رینگ بوکس یا اوکتاگون، فرقی نمی‌کند. جایی که همه چشم ها به دو مبارز خیره می‌شود. زمان می‌ایستد. داور مبارزه را شروع می‌کند. زد و خورد، کتک، خون، آسیب. شجاع‌ترین انسان‌های دنیا این شغل را انتخاب کرده‌اند. کسانی که هراسی از مرگ ندارند.
نه، بی‌رحمانه نیست. چون این مبارزها به یک آدم پیر و ناتوان کنار خیابان حمله نمی‌کنند! هر دو در بالاترین حد توان جسمانی و روحی با هم مبارزه می‌کنند. در آمادگی کامل. نمی‌توان آن‌ها را با گلادیاتورهای روم باستان مقایسه کرد. آن‌ها برده هایی بودند که باید تا لحظه مرگ تماشاچیان را سرگرم می‌کردند. یعنی آن‌قدر در میدان مبارزه می‌جنگیدند تا کشته شوند. حالا اما در دنیای مبارزه ارقام میلیون دلاری جابه‌جا می‌شود. حساب‌های بانکی آن‌ها پر است اما هم‌چنان از روی عشق و علاقه مبارزه می‌کنند.
برخلاف بقیه ورزش‌ها تقریباً تمام این رزمی‌کاران از مناطق فقیرنشین و جرم‌خیز به این جایگاه رسیده‌اند. از جایی آمده‌اند که برای زنده ماندن باید مبارزه یاد می‌گرفتند، برای دفاع از خود، برای زنده ماندن! ورود آن‌ها به این شغل از روی شکم‌سیری نبوده. اگر دنبال ورزش رزمی نمی‌رفتند بزهکار می‌شدند.
اگر بوکس نبود اگر mma نبود آن‌ها هیچ‌وقت به ثروت و مکنت نمی‌رسیدند.
خواندن بیوگرافی مبارزانی همچون مایک تایسون، نیت دیاز، کانر مک گریگور، چالز اولیویرا، مانی پاکیائو و... مو را به تن آدم سیخ می‌کند. از عرش به فرش رسیده‌اند، چرا پول نگیرند؟ چرا ثروتمند نباشند؟
علی دایی در یکی از مصاحبه‌هایش در جواب آن‌هایی که بنزسواری او را برنمی‌تابیدند گفت اگر علی دایی بنز سوار نشود چه کسی سوار شود؟
روند رشد و پیشرفت حبیب نورماگومدوف را دنبال کنید. در ایالت داغستان روسیه، کشتی ورزش اول است. بچه‌ها از سنین پایین فنون کشتی را یاد می‌گیرند. به خاطر جنگ‌های زیادی که در آن نواحی اتفاق افتاده آموزش مبارزه و فنون کشتی به کودکان داغستانی ریشه در تاریخ دارد. حبیب یکی از آن پسربچه‌های داغستانی است. او گفت در شروع دوران مبارزات زیاد کتک می‌خورد اما پدرش همیشه او را تشویق می‌کرد.
داستان این مبارزان می‌تواند الهام‌بخش باشد.
دیلیان وایت در مبارزه بوکس با آنتونی جاشوا تحقیر شد، اما قدرتمندانه برگشت. تایسون فیوری بعد از دوران افسردگی با ۴۰ کیلو اضافه وزن دوباره با رژیم و ورزش و تمرین به سطح اول بوکس بازگشت.
این داستان‌ها الهام‌بخش است.
هنرهای رزمی، چه اسم زیبایی! واقعا اطلاق لفظ هنر به این ورزش‌ها هوشمندی مبدع این کلمه بوده. وقتی کار گره می‌خورد یک رزمی‌کار باید با هنر خود، از مهلکه نجات پیدا کند.
توضیح عکس پست: مبارزه داستین پویریر و حبیب را ببینید! داستین با فن گیوتین گردن حبیب را در دستانش می‌گیرد. داستین کمربند مشکی جوجیتسو دارد و به نظر کار اسطوره تمام است! اما حبیب خود را می‌رهاند و با همان فنی که داستین نتوانست به درستی از آن استفاده کند و او را شکست دهد، شکستش می‌دهد.
