ایران تالشاین هم از اخر و عاقبت تیمی، که در حضور رییس وقت سازمان تربیت‌بدنی جشن صعود گرفت، اما بعدها دولتها و اراده‌های بیرونی را عامل ناکامی‌هایش دانست. تیمی که چند فصل بهترین بازیکنان مملکت را مفت و مجانی به عنوان سرباز در اختیار گرفت، اما همزمان عده‌ای روی سکوهای استادیومش شعارهای قبیح دشمن شادکن سر دادند. تیمی که نصف استادیوم میزبانش را می‌گرفت، اما باز داعیه مظلومیت داشت. تیمی که بزرگترین استادیوم ساخته شده بعد از انقلاب را پشت قباله‌اش انداختند، اما همچنان خودش را قربانی تبعیض می‌داند!!
