مدل استفاده کنفدراسیون فوتبال آسیا از VAR با آنچه در دنیا دیده ایم، فرق دارد و به همین دلیل برخی تغییر تصمیم های داوران کمیک شده است، درست مثل برگرداندن شجاع خلیل زاده اخراجی به زمین یا رد کردن گل امارات با خنده های ساتو، داور ژاپنی که وقتی با دست مرکز زمین را به نشانه پایان بازی نشان داد، بازیکن اماراتی تصور کرد گلش را پذیرفته و شادی گل راه انداخت تا داور را به خنده وا دارد!
به گزارش طرفداری، شب گذشته تیم های امارات و عراق به مصاف هم رفتند و این بازی با نتیجه 2-2 به پایان رسید و این در حالی بود که تیم ملی امارات در لحظه آخر به گل رسید و به نظر می رسید توپ از خط دروازه عراق رد شده است اما داور با توجه به مکالماتش با اتاق VAR گل را قبول نکرد و در چنین صحنه دشواری تصمیم نهایی را اتاق VAR گرفت.
یکی از نکات عجیب رقابت های مقدماتی جام جهانی استفاده دل بخواهی از سیستم کمک داوری ویدیویی است چرا که این قضیه تیم ها را در شرایط برابر قرار نمی دهد برای مثال همین دیروز در بازی ایران و کره چندین صحنه نیاز به بازبینی جدی داشت اما واری در کار نبود و این در حالی است که در برخی از بازی ها صحنه های این چنینی برای بازبینی به VAR می رود و نظر داور عوض می شود.
صحنه جنجالی بازی امارات و عراق که داور روی این صحنه گل امارات را رد کرد
از استفاده دلخواه و نصفه نیمه سیستم کمک داور ویدیویی در بازی ها بگذریم، به نحوه به کارگیری آن در بازی ها می رسیم. با توجه به تعاریفی که از سیستم کمک داور ویدیویی شده این سازوکار نقش مشاوره ای برای داور دارد و این داور است که در نهایت تصمیم نهایی را می گیرد البته در صحنه هایی که نیاز به بحث نباشد و از پیچیدگی زیادی هم برخوردار نباشد، داور به نوعی درصد مشارکت اتاق VAR را افزایش می دهد و برای بازبینی شخصا سراغ مانیتور مخصوص نمی رود اما نکته عجیب در برخی بازی های آسیایی این است که داوران حتی در پیچیده ترین صحنه ها هم به مانیتور مراجعه نمی کنند و ظاهرا اصلا مانیتوری وجود ندارد و این اتفاق دایره اختیارات داور را محدود می کند و خود داور تصمیم نهایی را نمی گیرد و این در حالی است که در تمام دنیا غیر از قاره آسیا، VAR تنها نقش مشاوره ای دارد و همانند همیشه تصمیم نهایی را داور مسابقه می گیرد. داور مسابقه حق دارد هر تصمیمی را که به نظرش صحیح می آید، اتخاذ کند حتی اگر این تصمیم خلاف چیزی باشد که VAR می گوید.
در بازی شب گذشته هم توقع می رفت داور حداقل در صورت وجود مانیتور به آن مراجعه کند و در مجموع این نوع استفاده از سیستم کمک داور ویدیویی با قوانینی که برای این سازوکار تعریف شده، تفاوت دارد... وقتی داور ژاپنی برای تشخیص صحنه به سراغ مانیتور نرفت، این تصور ایجاد شد که شاید اصلا مانیتوری در کار نباشد اما گویا مانیتور هم بود و خود داور چنین تشخیصی نداد.
همان طور که در بازی های اروپایی می بینید، اگر در اتاق VAR کمک داوران ویدیویی متوجه اتفاقی شوند که از چشم داور دور مانده، در گوشی به او اطلاع می دهند و داور با مراجعه به نمایشگر کنار زمین صحنه را می بیند و تصمیم نهایی را می گیرد اما این جا انگار خبری از نمایشگر نیست و اقتدار داور در تمام لحظه ها زیر سئوال است.
توضیح تکمیلی: البته در برخی بازی ها مثل بازی عمان-ویتنام یا بازی چین و عربستان داور وقتی با توضیح کمک داور ویدئویی قانع نشد تصمیم خود را برگرداند، سراغ مانیتور رفت و خودش تصمیم گرفت.
به گفته یکی از کارشناسانی که در دوره VAR زیرنظر کنفدراسیون فوتبال آسیا شرکت کرده، در برخی صحنه ها که داور متوجه اتفاق نمی شود یا تردید دارد دقیقا چه اتفاقی رخ داده از داوران مستقر در اتاق فرمان کمک می گیرد و آنها نظرشان را به او می گویند. به گفته این کارشناس، تمامی بازی هایی که در آن از سیستم هاک آی استفاده می شود، یک مانیتور کنار زمین قرار دارد اما تصمیم با داور است که سراغ مانیتور برود یا نه. استفاده از سیستم کمک داور ویدیویی جدا از مواقعی که اپراتور چیزی را می بیند و به داور اطلاع می دهد (مثل تشخیص بازیکن امارات در آفساید که باعث بازگشت شجاع خلیل زاده به بازی ایران و امارات شد) یا داور سوالی از اتاق فرمان می پرسد (مثل صحنه برخورد شجاع و مهاجم امارات که داور از اتاق فرمان پرسید برخورد داخل محوطه بوده یا بیرون)، سه مرحله دارد؛ مرحله اول این است که دستگاه آلارم می دهد در این صحنه اتفاقی از چشم داور پنهان مانده، سپس داوری که در اتاق فرمان نشسته صحنه را بازبینی می کند. در مرحله دوم این داور از اتاق فرمان با داور داخل زمین ارتباط رادیویی برقرار می کند و موضوع را به او می گوید و در مرحله سوم این تصمیم با داور است که یا توضیح او را نشنیده بگیرد، یا توضیح را بپذیرد و نظر اتاق فرمان را اعمال کند و یا سراغ مانیتور برود و خودش فیلم را ببیند.
