بازی‌های المپیک، بزرگ‌ترین رویداد ورزشی در جهان است که هر چهار سال یک‌بار، نمایندگان بیش از 200 ملت در دنیا گردهم می‌آیند تا در پرطرفدارترین و جذاب‌ترین رشته‌های ورزشی با یکدیگر رقابت کنند. بازی‌های المپیک به‌صورت دوره‌ای در کشورهای مختلفی میزبانی می‌شود. میزبانی المپیک بسیار پرهزینه است و به زیرساخت‌های مدرن و قدرتمندی هم نیاز دارد که این موضوع، کشورهای صلاحیت‌دار را به چند مورد خاص محدود می‌نماید. بااینکه هزینه‌های زیاد دوره‌های اخیر المپیک، با سود زیادتر جبران شده، اما امروزه بعضی کشورهای پیشرفته و صنعتی مانند آلمان، در حال بازنگری این موضوع هستند. در این بخش از آموزش‌های ویتارو، ما قصد داریم به بررسی و تشریح اهداف و برنامه آلمان برای حل بحران بازی‌های المپیک بپردازیم.
بحران بازی‌های المپیک مدرن
بازی‌های المپیک در بحران به سر می‌برد. دوره‌های اخیر همراه با ولخرجی، اسراف و پر از جنجال و حاشیه بوده است. امروزه، این رویداد جهانی به حداقل 35 سالن ورزشی مختلف نیاز دارد که هرکدام در دهکده‌های المپیکی متنوعی مستقرشده‌اند. هزینه این دهکده‌ها سه میلیارد دلار است. این را به هزینه پوشش رسانه‌ای که به‌راحتی از یک میلیارد دلار عبور می‌کند اضافه کن. همچنین، هزینه حمل‌ونقل، فضای سبز، فضاهای مخصوص اهدا جام نیز بسیار سرسام‌آور می‌شوند.
آندره زیمبالیست (به انگلیسی: Andrew Zimbalist)، اقتصاددان و پرفسور دانشگاه اسمیت آمریکا، در مصاحبه با شبکه خبری پی‌بی‌اس (به انگلیسی: PBS NewsHour) با منکر نشدن ارزش‌های غیراقتصادی المپیک، اذعان داشت، ما باید بررسی کنیم که آیا میزبانی المپیک ازنظر اقتصادی به‌صرفه است و برای مردم محلی می‌تواند با سود همراه باشد یا خیر.
همچنین او اضافه می‌کند که تمامی استادهای آکادمیکی که منصفانه و با جدیت این موضوع را آنالیز کردند، به این نتیجه رسیدند که بازی‌های المپیک برای شهرهای میزبان نمی‌تواند سرمایه‌گذاری خوبی باشد. همه این هزینه‌ها باعث شده که کشورها در مورد گرفتن حق میزبانی المپیک تجدیدنظر کنند. اگر به آمار بنگریم، می‌بینیم که باگذشت زمان تعداد کشورهایی که طالب میزبانی المپیک شده‌اند، به‌شدت کاهش‌یافته است.
به‌غیراز موضوع‌های مالی، اعتراض‌های زیادی به بازی‌های المپیک در مسائل مربوط به حقوق بشر و محیط‌زیست وارد است. در خیلی از کشورها مردم با برگزاری جنبش‌های ضد بازی‌های المپیک، توانستند با موفقیت میزبانی کشورشان را در این رویداد ورزشی متوقف کنند. با در نظر گرفتن همه چالش‌هایی که المپیک مواجه است، بعضی از کارشناس‌ها مرگ این رویداد جهانی را در آینده‌ای نزدیک پیش‌بینی کردند.
اما بااین‌حال، بعضی‌ها رویکردی خوش‌بینانه‌تری برای حل بحران بازی‌های المپیک در پیش گرفتند. کشور آلمان، یکی از این خوش‌بین‌ها است که ایده مبتکرانه و جالبی را برای سال 2032 میلادی معرفی کرده است. نام این ایده، شهر راین-رور (به انگلیسِ: Rhine-Ruhr City) است.
شهر ایده‌آل راین-رور
دستور کار و برنامه کمیته بین‌المللی المپیک (به انگلیسی: International Olympic Committee) توجه ویژه به محیط‌زیست و ثبات و پایداری بیشتر در رویدادهای آینده است. برای اولین بار در تاریخ بازی‌های المپیک، مناطق محلی نیز می‌توانند در این رویداد جهانی شرکت نمایند. این موضوع اجازه می‌دهد که حتی از زیرساخت‌ها، امکانات و تسهیلات از قبل ساخته‌شده هم بهره برد. و این دقیقاً هدفی است که آلمان با شهر راین-رور دنبال می‌کند.
آلمان قرار است کل منطقه کلان‌شهری را به دهکده المپیک تبدیل نماید. این منطقه به‌شدت پرجمعیت و شامل 14 شهر متصل به هم است که در کنار رودخانه بناشده. موضوعی که عده کمی از افراد از آن باخبرند، شهر راین-رور با بیش از 11 میلیون جمعیت، سومین منطقه کلان‌شهری پرجمعیت اروپا پس از لندن و پاریس، اما مساحت آن نصف شهر توکیو و لس‌آنجلس است.
مسافت‌های حمل‌ونقل در این منطقه کوتاه است، اما می‌توان از زیرساخت‌های نه‌فقط یک، 14 شهر استفاده کرد. راین-رور منطقه‌ای باقدرت اقتصادی ماورایی و زیرساخت‌هایی تحسین‌برانگیز است. این منطقه شامل 9 بندر، 500 هزار دانش‌آموز و دانشجو، 7 کیلومتر فضای نمایشگاهی، بیش از 100 هزار اتاق برای اقامت و تعداد زیادی کمپانی‌های نسبتاً بزرگ است.
اگر زیرساخت‌های فوق‌العاده این منطقه را کنار بگذاریم، ذهنیتش مردمش نیز بسیار مناسب بازی‌های المپیک است. راین-رور منطقه‌ای متشکل از فرهنگ، زبان و دین‌های مختلفی است که همگی با ورزش متحد شده‌اند. مردم این منطقه به خونگرم بودن معروف هستند و بافرهنگ‌های مختلف به‌راحتی کنار می‌آیند. آمارها نشان می‌دهد 70 درصد مردم این منطقه با میزبانی المپیک موافقت دارند.
در این شهر بیش از 19 هزار باشگاه‌های ورزشی مختلف وجود دارد که این‌ها سرجمع، بیش از 5 میلیون عضو جذب کرده‌اند. این موضوع، به‌غیراز اثبات علاقه زیاد مردم این منطقه به ورزش، زیرساخت‌های آماده برای میزبانی المپیکش را به ما نشان می‌دهد. آمار جالب و تعجب‌برانگیز دیگر، آماده بودن 90 درصد امکانات و زیرساخت‌های راین-رور برای میزبانی المپیک است. امکانات و زیرساخت‌های موجود از قبل ساخت شده، هدف کمیته بین‌المللی المپیک را – که برگزاری باثبات و پایدار بازی‌ها در کنار حفاظت از محیط‌زیست بود – به‌راحتی تأمین می‌کند.
کمتر بودن بناها و ساختمان‌ها، به معنای آلودگی کمتر در مرکز اروپا است. آلمان برنامه دارد، 200 میلیون ساکن اروپای مرکزی را در 6 ساعت و با قطار و متروی زیرزمینی جابه‌جا کند. در کنار این‌ها، راین-رور می‌خواهد اولین المپیک تاریخ معاصر را بدون استفاده از پلاستیک برگزار کند. خیلی از سرمایه‌گذارها نیز به فکر بازسازی منطقه در بلندمدت و گذر از زغال‌سنگ و فلز، به مواد اکوسیستمی آینده هستند.
یک مانع بزرگ
منطقه مفهومی راین-رور به جهان فرصتی را برای تبدیل کردن بازی‌های المپیک را به رویدادی جذاب برای هم برای بینندگان و هم برای ساکنان منطقه پیشنهاد می‌دهد؛ فرصتی که هم از منظر اقتصادی سودآور است و هم برای ساکنان منطقه مزایای فراوانی را به همراه می‌آورد. اما این پروژه رؤیایی یک مانع بزرگ را در پیش روی خود می‌بیند؛ مانعی به نام کمیته بین‌المللی المپیک.
کمیته باید ثابت کند که به‌راستی دنبال حفظ محیط‌زیست و برقراری ثبات و پایداری در روند میزبانی بازی‌های المپیک است. این کمیته فرصت دارد که در المپیک پیش‌رو، به همه نشان دهد، اولویت اول و آخرش منافع مردم و کره زمین است. اگر کمیته بین‌المللی المپیک امکانات، امتیازات و هزینه‌های مالی ضروری برای اجرای پروژه را فراهم نیاورد، این پروژه هیچ شانسی برای موفقیت نخواهد داشت.
مدیران و مجریان پروژه راین-رور 2032، قطعاً بلندپرواز هستند، اهداف بالایی را در نظر گرفته‌اند و ممکن است آغازگر تحولی عظیم در بازی‌های المپیک باشند. اما حقیقتاً احتمال موفقیت این پروژه چه قدر است؟ یا باید منتظر بمانیم و یا به تاریخ بنگریم. با کمی دقت در تاریخ آلمان‌ها، به این نتیجه می‌رسیم که آن‌ها شهرت خوبی در به پایان رساندن پروژه‌های بلندپروازانه و بزرگ دارند. دیدگاه تو در اهداف و برنامه آلمان برای حل بحران بازی‌های المپیک چیست؟ آیا این برنامه موفق خواهد شد؟ شانس آلمان برای برداشتن موانع پیش رو چه‌قدر است؟ دیدگاهت را در بخش نظرات همین پست یا در شبکه‌های اجتماعی ما به آدرس @vitaroir ارسال کن و آن را با دوستانت به اشتراک بگذار. نظرات و سؤالاتی که برای ما ارسال می‌کنی محرک ما برای ادامه کار است. وقتی نظراتت را می‌خوانیم بسیار خوشحال می‌شویم. این بازخوردها مایه دلگرمی ماست و انگیزهٔ ما را برای رسیدن به هدفمان دوچندان می‌کند.
متشکریم که با ما همراه بودی، تا بعد.
