رپتور یک جنگنده نسل پنجمی شکاری برتری هوایی است.
در فرآیند طراحی این جنگنده چالاکی و عملکرد پروازی بالا و پنهان کاری در اولویت بود.
رپتور با بکار رفتن مواد کامپوزیت در بدنه و مجهز شدن به موتورهای قدرتمند ، بال با مساحت زیاد ، ضریب بار بالا ، نسبت رانش به وزن بالا (۱.۰۷) و بارگذاری بال پایین (۷۷ پوند بر فوت مربع) است.
به علاوه با ناپایدار بودن ذاتی هواپیما ، رپتور بسیار چالاک است و برای هر جنگنده ای در داگفایت می تواند خطرناک باشد.
کابین رپتور به شکلی طراحی شده که از فشار پایین تر 3-(g) تا بالای 9g ، فشاری به خلبان وارد نمی شود و احتمال بی هوشی خلبان در مانورهای سنگین بسیار پایین است.
سیستم هیدرولیک نیز به شکلی ساخته شد که وقتی رپتور در حال پرواز به یک سمت است به هیچ وجه از مسیر خود منحرف نمی شود.
با توجه به ناپایدار بودن رپتور ، پرواز این هواگرد بدون استفاده از سیستم پرواز با سیم غیر ممکن است.
از این رو این پرنده مجهز به یک سیستم پرواز به سیم چهار کاناله است که پیوسته با انجام محاسبات و کنترل سطوح کنترلی ، پایداری هواپیما را حفظ می کند.
این ناپایدار بودن ، به علاوه بارگذاری بال پایین ، نسبت به رانش و ضریب بار بالا باعث می شود تا با کمترین حرکت ، بالچه های کنترلی جنگنده بیشترین واکنش را نشان داده و چالاکی بسیار بالایی داشته باشد.
رپتور دارای طراحی بدنه با تغییرات مساحت ملایم و سطح بدنه منحنی شکل است ، تا در وهله اول امواج راداری را منحرف کرده و باعث کاهش سطح مقطع راداری شود و از جدایش لایه مرزی و ایجاد جریان گردابه ای و تولید درگ القایی جلوگیری کند.
تمامی جنگ افزارهای رپتور هم برای کاهش سطح مقطع راداری هواگرد در درون بدنه حمل می شود.
رپتور در زیر بال خود هم می تواند تسلیحات را حمل کند ولی این مسئله باعث افزایش سطح مقطع راداری پرنده می شود.
بال های رپتور به شکل ذوزنقه ای است.
این نوع بال با پسگرایی لبه حمله باعث کاهش سطح درگ اصطکاکی شده و دسترسی به سرعت بالا را راحت تر می کند.
این پسگرایی بال ، خود باعث عقب تر رفتن مرکز آیرودینامیکی و افزایش فاصله آن از مرکز ثقل و در نهایت باعث افزایش ناپایداری و چالاکی پرنده می شود.
پسگرایی بال افزایش جریان گردابه ای نوک بال را در پی دارد که باعث افزایش درگ القایی می شود.
