سرخیو بوسکتس بازیکنی سرعتی یا هافبک دفاعی با سرعت بالا یا قدرت رهبری خارق العاده نیست، او بازیکنی فیزیکی و قدرتی نیست تا به وسیله ی آن بازی خود را به حریف دیکته کند، بلکه مغزی دارد که می تواند به کمک آن بهترین استفاده را از بدنش بگیرد و میانه ی میدان را به طور کامل زیر سلطه ی خود قرار دهد و تیم مقابل را در این ناحیه که مهمترین ناحیه برای بازیسازی و پایه ریزی برای حمله است فلج کند.
هشت پای بی حاشیه نیوکمپ در سالیان اخیر افت کرده و دیگر آن اَبَر ستاره ای که 95درصد پاس صحیح میداد یا بازیکنی که به تنهایی بازیکنان خط وسط و جلوی حریف را به بند می کشید نیست اما همچنان تاثیر های او در بازی تیم مشهود است. این فصل در بازی هایی که بارسا دقایقی را بدون او بازی کرده دیدیم که نظم همیشگی از بین رفته و چه در خط دفاعی و چه در خط میانی و حتی در خط حمله نیز بلوگرانا به مشکل اساسی خوردند.
او هیچگاه بازیکنی نبوده که نزدیک دروازه حریف کارآیی داشته باشد یا بازی را برای بلوگرانا دربیاورد اما همواره رکن اصلی تیم بوده. ثبات عجیب و غریب او را می توان از آمارها دریافت، هر چند که تاثیرش در تیم را به هیچ عنوان نمی توان با آمار برداشت کرد. او در فصل 2015_16 و 2016_17 و 2018_19 و 2019_20 میانگین دقت90درصدی پاس را از خود به ثبت رساند. و در فصل 2017_18 و 2020_21 اما دقت فوق العاده 91درصدی در پاس هایش را داشت. منجنیقی که بیشترین پاس را هم در تیم رد و بدل می کند.
ساده لوحانه است اگر این آمار منحصر به فرد را حاصل پاس به عقب های فراوان یا پاس های بی دردسر بدانیم. چرا که بوسکتس در این فصل لالیگا 0.8پاس کلیدی برای مهاجمانش ارسال کرده. و دقت پاس های صحیح او در یک سوم دفاعی حریف 90درصد است.
شاید آمار او از لحاظ گلزنی و پاس گل جالب به نظر نیاید اما در توپ پخش کردن و شاخصه های دفاعی بی نظیر است. مثلا سرخیو در پنج فصل اخیر تنها 3گل در لالیگا به ثمر رساند یا 15پاس گل داد اما به هیچ عنوان ایرادی بر آمار ضعیف او وارد نیست چرا که وظیفه اش مشخص است و او نیز به بهترین شکل ممکن وظایفش را انجام می دهد.
هنگامی که بارسا توپ را در اختیار دارد و سعی در نگه داشتن نتیجه ی بازی دارد مانند یک مدافع به دروازه ی خودی نزدیک می شود و با ارسال پاس های کوتاه و نزدیک شدن به مدافعان برای سهولت کار آنها در پاسکاری خود را در اختیار مدافعین تیم قرار می دهد و به آنها کمک می کند و اما زمانی که بارسا توپ را از دست می دهد مانند یک مهاجم به محوطه ی جریمه حریف نزدیک می شود و با پرس فوق العاده سنگین به بازیکنان حریف فشار وارد می کند و سعی در بازپس گیری توپ دارد و در اینجا نیز کار مهاجم ها را راحت تر می کند.
برجسته‌ترین ویژگی او حل کردن هر مسئله‌ای در لحظه و برداشتن تمام و کمال فشار از روی تیم است.
شاید بازی سرخیو به چشم بیننده های عادی فوتبال نیاید اما او همواره حمایت بزرگان را داشت و تعریف و تمجید های زیادی درباره او شده است.
ژاوی «بارسا و اسپانیا هیچ گاه به این دستاورد ها نمی رسیدند اگر بوسکتس را نداشتند. هیچکس به اندازه او فوتبال را نمی فهمد. اگر قرار بود به بازی تک ضرب توپ طلا داده شود آنگاه بوسکتس بهترین بازیکن تاریخ بود.»
اینیستا «ویژگی های بازیکن کامل؟ توانایی فالکائو روی هوا. شخصیت پویول. پای راست ژاوی. استعداد و پای چپ مسی. آگاهی تاکتیکی بوسکتس. عطش کریس برای گلزنی.»
تیاگو «سرخیو بوسکتس یک بازیکن مرجع است. شما باید فقط به حضور او در زمین نگاه کنید. هافبک ها برای ادامه پیشرفت باید به سرخیو بوسکتس نگاه کنند.»
پپ گواردیولا «به نظر من بوسکتس بهترین بازیکن خط میانی دنیاست. من سادگی و فروتنی اش را دوست دارم.»
کاسمیرو «اگر بخواهم یک بازیکن شاخص را در پستی که بازی می کنم، انتخاب کنم، آن بازیکن سرخیو بوسکتس خواهد بود. او بهترین هافبک دفاعی دنیا است و من او را به خاطر کیفیت بالایی که دارد تحسین می کنم.»
دل بوسکه «وقتی بازی را نگاه می کنید بوسکتس را نمی بینید اما وقتی بوسکتس را نگاه می کنید انگار در حال تماشای کل بازی هستید.
اگر بخواهم جای بازیکنی باشم دوست دارم بازیکنی باشم که شبیه بوسکتس است.»
راموس «بازیکنان زیادی هستند که از آن ها خوشم می آید اما احتمالا بازیکنی که به آن نیاز داریم بوسکتس است»
کرایف کبیر «از نظر موقعیتی اون شبیه کهنه سرباز(کسی که تجربه فوق العاده ای در یک عرصه دارد) است. چه با توپ چه بدون توپ، وقتی توپ در اختیار اوست کار های سختی را انجام می دهد که به نظر آسان می آید، او فقط با یکی دو لمس توپ به بازی نظم می دهد. وقتی توپ را ندارد درس جایگیری مناسب برای بازپس گیری سریع توپ را به ما می دهد»
اجازه دهید تمجید ها را کنار گذاشته و حالا به سراغ مباحث تاکتیکی و فنی او در یکی از بازی های فصل گذشته لالیگا برویم. بازی که بارسا موفق شد6_1 سوسیه داد را در هم بکوبد. آمار بوسکتس در این مسابقه تنها یک پاس گل بود اما بگذارید دقیق تر بینیم روی چند گل تاثیر مستقیم داشته.
در این صحنه سرخیو با قدرت بازیخوانی و آگاهی بالای خود متوجه می شود که مدافع قصد بازی با دروازبان را دارد و به همین دلیل بلافاصله به تراشتگن نزدیک شده تا گزینه های بیشتری برای پاس دادن در اختیار او قرار دهد که کار برای دروازبان ساده تر شود.
وقتی دی یونگ بوسکتس را صاحب توپ می کند بلافاصله بازیکن مهاجم به او نزدیک می شود تا تحت فشار به اشتباه بیفتد یا رو به عقب کار کند اما سرخیو هرگز هول نشده یا به پاس به عقب فکر نمی کند بلکه با بهره گیری از هوش و آگاهی محیطی بالای خود توپ را با ضربه ای دقیق به مینگزا می دهد تا تیم همچنان در حمله بماند.
نابغه بلافاصله بعد جا ماندن مهاجمین و هافبک های جلوی زمین به بازیکن صاحب توپ نزدیک می شود تا اجازه تصمیم گیری درست را از او بگیرد.
بعد هم با آگاهی محیطی بی نظیر خود بدون داشتن هیچ فرصتی توپ را با یک پاس تک ضرب در اختیار گریزمن که بهترین فضا را در اختیار دارد قرار می دهد تا تیم شروع به حمله کند.
ابتدا وقتی توپ در اختیار دروازبان سوسیه داد قرار دارد بوسکتس به خوبی فضای بی نظیری که در اختیار دمبله قرار دارد را می بیند و تنها پس از 2ثانیه بعد این که دروازبان توپ را دفع می کند و توپ به هشت پا می رسد با یادآوری موقعیت خوب دمبله به بهترین شکل توپ را به او می سپرد چرا که از فضای به وجود آمده با خبر است.
در صحنه بعدی ابتدا بوسکتس در پرس مقابل بازیکن می ایستد پس از ناکامی در بازپس گیری توپ و تاثیر کوچکی که بر روی توپ می گذارد بلافاصله برگشته و پرس را بر روی بازیکن دیگری ادامه می دهد تا در نهایت توپ را به دست می آورد و با آگاهی بالای خود بدون هیچ معطلی و لمس اضافی توپ، آن را در فضای خالی پشت محوطه به لئو مسی می سپرد تا او پشت محوطه در موقعیت شوت زنی قرار گیرد. به جرئت می توان گفت اگر بوسکتس حتی یک لمس توپ اضافی دیگر میداشت فضای خالی پر شده و موقعیت از دست می رفت.
درس بازی بدون توپ را بدون هیچ توضیح اضافی ببینید و یاد بگیرید.
حالا بخوانید و با تصاویر تطبیق دهید و لذت ببرید. اسپانیایی در ابتدا می توانست به سمت دروازبان برود تا انتخاب های بیشتری را در اختیار او قرار دهد اما ترجیح می دهد با حرکت بدون توپ خود فضای بیشتری را در اختیار دروازبان خودی قرار دهد تا برای پاس دهی کار راحت تری داشته باشد. همین نیز باعث شد تا تراشتگن با خیالی آسوده تصمیمش را بگیرد.
بعد هم با فرار به فضای به وجود آمده فضا را برای بازیکن صاحب توپ آزاد می کند تا چند انتخاب داشته باشد.
در م.قعیت بعد با دیدن صحنه این تصور پیش می آید که پاس دادن به مسی با توجه به ازدحام جمعیت سخت می باشد
اما باهوشِ اسپانیایی با دیدن تونل بسیار کوچک ایجاد شده بین خودش و مسی این امر ناممکن را ممکن می کند و به بهترین شکل ممکن توپ را به لئو مسی می دهد تا در نهایت این صحنه منجر به گل اول بارسا شود.
پس از دیدن صحنه گل(گل اول بارسا به سوسیه داد توسط گریزمن) خیلی ها به پاس آلبا یا ضربه تمام کننده گریزمن یا فرصت نشناسی دمبله توجه می کنند اما غافل از این که اگر بوسکتس نبود هیچ گاه این موقعیت ایجاد نمی شد.
سرخیو وقتی تیم را تحت فشار می بیند و از ناتوانی بازیکنان در باز کردن بازی و ایجاد موقعیت پی می برد به مینگزا اشاره می کند تا فضای پشت سرش را پوشش دهد تا خودش به جمع بازیکنان اضافه شود. به اشاره دست او توجه کنید.
وقتی به جمعیت اضافه شد پس از بررسی کردن متعدد مکان بازیکنان و و زیر ذره بین گرفتن حرکات آن ها متوجه فضای عالی ایجاد شده برای مسی می شود.
پس از گرفتن توپ از لنگله به ناب ترین و غیر منتظره ترین شکل ممکن با چرخش بدن با یک پاس تک ضرب، توپ و فضای عظیمی را به بازیکن خودی هدیه می دهد.
که در نهایت این صحنه منجر به گل دوم بارسا می شود، نکته ناراحت کننده اما این است که کسی پس از دیدن صحنه گل حتی متوجه تاثیر بوسکتس هم نمی شود و در نهایت ستایش ها سزاوارانه به سمت لئو مسی روانه می شوند. این تاثیر ها هیچکدام نه پاس گل محسوب می شوند و نه گل، اینجاست که می گوییم رجوع به آمار برای شناخت او اشتباه است.
در صحنه گل چهارم اما دید استثنایی و توان بی نظیر بوسکتس را در پاس هوایی می بینید که لقمه را برای بازیکن خودی حاضر و آماده کرد و مسی تنها زحمت قورت دادن را کشید.
این بود از عملکرد بوسکتس در این مسابقه. جالب این که او با این عملکرد نمره معمولی7.6 را از هواسکورد گرفت!! و ششمین بازیکن برتر تیمش لقب گرفت تا از نظر بیننده عام عملکرد کم نقصِ بوسکتسِ همیشه در سایه بدتر از آلبا و حتی دمبله باشد.
