تیم ملی فوتبال کشورمان توانست در وقت های اضافه لبنان را شکست دهد، اما سوال اصلی این است که آیا تیم ملی واقعا خوب بازی می کند؟ آیا واقعا نباید نگران افت فاحش چند ملی پوش خودمان باشیم که همچنان فیکس بازی می کنند؟ آیا نباید نگران این باشیم چرا ما ۹۰ دقیقه از لبنانی که در دور اول مقدماتی جام جهانی ۳ بر ۲ از ترکمنستان باخته، عقب هستیم؟ تیمی که در رتبه ۱۳۱ فیفا قرار دارد، و در ۸ بازی گذشته فقط سریلانکا و سوریه را برده است!
بیایید لحضه ای به روزی برگردیم که تیم ما در گروه A رقابت های انتخابی جام جهانی قرار گرفت. فرض را بر این می گیریم اگر در گروه B قرار گرفته بودیم آیا همچنان اسکوچیچ سرمربی تیم ملی بود یا خیر؟ آیا در رتبه نخست گروه بودیم؟ آیا همچنان تیم ملی با همین بازیکنان مشخص بازی می کرد؟
خودمان را گول نزنیم بهتر است. احتمالا جواب خیلی ها مشخص است. خیر. با هم نگاهی می اندازیم به تیم های رده ۱ تا ۴ گروه B
آخرین برد تیم ملی ایران برابر ژاپن به سال ۱۳۸۴ بر می‌گردد، در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶. بعد از آن دیدار ما ۳ بازی با سامورایی ها انجام داده ایم که ۲ باخت و 1 مساوی نتیجه آن بوده است.
به سراغ عربستان می رویم. اوضاع برابر این تیم نا امید کننده است. از آخرین دیداری که توانسته ایم این تیم را ببریم بیش از ۲۰ سال گذشته است. احتمالا بخشی از کسانی که این متن را می خوانند برد ایران برابر عربستان را هرگز ندیده اند.
بعد از آن برد ۲ بر ۰ برابر عربستان در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲، با این تیم ۴ بازی انجام داده ایم که حاصل آن ۱ باخت که هرگز فراموش نمی شود و ۳ تساوی بوده است.
در مورد استرالیا اگر بخواهیم صحبت کنیم به دلیل این که آخرین دیدارمان همان حماسه ملبورن است، باید این تیم را از لحاظ آماری بررسی کنیم.
استرالیا از اولین بازی خودش در جام جهانی روسیه 2018 در ۲۲ بازی، ۱۴ برد، ۶ باخت و ۲ تساوی کسب کرده است.
باخت های این تیم به ترتیب برابر تیم های فرانسه و پرو در جام جهانی، باخت ۱ بر ۰ برابر اردن در دور گروهی جام ملت های آسیا، باخت ۱ بر ۰ برابر امارات میزبان در مرحله یک چهارم جام ملت های آسیا، باخت ۱ بر ۰ برابر کره جنوبی در بازی دوستانه و آخرین باخت این تیم هم در مرحله آخر انتخابی جام جهانی برابر ژاپن با نتیجه ۲ بر ۱ و در ورزشگاه ملی ژاپن بوده است.
استرالیا در این ۲۲ بازی توانسته ۴۴ گل به ثمر برساند و ۱۵ گل هم دریافت کرده است. با تفاضل ۲۹+
به سراغ تیم ملی عمان می رویم. در رابطه با عمان خوشبختانه آمار به سود ما است. اما با ورود برانکو به این تیم و دیدن نتایج کسب شده، شاهد آن هستیم که با یک تیم دست و پا بسته مواجه نیستیم. تیمی که توانسته ژاپن را شکست دهد.
اگر نگوییم شرایط در گروه B برای صعود بسیار سخت تر بود تا گروه A، اصلا اشتباه نکرده ایم.
نکته مهم دیگری که در رابطه با تیم اسکوچیچ مشخص است، افت چند ملی پوش کشورمان است که همچنان فیکس هستند.
آقای اسکوچیچ در رابطه با موضوع طارمی فرمودند: تیم ملی متعلق به همه است. این حرف کاملا درست، اما سوال این است چرا خود ایشان از همه استفاده نمی کنند. با نگاهی به عملکرد علیرضا بیرانوند در 3 بازی گذشته ملی و باشگاهی، شاهد افت فاحش او هستیم. میانگین امتیاز 5.2 و دریافت 10 گل!
نتیجه می گیریم خود آقای اسکوچیچ به حرف خودش اعتقادی ندارد. حالا نگاهی می اندازیم به عملکرد خط دفاعی تیم ملی.
علاوه بر اشتباه علیرضا بیرانوند روی گل اول لبنان، اگر دوباره به گل لبنان نگاه کنیم می بینیم شجاع خلیل زاده و کنعانی زادگان در حال قدم زدن هستند!
در بازی برابر امارات هم شاهد اشتباه خلیل زاده، کنعانی زادگان و محرمی بودیم که خوشبختانه VAR به کمک ما آمد. در بازی با کره هم بروید و این دقایق را دوباره نگاه کنید. دقیقه ۱۱، ۴۷ و فاجعه ی دقیقه ۹۲!
نکته ی مهم دیگر در رابطه با تیم ملی، بازیکنانی هستند که هیچ توجهی به آن ها نمی شود. امیر عابدزاده، سیاوش یزدانی، سروش رفیعی و مهدی قایدی.
بازیکنانی که اگر به آن ها شانس بازی داده شود، اگر عملکرد بهتری نداشته باشند، قطعا بدتر نخواهند بود.
باید به این نکته فکر کنیم، تا زمانی که دید ما فقط صعود به جام جهانی است، آش همان آش است و کاسه هم همان کاسه.
در آخر خواندن این حکایت خالی از لطف نیست.
شخصی در یکی از مناطق کویری زندگی می‌کرد. چاهی داشت پر از آب زلال. زندگیش به راحتی می‌گذشت با وجود این که در همچین منطقه ای زندگی می‌کرد.
بقیه اهالی صحرا به علت کمبود آب همیشه دچار مشکل بودند اما او خیالش راحت بود که یک چاه آب خشک نشدنی دارد.
یک روز به صورت اتفاقی سنگ کوچکی از دستش داخل آب افتاد صدای سقوط سنگریزه برایش دلنشین بود اما می‌ترسید که برای چاه آب مشکلی پیش بیاید.
چند روزی گذشت و دلش برای آن صدا تنگ شد از روی کنجکاوی این بار خودش سنگ ریزه ای رو داخل چاه انداخت کم‌کم با صدای چاه انس گرفت و اطمینان داشت با این سنگ ریزه ها چاه به مشکلی بر نمی‌خورد.
مدتی گذشت و کار هر روزه مرد بازی با چاه بود. تا این که سنگ ریزه‌های کوچک روی هم تلنبار شدند و چاه بسته شد.
دیگر نه صدایی از چاه شنیده می‌شد و نه آبی در کار بود.
مطمئن باشید تکرار اشتباهات کوچک و اصرار بر آن‌ها به شکست بزرگی ختم خواهد شد.
