لقب کورسو «پای چپ خدا» بود و یکی از بهترین هایی است که تاکنون در پست هافبک چپ بازی کرده است. یکی از اعضای "گرانده اینتر" که تکنیکش روی ضربات آزاد و سانترهای از کناره ها کلید موفقیت های تیم بود. او اولین بازی اش را در 16 سالگی برای اینتر انجام داد؛ ۴۱۳ بار برای نراتزوری به میدان رفت و همان افتخارات فاکتی و ساندرو ماتزولا را کسب کرد. گاهی از او انتقاد می شد که زیاد نمی دود اما واقعیت این بود که کورسو بسیار باهوش بود و ترجیح می داد بیشتر توپ در زمین بدود.
لوئیز سوارز اگر بهترین نباشد، یکی از بهترین بازیکنان تاریخ اسپانیا است. اولین و تنها بازیکن تاریخ اسپانیا که توپ طلا گرفت. او مانند هلنیو هررا از بارسلونا به اینتر رفت و در آن زمان رکورد تاریخ نقل و انتقالات را شکست. در ۹ سال، سوارز ۳۲۸ بازی برای نراتزوری انجام داد و ۵۵ گل به ثمر رساند. یک وینگر ظریف با لقب "آرچیتکت" که می توانست در پست هافبک بازیساز هم بازی کند. او هم کاملا بازیکنی چند پستی بود. سوارز ۷ جام بزرگ در میلانو به دست آورد.
قبل از آنکه فیلم مرد عنکبوتی به روی صحنه ها برود، والتر زنگا با لقب مرد عنکبوتی می درخشید. ایتالیا همیشه دروازه بان های بزرگی داشته و زنگا هم یکی از آنها بود. وی یکی از بهترین دروازه بان های نسل خودش در جهان بود. زنگا در میلان متولد شد و از کودکی هوادار اینتر بود. او ۲۳ سال با پیراهن نراتزوری به میدان رفت و یک قهرمانی سری آ، دو جام یوفا و سوپرجام ایتالیا را کسب کرد. او مانند یک شومن، استایل خاصی در دروازه داشت. جهش های باورنکردنی او باعث می شد بزرگترین مهاجمان جهان در آن زمان ناکام باشند و جمعیت را در مه آتزا به شور و شوق می‌رساند.
یک مدافع کامل؛ بورنیچ کابوس مهاجمان در دهه 60 بود. او تمام افتخارات را با اینتر کسب کرده است. چهار قهرمانی اسکودتو، دو قهرمانی کوپا ایتالیا و چهار قهرمانی بین المللی در کارنامه او ثبت شده است.
یک بازیکن همه کاره؛ خشونت و استحکام همراه با تکنیک، رهبری و کاریزما؛ شما باید امیدوار باشید ۱۱ لوتار ماتئوس برای ۱۱ پست خود در فوتبال داشته باشید. ماتئوس در حالی که بازیکن اینتر بود، پس از قهرمانی با آلمان در جام جهانی ۱۹۹۰، توپ طلا کسب کرد. دیگو مارادونا گفته بود ماتئوس سخت ترین حریفی بوده که با او مواجه شده است. اسطوره آلمانی ۱۱۵ بازی در سری آ انجام داد، ۴۰ گل به ثمر رساند و آن زمانی بود که نراتزوری با جووانی تراپاتونی در حال تولد دوباره بود. لوتار ماتئوس در سال ۱۹۸۹ اسکودتو کسب کرد و در سال ۱۹۹۱ نیز جام یوفا را با اینتر بالای سر برد. وی همچنین در سال ۱۹۸۹ سوپرکاپ ایتالیا را کسب کرد. واقعا تاسف آور بود که دوران حضور او در ایتالیا بیشتر از این نبود.
یک جنتلمن آرام و کاریزماتیک. برگومی مرد تک باشگاهی است و بیش از ۵۰۰ بازی در سری آ برای اینتر انجام داد. وی در جوانی، در زمان قهرمانی با ایتالیا در جام جهانی ۱۹۸۲، سبیل جذابی داشت و به همین دلیل در ایتالیا به او "Lo Zio" یا "عمو" می گفتند. او هفت سال کاپیتان اینتر بود و با اینتر 3 جام یوفا، یک اسکودتو، یک کوپا ایتالیا و یک سوپرکاپ ایتالیا کسب کرد. برگومی توانایی بازی در تمام خطوط دفاع را دارا بود و با 756 بازی دومین بازیکن با سابقه اینتر است.
هافبک هجومی و افسانه ای اینتر اولین بازی خود را در سن 18 سالگی انجام داد که درآن بازی معروف مقابل یوونتوس نه بر یک شکست خوردند. پس از آن شکست، دوران درخشان ماتزولای پسر آغاز شد و 170 گل با پیراهن اینتر به ثمر رساند. او تمام دوران فوتبالی خود را در اینتر سپری کرد. پسر والنتینو ماتزولای افسانه ای که به طوری تراژیک در فاجعه سوپرگا همراه با تیم "گرانده تورینو" درگذشت. ساندرو هم راه پدرش را در پیش گرفت و یکی از بزرگان ایتالیا شد.
هیچکس مانند جاچینتو فاکتی، "بازیکن اینتر بودن" را تعریف نکرد. مدافع چپ ایتالیایی هم در "گرانده اینتر" با هلنیو هررا کار کرد و ۴ اسکودتو، 2 لیگ قهرمانان، یک کوپا ایتالیا و دو جام بین قاره ای کسب کرد. او ۶۳۴ بار پیراهن آبی و مشکی بر تن کرد و به عنوان یک مدافع چپ، ۷۵ گل به ثمر رساند. فاکتی هم یک مرد تک باشگاهی بود. در سال ۲۰۰۶ اینتر تصمیم گرفت پیراهن شماره 3 او را بازنشسته کند. او در سال ۲۰۰۶ پس از مدت ها مبارزه با سرطان پانکراس، در ۶۴ سالگی درگذشت.
خاویر زانتی 19 سال فوق العاده را در اینتر سپری کرد و حکم "خدا" را میان طرفداران افراطی اینتر را دارد. در زمین فوتبال هیچکس استقامت "تراکتور" را نداشت و او را همیشه به عنوان کاپیتان اینتر در سه گانه ۲۰۱۰ به یاد خواهیم آورد. در سال 95 وقتی او از آرژانتین به اینتر آمد نوجوانی بی نام و نشان بود و پس از چهار سال با تلاش فراوان به کاپیتانی اینتر رسید و یازده سال بعد سه جام را بالای سر برد. زانتی با 858 بازی با سابقه ترین بازیکن اینتر است و سر انجام "ال تراکتور" در 41 سالگی کفش هایش را آویخت. اینتر پیراهن شماره ۴ او را بازنشسته کرد و پیشنهاد پست نائب رئیس به او داد.
وقتی اینتر و میلان در استادیومی به نام شما بازی می کنند، مطمئن می شوید که کاری جاودانه انجام داده اید. مه آتزا بیشتر عمر فوتبالی خود را در اینتر سپری کرد و رکورد دست نیافتنی 288 گل برای نراتزوری را ثبت کرده است. رکوردی که پس از 70سال هنوز پا برجا مانده است. اتفاقات خارج از زمین مه آتزا هم مانند اتفاقات داخل زمین او پر سر و صدا بود و همواره توسط ایتالیایی ها دنبال می شد.
کاری از گروه دارک💎 طرفداری
