تندیس نوری
تندیس مجسمه ای است که غالباً برای بزرگداشت یا نمایش حضور انسان ، شی ، حیوان یا رویداد ساخته می شود. به شخصی که مجسمه را می سازد پیکرتراش گفته می شود که از نظر اندازه متفاوت است. مجسمه های زیادی به یاد وقایع تاریخی نصب شده اند. می توان مجسمه هایی را به یاد مورخان بزرگ مانند ماهاتما گاندی برپا داشت و بسیاری از مجسمه ها به عنوان هنر عمومی نصب شده اند.
برخی از مجسمه ها خود به نمادهای از تاریخ تبدیل می شوند ، مانند مجسمه آزادی در ایالات متحده. مجسمه ها را می توان از مواد مختلفی مانند گچ ، فایبرگلاس ، فلزاتی مانند طلا ، نقره ، برنز ، انواع مختلف سنگ مانند سنگ مرمر و ... تهیه کرد و امروزه به شکل ها و روش گوناگونی مانند تندیس نوری و بسته به نوع استفاده در اندازه های مختلف وجود دارد حکاکی های کوچک را حجاری نیز می گویند.
به مجسمه هایی که فقط سر و شانه ها را نشان می دهند نیمه نیم‌تنه مجسمه گفته می شود. به مجسمه هایی که فقط شکل سر را نشان می دهند ، سردیس می گویند. این مجسمه که به عنوان یادبود جشن های مختلف در ایران اهدا شده است به عنوان یک تندیس شناخته می شود.
مجسمه سازی (مجسمه سازی) را نمی توان اصطلاح ثابتی در نظر گرفت که به یک شی یا فعالیت خاص اشاره دارد. با این وجود ، ویژگی اصلی و ماندگار هنر مجسمه سازی که آن را از سایر هنرهای تجسمی متمایز می کند ، ایجاد فرم سه بعدی است.
اندازه مهمترین عامل در طراحی مجسمه است. این می تواند حکاکی همه جانبه یا برجسته باشد. یک مجسمه همه جانبه یک شی مستقل و مستقل است که اتفاق می افتد ، اما نقش برجسته کم و بیش مربوط به پس زمینه است.
