گودرز حبیبی یکی از شهیرترین مردان تاریخ فوتبال ایران در مستطیل سبز، مربی گری و عرصه مدیریت ورزشی است. او از خانواده بزرگ فوتبالی چهره شد که بزرگانی دیگر چون حسن و منوچهر حبیبی در آن به فوتبال ایران معرفی شده بودند.
او سال ها مدیر ورزشگاه تختی هم بود اما بی شک زرین ترین بخش کارنامه او در ورزش به دوران اعتلای تیم سایپا در فوتبال ایران برمی گردد. تیمی که در فاصله سال های 69 تا 72 از دسته 3 تهران به دسته اول آمد و بعد از قهرمانی در مسابقات تهران و سوپرجام تهران و برتری برابر پرسپولیس، استقلال و سایر بزرگان، قهرمان سوپرجام و لیگ فوتبال کشور شد. در کارنامه گودرز حبیبی قهرمانی با تاج در مسابقات جام باشگاه های آسیا، لیگ کشور و جام حذفی کشور به عنوان بازیکن دیده می شود.
به گزارش طرفداری، گودرز حبیبی تیم منتخب خود را به شرح زیر انتخاب کرد:
محمد بیاتی را به عنوان دروازه بان تیم انتخاب می کنم. با اینکه کمتر بازی او را دیده اند اما باید بگویم او از همه گلرهای تاریخ فوتبال ایران بهتر بود.
محمد رنجبر در دفاع خونسرد و عالی و مطمئن بازی می کرد و از بهترین های تاریخ فوتبال ایران بود. حسن حبیبی نه اینکه برادر خودم باشد اما برای فوتبالیست های آن دوران که از زمان سنت به دوره مدرنیسم پا می گذاشتند، حسن آقا یک الگوی تمام عیار بود. یک فوتبالیست محکم، مطمئن و باهوش.
محراب شاهرخی در چپ و راست عالی بود. دوره اوج درخشش او به میانه دهه 40 برمی گردد. هرچند خیلی زود از دوره اوج فاصله گرفت اما هنوز آن دوران درخشش را فراموش نمی کنم.
توضیح طرفداری: محراب شاهرخی قبل از کشف ابراهیم آشتیانی در دوره رایکوف، دفاع راست تیم ملی و شاهین بود اما با اوج گیری آشتیانی در پرسپولیس، محراب شاهرخی در این تیم به سمت چپ منتقل شد. هفته گذشته نام محراب شاهرخی به عنوان مدافع چپ در فرم ... وارد تیم منتخب قرن شد اما گودرز حبیبی که روبروی محراب شاهرخی بازی کرده، ترجیح داد او را به عنوان مدافع راست در تیم منتخب بگنجاند.
مصطفی عرب دفاع چپی مدیر و مدبر و کاربلد بود و یادم می آید اولین بازیکنی بود که توانست 50 بار در تیم ملی بازی کند.
پرویز قلیچ خانی مقابل مدافعان یک بازیکن کامل و یک ستون اصلی برای تیم های فوتبالی بوده، خیلی خوب هم به جلو می رفت و با مهاجمان تیم ارتباط فنی برقرار می کرد.
علی پروین کامل ترین بازیکن خط میانی است که من در عمر فوتبالم دیدم. یک رهبر به تمام معنای داخل میدان پرسپولیس و تیم ملی بود و با وجود او فوتبال ایران داشتن یک ابر ستاره برخوردار بود.
ایرج دانایی فرد را خیلی ها به جام جهانی و گلش به اسکاتلند می شناسند ولی او سال های طولانی درخشش را در تیم های فوتبال پاس، عقاب و تاج داشت.
علی کریمی تکنیک بی نظیری داشت و حق او فراتر از چیزی بود که به آن رسید.
علی دایی اسطوره ملی فوتبال ما است و در فهرستم او را بهترین بازیکنی می دانم که تاریخ فوتبال ایران به چشم دید.
حسن روشن فوق العاده باهوش و با استعداد بود. حیف که دوران اوج او هم چندان بلند نبود. با این حال حسن بی شک از بهترین و بزرگ ترین اسطوره های فوتبال ایران است.
گودرز حبیبی در بخش بهترین بازیکنان قرن به ترتیب از علی دایی، علی پروین و حسن حبیبی نام برد. پیشکسوت فوتبال ایران همچنین حسن حبیبی و رایکوف را به عنوان بهترین مربیان و محمد صالحی را بهترین داور قرن انتخاب کرد.
در بخش بهترین تیم ابتدا گودرز حبیبی تیم تاج سال های 49 و 50 را به عنوان تیم قرن انتخاب کرد اما وقتی به او سایپای سال های 70 تا 72 را یاداوری کردیم گفت:
با خودم گفتم اگر تیم خودم را انتخاب کنم فردا یک عده بگویند از خودش تعریف کرده، اگر خودستایی نباشد آن تیم سایپا هم رویایی بود.
توضیح طرفداری: گودرز حبیبی در سال 70 تیم کارگری سایپا را تحویل گرفت و این تیم را ظرف سه سال در دسته سوم، دوم و اول کشور، همچنین سوپرجام و باشگاه های تهران قهرمان کرد. باورش سخت است اما گودرز حبیبی با سایپا از دسته های پایین تر با قهرمانی تا رده اول فوتبال باشگاهی ایران آمد و همان تیم را در حضور پرسپولیس و استقلال و پاس، قهرمان ایران کرد. نظیر این کار را اوتو رهاگل در کایزرسلاترن انجام داد.
گودرز حبیبی در بخش برترین ورزشکاران قرن نیز از جهان پهلوان تختی، عبدالله موحد و محمد نصیری نام برد.
فرم نظرخواهی تکمیل شده گودرز حبیبی
