صادق ورمزیار، سال ها در باشگاه استقلال بازی کرد و جناح چپ استقلال را بیمه کرد. ستاره محبوب آبی ها، نام کسانی را آورد که شاید پیش از این کمتر در این پروژه مطرح شده بودند، مانند رضا حسن زاده، محمد صادقی و عبدالرضا برزگری. او از استعداد های فوتبال ایران گفت. همچنین توصیفش از بازی مقابل عابدزاده بسیار جالب بود. ورمزیار دروازه را با حضور عابدزاده کوچک دانست. توصیه می کنیم این برنامه را از دست ندهید.
برنامه تیم منتخب و برترین های قرن با صادق ورمزیار را تماشا می کنید. در انتهای متن گفتگو نیز فرم نظرخواهی تکمیل شده او قرار گرفته است.
سلام و درود می گویم به مخاطبان عزیز رسانه طرفداری؛ با برنامه تیم منتخب و برترین های قرن ورزش ایران در خدمت شما هستیم. در کنار من آقای صادق ورمزیار نشسته اند. خب هیچ نیازی به معرفی ندارند، پیشکسوت باشگاه استقلال، ملی پوش سابق. سلطان بی چون و چرای جناح چپ استقلال و یکی از دربی باز ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران. آقای ورمزیار سلام، خیلی ممنون که مقابل دوربین طرفداری نشسته اید.
من هم سلام عرض می کنم خدمت شما، همکاران تان و همه بینندگان خوب برنامه طرفداری.
آقای فکر کردید به این تیم منتخب؟ کدام 11 بازیکن می توانند در این ترکیب باشند؟ چه ویژگی هایی می توانند داشته باشند؟
خب واقعا کار سختی است. دوستان من آمدند و رفتند و من هم آمدم. واقعا کار سختی است در فوتبال ایران بخواهی کسی را انتخاب کنی. بخواهی 11 نفر را انتخاب کنی. ای کاش می شد 22 نفر را انتخاب کرد، ذخیره ها را هم گفت تا یک سری از دوستان ما از قلم نیفتند. خیلی از بازیکنان تاپ من از آن موقع که یادم می آید، عکس دوستان را جمع می کردم، عکس اسطوره هایم را جمع می کردم، سال 55 به این سو را که جمع می کردم، واقعا تا الان که خدمت شما هستم، خیلی بازیکنان تاپی داشتیم که بی نظیر بودند. خیلی هایشان واقعا شاید تکرار نشدنی هستند. ولی متاسفانه وقتی می خواهیم 11 نفر را بنویسیم، شاید بقیه از دید من کوچک کنار بروند و به هر حال من قبلش از همه دوستان معذرت می خواهم اگر یک وقت اسمی از قلم افتاد، بگذارند روی حساب اینکه فراموش کرده ام.
این از شکسته نفسی شما است. ولی خب ترکیب منتخب یک فصل هم بخواهیم انتخاب کنیم سخت است چه برسد به یک قرن. اگر موافق باشید برویم سراغ ترکیب و پست دروازه بان.
ما در پست گلری بدون شک دوتا از بهترین های ایران را می توانیم خیلی راحت جدا کنیم. حالا من قطعا می گویم ناصر خان حجازی، احمدرضا عابدزاده و منصور خان رشیدی و دوستان دیگر. به هر حال این ها همه از خوبان بودند ولی من هم احمدرضا را خیلی دوست دارند و نمی توانم از کنارش بگذرم. ناصر خان حجازی هم بدون چون و چرا یکی از بهترین ها بوده است. من فکر می کنم که ناصر حجازی می تواند گزینه باشد ولی شاید با یک اپسیلون می توانم ایشان را بگویم. هر دو از بهترین ها بودند ولی من ناصر حجازی را به عنوان نفر اول انتخاب می کنم.
اما اسم احمدرضا عابدزاده آمد و آن هم صحنه ای است در دربی 73 که در خاطر همه مانده و آن هم وقتی است که توپ را از ادموند اختر گرفتید و شما پنالتی را زدید. ماجرا از چه قرار بود؟
آن یکی از دربی هایی بود که من فکر می کنم شاید ما خیلی مستحق آن نبودیم که آنطوری بشود ولی شاید گلی که خوردیم، دو گل عقب افتادیم که گل دومش را من هنوزم شاید روی خط بود که آمد بیرون و تمام توپ رد نشد ولی داور گرفت و بعد از آن ما توانستیم نبض بازی را به دست بگیریم و دو تا گل زدیم و مساوی کردیم و گل سوم را هم زدیم که من پاس گلش را دادم که داور هند مرا گرفت که واقعا آن هم می توانیم حتی روی صحنه من گفتم نبود ولی داور بود و آن زمان گرفت ولی آن پنالتی شاید دقیقه 75 بازی بود که روی یک کرنر خودم هم گرفتم خطای پنالتی را. از آقای حسین عبدی رد شدم، پا انداخت و پنالتی شد. پنالتی را چون ادموند اختر در کورس آقای گلی بود آمد از من بگیرد و من هم با احترام بهش دادم که بزن و آقای گل شد ولی بعد از 30 ثانیه آمدم آب بخورم دیدم که صدام زد که بیا من نمی زنم. چرا؟ مثل اینکه آقای عابدزاده یک کری برایش خوانده بود و از نظر روحی روانی به هم ریخته بود. توپ را گرفتم و آمدم که آن پناالتی را بزنم ولی اینجا جا دارد از این دوربین شما بگویم سخت ترین پنالتی عمر من بود آن بازی. من حتی الدعایه که خیلی خوب پنالتی می گرفت، در فینال سال 91 جام باشگاه های آسیا که پنالتی دو تا از بازیکنان ما را قبل از من گرفته بود، اینقدر تحت فشار نبودم و آن جا فهمیدم که آقای عابدزاده چقدر بزرگ است. وقتی در دروازه ایستاده بود و کری برای ما خواند، خیلی دروازه برای ما کوچک شد. واقعا فکر می کردم که یک دست احمدرضا به این تیر و یک دست به آن تیر می خورد. ولی شاید در دهم ثانیه من آخرین لحظه پای تکیه گاه احمدرضا را که دیدم، روی پای راستش نشست، دیگر راحت سمت راست خودم و چپ او را زدم و خدا را شکر توپ هم گل شد و آن صحنه ختم به خیر شد.
می شود گفت کری ای که خواند را یا قابل گفتن نیست؟
خب من با احمدرضا سال ها هم اتاق و هم باشکاهی بودم. در همان بازی های آسیایی کنار هم بودیم. احمدرضا سلطان اذیت کردن مهاجم ها بود. من یادم می آید که مهاجم کره را اینقدر اذیت کرد که مربی شان او را دقیقه 65 کشید بیرون. بهترین بازیکن و آن سال بهترین لژیونر کره بود. ما آن موقع در آسیا کسی را نداشتیم. اینقدر اذیت کرد.
برویم سراغ دو دفاع وسط؟
بدون بروبرگرد شما پرویز قلیچ خانی را باید از فوتبال ایران جدا کنید. یعنی با اختلاف بهترین بود. من او را اول از همه می توانم بنویسم. برای دومی خیلی از گزینه ها را می شود گذاشت. آقای ذوالفقارنسب، آقای آشتیانی، آقای پنجعلی، سیدجلال حسینی، رحمان رضایی، اکبر کارگر جم، ... خیلی ها می توانند آنجا باشند ولی من به نظرم می آید که یک دفاع وسطی که سال ها هم تیم ملی خیالش راحت بود و هم استقلال، به هر حال بهترین دوران هم استقلال و هم ملی بود. ما با کمترین گل خورده در آن سال بودیم. به نظرم رضا حسن زاده می تواند بهترین گزینه ما در آن جا باشد. البته با احترام به همه وستانی که نام بردم.
مدافع راست تیم؟
ما در راست، خیلی از بازیکنان خوبی داشتیم. مثل حسن نظری، مهدی مهدوی کیا، جواد زرینچه، ابراهیم آشتیانی، ... این ها همه از خوب ها بودند و همه شان را باید ستایش کرد. چون ما سال ها از بازی کردن این ها لذت بردیم. ولی من فکر می کنم حسن نظری یک فوتبالیستی بود که توان خیلی بالایی داشت. از نظر فنی خیلی خوب بود. شاید از نظر تکنیکی خیلی سرآمد بود و به راحتی می توانست هر دفاعی را هر نفری را در مقابلش یک در برابر یک بردارد. به نظرم می توانیم حسن نظری را بنویسیم. با احترام به بقیه دوستان خصوصا جواد زرینچه.
دفاع چپ؟ پست تخصصی شما. بارها از شاما یاد شده به عنوان برترین دفاع چپ ایران.
من از همه آن هایی که اسم مرا بردند، ممنونم. ولی چپ های خیلی خوبی در فوتبال داشتیم. بازیکنانی بینظیر مثل آندرانیک اسکندریان، مجتبی محرمی و احسان حاج صفی و محمدحسن انصاری فرد، ... خیلی خوب بودند. ولی من فکر می کنم آندرانیک اسکندریان در زمان خودش خیلی خوب بود. خیلی توانمند بود و حتی در تیم منتخب دنیا بازی کرد. من فکر می کنم اینقدر قوی بود که توانست در تیم منتخب دنیا در جام جهانی 78 ستاره باشد و بازی کند. با احترام به آقای مجتبی محرمی و احسان حاج صفی، من آندرانیک اسکندریان را می نویسم.
کلا یک ایرانی داشتیم که کنار پله بازی کرده است.
واقعا استثنا بود. من لذت می بردم. البته مجتبی محرمی یکی از بازیکنان بی نظیر ما بود که در تاریخ شاید خیلی کم باشد، منتها با احترام به او من اسکندریان را انتخاب می کنم.
خط دفاع ما تکمیل شد. برویم سراغ خط هافبک و اولین پست هافبک دفاعی.
جای خیلی سختی است. یعنی کسانی آن جا بازی کردند که واقعا خیلی سخت است انتخاب کردن آن ها. ما نمی توانیم به راحتی از کنار سیروس قایقران بگذریم. کسی که از شمال کشور می آید و سال ها بازوبند کاپیتانی را می بندد. از کنار اسم کریم باقری نمی شود به این راحتی گذشت. کسی که سال ها در فوتبال ما درخشید، لژیونر شد، عالی فوتبال بازی کرد. ولی من به نظرم محمد صادقی کسی بود که استثنا بود در فوتبال ما. در فوتبال دهه 50 بی نظیر بود. استثنایی بود. یک بچه ای که خیلی راحت دریبل می زد، توپ گیری می کرد، گل می زد. بازیکنی که من فکر می کنم اگر اشتباه نکنم به تنهایی 3 گل به بایرن مونیخ زده است. این ها کسانی نیستند که بشود به راحتی از کنار اسمشان گذشت. من با احترام به کریم باقری و سیروس قایقران که بهترین بودند، محمد صادقی را انتخاب می کنم.
هافبک راست؟
پست خیلی سختی است. آقای علی پروین که اصلا هیچ جایی برای تعریف و تمجید ندارد. سال ها کاپیتان تیم ملی ماست. سال ها کاپیتان پرسپولیس است. ولی مجید نامجو مطلق هم واقعا نمی توان از کنارش گذشت. مجیدی که من شاید کنارش فوتبال بازی کردم. کسی که کنارش فوتبال بازی کردم. کنارش درس خواندم. با هم یک مدرسه بودیم. فوتبالش را من وقتی می دیدم خداوکیلی از دیدنش لذت می بردم. استثنا بود. کسی که اگر مصدوم نمی شد، می توانست در فرانسه فوتبال بازی کند، ادامه فوتبال بدهد. این یکی را اگر می شد از من نخواهید بنویسم خیلی خوب بود. ولی من مجید نامجو مطلق را با آن استثناهایش انتخاب می کنم. با همه احترامی که به آقای علی پروین قائل هستم، هنوز هم فکر می کنم شاید اینجا را دارم اشتباه می کنم.
جفتشان در فوتبال ما بی نظیر هستند. من شاید سال های آخر فوتبال علی پروین را دنبال می کردم. از 55-56 به این ور فوتبالش را دنبال می کردم. ولی مجید را چون فوتبالش را دیدم می گویم که شاید آن جا اشتباه کردم و از دوربین شما از آقای پروین به عنوان یک اسطوره معذرت خواهی می کنم.
هافبک چپ تیم؟
ما در این پست بازیکنان زیادی داشتیم. خیلی زیاد. یعنی واقعا من بازی های 78 را وقتی نگاه می کنم، ایرج دانایی فر، اصلا استثنایی می آید بازیکن را بر می دارد و به بهترین گلر آن موقع گلزنی می کند. نمی شود از کنار اسمش بگذریم. ابراهیم قاسمپور استثنای فوتبال ما بود. کسی که سال ها هم فوتبال بازی کرد، هم فوتبال را به ما نشان داد. نمی شود از او گذشت. ناصر محمدخانی استثنای فوتبال ما بود. من خودم شاید خیلی از پنالتی هایی را که می گرفتم، الان برای اولین بار از دوربین شما می گویم، از خود آقای ناصر محمدخانی الگو برداری کردم. چون استثنا بود در دریبل زنی. دقیقا مثل اون و مخالفش کار می کردم. سیدمهدی ابطحی همبازی من بود. خیلی خوب بود. خیلی بازی های کمکی آمد از وحدت بازی کرد. سال ها بدون چون و چرا چپ ملی ما بود. ولی من بازیکنی مثل عبدالرضا برزگری نمی توانیم به راحتی از کنار اسمش بگذریم. کسی که فوتبال را خیلی راحت و زیبا بازی می کرد. کسی که در دورانی که الجزایر به دنبا بازی می کرد، این می رود در الزمالک مصر بازی می کند. به نظرم با احترام به همه این هایی که اسم بردم، عبدالرضا برزگری را انتخاب می کنم.
دیگر رسیدیم به پست های پایانی که فکر می کنم سخت تر می شود. هافبک هجومی و دو مهاجم.
می شود اول مهاجم ها را بگویم؟ چون فکر می کنم راحت تر باشد. سخت ترین جای فوتبال هافبک هجومی و پلی میکر است. اجازه بدهید کمی بیشتر روی آن فکر کنیم. این دوتا را چون راحت تر از به نظرم. در حمله مهاجمان زیاد و خوبی داشتیم. زمان قدیم را که نگاه می کنیم، آقای غلامحسین مظلومی، بهترین مهاجم تاج بود. حمید علیدوستی، چنگیز، خداداد عزیزی که اصلا خوب بودنش غیر قابل انکار است. سال ها داریم از گلی که زده است نام می بریم. این ها را نمی شود به راحتی کنار گذاشت. ولی به هر حال علی دایی را من به عنوان کسی که بهترین مهاجم است، بهترین گلزن دنیا است انتخاب می کنم. علی دایی نفر اول من می تواند باشد. بعد از آن هم کسی که خودم سال های سال عکسش را جمع می کردم و شاید همه کارشناسان این حرف من را تایید کنند که درست است عمر فوتبالش کم بود ولی استثنا بود. حسن روشن را انتخاب می کنم.
هر کدام هم رکورد منحصر به فرد دارند دیگر. یک آقای گل جهان داریم و حسن روشنی که در تمام تورنمنت ها گلزنی کرد. و سخت ترین انتخاب.
سخت ترین است واقعا. بازیکنانی اینجا داشتیم که خیلی خوب بودند. واقعا اینجا در این پست، حالا از قدیم بخواهیم بگوییم، آقای علی جباری، آقای مجتبی جباری، محسن عاشوری، کسایی که واقعا خوب بازی می کردند. پلی میکر های خیلی خوبی بودند. ولی من فکر می کنم بازیکنی که اینجا می شود ازش اسم ببریم، علی کریمی است. یک فوتبالیست خیلی توانمند بود. کسی که توانست در بایرن مونیخ هم خیلی خوب کار کند و به نظرم یکی از استثناهای فوتبال بود.
پس با نام جادوگر فوتبال ایران و مارادونای فوتبال آسیا تکلیف 11 نفره تیم قرن مشخص می شود. یک انتخاب دیگر هم از این تیم داریم. 3 بازیکن برتر این تیم که می شوند سه بازیکن برتر قرن.
به نظرم پرویز قلیچ خانی بدون شک نفر اول است. برای سایر انتخاب ها کار سخت است. نمی شود کمک کنید؟ من فکر می کنم از ناصر حجازی نام ببریم.
این را بگویم که در میان برترین های قرن، قلیچ خانی بازیکن دوم بوده است و حجازی بازیکن پنجم.
خدا را شکر که به بالایی ها رای دادم. و نفر سوم که کار سختی است، با احترام به همه دوستانی که اینجا هستند علی کریمی را انتخاب می کنم که زحمات زیادی برای تیم ملی کشید.
یک جورهایی رفاقت شما و علی کریمی می توانست ایشان را از پیشکسوت پرسپولیس بودن به پیشکسوت استقلال تبدیل کند.
شاید 60-70 درصد این کار اتفاق افتاده بود. به هر حال علی پیش من بود و با هم بودیم. خیلی از کارها حل شده بود. ولی به هر حال اتفاقاتی افتاد که باعث شد علی کریمی، دوست خوب من پرسپولیسی شود. ولی هیچ فرقی نمی کند. علی همیشه بهترین بازیکن از نظر من بوده است. استثنا بوده است. حتی اگر در پرسپولیس هم باشد ما دوستش داریم.
پس 60-70 درصد علی کریمی استقلالی شده بود و یک سری اتفاقاتی که قابل گفتن هست یا نیست ...
حالا یک سری اتفاقات در یک بازی فوتسال رخ داد در جام رمضان که هم علی از هواداران ما دلخور شود و هم هواداران ما از علی. این باعث شد که مسیر علی به سمت پرسپولیس رفت. ما علی را به عنوان یک پیشکسوت پرسپولسی دوستش داریم.
اما دو مربی قرن هم می خواهیم که این تیم را هدایت کنند. یک مربی ایرانی و یک مربی خارجی که سابقه کار در ایران را داشته باشد.
همه مربیان برایم عزیز هستند. همه خیلی زحمت کشیدند. همه شان، از مربی خاکی خودم که برایم زحمت کشید، آقای محمد عبادی، مرتضی حیدری، حسین عربی، مربی قدیم سیمان ری و الان هم در شاه عبدالعظیم در حال پرورش استعداد است. همه برای من زحمت کشیدند. در استقلال هم بهتاش فریبا، رضا نعلچگر، آقای سوکوموروخوف، آقای ذوالفقارنسب، همه این دوستانی که اینجا زحمت کشیدند، با همه احترامی که برایشان قائل هستم و مربی پرسپولیس، علی پروین که سال هاست مربی من بوده است. حق استادی گردن من دارند. ولی با همه این احترام ها من منصور خان پورحیدری را مربی خوب ایرانی می دانم. چون هم در بعد استقلال سال ها برای ما زحمت کشید و قهرمانی آسیا، نایب قهرمانی آسیا، همه دستاورد منصورخان پورحیدری بود و هم در بعد ملی توانست ایران را قهرمان آسیا کند. من منصور پورحیدری را گزینه اولم می کنم. پوکله‌پوویچ هم مربی ای بود که فوتبال ما را با آقای عابدینی تغییر داد. تاثیر گذار بود در فوتبال ما. باید تشکر کنم از مربیان دیگر من جمله آقای رایکوف که فوتبال ما را خیلی تغییر داده بود. ولی من آقای استانکو پوکله پوویچ.
برترین داور قرن؟
داوران مان نیز خدایی نمی شود به راحتی از آن ها گذاشت. آقای نامدار کسی بود که سال ها خیلی خوب کار می کرد. داور بسیار توانمندی بود. آقای فنایی که فینال بازی های جام جهانی را سوت می زند ولی واقعا کسی که فوتبال ما را، داوری ما را تکان داد و با اقتدار آمد در فوتبال و به عنوان یک جوان بسیار دلاور و شجاعانه سوت زد، آقای فغانی بود.
برترین تیم قرن؟ که هم می تواند ملی باشد هم باشگاهی اما باید برای یک دوره و تورنمنت و سال خاص باشد.
من استقلال سال 90 و 91 را انتخاب می کنم. سال 90 قهرمان آسیا شدیم و در سال 91 فینال آسیا را تجربه کرد و حالا با ضربات پنالتی نتوانست قهرمان شود. من آن استقلال را بهترین تیم قرن فوتبال ایران می دانم. با احترام به تیم های ملی مان مثل سال 98 که خیلی خوب کار کردند و سایر تیم های ملی.
و انتخاب پایانی سه ورزشکار برتر قرن که هیچ محدودیتی ندارد و از همه رشته ها می تواند باشد.
فکر می کنم که باید از فوتبال جدا شویم. چون وقتی انتخاب های بهترین ها را انجام دادیم، من با احترام به همه کشتی گیران بزرگ خودمان از جمله آقای موحد، برادران خادم، حمید سوریان، علیرضا دبیر ... با احترام به همه این ها من آقای تختی را به عنوان برترین ورزشکار قرن انتخاب می کنم.
من فکر می کنم تقدیر و تشکرمان را کردیم از همه آن هایی که برای مملکت ما افتخارآفرینی کردند. ولی فکر می کنم در بسکتبال بازیکنان بسیار خوبی بود. ولی کسی که توانست برود آمریکا بازی کند و در آن ورزش سخت آن هم بسکتبال، می توانم حامد حدادی را انتخاب کنم. با احترام به صمد نیکخواه بهرامی که به هر حال یکی از بهترین هاست.
با احترام به همه رشته ها، دلم می خواهد یک ورزشکارای را که در ورزش ما خیلی درخشید و خیلی دل ها را شاد کرد و ورزش والیبال ما را به دنیا نشان داد. با احترام به همه والیبالیست های خوب مان، من سعید معروف را به عنوان نفر سوم انتخاب می کنم.
آقای صادق ورمزیار خیلی ممنونم از حضور شما. من دیگر صحبتی ندارم و سخت پایانی را واگذار می کنم به شما ...
خیلی ممنونم که این وقت را ما دادید. امیدوارم که خسته نشده باشید و روز خوب و روزهای خیلی خوبی در ورزش داشته باشید که به هر حال می تواند شما را مقاوم کند در برابر این ویروسی که وجود دارد.
فرم نظرخواهی تکمیل شده صادق ورمزیار
