دروازه بان: حامد لک؛ در پستی که هیچ بازیکنی درخشش خاص و ویژه ای نداشت، استمرار و تداوم کافی هم کسی نداشت، حامد لک قه خاطر اشتباهات کم تعداد و کم گل خوردن انتخاب میشه.
مدافعین میانی: سیدجلال حسینی و موسی کولیبالی؛ هر دو بسیار خوب،باثبات، موثر و اینکاره؛ سید جلال حسینی به جز رهبری و ثبات همیشگی در دفاع، چند گل سه امتیازی هم زد.
مدافع راست: فرشاد محمدی مهر: کسی که یک تنه ذوب آهن رو در لیگ برتر حفظ کرد؛ چگونه؟ با کاشته های استثنایی و پاس گل هاش.
مدافع چپ: امید نورافکن یک صخره محکم در دفاع بود و کم و بیش در هجوم هم موثر بود.
هافبک دفاعی: احمد زنده روح: قلب تپنده گل گهر سیرجان. همه کاره. با وجود بازی در پست هافبک دفاعی ۸ پاس گل داد و در کارهای دفاعی هم بسیار موثر بود؛ سرخیو بوسکتس چپ پای ایران.
هافبک متمایل به راست؛ احمد نوراللهی: بهترین بازیکن فصل با ۱۰ گل عمدتا مهم و ۵ پاس گل.در چند پست بازی کرد و همواره خوب بود.
هافبک متمایل به چپ: احسان حاج صفی؛ هم در تراکتور فوق العاده بود و هم در سپاهان. کم گل و پاس گل نداشت.
هافبک تهاجمی: سروش رفیعی: آقای پاس گل فصل با ۹ پاس گل؛ بعد از حدود چهار سال احیا شد
مهاجم مکمل: مهدی قائدی؛ مرد همه کاره استقلال با گل ها، پاس گل ها، پنالتی گرفتن ها و موقعیت سازی های بیشمارش
مهاجم: سجاد شهباززاده؛ آقای گل لیگ برتر با ۲۰ گل
سرمربی: محرم نویدکیا؛ نسبت به پتانسیل تیمش بهترین نتیجه ممکن رو کسب کرد؛ با این سپاهان کسب ۶۵ امتیاز سخت تر از کسب ۶۵ امتیاز با این پرسپولیس بود
شاید به جای احسان حاج صفی با تغییر سیستم میشد از گادوین منشا و امین قاسمی نژاد هم استفاده کرد.
تو پست دروازه بان هم چندین نفر همسطح وجود داشت.
فقط از بازیکنانی استفاده شد که کل فصل در تیم هاشون حاضر بودن؛ وگرنه بهترین بازیکن نیم فصل دوم به تنهایی مهدی ترابی بود.
به زودی با تیم منتخب تاریخ لیگ برتر در خدمت تون هستم.
