به گزارش طرفداری، تیم فوتبال آث میلان پس از 8 سال به لیگ قهرمانان اروپا راه یافته است و با اینکه عملکرد جالبی از خود نشان نداده است اما هنوز شانس صعود دارد و در سری آ نیز یکی از شانس های اصلی فتح این مسابقات است. آن ها تا سال 2019 وضعیت خوبی نداشتند اما با روی کار آمدن استفانو پیولی و جوانگرایی درست با پائولو مالدینی که مدیریت ورزشی این باشگاه را بر عهده دارد، روی دیگر سکه را به رقبا نشان داده است. به همین بهانه نگاهی داریم به داستان دراماتیک میلان در ده سال اخیر:
شروع ماجرای تلخی که در ابتدا رویایی و شیرین بود
رونالدینیو و بکام در پیراهن آث میلان
میلانی که در سال 2007 موفق به فتح لیگ قهرمانان اروپا شده بود، در زمانی نزدیک به 5 سال به نقطه‌ای رسید که مجبور شد در تنها یک پنجره‌ی نقل و انتقالاتی، تیاگو سیلوا و زلاتان ابراهیموویچ را به دلیل مشکلات مالی ناشی از خرید بازیکنان نامدار اما پا به سن گذاشته ای مانند بکهام و رونالدینو بفروشد. پنجره‌ای که با مدیریت ضعیف خروجی‌ها همراه شده بود و علاوه بر ۳ فروش فوق، بازیکنان با تجربه‌ی پرشماری مانند سیدورف، گتوزو، اینزاگی، فن بومل، زامبروتا، اودو و نستا به یک باره از میلان جدا شدند و میلان نیز هیچ فکری درباره اینکه قرار است روزی آن ها از این تیم جدا شوند و هر چه سریعتر دنبال جانشینی بگردند، نکردند. بعد از این خروج‌های یکباره و تغییرات پرشمار بود که فجایع میلان به نوعی آغاز شد.
مدیریت ضعیف و عدم جذب بازیکنان با کیفیت از یک سو و مشکلات و رسوایی‌های خصوصی و شخصی سیلویو برلوسکونی از سوی دیگر، موجب اعتراض شدید هواداران میلان شد تا در نهایت با به اوج رسیدن فشارها، این سیاست‌مدار کهنه کار، قید مدیریت بر مسائل تیم بزرگ آث میلان را بزند.
در پشت صحنه ماجرا از چه قرار بود؟
برلوسکونی و جام هایی که مزد وقت هایی بود که برای میلان گذاشت
بسیاری آغاز افت میلان را فصل 2006/07 می دانند که به شدت منطقی است. به نوعی آن قهرمانی لیگ قهرمانان باعث شد تا مدیریت همان نیم نگاهی که به آینده تیم داشت را از بین برود و آن ها با خیالی آسوده و بدون تفکر به مدیریت خود ادامه دهند و همین مسئله باعث شد تا میلان وارد گودالی عمیق شود که بیرون آمدن از آن زمان می خواست. برلوسکونی در سال 2008 تصمیم می گیرد که از هزینه های میلان کم کند و از این پول برای پیشرفت اهداف حزبش خویش استفاده نماید. البته قصد برلوسکونی از کاهش هزینه ها رهایی میلان نبوده بلکه سعی در کاهش هزینه ها برای مدت ۴ یا ۵ بوده است.
برلوسکونی قصد داشت این اتفاق مقطعی و موقت باشد اما در تصمیماتی عجیب تصمیم به فروش ستاره هایی بزرگ مانند کاکا، زلاتان ابراهیمویچ و تیاگو سیلوا می گیرد تا با استفاده از این درآمدها نه تنها میلان بلکه حزب خویش را تامین کند.
عدم ایجاد تغییر نسل و پا به سن گذاشتن ترکیب کهکشانی میلان
ترکیب میلان در ان مقطع بسیار کهنه کار بود به صورتی که در فینال آتن تنها 3 بازیکن حاضر در ترکیب زیر 30 سال سن داشتند! شروع خداحافظی سریالی بازیکن ها از آن مقطع شروع شد و افسانه هایی بزرگ همانند پائولو مالدینی، جنارو گتوزو، فلیپیو اینزاگی، جانلوکا زامبروتا و ... به نوعی ضربات جبران ناپذیری را به مدیریتی که آینده نگر نبودند، زد.
درحالی که از یک طرف میلان با کاهش هزینه و فروش ستارگان همراه بود خداحافظی بازیکنان بزرگ ضربه به تیم را شدیدتر می کرد و ترکیب میلان به شدت تضعیف شد و اشتباه کادر مدیریتی این باشگاه بزرگ ایتالیایی پیدا نکردن جانشین های مناسبی برای این اسطوره ها و ستاره های بزرگ بود! آن ها تنها شرایط کنونی باشگاه را می دیدند و به فکر آینده نبودند!
افزایش وحشتناک قیمت بازیکنان در بازار
باربارا برلوسکونی که یکی از عوامل اصلی حواشی علیه آث میلان بود
به نوعی برلوسکونی انگار از قیمت های نجومی و جدید بازیکنان خبردار نبود و کماکان فکر می کرد که با 100 میلیون یورو می تواند تیم خوبی را بسازد اما دیر متوجه شد که بازیکنان را ارزان و با قیمت کمی فروخته است و با پولی که برای تیم مانده است دیگر نمی توان بازیکنان با کیفیتی برای جنگیدن و فتح جام های معتبر به بخش قرمز شهر میلان آورد.
آن ها 100 میلیون دلار خرج کردند اما ثمربخش نبود و سرانجام آن جدایی مدیر باهوش قرمز و مشکی ها بود. او در ادامه ادعا کرد که با ناراحتی و اشک نامه استعفای خود را به هیئت مدیره رسانده است. آریدو برایدا نیز که از ابتدای شروع پروژه همراه میلان بود در همان ابتدای شروع افت به دلایل شخصی تصمیم به جدایی گرفت.
دیگر جایگزینی هم نبود که بتوان جای برایدای خوش فکر و مقتصد را پر کند! همچنین باربارا برلوسکونی (دختر سیلویو برلوسکونی)، با اینکه دانش بالایی داشت اما تجربه کمی داشت و همین مسئله حاشیه هایی را علیه برلوسکونی و میلان ایجاد کرد و با گالیانی نیز به مشکل برخورد.
قوانین فیرپلی مالی هم به مشکلات میلان اضافه شده بود اتفاقی که باعث شد همانند برلوسکونی نتواند همانند قدیم سرمایه گذاری عظیمی انجام دهد که علتش خرید بازیکنان گرانقیمت که هیچ کمکی هم به تیم نکردند بود. همانند رونالدو نازاریو، دیوید بکام و ... که بازیکنایی افسانه ای بودند اما در اواخر فوتبال خود به میلانی که نیاز به پوست اندازی داشت اضافه شدند.
برلوسکونی بعد از کارلو آنچلوتی هیچ مربی را در میلان ماندگار نکرد و جدا از بحث فنی به هیچکدام فرصت مناسب نرسید و به نوعی او می خواست تا سریعا وضع میلان را خوب کند اما میلان صرفا در یک باتلاق دست و پا می زد و حرکات زیاد آن ها باعث می شد تا این تیم بزرگ بیشتر در آن فرو بروند و نیاز به زمان داشت و با عجله چیزی درست نمی شد!
طی سال های بعد هم به علت عدم حضور در اروپا و آشکار شدن فرار مالیاتی برلوسکونی، کاهش درآمد ها شرایط بد اقتصادی، وضعیت میلان را طوری رقم زد که برلوسکونی بر خلاف میل خود مجبور به فروش باشگاه مورد علاقه اش شد.
البته بعد از آشکار شدن فرار مالیاتی، برلوسکونی دست بردار نبود و باز هم به دنبال راهی برای سامان دادن وضع قرمز و مشکی ها بود اما مشاورین اقتصادی به وی گفتند که دیگر نمی توان شرایط را درست کرد و او مجبور به فروش میلان به یک تیم حقوقی چینی شد.
لی یونگ هونگ که با مبلغ ۷۴۰ میلیون یورو میلان را خریده بود و تمام بدهی های باشگاه را پرداخت کرده بود، باید مبلغی را به عنوان ضمانت به موسسه الیوت پرداخت می کرد تا سرمایه‌اش هدر نرود. این تاجر چینی که ۳۰۸ میلیون یورو از الیوت وام گرفته بود، نتوانست در موعد مقرر مبلغ ۳۲ میلیون یورو را به حساب الیوت واریز کند تا اینگونه سرمایه هنگفتش از دست رود.
امیدی که فصل 2017/18 از میلانی ها گرفت
میلان 2017/18
تا ابتدای فصل 2017/18، میلانی ها امید به هیچ جام و موفقیتی امید نداشتند اما شروع طوفانی روسونری در نقل و انتقالات نوید درخشش پس از سال ها را با اسطوره خود می داد اما باز هم اشتباهات سد راه موفقیت شد.
پس از روی کار آمدن الیوت، اولین کارش، آوردن پائولو اسکارونی یکی از با تجربه ترین مدیران ایتالیایی که در زمینه ساخت و ساز نیز فعالیت هایی داشت بود و هدف مالکان جدید معلوم بود رساندن میلان به ثبات است. مؤسسه مالی الیوت که در دنیای تجارت معروف به خرید برندها و کسب و کار هایی که در حال فرو پاشی هستند و پس از به ثبات رساندن آنها با سود بسیار زیادی بود، لئوناردو را به عنوان مدیر ورزشی به میلان رساند. در اولین فصل الیوت در میلان و آمدن لئوناردو به باشگاه میلان به معنای واقعی کلمه هیچ چیز در جای درست خود قرار نداشت. در آن سال مثل سال های قبل همه چیز تا پیش فصل فقط خوب پیش رفت، اما در حقیقت همه چیز پوچ و تو خالی بود. باشگاه در ابتدا لئوناردو کسی که طرفداران میلان به عنوان خائن از او یاد می کردند را به عنوان مدیر ورزشی اعلام کرد اما در کمال ناباوری هواداران میلان زود فراموش کردند و لئوناردو را به عنوان ناجی تیم باور کردند. الیوت که می خواست در ابتدای راه اعتماد و احترام هواداران را بدست بیارود و مستقیما به سراغ بزرگترین اسطوره ی میلان پائولو مالدینی رفت. کسی که تمام پیشنهاد های مالکان و مدیران گذشته را رد کرد بود. در حقیقت هدف از جذب مالدینی به دست آوردن دل ها و باور طرفدار ها به بازگشت به مسیر درست بود.
در زمانی که هنوز مالک جدید زیاد آشنایی نداشت و هنوز ناهماهنگی های زیادی بوجود آمده بود، لئوناردو که نفر اول مدیریت بود تصمیم به خرید های جدید گرفت خرید های عجولانه و اکثرا تمام شده مشکلی که سالها قبل به میلان ضربه زد؛ هیگواینی که دیگر تشنه گلزنی نبود و از آن سیراب شده بود به همراه کاستیخو و لاکسالت خریده شدند که فقط یک جرقه از خود نشان داده بودند و به نظر می آمد برای مدیران یک جرقه هم کفایت می کرد! آن ها کالدارا را با عجله زیادی خریدند اما سپس برای به دست آوردن ستاره خط دفاع بیانکونری یعنی لئوناردو بونوچی فورا حاضر شد او را جزئی از قرارداد راهی تورین کنند و دیگر موارد معاوضه لاپادولا با لاکسالت و کاستیخو با باکا بود. نیکولا کالینیچ نیز برای خط حمله خریداری شد ولی 11 خرید بدون هدف مشخص بود که موفقیتی را نخواهد داشت.
فصل شروع شد و مربی تیم گتوزویی بود که احتمال موفقیت وی بسیار کم بود اما مدیران میلان به یکی از اسطوره های خود تکیه کردند. عدم ثبات در تیم موج می زد و وضعیت بسیار ناامید کننده بود تا در نیم فصل، هدف لئوناردو تغییر شرایط بود اما دیگر وی نفر اول نقل و انتقالات نبود و در حقیقت مالکان به دلیل ناکامی در نیم فصل اول به وی بی اعتماد شده بودند و دیگر نمی‌توانست مستقل تصمیم بگیرد. هدف لئوناردو، فابرگاس و زلاتان بود که با مخالفت جدی گازیدیس و سران الیوت مواجه شد خریدهایی که مناسب پروژه جوان گرایی در میلان نبود، لئوناردو که بسیار ناامید بود توانست با آوردن پیونتک و پاکتا کمی تیم را تقویت کند اما مانند تمام خرید های قبلی این بازیکنان با رقم بالا خریداری شده بودند و همچنین مناسب پروژه ی میلان نبودند. بعد از این اتفاقات تیم کمی به ثبات رسید و گتوزو بهتر عمل کرد ولی حالا یک مشکل دیگر بود که لئوناردو از شرایط ناراضی بود و هر روز شایعه های جدایی اش به گوش می رسید و این موضوع روی تیم اثر بسیار بدی گذاشت و تیم دچار عملکرد پر فراز و نشیب شد، شرایط اینگونه پیش می‌رفت و هرکس برای خودش تصمیم می‌گرفت و هماهنگی در باشگاه وجود نداشت و به نوعی یک تیم نبودند! گازیدیس تصمیمات خودش را می گرفت و لئوناردو نیز راه خودش را می رفت و تنها شخصی که تیم را سرا و سامان می داد گتوزو بود و این شرایط به گونه ای پیش رفت که در آخر ضربه سختی به تیم زد و با یک امیتاز کمتر نتوانست به سهمیه برسد و جای خود را به آتالانتایی داد که تازه اوج گرفته بود و شرایط بسیار بدی در تیم رخ داد و در آخر منجر به جدایی گتوزو و لئوناردو شد.
فصل 2019/20؛ ناامیدی و سپس شکوه!
میلان 2019/20
فصل 2019/20 به نظر می آمد میلان دیگر در حال فراموش شدن است و سن سیرو دیگر برای تیمی ترسناک نیست. تیمی که به تیم های متوسط و ضعیف و رده آخری به راحتی امتیاز می داد.
فصل 2019_2020 را می‌توان فصل آغاز ها و پایان ها دانست از ابتدای فصل نتایج تیم بسیار بی ثبات بودند اما اتفاقات و تغییراتی رخ داد که می‌تواند نظر شما را جلب کند. ابتدای فصل با پایان کار مالدینی و شروع کار مالدینی در نقش اول نقل و انتقالات بود پائولو که تنها یک فصل کنار لئوناردو بود و بسیار تجربه کمی داشت اما اقدامات بسیار مهمی انجام داد: اولین اقدام وی اضافه کردن فردریک ماسارا بود که تجربه بسیار و کارنامه ی درخشانی داشت. از ماسارا به عنوان یکی از بهترین مذاکره کننده های ایتالیا یاد می شود. ماسارا سال های زیاد کنار ساباتینی کار کرد و یکی از معمار های اصلی رم شگفت انگیزی بود که تا نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا رفت.
اقدام بعدی پائولو جذب بوبان مدیر با تجربه ای بود که سال ها در یوفا کار کرده و ارتباط خوبی با مقامات یوفا داشت و از همه مهم تر سابقه سال ها بازی در میلان رو داشت و از اعتبار زیادی برخوردار بود. اقدام دیگر مالدینی جذب سرمربی جدید بود: جامپائولو بود مربی که بهترین فصلش رتبه ۹ شدن با سمپدوریا در سری آ بود خیلی ها از او به عنوان بهترین مربی نسل جدید ایتالیا یاد می کردند، بعد از مدت ها شایعه و مذاکرات پائولو توانست جامپائولو را به میلان بیاورد و جامپائولو با حمایت بسیار گسترده اسطوره های میلان و جامعه فوتبال ایتالیا وارد میلان شد که از مهم ترین حامیان وی می‌توان به ساکی مربی افسانه ای میلان اشاره کرد.
همه چیز خوب بنظر می رسید. جامپائولو با ترکیب ۴.۳.۱.۲ بازی می کرد؛ همان سیستمی که سال ها ساکی و انچلوتی با آن توانستند افتخار افرینی کرده و این موضوع که میلان در حال بازگشت به سیستم قبلی خودش است برای هواداران خیلی جذاب بود. جفری موندکا بهترین استعداد یاب آن روز های اروپا که بخاطر ساخت موناکوی شگفت انگیز سال ۲۰۱۷ مورد تحسین قرار گرفته بود بدلیل بلند پروازانه نبودن پروژه موناکو از آنها جدا شده بود و به میلان آمد.
مدیریت ترکیب بسیار خوبی داشتن گازیدیس، بوبان، ماسارا، مالدینی و مونکادا تیم مدیریتی بسیار قوی و با تجربه که تمام شرایط را برای بازگشت میلان آماده می‌کرد. بهترین استعداد یاب اروپا:جفری موندکا، مدیر اقتصادی و مالی قدرتمندی: ایوان گازیدیس، مذاکره کننده ای شگفت انگیز:فدریک ماسارا، مدیر با اعتبار و قدرتمند: بوبان و در راس آنها اسطوره ای که مدیریت ورزشی این تیم را برعهده داشت یعنی پائولو مالدینی.
فصل نقل و انتقالات 2019/20 به نوعی با سیاست ترین نقل و انتقالات دهه میلان است! بدون نام بزرگ ولی با استعداد های بزرگ خرید های آث میلان بودند: تئو هرناندز مدافع چپی که سکونشین رئال مادرید بود اما میلان خواستار پیوستن او به این تیم بود. اسماعیل ناصر که با الجزایر فاتح آفریقا شده بود به همراه راده کرونیچ از امپولی تازه سقوط کرده راهی روسونری شد.
همچنین آنته ربیچ از فرانکفورت به میلان آمد و در ازای او آندره سیلوا راهی فرانکفورت شد. به نوعی این انتقال دو سر برد بود. درخشش آنته ربیج در میلان و ستاره شدن آندره سیلوا در بوندسلیگا.
مهم ترین نکته جوانگرایی باشگاه بود که نشان می داد آن ها به دنبال برنامه ریزی دقیق و بی عیب و نقص هستند. خرج سنگین 200 میلیونی و عدم دریافت سهمیه در سال قبل باعث شد میلان به نقص قوانین یوفا محکوم شود. پس از مذاکرات ایوان گازیدیس با یوفا، میلان از به مدت یک سال از حضور در رقابت های اروپایی محروم شد.
عملکرد جامپائولو در میلان فاجعه ای بسیار بزرگ بود. چهار شکست در 7 بازی ابتدایی به معنای آن بود که نه تنها شرایط در حال بهتر شدن نیست بلکه بلعکس در حال وخیم تر شدن است.
در این زمان استفانو پیولی مربی سابق تیم های اینتر، فیورنتینا، لاتزیو و غیره که در هیچکدام عملکرد مناسبی نداشت به تیم اضافه شد. هنوز ساعات زیادی از این انتخاب نگذشته بود که #پیولی_آوت در صفحات مجازی راه افتاد اما با این حال پیولی مربی میلان انتخاب شده بود. مربی که تنها افتخار وی جام زیر 17سال با بولونیا بود. از همان ابتدا کلمه موقت بر روی استفانو پیولی نقش بسته بود. اولین مصاحبه ی وی را در میلان شاید به سختی بیاد بیاورید اما وی گفت:
اصول کار من بر اساس ایده ها، انگیزه و بی رحمی است! مجبور هستم برای انتقال ایده هایم به تیم خیلی سریع عمل کنم. فعلا بیایید با یک شالوده خوب شروع کنیم.
اما اوضاع برای پیولی نیز خوب پیش نرفت. میلانِ پیولی در 6 بازی ابتدایی اش تنها 1 پیروزی به دست آورد. وضعیت به گونه ای بود که حتی بنظر از جامپائولو نیز وخیم تر بود،پیولی در 6 بازی ابتدایی اش 5 امتیاز گرفت و جامپائولو در 6 بازی ابتدایی اش 6 امتیاز گرفته بود!
نقل و انتقالات زمستانی از راه رسید جذب بازیکن بزرگی چون زلاتان ابراهیموویچ و خرید مدافعی که به اندازه ای که است از او تقدیر نشده است یعنی سیمون کیائر باعث شد تا جانی به خط دفاع و حمله این تیم اضافه شود.یک پیروزی در 4 بازی بعدی که شامل شکست نا امیدکننده 2-1 مقابل جنوا در سن سیروی خالی بود امیدواری هوادران میلان را کمتر و کمتر می‌کرد. شایعات هر روز راجب میلان و رانکنیگ بیشتر و بیشتر می‌شد. شکست مقابل جنوا آخرین بازی میلان در دوران قبل از همه گیری ویروس کرونا بود.
وقتی تمرینات در تیم از سر گرفته شد، پیولی پیش فصلی را پیدا کرد که هرگز پیدا نکرده بود. اخبار حاکی از ان بود که استفانو در تمام مدت با بازیکنان خود در ارتباط بوده است.
میلان بعد از این دوره توانست با کمک زلاتان ابراهیمویچ در 12بازی پس از قرنطینه 9برد و 3تساوی بدست آورد و فصل را در جایگاه ششم و صعود به مرحله انتخابی لیگ اروپا بگذارند.
میلان 2020/21 کم تجربه ولی موفق
تمامی بازیکنان حاضر در میلان 2020/21
شرایط تیم بهتر شده بود و پاداش این اتفاق تمدید با پیولی بود. او در فصل 2020/21 تیم نسبتا خوبی را در اختیار داشت. قرارداد با سائلماکرز، کیائر و ربیچ دائمی شده بود و ساندرو تونالی، دیوگو دالو، پیر کالولو و براهیم دیاز نیز به این تیم اضافه شدند و خرج هوشمندانه ای داشتند.
میلان پیولی با 26 بازی متوالی بدون شکست (با احتساب دیدار های فصل گذشته) و پس از پیروزی 3-2 برابر لاتزیو، به صدر جدول رفت اما افت های محسوس و مصدومیت های بد موقع کار دست پیولی و تیمش داد و این تیم صدر را به رقیب همشهری یعنی اینتر داد و در جام حذفی نیز برابر این تیم شکست خورد تا دو جام را از دست بدهد اما نیم نگاهی به لیگ اروپا داشتند و به منچستریونایتد در یک هشتم نهایی برخورد کردند و در مجموع 2-1 از آن ها شکست خوردند ولی آث میلان ناامید نشد و به دنبال سهمیه لیگ قهرمانان اروپا رفتند و برگشتن به لیگ قهرمانان اروپا پس از سال ها برای آن ها پیروزی بزرگی در یک فصل محسوب می شد. آن ها 7-0 تورینو را شکست دادند و در برگامو نی موفق شدند 2--0 آتالانتا را شکست دهند تا پس از 7 سال آن ها به لیگ قهرمانان اروپا برگردند!
میلان 2021/22؛ تجربه بیشتر و جاه طلبی به شدت بیشتر!
میلان 2021/22
شب صعود هیچ هوادار میلانی خوشحالی های جیجی دوناروما را فراموش نمی‌کند؛ رفتاری که وقتی می دیدید فکر می کردید متعصب ترین بازیکن دنیا است، اما با این حال او و هاکان چالهان اغلو بصورت آزاد میلان را ترک کرد و جایگزین آنها مایک مانیان و براهیم دیاز (تمدید قرارداد قرضی) شدند. میلان مانند سال‌های قبل پول خود را هوشمندانه در نقل و انتقالات خرج کرد و توانست نیمکت تیمش را قدرتمند تر کند. علاوه بر دائمی شدن قرارداد بازیکنانی چون فیکایو توموری و ساندرو تونالی، تیمو باکایوکو، اولیویه ژیرو، جونیور مسیاس، الساندرو فلورنزی، یاسین عدلی، بالو توره، چاکا ترائوره و پترو پلگری به تیم اضافه شدند.
در حالی که همه حتی مقداری از هواداران میلان فکر می کردند تیم تضعیف شده است، با شروع فصل میلان با پیشرفت فوق العاده رافائل لیائو، براهیم دیاز، ساندرو تونالی، رو به رو بود،مشکلات خط دفاعی تیم با اضافه شدن فیکایو توموری به عنوان مهره ی ثابت به تیم حل شده است.
میلان که فصل پیش از نبود مهاجم تخصصی رنج می‌برد، تا حدی با استفاده از ژیرو و بهتر شدن ربیچ در پست مهاجم نوک تقریبا مشکلاتش برطرف شده بود. میلان از ابتدای فصل تاکنون در 11بازی 10برد و 1تساوی به دست آورده و به دلیل تفاضل گل کمتر در رده ی دوم جدول هم امتیاز با ناپولی و فاصله 7 امتیازی با اینتر ایستاده است.
نتایج میلان این فصل به قدری خوب بوده است که مصدومیت های فراوان نیز باعث از کار افتادن میلان نشده، درحالی که میلان از ابتدای فصل تا کنون نزدیک 15بازیکن خود را به دلایل مختلف من جمله کرونا و گرفتگی عضله نداشته برابر تیم هایی چون لاتزیو، رم، آتالانتا پیروز و در مقابل یوونتوس در تورین تنها مساوی میلان شکل گرفته است. باید دید نتایج خوب میلان در سری آ چگونه است، به خصوص امشب که در شاید مهمترین بازی نیم فصل به مصاف اینتر می رود. دو تیم هجومی فوتبال ایتالیا که قطعا جذابیت بسیار بالایی برای فوتبال دوستان دارد اما نتایج میلان در اروپا چندان جالب نبوده است. در دیدار اول مقابل لیورپول میلان لحظات طلایی را پشت سر گذاشت اما در نهایت مغلوب تیم و جو سنگین آنفلید شد.
مقابل اتلتیکو شرایط برای اولین برد بسیار محیا بود اما در شب جنجالی داور و با بی دقتی بازیکنان میلان که در دقیقه 29 با اخراج کسیه و در دقیقه 94پنالتی کالولو باعث شد اتلتیکو 2-1 برنده این دیدار بشود و برد 1-0 را به شکست 2-1 تبدیل کردند. میلان مقابل پورتو هم هیچ نشانی از میلان همیشگی نداشت و بازی که مهاجمین پورتو هم موقعیت زیادی از دست دادند، با نتیجه 1-0 به سود آن ها به پایان رسید. در دیدار برگشت نیز با گل به خودی چنسل امبمبا آن ها موفق شدند تنها یک مساوی را از پورتو دریافت کنند اما شکست 2-0 اتلتیکو مادرید برابر لیورپول باعث شد تا امیدهای میلان زنده شود و اگر آن ها بتوانند از دو بازی آینده خود بسته به شرایط حداقل 4 امتیاز را کسب کنند، می توانند امیدوارانه به صعود فکر کنند.
میلان که 7سال در افت وحشتناکی بود بعد از سالها در حال بازگشت به دوران خوبش است. بهترین هدیه ممکن برای هوادارانی که در این دوران سخت کنار تیمشان بودند، صعود از گروه در اولین دوره بازگشت به سی ال پس از 7 سال می‌تواند بسیار شیرین باشد. درست است که امکان این اتفاق کم است اما میلان پیولی نشان داده همیشه در سخت ترین شرایط همه را متعجب می‌کند و حتی می توان به قهرمانی در سری آ نیز فکر کرد.
مطلب ارسالی از مهدی مردانی
