وقتی کرونا آمد به بازنشستگی فکر می کردم

کیه لینی: رونالدو مثل مارادونا و پله جاودانه خواهد بود؛ امیدوارم رایولا بگذارد دلیخت در یوونتوس بماند

علیرضا نجاتی 10/27/2021 - 13:23 مشاهده پروفایل

6,114 مشاهده / 119 دیدگاه 149 17 90

کاپیتان یوونتوس و تیم ملی ایتالیا معتقد است جانلوییجی دوناروما همچون جانلوییجی بوفون دروازه بانی است که نسبت به هم نسلانش متفاوت است و از خاطرات قهرمانی تیم ملی ایتالیا در یورو صحبت کرد

جورجو کیه لینی، کاپیتان 37 ساله یوونتوس که در تابستان 2021 همراه با تیم ملی ایتالیا فاتح رقابت های یورو 2020 شد، اعتراف کرد پس از مصدومیت رباط صلیبی به بازنشستگی فکر می کرده اما رویای قهرمانی در یورو 2020 باعث شد برای ادامه فوتبالش امیدوار بماند.

طرفداری | به گزارش گل ایتالیا، جورجو کیه لینی، مدافع باتجربه یوونتوس در مصاحبه با دیلتا لئوتا، خبرنگار DAZN صحبت هایی جالب درباره ماتیاس دلیخت، قهرمانی در یورو 2020، جانلوییجی دوناروما، کریستیانو رونالدو و لئوناردو بونوچی انجام داده است که این مصاحبه را در ادامه می خوانیم.

تصمیم برای بازنشستگی در سال 2020:

دوران سختی را پس مصدومیتم سپری کردم. پس از شش ماه به میادین برگشتم اما بلافاصله کووید گسترش یافت و به مدت یک سال نتوانستم به تعادل لازم برسم. حتی به بازنشستگی فکر می کردم اما رویای حضور در یورو 2020 باعث شد بتوانم همچنان روی پاهایم بایستم. می خواستم به هر قیمتی که شده در یورو حضور داشته باشم.

تمجید از ماتیاس دلیخت:

دلیخت خیلی قوی است. من او را ثور [یکی از اساطیر اسکاندیناوی، پسر اودین] خطاب می کنم. جانشین بی بی سی؟ اگر دلیخت ایتالیایی بود، حفظ او برای سالیان طولانی می توانست راحت تر باشد. امیدوارم مینو [رایولا] بگذارد او چند سال دیگر هم در تورین بماند. دلیخت همه چیز دارد اما ذهنیت اوست که تفاوت را رقم می زند. دلیخت فقط 22 ساله است اما ذهنیتش مثل 30 ساله هاست. او هرروز می خواهد بهتر از قبل شود.

بازگشت مکس الگری به یوونتوس:

او و کونته مهم ترین مربیان دوران فوتبالم بوده اند. گرچه شیوه کاری شان متفاوت است اما وجه مشترک شان رسیدن به موفقیت است. از آن ها یادگرفتم چگونه بر مشکلات غلبه کنم و با چالش ها روبرو شوم. الگری الان خیلی با هیجان کار می کند و او برای سال های آینده یوونتوس یک وزنه و تضمینی برای به ثبات رسیدن تیم خواهد بود.

قهرمانی در یورو 2020 و کار با روبرتو مانچینی:

احساساتی که از آن روزها داریم فوق العاده است و هرگاه که عکس های قهرمانی را مرور می کنیم یا در کمپ کوورچانو حضور می یابیم، حس آسودگی و لذت به ما دست می دهد. از پیورزی ها باید به شکلی درست لذت برد اما سریعا باید به اهداف بعدی فکر کنیم؛ هدف کنونی ما راهیابی به جام جهانی است. احساسات همیشه همراه ما باقی می ماند. به در آغوش کشیدن لوکاتلی در ضربات پنالتی فکر می کنم؛ چنین لحظاتی فراموش نشدنی است و بیست سال بعد، این ها را برای نوه هایمان تعریف خواهیم کرد. روبرتو مانچینی معمار موفقیت ما بود. او همیشه به ما اعتماد به نفس و آرامش می داد. سه سال پیش اگر در مورد قهرمانی در یورو حرف می زدیم، فکر می کردند دیوانه شده ایم اما در عوض ما همیشه با آرامشی که مانچینی داشت، به کارمان ادامه دادیم. ویالی؟ خصوصیات اخلاقی او با مانچینی متفاوت است اما پیوند دوستی شان بسیار قوی است. صحنه ای که آن ها یکدیگر را پس از بازی با اتریش در آغوش کشیدند، هنوز هم مو به تن مان سیخ می کند.

هو شدن دوناروما در سن سیرو و مقایسه او با بوفون:

میلانی ها دوناروما را دوست ندارند. هر یک از ما انتخاب هایی انجام می دهیم که باید به این انتخاب ها احترام گذاشته شود، از طرفی هم باید به احساسات و افکار هواداران احترام بگذاریم. در کل فکر می کنم بازی مقابل اسپانیا در سن سیرو، موقعیت مناسبی برای هو کردن دوناروما نبود. دوناروما دروازه بان خاصی است و با دیگران تفاوت دارد، همان طور که بوفون متفاوت از هم نسلانش بود. زمان به ما نشان خواهد داد که آیا دوناروما می تواند به سطح بوفون برسد یا خیر اما شواهد نشان می دهد که دوناروما یک دروازه بان معمولی نیست و چیزهایی فراتر از دیگران دارد.

جدایی کریستیانو رونالدو از یوونتوس و آزادی بیشتر دیبالا:

مفتخرم که طی سال های اخیر با کریستیانو رونالدو هم تیمی بودم. او یک فرازمینی است و نامش همچون مارادونا و پله در تاریخ جاودانه خواهد بود. او باعث شد کل دنیای یوونتوس، تقویت و بهتر شود. جدایی رونالدو؟ او احساس می کرد باید در تیمی باشد که بازیکنانش برای او بازی کند و وقتی چنین اتفاقی بیفتد، رونالدو همیشه می تواند تعیین کننده باشد. او این را در تمام دوران فوتبالش ثابت کرده است، از جمله سال هایی که در یوونتوس بود. یوونتوس الان در حال گذراندن یک برنامه نوسازی است و طبیعی است که رونالدو بازی کردن در تیمی را انتخاب کند که در حال حاضر هدفش دستیابی سریع به نتایج و قهرمانی هاست. رونالدو 28 آگوست یوونتوس را ترک کرد. بهتر بود که او زودتر جدا می شد چرا که جدایی اش کمی به ما شوک وارد کرد و در ابتدای فصل، امتیازهایی را از دست دادیم. حالا دیبالا از تمام ویژگی های لازم برای درخشش برخوردار است. پس از جدایی رونالدو، فضا برای نشان دادن توانایی های فنی او فراهم شده است و این آزادی باعث می شود او تیم را رهبری کند.

تقابل با زلاتان ابراهیموویچ و اشتباه بونوچی برای انتقال به میلان:

خوش شانس بودم که مقطعی با زلاتان ابراهیموویچ هم تیمی بودم. او همان موقع هم غیرقابل توقف بود. سپس برای سال ها به عنوان رقیب با زلاتان روبرو شدم که طی این مدت با او جنگیدیم، گاهی اوقات از هم متنفر بودیم و گاهی اوقات یکدیگر را دوست داشتیم. می خواستیم زلاتان وقتی با ما روبرو شود، به دردسر بیفتد. پیوستن بونوچی به میلان ناامیدم کرد. آن میلان در برهه سختی قرار داشت؛ نه میلان کنونی بود و نه مثل رئال مادرید. انتخاب های هرکس شخصی است و باید به آن احترام گذاشته شود اما اگر این تصمیمش را به من اطلاع می داد، به او می گفتم که دارد اشتباه می کند. اگرچه بونوچی خودش هم خیلی سریع فهمید که پیوستن به میلان اشتباه بوده است.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻