به گزارش طرفداری، "از فرش تا عرش" مناسب ترین عبارت برای داستان سرگذشت پرسپولیس طی 6 فصل اخیر بوده است؛ آن ها در این سال ها دو بار به فینال آسیا رسیده اند و این در حالی بود که این تیم در طول تاریخ چند ده ساله اش با اسطوره هایی مثل علی پروین، مهدی مهدوی کیا، ناصر محمد خانی و ... نتوانسته بود این امر را محقق کند اما چه اتفاقی می افتد تیمی که ابتدای لیگ پانزدهم در اوج نا امیدی به سر می برد حالا حتی در روز هایی هم که از وضعیت خوبی برخوردار نیست به اهدافش دست پیدا می کند؟ در مورد دلایل موفقیت این تیم در سال های اخیر صحبت های زیادی مطرح شده است و ما هم حالا سراغ فاکتوری می رویم که این تیم را از هر تیم دیگری متمایز می کند...
یک قاعده کلی برای قهرمانی در هر تورنومنت وجود دارد و آن هم پیروزی در روزهایی است که تیم شما عملکرد درخشانی ندارد، در فوتبال هیچ تیمی نمی تواند در هر بازی بهترین عملکرد و کیفیت را از خود نشان دهد و بدون افت این روند را ادامه دهد و این قضیه همان چیزی است که این ورزش را محبوب تر از هر پدیده دیگری کرده است چرا که موفقیت هیچ تیمی تضمین شده نیست، پس تیم شما باید گذر از روز هایی که مورد حمله حواشی و مشکلات زیادی قرار گرفته را بلد باشد.
پرسپولیس، در آغاز راه...
به تورنمنت های معتبر اروپایی سال های گذشته نگاهی بیاندازید، ایتالیا در حالی به قهرمانی یورو 2020 می رسد که مقابل اتریش در روز بدش این تیم را شکست می دهد، پرتغال در حالی به قهرمانی یورو 2016 می رسد که با کیفیت پایینی در مرحله گروهی وارد رقابت ها شد و فاصله ای تا حذف شدن نداشت، آلمان در سال 2014 در حالی قهرمان جام جهانی می شود که در روز بدش مقابل الجزایر صعود می کند، در جام جهانی 2010 اسپانیا در حالی بر بام فوتبال جهان می ایستد که با نمایش هایی نه چندان درخشان مقابل تیم هایی مثل سوییس و پاراگوئه به نوعی گلیم خود را از آب می کشد و به قهرمانی می رسد. از این نمونه ها در فوتبال زیاد وجود دارد و در واقع یک تیم قهرمان نیاز نیست در تمام بازی ها از رقیب خود سر باشد و تنها باید در روزهایی که حال خوبی ندارد، شرایط سخت را مدیریت کند. این کنترل و مدیریت چنین روزهایی مستلزم یک چیز است و آن هم ذهنیت و شخصیت برنده است.
برانکو ایوانکوویچ امروز در مصاحبه ای اعلام کرد من از پرسپولیس تیمی ساخته ام که می تواند 10 سال بر فوتبال ایران آقایی کند و اگر به ریشه این صحبت توجه کنیم متوجه دلیل موفقیت این سال های پرسپولیس می شویم.
روزی که شکست در دربی هم نتوانست پرسپولیس را از اهدافش دور کند
موفقیت پرسپولیس به دلیل ذهنیت برنده و شخصیتی است که در این تیم در طول سال ها به تدریج شکل گرفته است. به فصل گذشته رقابت های لیگ نگاهی بیاندازید، در روز هایی که بازی های این تیم به دلیل رقابت های آسیایی به تعویق می افتاد، در میانه های جدول سیر می کردند و با تساوی مقابل تیم هایی مثل نساجی و ذوب آهن و باخت مقابل آلومینیوم از قهرمانی دور شدند اما مدیریت پرسپولیسی ها در این شرایط سخت و پیروزی های حداقلی مقابل تیم های دیگر آن هم در روز هایی که نتیجه مساوی بسیار عادلانه بود، این تیم را به کورس قهرمانی برگرداند و این تنها و تنها به شخصیت برنده این تیم برمی گردد. در این بین نمی تواند منکر کیفیت فنی این تیم شد و قطعا این قضایا هم پیش زمینه همین ذهنیت و شخصیت است، شخصیت برنده به هیچ عنوان بدون کیفیت حداقلی به وجود نمی آید...
پرسپولیس در فینال آسیا
یک جمله معروف است که می گوید؛ “استمرار ذهنیت برنده بودن” است که “شخصیت برنده” را می‌سازد. برنده‌ها همواره و همیشه به دنبال برنده شدن هستند و دست‌اندازها و مشکلات مسیر و باخت‌های مقطعی آن‌ها را از هدف والایی که به‌دنبال آن هستند باز نمی دارد. برای پرسپولیسی ها تفاوتی ندارد که فصل را کجای جدول آغاز کنند یا چه قرعه ای در انتظار آن ها است، آن ها دارای یک شخصیت برنده هستند و با همین شخصیت توانایی شکست هر رقیبی را دارند...
روزهایی را به یاد بیاورید که پرسپولیس با برانکو، در لیگ پانزدهم در قعر جدول بود. برانکو آن زمان برای بیدار کردن بازیکنانش از خواب، مصاحبه ای انجام داد و گفت: با کمال گتوزو، احمد جرارد، رامین دنی آلوز و ... چرا پایین جدول هستیم. او تلاش کرد به شاگردانش بفهماند به جای داشتن لقب بزرگ، باید ذهنیت برنده داشته باشند تا خودشان بزرگ شوند. این ذهنیت برنده را برانکو برای شاگردانش ساخت و حالا به مرور آن ذهنیت برنده تبدیل به شخصیت برنده شده است.
