به گزارش طرفداری، پنج شنبه این هفته دو تیم استقلال و پرسپولیس در شهرآوردی دیگر به مصاف هم می روند تا تکلیف یکی از چهار تیم صعود کننده به مرحله نیمه نهایی جام حذفی ایران مشخص شود.
در این بین پرسپولیس با پشتوانه صدرنشینی، ثبات و تمرکزی که همواره در این پنج، شش سال اخیر داشته، شانس بیشتری نسبت به رقیب بحران زده و پر حاشیه خود دارد. آنها که با علم مدیریت آشنا هستند، می توانند به راحتی تفاوت فاحش در نحوه اداره دو باشگاه محبوب و پر طرفدار ایران را تشخیص بدهند.
هواداران استقلال می پرسند وقتی هر دو تیم در تملک یک وزارتخانه هستند، مدیران شان از سوی یک مرجع مشترک تعیین شده و همه دخل و خرجشان از منبعی یکسان تامین می شود چگونه است که یک تیم سالهاست فتنه و حاشیه را در‌نطفه خفه کرده و اجازه کوچکترین سنگ اندازی در روند نتیجه گیری و‌موفقیتش را نمی دهد اما آن یکی هیچ شبی را بدون جنجال به صبح نمی رساند؟!
هواداران استقلال معتقدند برای تفهیم بهتر موضوع کافی است یکبار دیگر برنامه دوشنبه شنبه میثاقی را مرور کنیم. آنجا که به‌خاطر‌موضع‌گیری ضد رسانه ملی یحیی گل محمدی، مجری برنامه پرده از تلاش‌های صورت گرفته از سوی این فرد و عوامل باشگاه پرسپولیس برای شرکت ندادن رسول پناه و جلوگیری از افشاگری او در برنامه فوتبال برتر برداشت! مدیرعامل قبلی پرسپولیس بعد از کنار گذاشته شدن از این باشگاه که با ضرب الاجل تعیین شده از سوی گل‌محمدی برای شخص وزیر ورزش صورت گرفت بارها و بارها خواستار حضور در برنامه های مختلف رسانه ملی، به خصوص فوتبال برتر و مناظره با گل محمدی شد که هرگز موفق به انجام این‌کار نشد چرا‌که مدیران و حامیان پرسپولیس سنبه پر زوری داشته و برای دور نگه داشته شدن تیم موفق شان از حاشیه و رخ ندادن دوباره آنچه در ماجرای قرار داد مهدی طارمی رقم خورده بود ، رسول پناه را‌در بایکوت مطلق رسانه ای قرار دادند!
این حساسیت و توجه به ریز ترین نکات مدیریتی را کنار مسائل و حواشی استقلال قرار دهید. استقلالی ها چنان به تلویزیون بدبین شده اند که حتی مصاحبه با میلیچ را هم برنامه ای از پیش تعیین شده برای ضربه زدن به استقلال می دانند. استقلالی ها می گویند میلیچ تا زمانی که در ایران بود و بدون حاشیه کارش را دنبال می‌کرد کسی سراغش را نمی‌گرفت. او را حتی برای صحبت پیرامون بازیهای کرواسی در یورو هم روی خط برنامه نمی آوردند اما به فاصله سه شب مانده به دربی این بازیکن از ایران رفته را آوردند و مقابل مدیرعامل استقلال قرار دادند! گلایه های میلیچ اگرچه به حق بوده و بی توجهی وحشتناکی در مورد این فوتبالیست با سابقه و محجوب صورت گرفته است اما زمان تعیین شده برای بازگویی مشکلات او کاملا هوشمندانه انتخاب شده بود! سه روز مانده به دربی تا همان اندک آرامش ایجاد شده پسران آبی که بعد از‌چند نتیجه خوب حاصل شده بود از دست برود.
در استقلال امروز مددی و هیات مدیره از یک سو و فرهاد مجیدی و کادر فنی و بازیکنانش از طرف دیگر تمام آنچه از فوتبال حرفه ای و باشگاه داری در ذهن داریم را تغییر داده اند. این را در کنفرانس های قبل و بعد هر بازی می توان رصد کرد. گلایه های نا تمام سرمربی از وضعیت مدیریتی تیم و هزینه هایی که شخصا برای تیم کرده و حتی تعیین پاداش شخصی پنجاه میلیون تومانی برای برد دربی، گرو نگه داشته شدن وسایل میلیچ از سوی صاحب خانه به خاطر پرداخت نشدن کرایه منزلش در تهران و پرداخت هزینه های اسکان تیم در هتل توسط مجیدی و ... ردی از یک تیم بزرگ و صاحب نام در آسیا را به استقلال نمی دهد. شکل اداره استقلال که یقینا طی روز های آتی و با ورود مشکلاتی بزرگ مثل طلب دیاباته و میلیچ با حاشیه های نگران کننده تری مواجه خواهد شد هیچ شباهتی به یک باشگاه بزرگ ندارد. باشگاهی که مدیرانش علاقه و اراده و یا توان و استقلالی برای حل مشکلات و دل سوزاندن ندارند، چگونه می تواند در‌میدان رقابت دوام بیاورد؟!
اینجا استقلال است؛ نه یک تیم محلی، جایی که هنوز پر افتخار ترین تیم ایران در عرصه بین المللی و سومین باشگاه بزرگ آسیا محسوب می شود. لطفا این رویکرد ساده انگارانه تان در اداره استقلال را کنار بگذارید.
