پرسپولیس تهران و فولاد خوزستان در هفته بیست و ششم رقابت های لیگ برتر به مصاف هم رفتند که این بازی با تساوی بدون گل به پایان رسید.
به گزارش طرفداری؛ پرسپولیس با ترکیب زیر وارد میدان شد:
حامد لک، حسین کنعانی، سیدجلال حسینی، مهدی شیری، سعید آقایی، احمد نوراللهی، احسان پهلوان، امید عالیشاه، مهدی ترابی، عیسی آل‌کثیر و شهریار مغانلو
همچون همیشه، حامد لک گلر پرسپولیس در این بازی بود، محمدحسین کنعانی زادگان و سیدجلال حسینی دو مدافع وسط سرخ ها بودند، مهدی شیری مدافع راست و سعید آقایی مدافع چپ پرسپولیس بود، احمد نوراللهی و پهلوان در خط هافبک دفاعی بازی کردند، امید عالیشاه و مهدی ترابی دو وینگر چپ و راست پرسپولیس بودند و در نهایت نیز پس از مدت ها شهریار مغانلو و عیسی آل کثیر در نوک خط حمله در کنار هم بازی کردند.
همانطور که از ترکیب مشخص است، پرسپولیس در همان شروع در میانه زمین ضعف داشت و تنها هافبک دفاعی و میانی سرخ ها احمد نوراللهی بود و دیگر هافبک های پرسپولیس وینگر و بال بودند و موفق نشدند که توپ به به خوبی در میانه زمین به گردش در بیاورند. مصدومیت کمال کامیابی نیا و محرومیت میلاد سرلک، باعث شد که پرسپولیس در تمام طول بازی غیر از دقایقی در نیمه دوم پس از تعویض و آمدن وحید امیری، پرسپولیس میانه زمین را تقدیم فولاد کرده بود. این را بگذارید کنار این مسئله که جواد نکونام با چینش خود، کاملا سمت چپ پرسپولیس، یعنی جایی که مهدی ترابی و سعید آقایی حضور داشتند را مهار کرده بود و اجازه نفوذ زیادی به این بازیکنان نداد. نبود یک هافبک دفاعی مستحکم چون سرلک یا کامیابی نیا، باعث شد که نوراللهی به تنهایی این وظیفه را بر دوش بکشد و کاملا درگیر شود و اجازه پیش آمدن و بازی سازی بیشتر را پیدا نکند. همه این ها باعث شد تا پرسپولیس خلع سلاح شود و موفق به ساخت موقعیت روی دروازه فولاد نشود.
البته در اواخر نیمه دوم، سرخ ها چند باری از سمت مخالف یعنی سمت چپ اقدام به حمله کردند که اتفاقا تا حدودی موفق بودند اما دیگر دیر شده بود، چرا که شهریار مغانلو و عیسی آل کثیر نیز از زمین بازی خارج شده بودند و مهدی عبدی به تنهایی قدرت این را نداشت تا از توپ های ارسالی استفاده کند. خط دفاعی فولاد در زمین خود، یک شب بی نقص را داشت و اجازه خود نمایی به بازیکنان پرسپولیس را نداد.
اما عملکرد خوب دفاعی پرسپولیس را نیز فراموش نکنیم. آن ها نیز شب درخشانی داشتند. در شبی که پاتوسی، پریرا و احمدزاده و ساسان انصاری در زمین حضور داشتند، مدافعان پرسپولیس و حامد لک اجازه ندادند تا تیم نکونام دروازه شان را باز کند. شاید اوج کار دفاع پرسپولیس در ضربات ایستگاهی فولاد بود. موقعیت هایی که باگ پرسپولیس محسوب می شد و حتی در تحلیل بازی قبلی پرسپولیس نیز به این ضعف پرسپولیس اشاره کردیم که در این فصل 3 گل تنها از روی ضربات ایستگاهی که از کناره ها ارسال می شود خورده است اما در این بازی فولاد موفق نشد از این موقعیت ها استفاده کند.
در مجموع برخلاف چیزی که به نظر می رسد، شاهد یک بازی سنگین تاکتیکی بودیم و دو تیم اشتباه پررنگی نیز نداشتند و خب مهم ترین نکته همین است. زمانی در فوتبال به گل می رسیم که تیم حریف اشتباه کند، وقتی اشتباهی نباشد، گلی هم نیست.
در شب کم اشتباه مدافعان دو تیم، جواد نکونام بار دیگر هنر خود را در مهار تیم های پر مهره و قدرتمند نشان داد. چه در لیگ قهرمانان آسیا و چه در لیگ برتر ایران، نکونام نشان داده است که سد محکمی برابر تیم های پر رستاره است و راه مقابله با آن ها را بلد است، السد قطر بارزترین نمونه آن است و در لیگ برتر ایران نیز پرسپولیس و استقلال و سپاهان تیم های پرستاره ای بودند که در اهواز زمین گیر شدند.
بی شک اگر گرمای هوا و بلندی چمن به این شدت نبود، بازی بهتری را شاهد بودیم اما در همین هوا و چمن نیز بازی محافظه کارانه دو تیم، یک امتیاز را برای هر کدام داشت. پرسپولیس در بازی های آینده با حضور کامیابی نیا و سرلک تیم بهتری خواهد بود اما این بازی زنگ خطری برای یحیی و کادرش بود. یحیی پس از از دست دادن زمین برابر گل گهر و حالا فولاد، به بزرگترین نقطه ضعف تیمش پی برد و حالا با دید بازتری تیمش را در بازی های اینده هدایت می کند.
