اتحادیه L.F.C.U با افتخار تقدیم می کند.
لیورپول و منچستر سیتی، عصر یکشنبه در ورزشگاه خانگی لیورپول، انفیلد، به دیدار هم رفتند و طی یک جدال نفس گیر دو تیم به مساوی 2 - 2 رضایت دادند. این بازی مانند بازی های چند سال اخیر این دو تیم به یاد ماندنی و جذاب بود. در پنج بازی آخر بین این دو تیم 19 گل رد و بدل شده است که نشان دهنده زیبایی این مسابقه است. همچنین این بازی به خاطر جایگاه این دو تیم در جدول، از اهمیت زیادی نیز برخوردار بود.
منچسترسیتی با 4 برد، یک مساوی و یک باخت به دیدار لیورپول آمد. دروازه تیم آبی پوش در 6 بازی لیگ، تنها 1 بار باز شد که حاکی از استحکام دفاعی منچسترسیتی است. با این وجود شکست در برابر پاریسن ژرمن آنها را برای دیدار با لیورپول گوش به زنگ کرد. پپ گواردیولا ایلکای گوندوغان، بنجامین مندی و زینچنکو را به علت مصدومیت در اختیار نداشت. با این حال به جز حضور گابریل ژسوس به جای رحیم استرلینگ تغییری در ترکیب سیتی نسبت به بازی اخیر آنها دیده نشد. در سوی دیگر، تیم بندر مرسی ساید به عنوان صدر نشین به مصاف سیتی می آمد. لیورپول با 15 گل بهترین تیم از این نظر بود. قرمز ها با 4 برد و 2 مساوی تیم شکست ناپذیر لیگ بودند و با برد پر گل مقابل پورتو به جدال مردان پپ آمدند. یورگن کلوپ هم در ترکیب برنده اش تغییری نداد.
نیمه اول با حملات پی در پی تیم میهمان آغاز شد و آنها به لیورپول امان ندادند. اما دفاع لیورپول با اینکه کمی متزلزل نشان می داد مقاومت کرد؛ البته بی دقتی مهاجمان سیتی را هم باید در نظر گرفت. در دقیقه 20 بازی برناردو سیلوا با تکنیک ناب خود مدافعان لیورپول را رقصاند و با یک پاس زیبا موقعیت خوبی برای فیل فودن ایجاد کرد ولی بازیکن جوان به خوبی از این موقعیت استفاده نکرد. بیشتر حملات بازی از سوی فیل فودن انجام می گرفت و در اکثر موارد شوت آخر را هم او می زد. اما با این حال اگر میلنر نبود چه بسا فودن خطرناک تر ظاهر می شد. میلنر با خطا یا بدون خطا او را تقریبا مهار کرد. به طور خلاصه منچسترسیتی نیمه اول هر بلایی سر لیورپول آورد ولی موفق به گلزنی نشد.
بعد از پایان بازی در نیمه اول کلوپ شتابان به سوی رختکن رفت. او حرف هایی زیادی با بازیکنانش داشت چرا که آنها اصلا خوب نبودند. صحبت های کلوپ جواب داد و ما در نیمه دوم شاهد یک لیورپول متفاوت بودیم. لیورپول فشار زیادی را وارد می کرد و نهایتا در دقیقه 59 روی حرکت بسیار زیبای صلاح، مانه اولین گل لیورپول را به ثمر رساند. با اینکه در مجموع منچسترسیتی بیشتر حمله کرده بود ولی این لیورپول بود که اولین گل بازی را به ثمر رساند. 10 دقیقه بعد روی حرکت گابریل ژسوس، فیل فودن نتیجه را مجددا مساوی کرد. سیتی عین آب خوردن به گل رسید.
بازی لحظات طوفانی را سپری می کرد. دقیقه 76 صلاح دفاع منچستر سیتی را در هم کوبید و توپ را به زیبایی به تور منچستر سیتی چسباند. اما دیری نپایید که شوت دی بروین با برخورد به جوئل ماتیپ دروازه آلیسون بکر را برای بار دوم باز کرد. هیجان بازی نخوابید. در دقیقه 86 فابینیو در موقعیت خوبی قرار گرفت ولی موفق به گلزنی نشد. البته نمی توان او را سرزنش کرد چرا که اولا او یک هافبک دفاعی است و ثانیا تکل رودری رو پای او بی نظیر بود. بازی با نتیجه 2 - 2 به پایان رسید. منچستر سیتی توانست در انفیلد مساوی بگیرد که نتیجه مثبتی است. در طرف دیگر لیورپول هم باید شکرگزار باشد که در نیمه اول مهاجمین سیتی از موقعیت هایشان به خوبی استفاده نکردند.
در ادامه تحلیل دو تن از از اعضای اصلی L.F.C.U را می خوانیم. مهزیار بشیری برایمان نوشت :
خب دیروز لیورپول و منچستر سیتی یه بازی تماما هیجان رو به اجرا گذاشتن و حالا باهم از بُعد دیگری این بازی رو می‌بینیم.
رویکرد سیتی از اول بازی مشخص بود، گگن پرسینگ و از کار انداختن خط هافبک لیورپول. ولی چطوری؟ گواردیولا خط هافبک لیورپول را بین خط هافبک و حمله خودش گیر انداخت. سه بازیکن خط هافبک لیورپول توسط سه هافبک سیتی مارک شده بودن و مهاجم ها، با درست کردن تله، هافبک ها رو وادار به پاس رو به عقب و یا لانگ بال های بی هدف برای مهاجمین لیورپول میکردند. این اتفاقی بود که در تمام نیمه اول شاهدش بودیم و به علت عملکرد ضعیف فول بکای لیورپول، تقریبا لیورپول تمام نیمه رو زیر پرس گذروند. تاکتیک حمله سیتی هم مشخص بود. استفاده از اینورتد فولبک و خلاقیت دی بروین و برناردو. این تاکتیک به این صورت بود که مثلا کانسلو با توپ به نیم فضاها میرسید و اونجا با فرار های برناردو و یا گیریلش نظم دفاعی لیورپول رو بهم می‌ریختند و برای فودن موقعیت می‌ساختند. اما نیمه دوم کلوپ وینگرهاشو به کمک خط هافبکش فرستاد که موفقیت آمیز هم بود و لیورپول را از زیر پرس درآورد. سیتی نمیتوانست خط هافبک لیورپول را مثل نیمه اول تحت فشار بگذارد و آزادی عمل فولبک های لیورپول هم بیشتر شد. کرتیس جونز که عملا تنها مهره خلاق لیورپول بود راه افتاد و یکی از حرکاتش زمینه ساز گل دوم شد.
SEPEHR🌟 LIVERPOOL این گونه بازی را تحلیل کرد :
در نیمه اول پر اشتباه بودیم. اما در پرسینگ عالی بودیم. رییس می خواست مانند بازی با پورتو، رابرتسون را محور تیم قرار بدهد. و پپ هم به همین خاطر تراکم بازیکنان در سمت راست زمینش را بالا برده بود. توپ مدام بین ویرجیل و ماتیپ جا به جا می شد تا با بازی مستقیم توپ را از هافبک‌های سیتی رد کنیم. در چند صحنه هم موفق بودیم. همچنین کلوپ سعی کرد با پرسینگ شدید و استفاده از اشتباهات بازیکنان سیتی به دروازه انها نزدیک بشود. که در این مورد هم موفق بودیم ولی نتوانستیم گل بزنیم. وقتی نیمه اول تموم شد و کلوپ فهمید که دارد بازی را به پپ می‌بازد، دست به تغییر زد. مانه و ژوتا را جلوتر از قبل بازی داد و هندرسون و صلاح را یک خط عقب تر متمایل به سمت راست استفاده کرد (کانسلو نقطه ضعف خط دفاعی سیتی بود) و این کار به خوبی جواب داد و همه گل های ما هم از همان سمت بود. اما مشکل بزرگ تر حل نشده بود. میلنر توان دفاعی در برابر فودن سرعتی نداشت. و این جا، جایی بود که گل اول رو خوردیم. میلنر بعد از گل اول دیگه کارایی نداشت و جایش را به گومز داد که سرعتی بود. فابینیو و جونز نمی‌توانستند جلوی خط هافبک سیتی کاری کنند. از طرفی رابطی نبود که خط دفاع را به حمله وصل کند. عملا هافبک‌های سیتی آزادانه بازی میکردند. خلا آرنولد و تیاگو به شدت داشت حس می شد. بابی فیرمینو به زمین آمد تا هندرسون عقب تر برود و خود بابی نقش طراح و فضا ساز را برای صلاح و مانه بازی کند. که البته این نقشه هیچوقت عملی نشد. در کل نیمه دوم عالی بودیم و نیمه اول خوب نبودیم. به نظرم به کلوپ اثبات شد که ترکیبمون توانایی جنگ مستقیم با سیتی و چلسی رو نداره. باید قبول کنیم که بابی فیرمینو دیگه در حد ترکیب اصلی لیورپول نیست. بهتر هست به فکر یه مهاجم نوک جدید باشیم. :(
