بعد از اتمام رقابت های انتخابی جام جهانی در دور رفت و به میزبانی تهران حالا باید ملی پوشان کشورمان راهی سوریه می شدند تا بازی های برگشت برابر رقیبان را در شهر دمشق برگزار کنند. اولین بازی رقابت ایران و عمان بود که در روز یازدهم تیر 1372 در ورزشگاه عباسیون دمشق برگزار می شد و سرانجام حشمت مهاجرانی که تا آن زمان برای اولین و آخرین بار تیم ملی کشورمان را به جام جهانی رسانده بود، باید حالا به عنوان سرمربی رقیب سد راه تیم ملی کشورش می شد.
بازی با حملات ایران آغاز شد و هرچه از زمان مسابقه می گذشت تیم ملی هماهنگ تر و منسجم تر به اداره مسابقه می پرداخت به شکلی که هم در جناح راست برتر از رقیب بودیم و هم در سمت چپ و البته خیلی زود مزد این برتری را با گل تماشایی حمید درخشان گرفتیم. در دقیقه 38 مسابقه پاس بلند حمید استیلی از میانه میدان درون محوطه جریمه حریف به حمید درخشان رسید تا مهاجم تیم ملی کشورمان بعد از یک مهار زیبا توپ را به طاق دروازه یوسف العبادی بکوبد و حساب کار را بک بر صفر کند.
نکته مهم در این بازی حفظ برتری یک گله بود، کاری که برابر سوریه در تهران موفق به انجام آن نشده بودیم، اما این بار با ورود به موقع اکبر یوسفی و حفظ توپ مناسب در دقایق با قیمانده بازی توانستیم دست پر از میدان اولین مسابقه خارج شویم. بعد از این بازی هم سوریه میزبان موفق شد با نتیجه 8 بر 1 از سد چین تایپه عبور کند و موقتا به دلیل تفاضل گل بهتر نسبت به ایران به صدر جدول این گروه صعود کند.
بعد از عمان نوبت به چین تایپه ای رسید که در بازی رفت شش گل از ایران دریافت کرده بود و تا اینجای کار با دریافت 18 گل و تفاضل گل منفی 16 در قعر جدول این گروه به سر می برد. تیم هماهنگ ایران برابر این رقیب شرقی کار ساده ای داشت و نود دقیقه از زمین و هوا به دروازه حریف تاخت و موفق شد دوباره با 6 گل چین تایپه را شکست دهد. در جریان این بازی به جز صحنه ای که در دقیقه پنجم رخ داد و روی یک غافلگیری نزدیک بود دروازه ایران باز شود، موقعیت دیگری نصیب حریف نشد.
اولین گل بازی در دقیقه 8 به ثمر رسید. حمید درخشان پاس مجید نامجو مطلق را از جناح راست دریافت کرد و بعد از کمی حرکت در عرض زمین دورن محوطه جریمه، با یک ضربه دقیق دروازه چین تایپه را باز کرد.
هفت دقیقه بعد مجید نامجو مطلق گل دوم را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند و در دقیقه نوزدهم علی دایی با یک ضربه سر شیرجه ای سانتر دقیق جواد زرینچه از جناح راست را به گل سوم ایران تبدیل کرد.
اما این پایان کار نبود و طوفان حملات تیم ملی سه دقیقه بعد با شوت تماشایی و راه دور سید مهدی ابطحی گل چهارم بازی را به همراه آورد. بعد از این گل تایوانی ها برای جلوگیری از حملات تیم ملی ایران دست به بازی خشونت آمیز زدند که نتیجه آن کارت قرمزی بود که در آخرین دقیقه نیمه اول نصیب مدافع تایوانی شد.
با شروع نیمه دوم چین تایپه ای که حرفی برای گفتن نداشت با یک یار کمتر مشکلاتش دو چندان شد. دو دقیقه از آغاز بازی در نیمه دوم نگذشته بود که علی دایی روی دفع ناقص مدافع حریف گل پنجم بازی و دومین گل خودش در این مسابقه را وارد دروازه حریف کرد.
ششمین گل بازی هم در دقیقه 74 و روی یک ریباند توسط حمید استیلی به ثمر رسید تا در روزی که ایران می توانست حتی با زدن گل های بیشتر به این حریف دست و پا بسته تفاضل گلش در جدول رده بندی را بهبود ببخشد با 6 گل کارش را به اتمام برساند.
در این بازی اصغر مدیر روستا که با یک آسیب دیدگی مختصر دست و پنجه نرم می کرد نود دقیقه در زمین حضور داشت تا ضمن بازگشت به میادین برای تقابل حساس روز آخر برابر سوریه نیز کاملا آماده شود. در بازی دیگر این گروه که بعد از همین مسابقه برگزار شد سوریه میزبان موفق شد در یک دیدار جنجالی با نتیجه دو بر یک عمان را شکست دهد تا تکلیف تیم صعود کننده از این گروه به بازی روز آخر ایران و سوریه کشیده شود. در دیدار سوریه با عمان داور دو پنالتی مشکوک برای میزبان گرفت و قضاوتش به حدی بد بود که در پایان بازی عمانی ها به قصد زدن داور به سمت او یورش بردند و غائله با ورود نیروهای امنیتی خاتمه پیدا کرد. با این اتفاق حساسیت بازی ایران و سوریه برای ما دو چندان شد چرا که علاوه بر رقیب که در جو عجیب ورزشگاه عباسیون دمشق میزبان مسابقه هم هست، باید با اشتباهات احتمالی داوران که به سود سوریه خواهد بود هم بجنگیم.
حشمت مهاجرانی که تماشاگر ویژه بازی ایران و سوریه بود قبل از مسابقه در میان خبرنگاران، با اشاره به کیفیت بالای تیم ملی، گفت: «اگر ایرانی ها در نیمه اول گل نزنند کارشان برای نیمه دوم به مشکل خواهد خورد.»
بازی با سوت داور یونانی در برابر 35 هزار هوادار سوری و در جو پر التهاب ورزشگاه عباسیون دمشق آغاز شد. تیم ایران با همان ترکیب بازی های قبلی پا به میدان مسابقه گذاشت و موفق شد با یک گل زود هنگام که باز هم توسط حمید درخشان به ثمر رسید خیلی زود از حریف پیش بیافتد. در دقیقه شانزدهم مسابقه کرنر ارسالی روی دروازه سوریه را حمید درخشان در تیر نزدیک با یک ضربه سر زیبا برید و توپ را وارد دروازه سوریه کرد.
با این گل فشار حملات سوریه دو چندان شد به شکلی که زیر بار این حملات رضا رضایی منش و حمید درخشان دو کارت زرد از داور مسابقه دریافت کردند و در اواخر نیمه اول محمد خاکپور روی یک خطای فنی که حمله حریف را ناکام گذاشت با کارت قرمز داور مواجه شد.
در نیمه دوم تیم ده نفره ایران کار سختی برای حفظ نتیجه در آن جو وحشتناک داشت اما بهزاد غلامپور یک تنه برابر تمام حملات حریف ایستادگی کرد به شکلی که در پایان بازی به عنوان ستاره میدان انتخاب شد. کار در نیمه دوم بازی رو به اتمام بود که در نودمین دقیقه داور خطای بهزاد غلامپور روی مهاجم سوری را اعلام کرد و مانند اتفاقی که در تهران افتاد، یک ضربه پنالتی نصیب یاران سوریه شد. مصطفی غدیر پشت توپ ایستاد و گل تساوی سوریه را در شرایطی که باز هم غلامپور جهت ضربه را به درستی تشخیص داده بود به ثمر رساند. این آخرین ضربه بازی بود و داور بلافاصله سوت پایان را به صدا در آورد تا مهری باشد بر حکم صعود تیم ملی کشورمان به دور بعدی بازی های انتخاتی جام جهانی 1994 آمریکا. با اتمام مسابقه بازیکنان تیم ملی با اسکورت پلیس زمین مسابقه را ترک کردند.
در کنار زمین و هنگام خروج بازیکنان، علی پروین دویست دلار نقدا به بهزاد غلامپور بابت درخشش در میدان داد. حشمت مهاجرانی اولین کسی بود که به رختکن تیم ملی رسید و به علی پروین بابت صعود تبریک گفت.
محمد مایلی کهن مطابق تمام بازی های قبلی در کنفرانس خبری پایان بازی به جای علی پروین شرکت کرد و به خبرنگاران گفت: «این صعود حق ما بود. ما سالهاست که قدرت اول آسیا هستیم و این کمترین حق ماست که به دور دوم بازی ها راه پیدا کنیم، البته این اولین قدم بود و کار اصلی ما در قطر خواهد بود.»
با صعود ایران، چهره 6 تیم مرحله نهایی مشخص شد و تیم ملی کشورمان باید در دوحه قطر با تیم های عربستان، ژاپن، کره جنوبی، کره شمالی و عراق برای صعود به جام جهانی 1994 آمریکا به رقابت می پرداخت. نکته قابل تامل در این باره میزبانی قطری هاست. قطری که 29 سال پیش شاید در زمین فوتبال حرفی برای گفتن در میان بزرگان آسیا نداشت و تنها یک میزبانی جام ملت های آسیا را تجربه کرده بود، با برنامه ریزی صحیح و صرف هزینه های به جا حالا و در سال 2021 نه تنها قهرمانی آسیا را یدک می کشد بلکه میزبان جام جهانی آینده است. سیر صعودی ای که با میزبانی از تیم های مدعی صعود به جام جهانی 1994 آغاز شد و با میزبانی و صعود مستقیم به جام جهانی 2022 ادامه دارد و این در حالی است که ما به عنوان یک ابرقدرت در فوتبال آسیا هنوز در فراهم کردن ملزومات اولیه برای میزبانی از بازی های خودمان مانده ایم. قطر سال 1993 میلادی میزبان 6 تیم آسیایی برای معرفی نمایندگان آسیا در جام جهانی 1994 امریکا بود و حالا 29 سال بعد از این رویداد قرار است میزبان جام جهانی 2022 باشد.