بعد از قهرمانی رکوردشکن در فصل 2017/18 و بالا رفتن سن فرناندینیو، تیم مدیریتی سیتی تصمیم گرفت تا جانشین بلندمدتی برای پست هافبک دفاعی پیدا کند. جورجینیو و فرد دو نمونه از بازیکن هایی بودند که در آن زمان به سیتی لینک شدند. سیتی بسیار به خرید جورجینیو نزدیک بود اما ورود چلسی و جذب مائوریتزیو ساری، برنامه پپ را بهم ریخت تا دستش از هافبک ایتالیایی کوتاه بماند. فرد نیز در نهایت لباس منچستریونایتد را به تن کرد تا دو هدف نقل و انتقالاتی سیتی به تیم های رقیب بپیوندند.
سیتی یک فصل دیگر برای پیدا کردن جانشین مناسب صبر کرد و در نهایت با فعال کردن بند فسخ رودری، او را به خدمت گرفت. در ابتدا تصور می شد که رودری با گذر زمان در تیم جا می افتد اما بعد از گذشت دو فصل، همچنان فرناندینیو در بازی های مهم تر بازی می کند و رودری نقش اصلی ندارد. در بازی کامیونیتی شیلد هم که با برد 1-0 لستر به پایان رسید، رودری نیمکت نشین فرناندینیو بود.
چرا رودری نتوانسته جایگاه خود را در سیتی تثبیت کند؟ برای پاسخ به این سوال باید به فصل آخر گواردیولا در بایرن مونیخ رجوع کنیم. فصل 2015/16 ، سومین و آخرین فصل حضور پپ در بایرن بود که با قهرمانی در بوندسلیگا و حذف مقابل اتلتیکو مادرید در نیمه نهایی سی ال به پایان رسید. به جز مصدومیت وینگرهای بایرن، می توان گفت که پپ ترکیب متنوع و با کیفیتی داشت. او ترکیب 4141 را در بایرن تست کرد و فولبک معکوس (اینورتد) را برای اولین بار در این تیم به کار گرفت.
پپ، ژابی آلونسو را به عنوان تک هافبک دفاعی در 4141 بازی می داد تا ریش قرمز اسپانیایی برایش از عقب بازی را بچرخاند. زمانی که بایرن مالک توپ بود، مشکلی وجود نداشت اما زمانی که توپ به دست حریف می افتاد آلونسو نمی توانست به موقع فضا را پر کند و بایرن در ضدحمله آسیب پذیر می شد. در واقع این تنها مشکلی مربوط به ژابی آلونسو نبود. ترکیب 4141 فاصله زیادی بین نوار چهار نفره عقب و نوار چهار نفره جلو ایجاد می کند که یک هافبک دفاعی سنگین، کند و فیزیکی نمی تواند آن را پوشش دهد.
گواردیولا در اینجا ابتکار به خرج داد. به جای استفاده از یک هافبک دفاعی مثل خاوی مارتینز، تصمیم گرفت یک هافبک میانی (باکس تو باکس) توپگیر را در عقب زمین امتحان کند. بازیکنی چابک و سریع که می تواند به سرعت فضا را پوشش دهد و فاصله بین خطوط را کم کند. از آنجایی که در ترکیب 4141 فضای دوندگی برای هافبک عقب زمین مهیاست، نوع توپگیری، توپگیری پویا و در حرکت است؛ مدلی که هافبک های باکس تو باکس بر اساس آن پرورش یافته اند.
اولین مدل استفاده از این چیدمان در بایرن بود. پپ، ویدال را پشت دو شماره 10 تیمش یعنی مولر و تیاگو آلکانترا بازی داد. البته که ویدال نسبت به ژابی آلونسو چیزهای متفاوت تری ارائه می کند. هافبک بازی گردان می تواند رابط بین خطوط باشد اما هافبک تخریبی توان بازیگردانی پایین تری دارد و نقش او در گردش توپ کمرنگ تر است.
در حالتی که یک بازیکن تخریبی و فضاپرکن در عقب زمین بازی کند، هافبک های هجومی تیم باید توپ را مستقیما از مدافعین و یا هافبک دفاعی تیم دریافت کنند و بازیگردانی انجام دهند، با ارسال یک پاس بلند منطقه بازی را عوض کنند، توپ را جلو ببرند و علاوه بر این ها در نیم فضا خلاقیت نشان دهند و مهره موثری در فاز تهاجمی باشند. هافبک دفاعی نیز زمانی که توپ دست حریف است به موقع خود را به صحنه می رساند و با قطع توپ یا خطای تاکتیکی، جلوی ضدحملات را می گیرد.
عکس های زیر از بازی رفت بایرن مونیخ و یوونتوس در فصل 2015-16 انتخاب شده اند.
بارتزالی برای دیبالا پاس ارسال می فرستد. ویدال به سرعت خود را به دیبالا نزدیک می کند.
ویدال توپ را قطع می کند
ویدال برای لواندوفسکی پاس ارسال می کند
مالکیت در اختیار یوونتوس است و خدیرا پا به توپ می شود.
ویدال به کمک دیگر بازیکنان بایرن، توپ را پس می گیرد.
صحنه ای دیگر که یوونتوس در حال ایجاد یک ضدحمله است و کوادرادو با توجه به سرعتش از ویدال جلو می زند
ویدال پا به پای کوادرادو می دود و موفق می شود تا پاس او را قطع کند.
بازیکنان بایرن جا مانده اند و کوادرادو به سرعت رو به جلو حرکت می کند. ویدال در تعقیب اوست.
ویدال به موقع خود را می رساند و از ایجاد خطر جلوگیری می کند.
فصل اول پپ در انگلیس با آزمون خطا، آشنایی با فوتبال لیگ برتر، استفاده از ترکیب های متفاوت و بیرون انداختن بازیکنان مسن و از کار افتاده مثل کولاروف و زابالتا سپری شد. بعد از یک فصل، پپ ترکیب 4141 را تثبیت کرد و این بار، فرناندینیو به عنوان هافبک عقب زمین انتخاب شد.
فرناندینیو در تیم پلگرینی به عنوان هافبک باکس تو باکس در پیووت 4231 بازی می کرد و پپ او را تک هافبک 4141 قرار داد تا پشت چهار مهره هجومی را جمع کند. هافبک کهنه کار برزیلی علاوه بر پوشش فضا، یاد گرفت با دوندگی کمتری بازی کند و با جایگیری های موثر، تواناییش در بازی ایستا را بهبود ببخشد. او از ارکان اصلی قهرمانی پپ در فصول 2017/18 و 2018/19 بود.
عکس ها از بازی ناپولی و سیتی در فصل 2017/18 انتخاب شده اند.
ادرسون زیر فشار توپ را دور می کند. به جایی که همشیک و فرناندینیو حضور دارند دقت کنید.
کولیبالی با ضربه سر توپ را جلو می فرستد.
فرناندینیو زودتر از همشیک به توپ می رسد و توپ را به دنیلو پاس می دهد.
صحنه ای دیگر، پاس اشتباه استونز به فرناندینیو نمی رسد...
فرناندینیو با حضور به موقع مسیر ارسال توپ را بلاک می کند.
توپ بین فرناندینیو و دو بازیکن سیتی قرار می گیرد
هافبک برزیلی خود را زودتر می رساند و ضدحمله حریف را به طور کامل خنثی می کند.
ادرسون پاس بلندی به میانه زمین می فرستد. به جهت دوندگی فرناندینیو و منطقه ای که حضور دارد دقت کنید.
آلبیول بعد از استوپ سینه، توپ را به جورجینیو پاس می دهد.
لمس اولیه بد از جورجینیو. فرناندینیو خودش را به هافبک ناپولی نزدیک می کند.
بین توپ و جورجینیو کمی فاصله می افتد...
فرناندینیو صاحب توپ می شود.
حال به سوالی که در ابتدا مطرح شد برگردیم؛ چرا رودری مهره قابل اعتماد پپ گواردیولا نیست؟
در مثال های بالا دیدیم که چابکی و سرعت، نقش بسیار مهمی در جلوگیری از ضدحملات و پر کردن فضا دارد. رودری بازیکن چابکی نیست و نمی تواند به خوبی فضا پوشش دهد. مشکلی که پپ با یحیی توره در فصول ابتدایی نیز داشت. وقتی رودری بازی می کند، در بسیاری از صحنه ها جا می ماند و سیتی ضدحمله می خورد.
رودری در بازیخوانی بازیکن توانایی نیست. همانگونه که میکا ریچاردز مدافع سابق من سیتی می گوید: «شیوه بازی رودری و حرکت هایش در زمین، نشان می دهد که او مانند فرناندینیو، خطر را بو نمی کشد و این موضوع باعث به دردسر افتادن خط دفاعی می شود.»
کمتر تیمی به خود جرئت می دهد سیتی را پرس کند و تحت فشار بگذارد، اما زمانی که سیتی زیر پرس قرار می گیرد رودری تبدیل به نقطه ضعف تیمش می شود. او ضریب خطای نسبتا بالایی در ارسال پاس زیر فشار دارد و توپ را لو می دهد. پپ بعضی وقت ها گوندوغان را به عنوان هافبک دفاعی بازی می دهد. بازیکنی که باهوش تر و در پاسکاری بهتر است.
از نظر تاکتیکی ، خرید فرد و یا ادریسا گانا گی می توانست ادامه دهنده راه فرناندینیو در سیتی باشد. جورجینیو نیز در صورت ترنسفر به سیتی سرعت لازم برای پوشش این فضا را نداشت؛ اما برای پپ بحث مالکیت مهم تر از این چیزهاست و بازیکنی با کیفیت جورجینیو که مالکیت را به تیمش تزریق می کند می توانست مهره ای حیاتی در سیتی لقب بگیرد.
اکنون پپ باید کج دار و مریز با رودری ادامه دهد؛ هافبکی 70 میلیون یورویی که با تفکراتش همخوانی ندارد.
یادداشت ارسالی از: حامد عباس نژاد
