زوما از معدود بازیکن‌های باقی مانده در چلسی از دوران خوزه مورینیو است. او به عنوان یک استعداد از لیگ فرانسه جذب شد و در تیم قهرمان مورینیو توانست بازی کند.
زوما در این سال‌ها نقش اصلی در ترکیب چلسی نداشته، و مخصوصا مصدومیتش باعث شد تا مدت زیادی از فوتبال دور باشد. او دو دوره قرضی در استوک سیتی و اورتون گذراند و بیشتر در دفاع وسط به کار گرفته شد.
با آمدن لمپارد به چلسی، این مدافع جوان فرصت بازی پیدا کرد. لمپارد بعد از کنار گذاشتن داوید لوییز زوج‌های مختلفی را امتحان کرد و در این بین زوما نیز توانست نظر لمپارد را جلب کند.
زوما همانند تری و کیهیل مدافعی کلاسیک است. قد بلند، فیزیک چغر، پیروزی در نبردهای هوایی، درگیری به صورت مستقیم، تکل زدن، تنه به تنه شدن و بلاک کردن شوت‌های حریف از ویژگی‌های اصلی این نوع مدافعان است.
مهم ترین نقطه ضعف این بازیکن‌ها، توانا نبودن در کار با توپ است که باعث عقب نشین شدن تیم می‌شود.
یکی از ویژگی‌های تیم لمپارد کلاسیک بودن خط دفاعی و عقب نگه داشتن دفاع بود که در این حالت بازی زوما به چشم می‌آمد.
این انتخاب روی دیگری نیز داشت، استفاده از دفاع کلاسیک باعث افزایش فاصله بین خطوط و عدم فشردگی می‌شد.
در این حالت کافی بود حریفان خط اول و دوم پرس چلسی را بشکنند تا از فضای بین هافبک و دفاع استفاده کنند. فضایی که بعضی اوقات طول آن به ۲۰ تا ۳۰ متر می‌رسید و انتظار می‌رفت یک یا دو نفر آن را پوشش دهند!
با روی کارآمدن توخل، تغییراتی به وجود آمد. ترکیب ۳ دفاعه شد و در خیلی از بازی‌ها نیاز بود زنجیره ۳ نفره دفاعی تا نیمه زمین بالا بیایند. زوما کنار رفت و تونی رودیگر مدافع نیمکت نشین بار دیگر به ترکیب اصلی برگشت.
رودیگر همانند راموس، لوکاس هرناندز، مارکینیوش، آلابا و آکه از مدافعانی است که سابقه حضور در پست فولبک را دارد. به همین خاطر در کار با توپ بسیار ماهر است، می‌تواند آن را حمل کند و جلو ببرد، زیر پرس پاسکاری کند و و ارسال پاس‌های بلند طولی و قطری داشته باشد.
مهارت‌های بالا + سرعت رودیگر به او اجازه می‌دهد که فضای پشت وینگ بک را بخوبی پر کند و علاوه بر کم کردن مقدار دوندگی وینگ بک، در حمله برتری نفری ایجاد کند.
نگاهی به سابقه توخل در دورتموند و استفاده او از ۲ فولبک آفنسیو (پیشچک و اشملزر) در نقش مدافعین جلوزن، که موقع حملات اضافه می‌شدند و در ۱/۳ پایانی زمین لمس توپ داشتند، تفکرات توخل و درخواست‌های او از مدافعینش را نشان می‌دهد.
زوما در این ترکیب سه دفاعه جایی ندارد، نه می‌تواند به عنوان سوییپر پخش توپ و بازیگردانی انجام دهدو نه به عنوان دفاع سمت چپ یا راست بازی کند. پاس‌های نامطمئن و عدم توانایی او در کار با توپ مشکل به وجود می‌آورد و سرعت پایینش فضای بین او و وینگ بک را آسیب پذیر می‌کند.
مشکل اصلی زوما ۳ دفاعه یا ۴ دفاعه بودن نیست بلکه سبک بازی اوست. در بین مربیان مطرح تنها سیمئونه و مورینیو دفاع‌های کلاسیک می‌پسندند و خط دفاعی خود را بسیار عقب نگه می‌دارند. مدافعین کلاسیک تاکتیک پذیر نیستند و حضور آن‌ها خط دفاعی را تک بعدی می‌کند. زوما تنها برای حالتی خوب است که تیم حالت اتوبوسی بگیرد و دفاع‌ها از محوطه خارج نشوند.
دیگر مربیان ترجیح می‌دهند بر بازی تسلط داشته باشند و برای رسیدن به این تسلط حاضرند از فولبک یا هافبک دفاعی در پست دفاع وسط بازی بگیرند.
سبک بازی زوما مناسب تیم‌های بزرگ نیست و بعید به نظر می‌رسد که او بتواند در چلسی یا تیم‌های مشابه و هم رده، فیکس شود.
چلسی در دفاع، آندریاس کریستنسن را نیز در اختیار دارد.
مدافع دانمارکی پس از حضور موفق در گلادباخ به چلسی برگشت اما تا قبل از ورود توخل عملکرد نامطمئن و پر اشتباهی داشت. به احتمال زیاد باشگاه قرارداد او را تمدید خواهد کرد. کریستنسن در پست سوییپر و طرفین ۳ دفاع سابقه بازی دارد و می‌تواند برای فیکس شدن تلاش کند.
با توجه به سن بالای تیاگو سیلوا و تقویم سنگین چلسی در سال پیش رو، خروج کورت زوما و خرید دفاعی که بتواند در ۲ رول (سوییپر و سمت چپ یا راست) بازی کند باعث تقویت تیم خواهد شد.
نویسنده: حامد عباس‌نژاد
