طرفداری | برای شنیدن یکی از معدود گزاره های همیشه درست در دنیای مستطیل سبز، این جمله را برای خودتان بخوانید: "فوتبال یک ورزش گروهی است". کیفیت فردی تاثیر شدید روی روند بازی یک تیم می گذارد اما همه چیز نیست. پس از دیدار معروف بارسلونا و لیورپول در آنفیلد که با کامبک تاریخی قرمزها به پایان رسید، یکی از هواداران این تیم در توییتر نوشت:
شما با داشتن 11 لیونل مسی در ترکیب، هیچ وقت نمی توانید تیمی متشکل از 11 جوردن هندرسون و جیمز میلنر را شکست دهید.
آیا این به معنای برتری کیفی هندرسون و میلنر نسبت به مسی است؟ آن هم آن بازیکن شدیدا آماده سال 2019؟ قطعا خیر. از بهترین ورژن خود لیونل مسی مثال می زنیم؛ ستاره آرژانتینی می تواند ادعا کند که در سال 2012 بهترین عملکرد یک فوتبالیست در طول تاریخ را به نمایش گذاشت:
تعداد گل های مسى در سال 2012 و مقایسه با چند باشگاه اروپایی
- لیونل مسی: 91 گل
- دورتموند: 88 گل
- چلسى: 87 گل
- پاری سن ژرمن: 86 گل
- منچستريونايتد: 85 گل
اگر یک غیر فوتبالی آمار مسی در سال 2012 را ببیند، احتمالا فکر می کند بارسلونا آن سال تمام جام های ممکن را درو کرد. اما همه ما می دانیم که اینگونه نشد؛ قهرمانی لالیگا در سال 2012 به رئال مادرید رسید و چلسی هم فاتح لیگ قهرمانان اروپا شد؛ در حقیقت این دو تیم موفق شدند بارسلونا را در جنگ هایی مستقیم و در مهم ترین تورنمنت های فصل شکست دهند تا دست مسی از معتبرترین جام های فصل 2011/12 کوتاه بماند. همه اینها را گفتیم تا به شما این نکته را یادآوری کنیم که عملکرد فردی در مقابل عملکرد تیمی نمی تواند برتری داشته باشد.
آرژانتین در سال هایی که لیونل مسی در اوج آمادگی قرار داشت، دو فینال کوپا آمریکا و یک فینال جام جهانی را تجربه کرد و در هر سه شکست خورد؛ این تیم در سال 2021 با حضور یک مسی مسن‌تر که افتش در برخی پارامترها نسبت به خودش در سال 2015 واضح است، توانست در خاک برزیل یکی از مهم ترین قهرمانی های تاریخ آلبی سلسته را کسب کند. مسی در این جام همه کار کرد اما تنها نبود؛ بیش از 20 بازیکن به کاپیتان آرژانتین کمک کردند تا اولین جام ملی خود در رده بزرگسالان را بالای سر ببرد. ما اینجا به معرفی تعدادی از عصاهای دست مسی در کوپا آمریکا 2021 پرداخته ایم؛ سربازهایی که تفاوت ها را نسبت به سال های قبل رقم زدند.
امیلیانو مارتینز
21 ژوئن 2018؛ آرژانتین و کرواسی در چارچوب دور دوم مرحله گروهی جام جهانی 2018 به مصاف هم رفته اند. در دقیقه 53 ویلی کابایرو، دروازه بان آرژانتین قصد دارد با یک پاس چیپ گابریل مرکادو را صاحب توپ کند اما پاسش نه از ضرب کافی و نه از دقت کافی بهره می برد؛ توپ به آنته ربیچ فرصت طلب می رسد و او نیز با یک ضربه سر ضرب و به زیبایی هرچه تمام دروازه آلبی سلسته را باز می کند؛ آرژانتین در پایان 3-0 شکست خورد و با دوم شدن در گروه، مقابل فرانسه قهرمان صف آرایی کرد و حذف شد. از آن روز تا 6 آوریل 2021، دروازه بانانی چون استبان آندرادا، فرانکو آرمانی و آگوستین مارکزین از دروازه آرژانتین حراست کردند و البته هیچ کدام نتوانستند خودشان را به عنوان یک دروازه بان مطمئن و قهرمان ثابت کنند تا نوبت به امیلیانو مارتینز رسید.
اگر از دنبال کنندگان وضعیت علیرضا جهانبخش در برایتون باشید، قطعا با نیل موپی آشنایی دارید. موپی بدون اینکه بداند، سرنوشت مارتینز و تیم ملی آرژانتین را کاملا تغییر داد. این بازیکن فرانسوی برایتون حدود 1 سال قبل با برند لنو برخوردی داشت که منجر به مصدومیت و تعویض دروازه بان آلمانی آرسنال شد. این موضوع باعث شد که مارتینز پس از 3 سال این فرصت را پیدا کند تا در یک بازی لیگ برتری، درون دروازه توپچی ها بایستد. مارتینز پس از آن بازی به دروازه بان ثابت تیم آرتتا تبدیل شد اما سرنوشتش قرار نبود در آرسنال رقم بخورد. باشگاه لندنی ترجیح داد او را به استون ویلا بفروشد و این شروع روزهای خوشبختی مارتینز بود. سنگربان آرژانتینی طی فصل 2020/21 در تمام دقایق ممکن درون دروازه تیم بیرمنگامی ایستاد و یکی از بهترین دروازه بانان لیگ برتر انگلیس بود. این عملکرد درخشان باعث شد مارتینز در تاریخ 6 آوریل 2021، نخستین بازی خود برای تیم ملی آرژانتین را انجام دهد و داستان از همینجا شروع می شود.
امیلیانو مارتینز که چند روز پیش از آغاز کوپا آمریکا 2021 دچار مصدومیت شده بود، به هر نحو ممکن آماده حضور در این تورنمنت شد. مارتینز در 3 بازی از 4 بازی آرژانتین در مرحله گروهی، دروازه بان ثابت آلبی سلسته بود. او در این 3 بازی در مجموع 1 بار دروازه خود را باز شده دید و تنها گلی که دریافت کرد، روی ریباند پنالتی اتفاق افتاد که خودش مهار کرده بود. طی اولین بازی از مرحله حذفی، مارتینز شب سختی مقابل اکوادور نداشت و با تنها 2 سیو، موفق شد کلین شیت کند تا نوبت به دیدار با کلمبیا برسد؛ دیداری که احتمالا برای همیشه سرنوشت دوران حرفه ای دروازه بان استون ویلا را تغییر داد. مقابل کلمبیا، آرژانتین ابتدا با گل لائوتارو مارتینز از حریف پیش افتاد اما حرکت و ضربه استادانه لوییس دیاز، دروازه مارتینز را باز کرد و کار به ضربات پنالتی کشید. آرژانتینی ها خاطرات خوبی از ضربات پنالتی کوپا آمریکا نداشتند و صحنه های کابوس وار شکست در دو فینال پیاپی مقابل شیلی در ضربات پنالتی، هنوز مقابل چشمان مسی بود. یک تفاوت مهم اینجا وجود داشت و آن، حضور امیلیانو مارتینز بود. مارتینز یکی از به یادماندنی ترین نمایش های تاریخ کوپا آمریکا را از خودش به نمایش گذاشت و با مهار 3 ضربه پنالتی، آرژانتین را به فینال کوپا آمریکا 2021 رساند. دروازه بان 28 ساله در فینال هم 2 سیو حیاتی انجام داد و در پایان بازی، قهرمانی کوپا آمریکا را جشن گرفت؛ آن طور که در تصاویر خوشحالی لیونل مسی مشخص بود، کاپیتان آرژانتین بیش از هر کسی مارتینز را در آغوش گرفت و نشان داد چقدر داشتن یک دروازه بان مطمئن برایش اهمیت دارد! مارتینز تولد دخترش را به خاطر حضور در این تورنمنت از دست داد اما احتمالا یکی از مهم ترین جام های تاریخ فوتبال آرژانتین را برای کشورش به ارمغان آورد.
رودریگو دی پل
پرونده جام جهانی 2018 با حذف در مرحله یک هشتم نهایی برای آرژانتین بسته شد. این تیم به وضوح به تغییرات گسترده نیاز داشت. لیونل اسکالونی جانشین خورخه سمپائولی روی نیمکت آرژانتین شد و در همان ابتدا، رودریگو دی پل را برای نخستین بار به اردوی آلبی سلسته دعوت کرد. دی پل آرام آرام جای خودش را در ترکیب ثابت تیم ملی آرژانتین پیدا کرد و هواداران این تیم به مرور شاهد خروج بازیکنانی چون مزا، انزو پرز، بیگلیا و بانگا از ترکیب بودند.
دی پل کارش را از ریسینگ کلاب آرژانتین شروع کرد و سال 2014 با والنسیا وارد فوتبال اروپا شد. والنسیا در آن سال ها روزهای چندان خوبی را پشت سر نمی گذاشت و دی پل پس از انجام 44 بازی از این باشگاه جدا شد و به اودینزه پیوست تا در این تیم دوران اوج خود را تجربه کند. دی پل در فصلی که گذشت برای اودینزه درخشید، او پیش از این گفته بود ثبت آمار گل و پاس گل برایش هدف اصلی نیست و بیشتر به دنبال آمارهایی چون تعداد بازپس گیری توپ و دوندگی است؛ هافبک آرژانتینی در هر دو مورد بسیار موفق عمل کرد. طی فصل 21-2020 سری آ، دی پل در اودینزه آمار 9 گل و 11 گل همراه با 288 دوئل زمینی موفق طی 36 بازی را از خودش برجای گذاشت و نامش را در میان بهترین هافبک های بالاترین سطح فوتبال ایتالیا گنجاند.
پیش از شروع کوپا آمریکا 2021، عده زیادی از عدم توازن تیم آرژانتین صحبت می کردند. اما دی پل همراه با مثلت ها یا دبل پیووت هایی که همراه با پاردس، لوسلسو و رودریگز می ساخت، خط هافبک آرژانتین را به بهترین خط هافبک جام تبدیل کرد، رودریگو دی پل طی حساس ترین بازی های آرژانتین که مقابل پاراگوئه و اروگوئه برگزار شد از ابتدا در ترکیب آلبی سلسته قرار گرفت و در هر 3 بازی مرحله حذفی نیز جزو ارکان اصلی خط هافبک آرژانتینی ها بود. دی پل در مرحله یک چهارم نهایی یک گل مقابل اکوادور به ثمر رساند اما درخشش اصلی را برای بازی فینال نگه داشته بود؛ فینالی که بازیکنان آرژانتین بیشتر از هر کسی می دانستند عدم نمایش بهترین عملکرد در آن، چه سرنوشتی خواهد داشت. دی پل در کنار پاردس و لوسلسو، از همان ابتدای بازی خودش را به کاسمیرو، پاکتا و فرد دیکته کرد. آرژانتین مقابل برزیل شکست ناپذیر، یک شانس می خواست؛ این شانس را پاس عالی دی پل برای دی ماریا ساخته و پرداخته کرد تا این بازیکن گل قهرمانی آرژانتین را به ثمر برساند. دی پل حالا به اتلتیکو مادرید ملحق شده و فصل آینده، قطعا بیش از اینها از درخشش وی در ترکیب مدافع عنوان قهرمانی لالیگا خواهیم شنید.
کریستین رومرو
از زمان جهانی شدن فوتبال، تعداد زیادی از بازیکنان هجومی افسانه ای در خاک آرژانتین متولد شده اند. این کشور آنقدری مهاجم استثنایی داشته که برای مثال اگر یک آرژانتینی از دی استفانو، مارادونا و مسی به عنوان 3 بازیکن برتر تاریخ فوتبال یاد کند، سخت می توان او را از نظرش برگرداند. مدافعان فوق العاده ای هم در تیم ملی آرژانتین حضور داشته اند اما در این کشور، همیشه به مهاجمان بیشتر از بازیکنان خط دفاعی بها داده می شود. این عدم توازن میان مهاجمان ستاره و مدافعان ستاره در کشور آرژانتین، باعث شده است که آلبی سلسته هرچند وقت یکبار با مشکل کمبود مدافع تراز اول دست و پنجه نرم کند، این بار اما شاید قضیه متقاوت باشد. کریستین رومرو بازیکنی است که می تواند پس از مدت ها کاری کند تا آرژانتین صاحب یک ستاره در خط دفاعی باشد.
کریستین رومرو کارش را از تیم اتلتیکو بلگرانو آرژانتین آغاز کرد و با جنوا، وارد فوتبال اروپا شد. رومرو طی فصل 2018/19 آنقدری خوب کار کرد که یوونتوس مجاب شود برای خریدش 26 میلیون یورو به جنوا پرداخت کند. این مدافع 23 ساله از زمانی که توسط بیانکونری خریداری شده، یکبار هم برای این تیم به میدان نرفته و فصل های 2019/20 و 2020/21 را به صورت قرضی در جنوا و آتالانتا گذرانده است. رومرو طی فصلی که گذشت، توانست خودش را به ترکیب اصلی تیم گاسپرینی برساند و باز هم بدرخشد، رومرو آنقدری خوب بود که توانست در پایان، عنوان بهترین مدافع فصل سری آ را هم به خودش اختصاص دهد.
شما با یک خط حمله عالی می توانید چند برد کسب کنید اما با یک خط دفاع عالی، در نهایت فاتح جام می شوید! آرژانتینی ها بهتر از تمام مردم جهان این موضوع را با تمام وجود درک کردند. آلبی سلسته طی 10 سال گذشته، احتمالا پرآوازه ترین خط حمله را میان تیم های ملی داشته است، از مسی و آگوئرو تا هیگواین، دیبالا و ایکاردی، خیلی از این بازیکنان حتی به صورت همزمان هم به یک اردو دعوت نمی شدند اما آرژانتین با هر ترکیب خط حمله ای در نهایت به توفیق خاصی دست پیدا نمی کرد. کریستین رومرو اصلا به همین دلیل به تیم ملی دعوت شد، او آمد تا استحکام را به دفاع تیم اسکالونی ایفا کند و هر وقت که در زمین بود، موفق به انجام این کار شد. رومرو مقابل شیلی به دلیل مصدومیت نتوانست در ترکیب آرژانتین قرار بگیرد اما خودش را در بهترین زمان ممکن آماده سخت ترین دیدارهای آرژانتین مقابل اروگوئه و پاراگوئه کرد. آلبی سلسته در آن 2 بازی موفق شد کلین شیت کند اما مصدومیت دست بردار رومرو نبود. پس از اینکه مصدومیت به سراغ رومرو آمد، خط دفاع آرژانتین در غیاب مدافع آتالانتایی از بولیوی گل خورد، مقابل اکوادور با شایستگی پیروز و با خوش شانسی کلین شیت کرد و در نیمه نهایی مغلوب ضربه دقیق لوییس دیاز شد تا بازگشت رومرو به یک نیاز تبدیل شود. رومرو در فینال به هر زحمتی که بود خودش را به بازی رساند و شخصا از اسکالونی خواست در ترکیب قرار بگیرد. کریستین رومروی نیمه مصدوم 80 دقیقه مقابل نیمار و یارانش یک عملکرد دفاعی عالی به نمایش گذاشت. او پس از تعویض، شاهد 10 دقیقه دفاع بی نقص از سوی هم تیمی هایش بود و در پایان توانست مهم ترین جام دوران فوتبال خودش را بالای سر ببرد.
سایر نفرات
آنخل دی ماریا: ستاره پاری سن ژرمن پس از دیدار با بارسلونا به مسی گفت: "اشکالی ندارد لئو، کوپا نزدیک است. قرار است قبل از بازنشستگی در کنار هم جشن بگیریم". دی ماریا با فینال های ملی رابطه عجیبی دارد، او فینال های جام جهانی جوانان 2007، جام جهانی 2014 و کوپا آمریکا 2015 را به دلیل مصدومیت از دست داد و قرار بود یک فینال دیگر تجربه کند. اسکالونی دی ماریا را در طول تورنمنت تشنه نگه داشته بود، ال فیدئو تا پیش از فینال تنها یکبار در ترکیب اصلی آرژانتین قرار گرفته بود و بی صبرانه منتظر بود تا در ترکیب اصلی تیمش قرار بگیرد. سرمربی این فرصت را در بازی فینال به او داد و دی ماریا هم شاهکار خودش را رقم زد. وینگر 33 ساله روی پاس عالی دی پل توانست با یک ضربه چیپ شاهکار، دروازه ادرسون را باز کند و قهرمانی را به آرژانتین هدیه دهد؛ همان کاری که برای همین نسل، سال 2008 در المپیک انجام داده بود.
نیکولاس اوتامندی: باتجربه ترین مدافع تیم ملی آرژانتین در کوپا آمریکا، از همان ابتدا شور و انگیزه در چهره اش دیده می شد. اوتامندی یک بار پیش از این در فینال کوپا آمریکا مغلوب شیلی شده بود و نمی خواست بار دیگر طعم تلخ شکست در فینال را بچشد. مدافع 33 ساله در این جام موفق شد چند زوج دفاعی خوب در کنار مارتینز، رومرو و پتزلا خلق کند و تیمش را به سمت قهرمانی سوق دهد.
لائوتارو مارتینز: لائوتارو در خط حمله آرژانتین، جانشین چند تن از بزرگ ترین مهاجمان دهه گذشته فوتبال شده بود. می شد در ابتدای تورنمنت به وضوح مشاهده کرد که لائوتارو کمی استرس دارد و کم تجربگی او را اذیت می کند. ستاره خط حمله اینتر اما نشان داد قهرمانی چند ماه قبلی که همراه با نزاتزوری کسب کرده، کاملا رویش اثر مثبتی گذاشته است. لائوتارو مارتینز در هر 3 بازی آخر آرژانتنین در مسیر رسیدن به فینال گلزنی کرد و با دوندگی های بی امانش، تبدیل به یک زوج مناسب در خط حمله آرژانتین برای کاپیتان مسی شده بود.
لیونل اسکالونی: سرمربیگری در تیم ملی کار آسانی نیست، مخصوصا اگر آن تیم آرژانتین باشد. آسان نیست که بازیکنان یک سرمربی، چندین و چند برابر از خود او پرآوازه‌تر و پرافتخارتر باشند. اسکالونی باید با همه این فشارها کنار می آمد. سرمربی جوان که پیش از این در رزومه اش تنها دستیاری خورخه سمپائولی دیده می شد، تیم بازنده سال 2018 را رفته رفته به یک تیم واقعی تبدیل کرد. در تیم اسکالونی، مسی فرماندهی می کرد و سایر نفرات به معنای واقعی کلمه می جنگیدند. اسکالونی منسجم ترین تیم جام را ساخت و در پایان با اولین جام 28 سال اخیر آرژانتین، پاداش گرفت.
