صعود ایتالیا به فینال یورو 2020، از جهات مختلف، تغییر اساسی در فرهنگ فوتبال این کشور را برجسته کرد. تیم روبرتو مانچینی جوان، پر جنب و جوش و ماجراجو بود، در خط میانی خلاق و تکنیکی و در حمله پر تلاش و درخشان. تیمی سخت کوش و جوان شده، البته نه در همه خطوط. با اینکه مانچینی بعد از 3 سال کار مستمر توانست تا اندازه ای رویکرد مدرن و تهاجمی به تیم تحت هدایتش تزریق کند اما به کلی از میراث با ارزش آتزوری عبور نکرد و دفاع مستحکم سنتی لاجوردی پوشان را حفظ کرد، دفاعی که در بیشتر بازی های جام از زوج شناخته شده کیلینی و بونوچی تشکیل شده بود.
پیرمردهایی با مجموع سنی بیش از 70 سال، صخره های مستحکمی که آخرین میراث به جا مانده از ایتالیایی بودند که همه می شناختیم و در سال های پایانی دوران بازیگریشان همچنان نقطه قابل اتکای روبرتو مانچینی در لحظات سخت بازی با اسپانیا و انگلیس بودند و در نهایت به ستاره های تیم در این رقابت ها تبدیل شدند. "چیزی که شاید ایتالیا می داند و سایر کشورها نمی دانند این است که مدافعان با افزایش سن بهتر می شوند. شما همیشه در حال یادگیری هستید. با تجربه بیشتر، راه حل های بیشتری دارید. شما می دانید در هر شرایطی چه باید بکنید، زیرا قبلاً آن را دیده اید. این حتی زمانی رخ می دهد که 34 یا 35 ساله باشد." این ها صحبت های آندره آ بارتزالی همبازی و هم تیمی سابق لئو و جورجو است. تا همین اواخر ، بونوچی و کیلینی برای یوونتوس و ایتالیا یک جفت نبودند، بلکه بخشی از یک سه گانه بودند که بارتزالی آن را تکمیل می کرد، تا اینکه آندره آ ابتدا در سال 2018 از رقابت های بین المللی کنار رفت و چند ماه بعد به طور کامل از فوتبال کناره گیری کرد.
هر یک، در آن مثلث دفاعی، نقش خود را داشت، کیلینی "تهاجمی"، بونوچی "مترونوم" و بارتزالی "پروفسور" بود. کیلینی در مورد بارتزالی می گوید: "او همیشه در زمان مناسب در مکان مناسب قرار دارد ." از نظر بونوچی ، بارتزالی "نمونه" بود. او اضافه می کند: "آندره آ در یک به یک شکست ناپذیر است". کیلینی فکر می کند بونوچی را بهتر از همسرش می شناسد و توصیف بارتزالی درباره کیلینی اینگونه است: "جورجو مدافعی است که باید حریف را لمس کند. او از هوش اش در کنار قدرت بدنی بالایش برای گرفتن فضا از بازیکن حریف استفاده می کند. این نوع دفاع در حال حاضر به طور فزاینده ای نادر است. من نمی خواهم بگویم او یکی از آخرین مدافعان بزرگ ایتالیایی است، اما او این گنجینه و سنت را در درونش دارد." ماتیاس دلیخت چیز دیگری در کیلینی می بیند، "به نظر می رسد که او یک آهن ربا در سر خود دارد." به هر ترتیب و با وجود سن بالا، آنها هنوز اینجا هستند، در بالاترین سطح بازی، از نظر بارتزالی این نشان دهنده "حرفه ای بودن ، فداکاری، و آمادگی جسمی و روحی آنها است. این راز بزرگ آنهاست که چرا می توانند برای این مدت طولانی در این سطح ادامه دهند." و این، هنر در حال مرگ "دفاع کردن" است.
اگر شما در فینال یورو هوادار انگلیس بودید باید از کیلینی متنفر باشید، فراتر از این، اگر عاشق فوتبال تهاجمی و زیبا هستید هم جورجو کیلینی کسی است که شما را نا امید می کند زیرا او آخرین سربازیست که در مقابل توپ و دروازه خودی می ایستد و جادوی حمله را نابود می کند. به عنوان یک مهاجم وقتی به او می رسید لبخندی سرد در انتظار شماست، دوستانه اما توام با بی رحمی. حق انتخاب با شماست که توپ را فراموش کنید یا درد بکشید چون کیلینی اجازه ادامه دادن مسیر را به شما نمی دهد. اگر از روزی که شروع کرد او را دنبال کرده باشید احتمالا حداقل یکبار این جملات را به خودتان گفته اید: " این دیگه کیه؟! با این قیافه و طرز دویدن، یه جوری پا به توپ میشه که آدم انتظار داره هر لحظه پاهاش به هم گیر کنن و بخوره زمین. دفاع چپ؟! یعنی میراث مالدینی قراره به این برسه ؟! این یه رسواییه" و متاسفانه در بیشتر موارد حق با شما بوده است.
هرچند او به مرور توانایی هایش را به مرکز دفاع منتقل کرد و البته نه به صورت کلاسیک اما در هر زمان که نیاز باشد می تواند به یاد روزهای جوانی اش در پست دفاع چپ در خط دفاع چهار نفره به بازی گرفته شود. در واقع این خصوصیت منحصر به فردش در تطبیق با شرایط و انعطاف برای بازی در دفاع سه و چهار نفره گره گشای مانچینی در بازی فینال برابر انگلیس بود. انگار جورجو به دنیا آمده بود تا در 36 سالگی به تابستان 2021 و این بازی ها برسد. جایی که حالا دیگر چهره اش متناسب با سن و سالش شده و توانایی هایش به حدی از کمال رسیده که جای هیچ تردیدی برای کسی باقی نمی گذارد. فصل 21-20 زمانی بود که او بالاخره جایگاهش را در لیست شگفت انگیر برترین مدافعان تاریخ فوتبال ایتالیا به دست آورد و بعد از گرفتن عکس یادگاری در حال بالا بردن جام سوپرکاپ ایتالیا با یوونتوس و حضور در کنار بوفون افسانه ای در قهرمانی جام حذفی، به یورو رسید تا تاجگذاری انجام شود و در کنار بالا بردن جام قهرمانی یورو به عنوان کاپیتان، لحظاتی به یاد ماندنی مثل شوخی با جوردی آلبا قبل از ضربات پنالتی با اسپانیا، در آغوش گرفتن لوکاتلی بعد از اینکه اولین پنالتی تیم را خراب کرده بود و یا گرفتن بوکایو ساکا در فینال را به عنوان امضاهای جاودان ایتالیا در این جام ثبت کند.
گلزنان بزرگ آمار گل خود را برای به رخ کشیدن استعدادشان دارند، اما مدافعان چنین تجملاتی ندارند. در حالی که نگاه دقیق تر به آمارها نشان می دهد که آنها چند بلاک و تکل موفق داشته اند، اما اکثر آنها عمیق به نظر نمی رسند و بنابراین ممکن است دستاوردهای یک مدافع به طور مناسب در کتاب های تاریخ ثبت نشوند. به همین دلیل قبل از تجلیل از یک بازیکن دفاعی، باید زیبایی های حفاظت از دروازه را توصیف کرد، هرچند که کار بسیار سختی است که نظرها را به تمجید از این بخش تاریک از فوتبال جلب کرد. با این حال، کیلینی به عنوان یک مدافع افسانه ای ایتالیایی، تقریباً به سبکی کلاسیک، در قلب هواداران زنده خواهد ماند. بعنوان مردی با مدرک کارشناسی اقتصاد و تجارت و کارشناسی ارشد در مدیریت بازرگانی از دانشگاه تورین، آن هم در شرایطی که از 6 سالگی فوتبال حرفه ای را آغاز کرده و این همه دستاورد در دو جبهه شگفت انگیز به نظر می رسد مگر اینکه کلودیو، برادر دوقلوی جورجو در بعضی از بازی ها و کلاس به جای او شرکت کرده باشد.
کاپیتان یوونتوس در حالی هفدهمین فصل متوالی حضورش در یوونتوس را آغاز می کند که یکی از وفادارترین بازیکنان به یک باشگاه در بین شاغلین لیگ های معتبر اروپایی است و چند روزی بیشتر از تولد 37 سالگی اش نمی گذرد. دیدن او در این سن و سال و استایل در قلب دفاع یووه بسیار راحت تر از پذیرش این است که او هم روزگاری جوان بوده. آلگری او را بهترین مدافع دنیا می داند و والتر ماتزاری مربی سابق او در لیوورنو اعتقاد دارد او نیروی طبیعت است و به تنهایی می تواند سه بازیکن را مهار کند. با غیرت، تنومند و در عین حال با هوش، مثل یک بولدوزر که موتور فراری و رنگ قرمز دارد. با فریادهای از سر خوشحالی منحصر به فردش بعد از یک تکل یا بلاک بی نقص (مانند بازی با ترکیه در یورو) و لبخند بدقواره ای که تنها روی صورت او جذاب به نظر می آید. هیولایی که هم دوستش دارید و هم از او متنفرید. او به اصطلاح ایتالیایی ها انقدر پاستا خورده که می تواند همچنان تجربیاتش را برای موفقیت تیم ملی در اختیار مانچو قرار دهد و این رویا را داشته باشد که شاید شانس حضور در جام جهانی قطر را به دست آورد. روبرتو مانچینی یک مربی کارکشته است و به خوبی این نکته را می داند که، مهاجمان می توانند بازی ها را ببرند اما برای تضمین قهرمانی، شما به کسی مثل جورجیو کیلینی احتیاج دارید.
