فرهاد شاهمیری در خصوص خداحافظی اش از دنیای داوری صحبت هایی را انجام داده است.
به گزارش طرفداری، فرهاد شاهمیری داور بین‌المللی والیبال ایران که در سن 17 سالگی حکم داوری درجه سه خود را دریافت کرد، بعد از 34 سال قضاوت در ورزش جذاب والیبال، سوت خود را آویخت. شاهمیری، داور نام آشنای ایران در دنیای والیبال است که به گفته خودش تورنمنتی نبوده که تجربه حضور در آن را نداشته باشد. او در مسابقات آسیایی و جهانی در همه رده‌های سنی حداقل یک بار سوت زده است.
فرهاد شاهمیری روز یکشنبه 16 آبان‌ماه 1400 در حاشیه دیدار تیم‌های آذرباتری ارومیه و شهرداری ورامین در هفته پنجم لیگ برتر مردان با آویختن سوت خود بر روی تور در سالن غدیر ارومیه با دنیای داوری خداحافظی کرد. وی در واکنش به این اتفاق به سایت فدراسیون والیبال گفت:
در سال 69 اولین بار از سوی فدراسیون والیبال برای قضاوت به مسابقات قهرمانی کشور جوانان در ارومیه اعزام شدم. به همین دلیل دوست داشتم عمر قضاوتم نیز در ارومیه به خط پایان برسد. بعد از خداحافظی دوستانم به من گفتند ما را سورپرایز کردی اما نمی‌دانستند که من خودم هم از تصمیمم غافلگیر شدم، چون در لحظه این تصمیم را گرفتم.
داور بین‌المللی والیبال ایران یکی از دلایل کناره گیری‌اش را طولانی شدن مدت قضاوتش عنوان کرد:
من عضو کمیته داوران فدراسیون هستم. قضاوت من باعث می‌شد در بسیاری از تصمیم گیری‌ها دخالت نکنم و آن‌طور که باید و شاید به آن‌ها بپردازم.
شاهمیری در پاسخ به این سوال که بعد از قضاوت چه مسیری را در والیبال دنبال خواهد کرد اظهار داشت:
قصد دارم تمرکزم را بر روی آموزش، پژوهش و توسعه علمی در والیبال بگذارم. توسعه و ترویج استفاده از نرم افزارهای AVC و FIVB و سیستم برای REFREE COACH برای ناظران داوری از دیگر اقداماتی است که برای پیاده‌سازی آن تلاش خواهم کرد.
داور والیبال ایران در پاسخ به این سوال که به عنوان یک داور بخشی از شهرت خود را مدیون فرم چشمهایش است، گفت:
من در دوره‌ای از زندگی‌ام به بیماری تیرویید چشمی دچار شدم. از آن جا که کار داوری ارتباط مستقیمی با بینایی دارد، این بیماری بر روحیه من تاثیرات بدی گذاشت. در همان زمان یکی از پزشکان ماهر چشمان مرا عمل کرد و به من قول داد این چشم‌ها بهتر از قبل برایم کار خواهند کرد که دقیقا همین اتفاق افتاد و سال‌هاست بهتر و واضح‌تر از قبل می‌بینم.
داور بین‌المللی والیبال ایران در پاسخ به این پرسش که اگر داور نبود حالا در چه جایگاهی قرار داشت؟ عنوان کرد:
من حتما هنرپیشه می‌شدم. عاشق فیلم‌های پژمان جمشیدی هستم و همه فیلم‌هایش را دیده‌ام. لذت می‌برم یک ورزشکار با هوش خود، به خوبی از پس نقش‌های مختلف بر‌می‌آید. تازه پژمان جمشیدی با یک گل ملی این همه در هنر درخشیده است، اگر علی دایی هنرپیشه می‌شد چه اتفاقی می‌افتاد(با خنده)!
