آلمان های لاتینتو قوانین بین‌المللی، کودک معنی زیر ۱۸ سال رو میده
که برخی کشورها با وجود امضای کنوانسیون حقوق کودک، قوانین داخلی کشور خودشونو اجرا میکنن. که اگه با قوانین کنوانسیون تداخل نداشته باشه، مشکلی نیست. مثل برخی از کشورای امریکای لاتین که ۲۱ سالگی رو سن قانونی میدونن. و برخی ۲۳ سالگی رو. ولی عمده کشورا همون ۱۸ سالگی که تو کنوانسیون اومده رو در نظر گرفتن.
مشکل اونجایی بوجود میاد که قوانین داخلی برخی از امضا کنندگان کنوانسیون حقوق کودک، سنین زیر ۱۸ سال رو سن قانونی در نظر گرفتن. مثل اکثر کشورای اسلامی.
مثلا تو قوانین ایران، سن بلوغ برای دختران، ۹ سال و برای پسران ۱۵ سال تمام قمریه. که با توجه به اینکه هر سال قمری ۱۰ روز از سال شمسی عقب می افته، سن قانونی برای دختران، ۸ سال و ۹ ماه خورشیدیه. و برای پسران، ۱۴ سال و ۷ ماه خورشیدیه.
بلوغ شرعی، احکام جرایم رو بر اونها بار میکنه. فقط نحوه رسیدگی فرق داره.
مثلا اگه دختر بچه ای با سن ۸ سال و ۸ ماه مرتکب قتل عمد بشه. به هر حال حکمش اعدامه. منتهی موقه برگزاری دادگاه، کنار قضات دادگستری، یه مشاور زن هم حضور داره که البته نظرش تاثیری تو رای دادگاه نداره. از نظر حقوق بین‌الملل اینا کودک کحسوب میشن. ولی از نظر شرع، کودک به سن زیر سن بلوغ اطلاق میشه. که اصطلاحا بهشون میگن صغیر. که دو دسته هستن. صغیر ممیز و صغیر غیر ممیز. که اگاه و غیر اگاه معنی میده.
گذشته از سن بلوغ، یه سن رشدم داریم که بین ۱۵ تا ۱۸ سال تمام خورشیدی رو در بر میگیره که بهشون میگن، نوجوان.
تو این سن، نوجوان فقط میتونه دعاوی غیر مالی انجام بده. مثلا یه دختر ۱۴ ساله میتونه بره ثبت احوال اسمش رو عوض کنه. چون غیر مالی محسوب میشه. ولی نمیتونه نتقل و انتقال مالی انجام بده. این فرض برای پسرای بالای ۱۵ سال تا ۱۸ سال قابل تصوره.
البته اگه نوجوونی بره به دادگاه و اثبات کنه که به سن رشد( ۱۸ سال تمام خورشیدی ) رسیده، و حکم رشد بگیره و با وجود اینکه به ۱۸ سالگی نرسیده، قرارداد مالی، مثل خرید و فروش خونه یا ماشین انجام بده
