواند قلب رختکن را بدست آورده و آن را به مدت طولانی نزد خود نگه دارد یا خیر!
در حال حاضر چیزی که کونته سعی دارد در تاتنهام ایجاد کند، ذهنیت برنده و جنگجویی است. او برای این کار احیتاج به ایجاد شور و نشاط و انگیزه در تیم دارد. می خواهد تاتنهام را از سکون خارج کند. سعی دارد خودش به عنوان یک منبع این شور و اشتیاق را به تیم تزریق کند. کلید واژه های این موضوع را در مصاحبه آخر آنتونیو می توانید از اینجا بخوانید. او از جنگندگی و اشتیاق صحبت می کند و از ترس های ابتدای بازی اش می گوید. همگی منتظریم ببینیم آیا می تواند نگرش «شهامت انجام دادنش رو داریم» را در تیم ایجاد کند یا شرایط به گونه ای دیگر رقم خواهد خورد. شعار «To Dare Is to Do» به معنی «شهامت انجام دادنش رو داریم»، شعار مشهور و اصلی اسپرزها است.
ارسالی محمد جواهری/ روانشناس ورزشی
