sadegh rostamiاین کشوره کشوریه که مردا توش برده ن از یه پسر با یه دختر از 7 سالگی شروع میکنه درس خوندن و 22 سالگی درسشون تموم میشه حالا 2 سال پسر باید بره سربازی و دختر وارد بازار کار میشه موقعیت های شغلی تقریبا 50-50 هست و به خاطر 1001 دلیل دختره راحت تر کار پیدا میکنه
حالا تو همین جامعه تمامه مسئولیت اقتصادی از جمله خونه و ماشین بعهده پسره خودشو اول زندگی باید مقروض کنه به دختر چیزی به عنوان مهریه جواهرات باید برای دختر بخره .خرجی زندگی تحت عنوان نفقه به عهده پسره. تازه وسایل خونه و جواهرات و لباسی که باید برای دختر بخره هیچ
حالا چندتا امتیاز آبدوغ خیاری هم به مردا دادن مثل حق طلاق. آخه وقتی تو زندگی مشترک وقتی یکی نخواد زندگی کنه اون زندگی دیگه اصلا ارزش داره که بخوای به زور نگهش داری
قسمته خنده داره داستان جاییه که صدای داد خانومای جامعه بلنده که ای وای ما حقوق اجتماعی میخوایم
هم نمیخوان مسئولیت اقتصادی داشته باشن هم حقوق اجتماعی میخوان یعنی دوس دارن یه برده داشته باشن
بعد اینجا سر یه جمله چند تا صابون بدست دارن خودشونو پاره میکنن
